Brunei heeft de sharia ingevoerd

Een billboard waarop de vele talenten van de Sultan van Brunei wordt aangeprezen. Foto via Flickrgebruiker watchsmart

Het gebeurt niet vaak dat Brunei de internationale krantenkoppen haalt, tenzij prins Jefri Bolkiah weer een sieradenimperium koopt of zijn nieuwste superjacht “Tits” noemt (en de bijbehorende reddingsboten “Nipple 1” en “Nipple 2”). Afgezien van het enorme fortuin van de koninklijke familie is er niet veel bekend over het ministaatje in het noorden van Borneo.

Tenzij je ooit voor Shell hebt gewerkt en daar de enorme olievelden hebt gezien die de koninklijke familie hun fortuin hebben opgeleverd, ben je vast geen expert als het om Brunei gaat. Het is je daarom vergeven als je niet wist dat in Brunei sinds kort de shariawetgeving van kracht is. Het is het enige land in Zuidoost-Azië waar dat het geval is.

De meerderheid van de bevolking lijkt het er prima naar z’n zin te hebben: de werkdagen duren er zes uur en iedereen krijgt elk jaar een leuke bonus. De benzine is er spotgoedkoop en het hele land is een soort tax-freezone.

Dat soort extraatjes zorgt ervoor dat de aandacht van het volk wordt afgeleid van serieuzere zaken. Daarnaast wordt de schijn flink opgehouden: het recht op vrijheid van meningsuiting mag je daar met een korreltje zout nemen. Ook weer niet zo heel gek, aangezien Brunei een absolute monarchie is. Zo kun je tweemaal per week in een van de twee Engelstalige staatskranten de ‘opiniepagina’ lezen, dat een platform biedt voor burgers met een mening. Helaas lijkt het erop dat het volk maar over een paar dingen echt een mening heeft, zoals over de nationale politie (“Geweldig”) of het ramadanbuffet bij een of ander restaurant (“Voortreffelijk”).

Het maakt de bevolking van Brunei schijnbaar niet zo heel veel uit dat hun recht op vrijheid van meningsuiting in de praktijk niets voorstelt, en daar zijn drie redenen voor: het land is steenrijk, de overheid is gul en de populatie is klein, wat indirect betekent dat het makkelijk is voor de autoriteiten om nieuwe wetten in te voeren en te handhaven.

Een moskee in Brunei. Foto via Flickrgebruiker amanderson2

Brunei is sinds 1 april het eerste land in Zuidoost-Azië dat de shariawetgeving heeft ingevoerd. Deze wet, die alleen geldt voor moslims (ongeveer 67% van de populatie), maakt van Brunei een “perfecte dictatuur”. In de Westerse media wordt deze ontwikkeling “barbaars en draconisch” genoemd. Dat mag allemaal wel waar zijn, maar het volk lijkt er vrij rustig onder te blijven. Blijkbaar wegen de voordelen van het land op tegen de nadelen die de wet met zich meebrengt.

De bevolking van Brunei trekt de reden voor het invoeren van de sharia meer in twijfel dan dat ze bang zijn voor de veranderingen die het met zich meebrengt. Volgens een bron van de Telegraph is de wet ingevoerd omdat men bang is voor de invloeden die studenten mee terugnemen nadat ze in het buitenland hebben gestudeerd, maar dat klinkt nogal willekeurig. Niemand weet echt waarom de wet inmiddels van kracht is.

Ik sprak een paar locals, die meenden dat de sharia voornamelijk geïmplementeerd is als afschrikwekkend middel tegen kleine criminaliteit, wat best overdreven is als je bedenkt dat de criminaliteitscijfers in Brunei daarvoor al belachelijk laag waren. Er is toch geen reden om te stelen: je krijgt alles wat je nodig hebt, dus als je handen worden afgehakt omdat je een pakje noedels hebt gejat, is het wel een beetje je eigen schuld. De doodstraf bestond altijd al in Brunei, dus ook op dat gebied verandert er weinig, behalve natuurlijk dat je als moslim niet langer opgehangen maar gestenigd wordt.

In het Westen wordt met verbazing gekeken naar het gemak waarmee de shariawet is aangenomen, het is niet zo gek dat de bevolking van Brunei er weinig problemen mee lijkt te hebben. Ten eerste blijft er weinig tijd over om te klagen als je rond een uurtje of drie ‘s middags vanuit je werk in je dikke auto direct doorrijdt naar een van de vele koffietentjes om daar de rest van de dag door te brengen. En zou je echt zin hebben om te klagen als alles belastingvrij is, je een prima baan hebt waarmee je prima verdient, in het bezit bent van twee auto’s en recht hebt op gratis onderwijs en zorg? En dat alles in een land waar het ook nog eens altijd prachtig weer is.

Niet dat het doorvoeren van de sharia een logische zet is. In Brunei is het behoorlijk veilig – daar zijn geen verdere extreme maatregelen voor nodig. En hoewel de wrede praktijken die de sharia met zich meebrengt op behoorlijk wat afkeuring van het Westen kunnen rekenen, lijken de inwoners van Brunei niet zo van slag te zijn. Over het algemeen leiden ze een prima leven in een vreedzaam land onder een “perfecte dictatuur”.