‘Anal Queen’ Asa Akira zit midden in een pornlifecrisis

"Ik ga een stukje voorlezen over een trio. Vindt iedereen dat oké?" vraagt Asa Akira aan een menigte fans, terwijl ze haar nieuwe autobiografie Dirty Thirty openslaat. Akira presenteert haar boek in Bluestockings, een radicaal feministische boekwinkel die verscholen zit in de Lower East Side van New York. Ze is met haar 1,57 meter maar een kleine verschijning, en draagt beige hakken van Louboutin; ondanks het feit dat het augustus is en bloedheet in de stad, is haar lange zwarte haar nog steeds even steil. "Het was of het trio, of die ene keer dat ik dacht dat ik een hermafrodiet was."

Akira is op haar 31e niet alleen een opkomend schrijfster, maar ook één van de grootste namen in de porno-industrie. Naast het feit dat ze twee boeken heeft geschreven, die beide goed ontvangen werden, schitterde ze in meer dan 500 pornofilms en duizenden scènes die overal op het internet te vinden zijn.

Haar werk voor de camera heeft haar tientallen prijzen en titels opgeleverd, waaronder de felbegeerde award voor 'Female Performer of the Year' in 2013 en 'Best Anal Scene' in zowel 2011 als 2012, die ieder jaar toebedeeld worden door Adult Video News (AVN). Daarnaast staat ze bij het grote publiek inmiddels bekend als een "anale koningin." Nadat ik haar twee jaar geleden namens voor VICE interviewde over haar eerste boek Insatiable, realiseerde ik me al snel hoe beroemd ze eigenlijk is, ook onder mensen die geen porno kijken. Wanneer ik haar naam terloops noemde tegenover vriendinnen, kreeg ik meestal te horen: "Volgens mij trekt m'n vriend zich weleens op haar af."

Ondanks al haar succes bevindt Akira's leven zich nu op een tweesprong. Toen ze net begon, was ze – net als de meeste vrouwen in de porno-industrie – niet van plan om dit werk langer dan een paar jaar te doen. Toch werkt ze nu al meer dan acht jaar in de industrie. Nu ze in de dertig is, wordt ze gedwongen om op een serieuzere manier na te gaan denken over haar toekomst en of porno en moeder worden deel uit zullen maken van die toekomst.

Wanneer ze niet over masturberen op podia in nachtclubs schrijft, of over het reinigen van haar darmen voor de anale seks, heeft ze het in Dirty Thirty vooral over de onzekere toekomst die ze nu tegemoet gaat.

"Ik heb heel veel geschreven, en het onderliggende thema van dertig worden leek telkens terug te komen – hoe het is om als vrouw ouder te worden, maar niet te weten wat de volgende stap gaat zijn," vertelt Akira me. "Als ik uit de porno-industrie stap, moet ik weer helemaal opnieuw beginnen – dan bevind ik me weer op het punt waar al mijn vrienden zich tien jaar geleden bevonden. Ik weet niet of ik kinderen wil, dus dat is ook iets waar ik momenteel veel mee bezig ben."

De innerlijke strijd van Akira, die wordt aangewakkerd door de stress van het ouder worden, is een strijd die veel vrouwen in onze huidige maatschappij voeren. We leven in een samenleving die jeugdigheid verafgoodt, en dat geldt – ondanks niches als 'milf' en 'mature' – ook voor door de porno-industrie, waarin je waarde alleen maar afneemt naarmate je ouder wordt.

De dilemma's waar Akira door haar quarterlifecrisis mee te maken heeft, zijn ook een weerspiegeling van de druk die de maatschappij legt op vrouwen om toch vooral moeder te worden. Zelfs iemand als Akira, die al vroeg in haar leven besloot dat ze waarschijnlijk kinderloos wilde blijven zodat ze zich meer op haar carrière kon focussen, is niet geheel ongevoelig voor het beperkte idee dat onze maatschappij bij 'vrouwelijkheid' heeft.

Dit onderwerp bespreekt ze ook in Dirty Thirty, wanneer ze vertelt: "Ik wist dat ik er enorm veel spijt van zou krijgen als ik de porno-industrie niet in zou gaan, net als dat ik wist dat mijn leven incompleet zou aanvoelen wanneer ik nooit een kind zou krijgen." Maar zelfs als ze uiteindelijk wel een gezin sticht, maakt ze zich zorgen over hoe haar eerdere keuzes het leven van haar kinderen zal beïnvloeden. Hun moeder staat immers bekend als "anale koningin" en van dat label kom je niet zomaar af.

"Het is best moeilijk om hierover te praten, want ik ken mensen in de porno-industrie die wel kinderen hebben. Daar heb ik totaal geen oordeel over, en ik denk dat ze het echt heel goed doen. Maar tegelijkertijd denk ik aan al die keren dat ik als kind ruzie had met m'n ouders en ik hen verweet dat ik 'er ook niet om had gevraagd om geboren te worden,' wat zo ongeveer de meest verwende opmerking is die je kunt maken," vertelt ze. "Ik denk dat ik daar uiteindelijk bang voor ben. Dat als mijn kinderen erachter komen dat ik in pornofilms heb gespeeld en klasgenoten ze daarmee pesten, ze dan tegen mij zullen zeggen: 'Waarom heb je er ooit voor gekozen om kinderen te krijgen?'"

Shira Tarrant, professor in genderstudies en auteur van New Views on Pornography, is van mening dat het interne conflict waar Akira mee te maken heeft, over hoe haar seksuele geschiedenis haar vermogen om een goede moeder te zijn kan beïnvloeden, een reactie is op het maatschappelijke "slutshamen" waar vrijwel alle vrouwen mee te maken hebben. "Het is een vorm van onderdrukking," vertelt Tarrant. "Het begint al heel vroeg, en we internaliseren die ideeën. Het is een vorm van sociale controle over vrouwenlichamen en vrouwelijke seksualiteit."

In een tijdperk waarin beroemdheden als Beyoncé trots met de term "feminist" strooien en Hillary Clinton de volgende president van de Verenigde Staten zou kunnen worden, is het moeilijk om te geloven dat vrouwen nog steeds het gewicht van deze gedateerde gendernormen op zich voelen drukken. Maar Akira onthult in Dirty Thirty dat zelfs de meest empowered en seksueel bevrijde vrouwen, die moedwillig het gevecht met het patriarchaat aangaan, niet immuun zijn voor de gevolgen van het inherente seksisme in onze samenleving.

De mix van het literaire met het profane in Dirty Thirty is niets nieuws voor Akira. Eigenlijk heeft ze altijd haar leven al vastgelegd op papier, inclusief haar erotische capriolen. In haar tienerjaren beschreef ze al haar sekscapades uitgebreid in haar dagboek, tot haar moeder het dagboek vond geconfronteerd werd met alle intieme details van de jongens waarmee haar dochter had aangeklooid.

Akira voelde zich al op jonge leeftijd op haar gemak met haar eigen seksualiteit. Maar net als de meeste jonge vrouwen groeide ze op in een omgeving waarin ze dit niet publiekelijk kon uiten. "Onze cultuur houdt vrouwen voor dat ze begeerlijk moeten zijn, maar ze krijgen niet de vrijheid om zelf in te vullen hoe die begeerlijkheid eruit moet zien," zegt Shira Tarrant. "Als je op je eigen voorwaarden invulling durft te geven aan die begeerlijkheid, word je al snel overladen met kritiek vanuit de samenleving."

Deze ongenadige kritiek zorgde ervoor dat ook Akira een enorm schuldgevoel ontwikkelde over haar seksualiteit. "Ik ben wel echt met die schaamte opgegroeid van: 'Mijn god, ik mag eigenlijk helemaal niet masturberen, maar ik kan mezelf gewoon niet beheersen!'" aldus Akira. "Ik masturbeer al zolang ik me kan herinneren, ik weet eigenlijk niet eens waarom. Ik vingerde mezelf niet, maar ik zat wel aan m'n clitoris, omdat dat lekker aanvoelde."

Akira's nieuwsgierigheid naar seks werd er bepaald niet minder op, ondanks het feit dat haar familie het onderwerp niet openlijk besprak. Met haar ouders praat Akira nog steeds niet over haar pornocarrière, ook al spreekt ze haar moeder werkelijk iedere dag.

In Dirty Thirty bespreekt ze hoe deze seksuele onderdrukking de psyche van jonge vrouwen kan beïnvloeden, en waar deze onderdrukking vandaan komt. "Jonge meisjes wordt aangeleerd dat ze hun seksualiteit in bedwang moeten houden, dat er delen van henzelf zijn die ze niet mogen uiten – delen waar ze geen plezier aan mogen beleven," schrijft ze. "Uiteindelijk wordt ons aangeleerd dat vrouwen niet gelijk zijn aan mannen, dat vrouwen zich niet dezelfde luxe en vrijheid kunnen veroorloven als mannen wanneer het op seks aankomt."

Akira beleeft immens veel plezier aan seks, waardoor de overgang die ze doormaakte – van jong meisje dat geen moeite had met haar eigen seksualiteit, tot volwassen vrouw die deze seksuele energie voor de camera moeiteloos kon beheersen en aansturen – heel snel ging. Omdat ze interesse had om in de porno-industrie aan de slag te gaan, begon ze als meesteres in een sm-kerker in Manhattan te werken toen ze negentien was. Vervolgens begon ze een carrière als stripper en danste ze haar geld bij elkaar in Larry Flint's Hustler Club, ook in Manhattan. Daarna begon ze als webcammeisje te werken, door in haar eentje masturbatieshows op het internet te geven. Uiteindelijk speelde ze in 2008, op haar 23e, in haar eerste pornofilm.

Akira's eerste scène met een mannelijke tegenspeler werd geregisseerd door Gina Lynn, een pornoster wiens naam is opgenomen in de Hall of Fame van AVN. De man in kwestie was Travis Knight, met wie Lynn destijds getrouwd was. Nadat Akira drie uur lang in de bus had gezeten – van Pennsylvania naar New York – en in de make-up was gezet, werden er wat promotiefoto's gemaakt, waarna Akira de man cowgirl-stijl besteeg. De film werd opgenomen in de slaapkamer van het stel en Lynn bediende de camera.

"Het voelde heel natuurlijk aan, alsof het niet per se om een heel belangrijk, definiërend moment ging," vertelt ze. "En het voelde niet heel anders aan dan wanneer ik me nu op een filmset begeef. Ik was heel blij, zo van: dit is wat ik wil doen met m'n leven." Vier dagen na het opnemen van deze scène vloog Akira naar Los Angeles, om haar legendarische carrière als pornoster te starten.

Mensen nemen vaak aan dat pornoactrices slachtoffers zijn, die worden uitgebuit door een extreem vrouwonvriendelijke industrie. Maar Akira is altijd heel duidelijk geweest over het feit dat ze van haar werk houdt, en ze een passie voor haar beroep nodig had om de top te kunnen bereiken.

Voor mensen die zich in de industrie bevinden, zoals pornolegende John Stagliano, werd het al snel duidelijk dat Akira naam voor zichzelf zou gaan maken: dat kon je afleiden uit hoeveel moeite ze in haar werk stopte. "Ze werkte van begin af aan heel hard," vertelt de oprichter van Evil Angel, een filmstudio die bijdroeg aan de financiering van Pure uit 2009, één van Asa's eerste films die door de AVN genomineerd werd. "Ze is een uniek Aziatisch meisje dat heel goed is in het spelen van hoofdrollen. Het feit dat ze zo intelligent is, maakt haar nog unieker."

Hoewel het goed ging met haar carrière, kwam Asa's grote doorbraak pas in 2010, toen ze de wereld van de anale seks betrad. Ze had destijds helemaal niet de intentie om voor de camera een penis in haar kont te steken: dat had ze juist altijd pas met een man willen doen van wie ze hield. Haar vorige ervaring met anale seks, waarbij een zweterige pik per ongeluk het verkeerde gat had gepenetreerd, was erg ongemakkelijk geweest. Maar Akira begon zich meer open te stellen voor het idee van anale seks toen ze een man begon te daten die graag gepenetreerd werd. Het euforische gevoel dat hem overspoelde wanneer zij hem neukte, maakte haar steeds nieuwsgieriger.

"Ik deed het dus met die man, en hij was er heel goed in omdat hij zelf ook graag in z'n kont geneukt werd. Hij gaf me allerlei tips en wist hoe hij langzaam moest gaan," vertelt ze. "De meeste mannen weten dat volgens mij niet eens, die denken dat het gewoon een ander gat is. Maar hij was er heel goed in, en ik had zoiets van: Jezus, ik geniet hier gewoon hartstikke van."

Daarna speelde ze haar eerste anale scène, die deel uitmaakte van een film voor Elegant Angel. In de scène heeft Akira een trio met twee mannen, waarvan eentje haar toekomstige echtgenoot Toni Ribas was. Eigenlijk was het de bedoeling dat dit haar eerste vaginale dubbele-penetratiescène zou worden, maar ze werd tijdens het filmen zo opgewonden, dat ze al gauw besloot dat dit haar eerste anale optreden moest worden.

"Ik had zoiets van: fuck it, ik doe het gewoon. Toen heb ik gezegd: "Stop 'm maar gewoon in m'n kont." En toen ze eenmaal bezig waren, was het zo'n lekker gevoel," legt ze uit. "Dat heeft me echt veranderd, het heeft m'n hele visie veranderd. Het zorgde ervoor dat ik meer openminded werd… Het heeft echt mijn leven veranderd."

Niet lang na die eerste scène begonnen pornofans naar haar te verwijzen als "anale koningin."

Akira's anale avontuur had niet beter getimed kunnen worden. Anale seks en seks waarbij aandacht uitging naar de anus werden een steeds minder groot taboe, en begon zelfs een trend te worden. Volgens het Center for Disease Control and Prevention (CDC) experimenteerden in het jaar 2011 39 procent van alle vrouwen en 44 procent van de mannelijke bevolking tussen de 15 en 44 jaar met anale seks. Vergeleken met 1992 is dat een flinke toename, toen nog maar 20 procent van alle vrouwen en 26 procent van alle mannen tussen de 18 en 59 aan anale seks deden, aldus het CDC.

Maar het was niet alleen de opkomst van anale seks die ervoor zorgde dat Akira naar de voorgrond van de porno-industrie werd gekatapulteerd. Als actrice bracht ze iets unieks naar de set.

"Met vaginale seks is het veel makkelijker om het te faken en te doen alsof je er plezier in hebt," vertelt John Stagliano, die wereldwijd bekend staat als "Buttman". "Met anale seks is dat veel moeilijker. Sommige mensen lukt het fysiek gewoon niet op een comfortabele manier doen. Dat kan zowel genetisch als mentaal zijn. Maar dat mentale is heel interessant, het is interessant om te zien hoe iemand zich daar overheen zet en uiteindelijk zowel het plezier als de pijn van anale seks doorstaat – dat is een heel krachtig iets." Akira's optredens spraken haar fans aan, omdat ze konden zien dat ze oprecht plezier beleefde aan de seks.

Tegenwoordig staat Akira als merk zo gelijk aan anale seks, dat ze zelfs gevraagd is om er voorlichtingen over te geven. In augustus hostte ze een workshop bij de House of Scorpio in Brooklyn, waarvoor een horde enthousiaste fans kaartjes gekocht had om Akira te horen vertellen hoe ze zich voorbereidt op anale scènes. Tijdens de voorlichting onthulde de ster het proces, waarbij ze onder andere haar darmen schoon laat spoelen door middel van een klysma, haar anus insmeert met kokosolie en vloeibare psylliumschillen drinkt, die rijk aan vezels zijn. Het is op momenten als deze dat je eraan herinnerd wordt dat Akira's werk – of ze zich nu bezighoudt met porno of haar boeken – er misschien simpel uitziet, maar dat er eigenlijk heel veel werk en vastberadenheid achter schuilgaat.

"Toen ik begon met anale porno, had ik zoiets van: ik wil hier de allerbeste in zijn. Ik vind het leuk om dingen te doen waar ik goed in ben, en toen ik doorhad dat ik uitblonk in porno – wat dat dan ook mag betekenen – heb ik meteen tegen mezelf gezegd: 'Oké, vanaf nu ben ik heel gedreven, ik wil alle prijzen winnen die er te winnen zijn.'"

Terwijl ik in het publiek zit dat zich in de boekenzaak Bluestockings verzameld heeft en Akira uit Dirty Thirty voorleest, zie ik hoezeer de menigte gefascineerd is door haar op het moment dat ze zichzelf compleet blootgeeft – figuurlijk in plaats van letterlijk, deze keer. Na het lezen beantwoordt Akira vragen van het publiek. Een man achterin de zaal schreeuwt: "Je gaat gewoon door met porno tot je tachtig bent, toch?" Asa lacht en zegt: "Ja, ik ga zó eindigen," en wijst naar een cartoon van een oudere vrouw in bikini, die boven een boekenplank hangt. Maar de realiteit is dat Akira helemaal niet weet wanneer en of ze überhaupt wel wil stoppen met het maken van pornofilms.

Enerzijds heeft de industrie haar veel opgeleverd. Akira's nettowaarde wordt op meer dan 1,3 miljoen euro geschat en dat maakt haar één van de rijkste pornosterren in de Verenigde Staten. Maar helaas ondervindt ze ook nadelen aan haar werk in de maatschappij, zeker naarmate de tijd verstrijkt.

Nu Akira een dertiger is, heeft ze – zoals Dirty Thirty ook laat zien – het idee dat ze zich op een kantelpunt bevindt, waarbij ze haar leven als pornoster moet afstemmen op het leven dat ze volgens de maatschappij zou moeten leiden, als oudere vrouw en moeder. Het is jammer en oneerlijk dat deze tweedeling bestaat, zelfs voor seksueel bevrijde zakenvrouwen als Akira. Maar wat haar zo dapper en stoutmoedig maakt, is dat ze niet doet alsof ze boven deze strijd staat, of deze strijd allang achter zich gelaten heeft. De onbewaakte ontdekkingsreis die ze maakt in haar schrijven en publieke leven is krachtig, echt en herkenbaar.

"Aan de ene kant ben ik heel trots op wat ik doe. Ik ben er trots op dat ik de baas ben over mijn eigen seksualiteit, en dit heb gedaan ondanks wat het overgrote deel van de maatschappij daarvan vindt," vertelt ze me. "Maar ik ben me er tegelijkertijd heel bewust van dat door de manier waarop de maatschappij nu is, ik daarmee ook veel kansen voor mezelf heb verspeeld. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik daar niet verdrietig van word."

Bekijk hier meer foto's van Heather Sten.

Asa Akira's boek, 'Dirty Thirty', kwam in augustus van 2016 uit en is hier verkrijgbaar.