FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

De bloeiende industrie van plastisch chirurgen die uitgerekte oorlellen weer dichtnaaien

Dankzij Linkin Park is er een hele industrie ontstaan rond het repareren van uitgerekte oorlellen. "Ik zag een videoclip van Linkin Park en ik dacht: cool! Ik kan recht door zijn oorlel heenkijken, dat wil ik ook."

Piercer Matt Day-Holloway zegt dat hij 'nooit spijt' heeft gehad van zijn 3/4-inch tunnel. Alle foto's door auteur

"Is het bloederig?" vraagt Joel Sheffroth, zich niet bewust van de donkerrode smurrie die van zijn oorlel op een berg papieren tissues en een beschermend matje drupt, en nu een plasje vormt onder zijn haar. "Het voelt alsof mijn achterhoofd erg bezweet is." Sheffroths oorlel wordt uit elkaar gereten met een scalpel om een probleem te corrigeren waar tienduizenden mensen mee kampen nadat ze een tunnel lieten zetten: een blowout. Dat is als er vlees uit de fistel wordt gedrukt tot er een niet zo fraaie bult ontstaat. De 21-jarige is opmerkelijk spraakzaam voor iemand die enorme hoeveelheden bloed verliest.

Advertentie

"Ik ben erg beïnvloed door muziek," zegt hij. "Ik zag een videoclip van Linkin Park en ik dacht: cool! Ik kan recht door zijn oorlel heenkijken, dat wil ik ook. Maar ik was dom, en rekte mijn oor te snel op." Hij hoopt het gat nog groter te maken. Vandaar de operatie om littekenweefsel te verwijderen.

Piercer Matt Day-Holloway snijdt stukjes oor weg en legt wat uit over de risico's. "Dit hier zijn permanente en semipermanente ingrepen," zegt hij. Day-Holloway heeft ook weleens een blowout bij zichzelf veroorzaakt, toen hij zijn oorlellen oprekte tot de huidige twee centimeter. "Ik sneed de huid eraf met een scalpel terwijl ik in de spiegel keek. Ik kan het je niet aanraden."

Het oprekken van oorlellen is een eeuwenoude traditie, maar bereikte een hoogtepunt als trend in de vroege jaren 2000, toen beroemdheden als Lil Wayne en Adam Lambert en die gasten van Linkin Park en Incubus allemaal rondliepen met grote gaten in hun oor. Tienduizenden wannabe's volgden en gingen aan de slag met ooroprekkende sieraden, of met een zogenaamde dermal punch. Ondanks de verbaasde reacties en de teruglopende trend, zijn er nog een hoop mensen die ervoor gaan. Die mensen gaan voortaan door het leven met grote, flapperende oorlellen. In tegenstelling tot de meeste piercings, is het oprekken van je oorlel zo'n beetje permanent. Zodra je verdergaat dan twaalf millimeter, hoef je je nooit meer zorgen te maken over waar je je pen, aansteker of blikje cola moet laten. Er zijn nog meer nadelen: de sieraden zijn duur (van twintig euro voor een goedkoop setje tot meer dan driehonderd voor hoge kwaliteit metalen implantaten) en de pluggen kunnen er makkelijk uitvallen, zodat je ze kwijtraakt. Maar het allerergste is dat als je de lelletjes echt flink oprekt, ze ontzettend gaan stinken als je ze niet goed schoonmaakt. Daarnaast, zoals plastisch chirurg Dr. Julie Khanna uitlegt, "kan je wild vlees-littekens krijgen – een groot, tumorachtig litteken – waar laserbehandeling voor nodig is om te verwijderen. Het kan geïnfecteerd raken en scheuren, zodat je met een half oorlelletje rondloopt." Zoals je zult begrijpen, lopen er veel voormalige piercingenthousiastelingen rond met vleeskleurige pluggen, zodat hun uitgerekte flapjes er nog een beetje normaal uitzien.

Advertentie

De opkomst en teloorgang van het ooroprekken heeft ook gezorgd voor een nieuwe niche in de plastische chirurgie: mensen die hun wanstaltige oorgaten terugbrengen naar originele staat, of in ieder geval, zo dichtbij als mogelijk. "We zien het steeds vaker voorbijkomen," zegt Dr. Jeffrey Spiegel, een plastisch chirurg en professor aan de Boston University School of Medicine, die een berg uitgerekte oren repareerde. De grootste die hij tegenkwam waren gaten van vijf centimeter.

"In het ideale geval," zegt hij, "zijn de piercings er een tijdje uit, zodat de gaten zo ver mogelijk kunnen dichtgroeien, en dan praten we over het doel dat ze willen bereiken." In de meeste gevallen wordt er een incisie gemaakt om het gat open te snijden. Dan wordt het gespleten oorlelletje dichtgenaaid tot een natuurlijkere vorm. Als er ernstige schade is, of een volledig uitgescheurd oor (zie Lil Wayne, wiens pluggen eruit scheurden), de behandeling wordt afgemaakt onder plaatselijke verdoving.

Als je oren maar een klein beetje uitgerekt zijn, hoef je misschien wel helemaal niet onder het mes, volgens plastisch chirurg Dr. Julie Khanna. "Voor kleine gaatjes van een paar millimeter kunnen we een behandeling doen met zuur, zodat ze kleiner worden. Voor grote gaten is dat niet mogelijk."

Dingen worden lastiger met "grote, dun geworden oorlellen," volgens Dr. Khanna. "In die gevallen moeten we eerst het gat repareren, en dan een vetinjectie doen. Het kan lastig zijn of eenvoudig, of ergens ertussenin."

Advertentie

'Is het bloederig?' vraagt Joel Sheffroth. Hij laat wat littekenweefsel wegsnijden zodat hij z'n oor een maat groter kan rekken.

Hoewel je zou verwachten dat mensen die ervoor kozen om hun oren te laten oprekken de pijn van de behandeling wel kunnen doorstaan, is dat misschien niet het geval. "Het is pijnlijker dan het oprekken," zegt Dr. Khanna. Doorgaans geeft ze geen pijnstillers mee na de operatie. De hechtingen blijven ongeveer een week zitten, en je houdt een litteken dat ongeveer een maand duurt om te genezen. Dan duurt het "minimaal drie tot vier maanden voordat je het opnieuw kan piercen." Let wel: met een normale piercing. Als je, om wat voor reden dan ook, opnieuw je oorlel laat uitrekken, "kunnen de lellen doormidden splijten," volgens Dr. Spiegel.

Ziet je oor er weer normaal uit na al dit gedoe? "Het is lastig", zegt hij, "maar we kunnen ervoor zorgen dat het litteken nauwelijks zichtbaar is." Nadat het genezingsproces is voltooid, heb je enkel een U-vormig litteken als enige herinnering aan je dubieuze verleden.

Als je op zoek bent naar een paar nieuwe oorlellen, loont het om wat rond te kijken. Een rondvraag langs klinieken voor plastische chirurgie leverde bedragen op die varieerden van vierhonderd tot twaalfhonderd euro, afhankelijk van de grootte van het gat en de staat van het oor. Omdat het een cosmetische ingreep is, wordt het door de meeste verzekeringen niet gedekt.

Day-Holloway zegt dat hij geen moment spijt heeft gehad van zijn tunnels, maar hij ziet wel in dat plastische chirurgie noodzakelijk "als het een trend wordt, en mensen willen het meteen, zonder over de gevolgen na te denken." Hij heeft mensen gezien met gaten zo groot als zeven centimeter.

Advertentie

In sommige gevallen ziet hij het als zijn verantwoordelijkheid om klanten voor zichzelf te beschermen. "Meestal is er een consultatie voor dat soort werk. Ik wil niet dat iemand dingen doet waar hij later spijt van krijgt. Ik heb liever dat iemand teleurgesteld weggaat, dan weg zien lopen met iets waar hij over een jaar spijt van heeft."

Met de hoeveelheid gedoe die ervoor nodig is om je oren op te laten rekken, zou je denken dat de meeste mensen die zich hebben onderworpen aan de behandeling wel oké zijn met levenslange gaten.

"Als je ze eenmaal op een bepaalde grootte hebt," zegt Day-Halloway, "ben je echt toegewijd. Ik heb veel piercings er weer uitgehaald, maar van mijn tunnels hou ik het meest. Als ik ze niet in heb, herken ik mezelf niet."

Piercer Matt Day-Holloway snijdt wat littekenweefsel weg

Zoals met de meeste body modifications, lijkt het erop dat het oprekken van oorlellen een blijvertje is – alleen misschien niet zo extreem als toen de trend net begon.

"Het leek wel een wedstrijdje wie de grootste gaten in zijn oor kon maken," zegt Day-Holloway. "Dat is wel een beetje voorbij. De 00-gauge is nu de nieuwe standaard."

De verschuiving naar meer bescheiden gaten klinkt logisch voor Dr. Spiegel. "Als mensen jong zijn, hebben ze een ander idee van esthetiek dan wanneer ze ouder worden," zegt hij, nog toevoegend dat het Amerikaanse leger geen rekruten aanneemt met oorlellen waar je doorheen kunt kijken. "Ze maken de gaten omdat ze denken dat het cool is, maar dan ontmoeten ze de man of vrouw van hun dromen, en die wil niet trouwen vanwege die stinkgaten. Of ze willen een keer ergens anders gaan werken dan in een koffiezaak of een boekenwinkel."

Day-Holloway is het daar niet mee eens. "Over twintig jaar zien we deze gaten net als alle andere piercings. Dan vinden we het doodnormaal."