In de herfst van 2015 reisde ik naar Turkije. Het was het jaar dat Turkije internationaal in het nieuws kwam voor het opsluiten van journalisten, bloederige terreuraanslagen, een schimmige verkiezingsstrijd, het neerhalen van een Russisch gevechtsvliegtuig – en een enorme vluchtelingencrisis. Terwijl ik dit schrijf, wordt het land opgeschud door een zelfmoordterrorist, die schijnbaar banden heeft met ISIS.
Advertentie
Om hier tegenwicht aan te bieden, wilde ik een intieme fotoserie maken over het dagelijks leven in Turkije – ver weg van de duisternis van de politieke situatie en het beeld dat de mainstream media schetst. Ik koos ervoor om de focus te leggen op het weelderige landschap, de drukte op de straten en de jongeren die er wonen. Er is een verband tussen de eenzaamheid van de heuvels en de diepgewortelde nostalgie van het Turkse volk.Ik reisde met mijn broer van Istanboel naar de bergen van Cappadocië, langs lege wegen, spookachtige benzinestations en stoffige buitenwijken. We kwamen langs dorpjes en steden – Antalya, Selçuk en Izmir. Het werd een fotoserie vol studentenflats, citrusbomen, selfiesticks, paaldansschoenen, en keer op keer religie – Turkse jongeren mengen heilige feestdagen en islamitische tradities met Westerse kleding en Amerikaanse popmuziek.Het is een moeilijke tijd om jong te zijn in het Midden-Oosten. Ondanks dat Turkije gescheiden wordt van Syrië en Iran door haar grenzen, is het land verwikkeld geraakt in het regionale conflict. Er rommelt een identiteitscrisis in de maag van Turkije, maar de nieuwe generatie laat zien hoe een vredige oplossing eruit kan zien in de moslimwereld.
