Help! Stop mij alstublieft niet in de destructor!

Van deze lieve kitten kun je een spaarlamp van 11 Watt 56 uur laten branden.

De dierenarts heeft net alles gegeven, maar het mocht niet baten. Je cavia Umberto was niet meer te redden. Hoe verwerk je de dood van je lieve cavia Umberto? Of beter gezegd: hoe verwerk je het kadaver van Umberto? Tegenwoordig krijg je drie opties: begraven, cremeren of de destructor.

Een goede vriend van mij werd met deze lastige vraag geconfronteerd; zijn familie moest beslissen waar hun lieve lobbes zijn laatste rustplaats zou krijgen. De ‘destructor’ was volgens de dierenarts daadwerkelijk een optie.

Niet echt een naam die uitnodigt om je geliefde viervoeter aan af te geven. En de site watisdestructie.nl is helemaal een bizar uithangbord. Op de site staat hoe dieren kunnen worden omgezet in groene energie middels een vermaling in een soort monsterachtige vleesmolen. De site is, op z’n zachts gezegd, vrij expliciet.

De destructor eet een wit paard op, of is het een eenhoorn?

Rendac Son is het bedrijf achter deze techniek en voert alle destructies in Nederland uit. Ze zijn naar eigen zeggen gespecialiseerd in ‘de innovatieve en duurzame verwerking van specifieke organische reststromen en dierlijke bijproducten met het doel om hieraan toegevoegde waarde te geven’. Dat wil zeggen dat ze kadavers op de een of andere manier recyclen. Het bedrijf is onderdeel van Darling Ingredients International; heel toepasselijk als je bedenkt hoe schattige diertjes de grondstof vormen van het ecovriendelijke bedrijf.

Rendac werkt geheel in dienst van de overheid. Ze zijn eigenlijk gewoon vuilverwerkers, alleen betreft het afval hier dus dode dieren. Paarden, koeien, varkens en schapen zijn wettelijk verplicht de destructor in te gaan als ze niet worden opgegeten. Het lot van een gezelschapsdier wordt door de eigenaar bepaald. Ellen, een medewerker van het dierenziekenhuis in Amsterdam vertelde mij hoe de verhoudingen liggen. “Ongeveer de helft wordt gecremeerd, dat zijn vooral honden en katten. De andere helft – veel andere kleine dieren – wordt door de gemeente afgehandeld.”

Codetaal voor ‘ze worden vermalen door de grote stalen tanden van Rendac’.

Rendacs communicatiemedewerker Tom Doomen legt uit hoe het precies werkt: “Door middel van een proces van vermaling, verbranding, sterilisatie en scheiding maken we van een kadaver water, diermeel (een soort eiwitten) en vet. Dat vet wordt als brandstof gebruikt en het diermeel zetten we om in biomassa wat we verkopen aan energiemaatschappijen als groene energie."

En daar branden een hoop spaarlampen van: “Van de 400.000 ton die we jaarlijks ophalen, maken we genoeg energie om 55.000 huishoudens een jaar lang van stroom te kunnen voorzien.” Dat is hetzelfde als 180.000 ton aan CO2 uit de lucht zuigen.

Ook vertelt Tom dat de site watisdestructie.nl, waarop te zien is hoe een wit paard met tong uit de mond door de destructor wordt vermorzeld, niet van Rendac zelf is: “En die beelden van dat paard hadden van mij niet gehoeven. Volgens mij is die site door een crematiebedrijf opgezet.”

Dierencrematoria zijn van mening dat Rendac de methode van destructie verbloemt. SHCN Dierenuitvaart, de grootste en oudste dierenuitvaartservice van Nederland, linkt het bedrijf naar de brute voorlichtingssite: “Met het plaatsen van de link willen we meer open kaart spelen richting de consument. Dit zijn namelijk mensen van wie het huisdier net is overleden”, aldus directeur Gert-Jan van Dongen. “Rendac mag zelf wel wat meer duidelijkheid scheppen over wat de destructor daadwerkelijk met dieren doet.”

“We krijgen hier wekelijks telefoontjes van verdrietige mensen die pas achteraf te horen kregen wat er met hun huisdier was gebeurd.” Ongeveer de helft van de mensen met een dood huisier kiest niet voor een ingelijste foto plus askoker à vijftig euro, maar voor de goedkoopste optie. En dat betekent Umberto vermalen bij Rendac.

“Sommige dierenartsen kunnen nalatig zijn in het inlichten over wat dat precies inhoudt,” stelt Van Dongen. “Maar de dierenarts is juist een belangrijk speler in dit spel, aangezien 79% van alle huisdieren in Nederland uiteindelijk overlijdt op de tafel van de dierenarts.”

Of je nou vindt dat destructie zielig en respectloos is of niet, het levert wel energie op, afkomstig van een ‘natuurlijke’ bron. Terwijl gewone dierencrematies juist een hoop energie kosten. SHCN zegt daar het volgende over: “Het milieuaspect proberen we op alle vlakken recht te trekken door middel van efficiënte ovens, een groen kantoorpand en in andere groene projecten te investeren om zo onze vervuiling te compenseren.”

“Maar ook het humane aspect blijft een interessant punt. Als je bijvoorbeeld zou vinden dat álle dieren de destructor in moeten – ten behoeve van het milieu –, waarom trek je daar dan een grens? Je zou puur rationeel gezien kunnen stellen dat ook alle overleden mensen er in kunnen. Maar dat doen we toch ook niet?”

Maar wie weet; Poetin draait de gaskraan dicht, het Midden-Oosten staat in brand, energiecrisissen liggen op de loer. Ik zeg: alle lijken en kadavers de destructor in.