Het Sexmuseum in Amsterdam bevat wonderschone kunstschatten

Elke twee weken maakt schrijver/kunstenaar Jan Hoek een lijstje voor VICE dat altijd ergens met kunst te maken heeft. Deze week verbaast hij zich over de vele prachtige schatten die hij in Sexmuseum de Venustempel (in Amsterdam) tegenkwam.

Eindelijk weet ik wat ik wil worden als ik later groot ben! Ik wil namelijk de collectie-aankoper worden van Sexmuseum de Venustempel, op het Damrak in Amsterdam, dat ik onlangs voor het eerst in mijn leven bezocht. Net als alle andere Amsterdammers heb ik deze plek altijd uit het diepst van mijn hart verafschuwd, zonder dat ik ook maar enigszins wist wat er zich binnen allemaal afspeelde. Het leek me een plek waar dronken vrijgezellenfeestmannen in penispakken naartoe gaan als ze klaar zijn met joelend langs de hoeren lopen. Een museum dat geen museum genoemd zou mogen worden.

Maar niks is minder waar. Het sexmuseum blijkt een echt museum met een eindeloze rijkdom aan curiosa. Door middel van de meest uiteenlopende antieke gebruiksvoorwerpen laat het zien hoe de geschiedenis van de mensheid zich tot seks verhoudt. De spullen worden over de hele wereld op (erotische) veilingen en antiekbeurzen gekocht door eigenaresse Monique van Marle, las ik in een artikel van Het Parool. Het mooie is dat het eigenlijk een extreem ouderwets museum is: heel veel meer dan bijzondere spullen achter vitrines is het niet. En een kaartje kost slechts 4 euro!

Het museum staat in de top tien van best bezochte attracties van Nederland, en telt 610 duizend bezoekers per jaar. Alleen, blijkbaar mijden Nederlanders zelf het museum alsof het een met Ebola besmet abattoir is, want m eer dan 90% daarvan is toerist. En dat is zonde, want nog meer dan Het Rijksmuseum kan dit museum een symbool worden van Nederland en al zijn verworvenheden. Musea met oude schilderijen zoals het Rijksmuseum heb je overal, maar het Sexmuseum, daar is er maar één van.

(Oké goed, er is er ook één in Japan, maar daar hebben ze ook restaurants waar de meisjes die er werken bloedserieus het eten tussen hun billen ingeklemd op je bord serveren, dus dat telt niet – in Japan hebben ze alles).

Ga dus allemaal als de sodemieter naar het Sexmuseum. Bij dezen een persoonlijke selectie uit de prachtige schatten die ik heb aangetroffen.

(En Monique, mocht je zelf ooit moe worden van het afreizen naar de verste uithoeken in de hoop daar Middeleeuwse tepelklemmen te vinden, ik sta honderd procent klaar om zo nu en dan de druk wat te verlichten en voor je in te vallen.)

Zo nu en dan hebben ze ook bepaalde taferelen uit de seks nagebouwd in dezelfde typische jarentachtigstijl als bijvoorbeeld de Fata Morgana in de Efteling. Zo is er bijvoorbeeld in die stijl een enorm stuk van de wallen in de jaren tachtig nagebouwd. Maar het hoogtepunt van de Efteling-poppen is toch wel de potloodventer die om de zoveel tijd zijn edele delen flasht.

Zo verzonk ik zelf weer terug in die goede oude tijd dat je nog potloodventers met regenjassen in de buurt van basisscholen had. Voor mij en de rest van mijn klas waren die altijd het hoogtepunt van de dag.

Godzijdank hebben we musea, om cultureel erfgoed te conserveren wat anders verloren zou gaan.

Ik heb altijd gedacht dat een kuisheidsgordel simpelweg de toegang tot de vagina blokkeert. Een domme gedachte, besef ik me nu, want met een totaal gesloten toegangspoort zal de vrouw met kuisheidsgordel ook niet meer kunnen plassen, of in ieder geval niet zonder dat het er aan alle kanten uitstroomt.

Door het seksmuseum weet ik dat kuisheidsgordels wel een gat hebben, maar dan eentje die zorgt dat elke penis die zich naar binnen probeert te werken totaal vershreddert weer naar buiten komt.

Wat ik ook heb geleerd is dat er over vrijwel de hele wereld rituele beelden zijn gemaakt van mannen met een onwaarschijnlijk grote penis.

Dit was een van mijn persoonlijke favo's uit de collectie: dobbelstenen in de vorm van een naakte man en vrouw die in een soort hurk-poep-houding zitten. Wat is er in vredesnaam gebeurd dat we hebben besloten de saaie vierkante dobbelsteen als standaard te gebruiken in plaats van deze veel betere optie?

Het mooiste aan dit Romeinse beeldhouwwerk vind ik dat het de ontroerende titel 'De Tevredenheid' met zich meedraagt.

Ik heb al enige tijd als hobby om op rommelmarkten en in kringloopwinkels op zoek te gaan naar de meest lelijk en bizarre werken. Ik was bijvoorbeeld heel blij geworden als ik dit schilderij had gevonden – een schilderij van een landschap waar twee tieten met handen uit tevoorschijn komen.

In het museum ontdek je ook veel over hoe er in verschillende tijden en culturen verschillende schoonheidsidealen bestonden. Als ik dit tekeningetje zie snap ik direct ook niet meer wat we ook al weer zo mooi vinden aan dun.

Ik denk dat mijn leven nooit meer compleet gaat voelen totdat ik deze wc-pot in mijn huis heb.

Het museum blinkt ook uit in een uiterst uitgebreide collectie van vintage foto's waarop je kunt zien hoe mensen vroeger seks hadden. Het opvallendste is dat het er allemaal zoveel gezelliger uitzag. Zelfs als mensen de meest extreme dingen deden (en dat deden ze, wij zijn echt engeltjes vergeleken met onze opa's en oma's), ze bleven vrolijk lachend op de foto verschijnen. Zo anders dan de emotieloze blikken die onze pornosterren nu hebben.

Wat ik ook leuk vond om te weten is het volgende: omdat ze vroeger nog geen kiosk hadden waar de Tuk en Candy werd verkocht, gingen mensen zelf maar seksfoto's maken en die per foto aan elkaar verkopen. Wat nu professionele pornosterren zijn, waren vroeger gewoon je buren.

Ook weer in die Efteling-poppenstijl zien we een exotische danseres in bananenrok een erotische dans doen. Ik dacht eerst dat het was om te laten zien hoe we vroeger zwarte slaven dwongen om seksshows te geven, maar na wat Google-werk ben ik erachter gekomen dat Josefine Baker juist een belangrijk figuur was op het gebied van mensenrechten voor Afro-Amerikanen.

Nog voordat we fotografie kenden, vonden we borden een goed medium om onze erotische fantasieën op weer te geven. Ik vind dat nog steeds een goed idee en wil graag al deze borden om in mijn eigen huis m'n boterhammen op te smeren.

Ik weet niet precies wat de gedachte achter dit voorwerp is geweest, maar het is een prachtige authentieke penis op pootjes, en wat zou je daar verder nog voor gedachte aanvast moeten plakken?

Op een gegeven moment vind je een waarschuwingsbordje in het museum. Alles wat in de daaropvolgende ruimte tentoongesteld wordt kan als schokkend worden ervaren en betreden is daarom op eigen risico.

Handenwrijvend ga ik naar binnen. Ga ik nu eindelijk foto's zien van een gemuteerde lilliputter die het karkas van een dode hond neukt? Helaas, het valt allemaal reuze mee. Aan de muren hangen op een rijtje alle bekende fetisjes en themaporno: grannies, shemales, megasize vrouwen, SM, plasseks, je kent het wel. Omdat alle foto's vooral allemaal zo ontzettend jaren tachtig zijn, voel ik eigenlijk vooral vertedering.

Ook in het 'betreden op eigen risico'-gedeelte vond ik deze foto's en die vond ik dan wel heel inspirerend. Ik dacht altijd dat een Prins Albert-piercing (door je eikel) of een clit-ring het wel zo'n beetje was op geslachtsdecoratiegebied, maar dat was overduidelijk voor ik deze foto's gezien had.