Een dwarsdoorsnede van 2014 aan de hand van muziekrecensies

Omdat er zo aan het einde van het jaar op websites op het internet al vrij veel in allesomvattende, genummerde jaaroverzichtlijstjes gewerkt wordt, is onze muziekredactie in het gat gesprongen van de wat meer willekeurige, niet-genummerde jaaroverzichtlijsten. Zo hebben ze de leuke en minder leuke releases van 2014 georganiseerd in een selectie die ergens zweeft tussen 'hier zou mijn schoonfamilie mee uit de voeten kunnen' tot 'ik wou dat ik nooit op play had geklikt'.

Houd rekening met drie dingen: 1) Ze vinden Sohn, Lana Del Rey, Wild Beasts, YG, EMA, Little Dragon, Jack White, The Black Keys, Sam Smith en Lykke Li en Aphex Twin best wel saai. Sommige van de hieronder genoemde artiesten trouwens ook, maar dit is een opsomming van het plezier dat onze muziekredactie had bij het maken de recensies.
2) De volgorde is willekeurig.
3) De muziekrecensies zijn in gedrukte uitvoering nog altijd te vinden in VICE magazine. Dat is op papier.

Hier dus een dwarsdoorsnede van 2014 in releases. Albums waarvan we hielden, albums waarvan we kotsten, en albums die om te janken zo middelmatig waren: het komt allemaal voorbij.

Temples
Sun Structures

Waarom denkt iedere muzikant die sixtiesmuziek maakt dat het geoorloofd is om een compleet krankzinnige garderobe te rocken? Deze jongens dossen zich op hun persfoto's uit met puntschoenen, kekke colbertjes en coltruien. Hun garderobe doet daarmee niet onder voor die van de gemiddelde 3FM-dj. Ook dragen ze hun haar in een boblijn of in een vakkundig getoupeerde krullenbol, en ze zijn daarmee de personificatie van alles wat er lelijk is aan een Instagram-filter. Plichtsgetrouw als ik ben zal ik ook nog iets over de muziek zeggen: ze doen te veel hun best om te klinken als Tame Impala die te veel hun best doen om te klinken als The Beatles en die bestaan al 45 jaar niet meer. Die jongens vonden het op een gegeven moment ook wel mooi geweest allemaal. Als je het toch zo leuk vindt in die sixties dan ga je toch lekker terug??!!! EIGEN TIJD EERST!
- RALF INBAR

Eagulls
Eagulls

Gooi je iPhone in de lucht en denk aan spijkerharde postpunk. Denk aan feedbackende versterkers. Denk aan natrappen nadat iemand in de pit op de grond is gevallen. Denk aan het ontwijken van de jongen die in zijn Black Flag-shirt van de H&M gaat stagediven. Denk aan pissen tegen het podium. Denk aan zoute zweetzoenen met tandbotsingen. Denk aan tegenstribbelende geslachtsorganen vanwege treetjes vol halve liters smijtbier. Denk aan remkabels van ME-busjes doorknippen. Vang je iPhone niet op en pis er net zolang op tot-ie uitgaat. Sla een klaarover in elkaar en steel dit album.
- NORALY BEYER

Warpaint
Warpaint

Ik ben als kleuter een tijdje in de veronderstelling geweest dat de wereld altijd zwart-wit was, en dat kleur ooit was uitgevonden door iemand. Zomaar, van de ene op de andere dag. TV-beelden van vroeger waren in zwart-wit, en ik dacht gewoonweg dat de wereld er vroeger zo uitzag. Rond die tijd liep ik met ontzettend veel vraagtekens rond. Zo vertelde een klasgenootje dat sperma uit vrouwentieten kwam. Waar dat vandaan kwam weet ik tot op de dag van vandaag niet, maar ik geloofde hem. Wat ik probeer te zeggen is dat je brein soms de vreemdste gedachtenkronkels voor waar aanneemt, simpelweg omdat je niet beter weet. Zo heb ik Warpaint ook jarenlang genegeerd omdat ik dacht dat het een band was die alleen op prijs gesteld werd door mensen die zich laten schminken op feestjes. Dat zal waarschijnlijk door de naam komen. Nu heb ik naar dit album geluisterd, en kan ik er best inkomen dat er ook leuke mensen naar Warpaint luisteren.
- TWAN STOFFELS

The War on Drugs
Lost In The Dream

De eerste single van dit album heet Red Eyes. Als je die hoort waan je je een jonge Bruce Springsteen, en heb je er alle vertrouwen in dat jij degene bent die de economische crisis eigenhandig de nek om zal draaien. Hup, de schouders eronder, uit het slob ermee! Vervolgens hoor je de rest van het album en denk je: laat ook maar zitten.
- JOCHEM VAN GELDER

Stephen Malkmus and the Jicks
Wig Out At Jagbags (de afbeelding van dit gezellige koppel heeft NIETS met dit album te maken)

Oké, let op: Pavement was een leuke band in de jaren negentig. Zo, dat hebben we gehad. Dan gaan we nu over naar Stephen Malkmus in 2014, een jaar waarvan het bestaan door een schrikbarend grote groep mensen ontkend wordt. Leuk en aardig dat hobbybandje, maar volgens mij doet hij net iets te veel zijn best. Die nonchalance valt niet meer in scène te zetten. Ik ben ervan overtuigd dat zijn albums exponentieel beter zouden worden als hij zijn dagen sleet als de Bill Murray van de indierock. Zomaar uit het niets aanhaken bij jonge stoners, om tekenfilms te kijken en te fantaseren over waterbedden in stoelvorm, of voorverpakte Bugles met de smeerkaas er al in. Dan komen die leukere albums vanzelf wel.
- BAKKER BART

The Wytches
Annabel Dream Reader

Een wijs man zei ooit: "Een varken is anatomisch niet in staat om de lucht in te kijken." Die wijze man was ik, en 'ooit' was vlak voordat ik aan deze recensie begon, in de hoop nog een leuke draai te kunnen geven aan dit hartstikke-prima-doch-156-in-een-dozijn-psychsurfrockalbumpie door middel van triviale kennis. Tot uw dienst!
- HERMAN DEN BLIJKER

Alex Calder
Strange Dreams LP

Een heleboel van deze tracks zijn al eens uitgekomen op een cassettebandje en toen hebben ongeveer zeven mensen dit gehoord, waarvan twee per ongeluk. In januari komt de full length LP uit op Captured Tracks uit, en als Alex zo door blijft gaan met het oppoetsen van z'n nummertjes dan haalt hij de elf luisteraars mak-ke-lijk!
- FREEK VONK

Merchandise
After The End

Merchandise is van de ene op de andere dag opeens haast The War On Drugs-achtige pop gaan maken en dat klinkt best wel tof, ware het niet dat ze eerst nogal stoere postpunkers waren. Nu lijken ze gezwicht voor de middle of the road, omdat ze waarschijnlijk graag op plekken als het DWDD-festival willen spelen, om daar backstage witte wijn te nippen en te keuvelen over hun favoriete mineurakkoord. Prem is het er niet mee eens, Jan Mulder heeft een stijve en Nico Dijkshoorn zal een lofzang voordragen over zijn nieuwe favoriete band. Ze leefden nog lang, gelukkig en vooral best wel saai.
- OKTOKNOPIE Lone
Reality Testing

DAMN SON, WHERE'D U FIND THIS??! Een moderne beatsrelease zonder trapinvloed die de overhand heeft. Dit is zeldzamer dan die ouderwetse boodschappenmandjes bij de Albert Heijn zonder lompe trolleybeugel eraan vast.
- MIKE STARINK

Doss
Self Titled EP

Wat heerlijk om na veertien jaar de steeldrum weer eens te horen in een context die geen stereotyperend BZN-raggaenummer is. #teamcarola
- DE MUZIEKREDACTIE VAN DE MARGRIET

Tobacco
Ultima II Massage

Als je die kapotte videoband van De Droomshow in een tosti-ijzer stopt, en die weer aansluit op je beeldbuistelevisie, dan klinkt het helemaal niet als Tobacco. Dit album van Tobacco klinkt namelijk vele malen vetter en is naar mijn weten ook niet schadelijk voor de volksgezondheid of de video-industrie.
- GRAD DAMEN

Angel Olsen
Burn Your Fire For Your Witness

Angel Olsen is een meisje dat knap is op een hele steriele manier. Je denkt dat ze nooit poept. Dit album lijkt alsof het is opgenomen in een ander kamertje, zo ver weg is al het kabbelende geluid. Maar goed ook, anders zou je haar superschattige drolletjes in de wc horen vallen. Hoe knap ze ook is: ook Angel Olsen poept.
- TANTE SOESA

Gold-Bears
Dalliance

Dit genre heet 'twee-punk', en steeds als ik het lees (ik heb het gelukkig nog nooit iemand horen uitspreken) lijkt het alsof er iemand naar de bar toe loopt en 'twee punk' wil bestellen. Dit album duurt een klein halfuurtje, precies lang genoeg om al je adolescente onzekerheden op alfabetische volgorde te zetten.
- AAD VAN TOOR

Gucci Mane
Brick Factory

Laatst kreeg Gucci Mane een brief waarin stond dat hij zo vaak zijn eigen naam heeft gezegd dat hij nu officieel een echte Pokémon is.
- ROLF X. WOUTERS

How To Dress Well
What Is This Heart?

Zooo mooi. Zooo puur. Zooo kwetsbaar. Zooo Teder. Zooo oprecht. Zooooo in mijn sas met Badedas.
- FLEUR AGEMA

Tinariwen
Emmaar

Als de leden van deze band vanaf nu elke maand één voor één op de cover van National Geographic Magazine zouden staan, zou het waarschijnlijk niemand opvallen. Ze maken een soort desertrock met westerse instrumenten en traditionele zang. Deze muziek komt dan ook het allerbeste tot zijn recht als je op de uitgestrekte steppen van de Noord-Malinese Sahara overnacht, met tussen jou en de kraakheldere sterrenhemel niet veel meer dan een kamelenhuid, en een brommend artillerievuurtje. (De Soundcloud-player hierboven is van een oud album, maar je snapt het idee.)
- MARC KLEIN ESSINK

Parquet Courts
Sunbathing Animal

De zanger zingt heel nonchalant. De gitarist bespeelt de gitaar nonchalant. De platenhoes is nonchalant geïllustreerd. Nonchalante basloopjes kenmerken een stuk of wat nummers. De drummer gaat nonchalant buiten de lijntjes. De recensent laat zijn vingers nonchalant over het toetsenbord glijden. Rikketikketikketik!
- MOFFEL & PIERTJE

Mocromaniac
Maniac 4 President

EINDELIJK werk van een Nederlandse rapper zonder een dom concept, trompettisten of een diepere laag om ook mensen die naar de Parade gaan te pleasen. Deze tape gaat over bitches die je pik leegzuigen als een pakje Wicky en daar zou meer muziek over moeten gaan.
- BEERTJE VAN BEERS

Future
Honest

Slang a bunch of narcotics. Choppin' bricks like karate. Pull up in that new Rari. Pomp een beetje K-otic.
- DE NACHTAPOTHEKER

Mac DeMarco
Salad Days

Ik vind die Mac DeMarco toch een peer van het allertofste soort. Het is prachtig om te zien dat hij zo ver gekomen is met een rommelmarktgitaar en een levenshouding waar Shin-Chan, Bart Simpson en Bassie een tamelijk ongemakkelijke ruzie om zouden kunnen beginnen. Dit is zijn derde album vol sigaretten-na-de-seks-nummers en je hoeft geen enkel nummer over te slaan! (Dat wil je ook niet, want je ligt naakt te roken op bed.)
- DAT JONGETJE OP DE KINDER CHOCOLADE-VERPAKKINGEN

Schoolboy Q
Oxymoron

Je beoordeelt een boek niet op de omslag, een cd niet op het hoesje en een rapper niet op zijn broekkeuze, maar ik moet toch echt even terugkomen op dat laatste. Shit, wat heeft die Schoolboy Q een ontzettend belabberde broeksmaak. Ik ben 100% pro vrijheid van fashionuiting maar Schoolboy Q draagt altijd een driekwartbroek die lijkt op een twee-onder-één-kap-tipi. Best een vet album, maar tussen alle regels door hoor je gewoon dat de onderste helft van zijn lichaam verdacht veel lijkt op een dubbellikker-ijsje met camouflageprint.
- MAIK DE BOER

Future Islands
Singles

Dit album ligt nogal zwaar op je maag, zeker als je net een kingsize Toblerone-reep hebt weggekauwd om je eerstewereldproblemen en plekje te geven. Hier volgt een bindend voedingsadvies: eet geen albums.
- ANDRE PRONK