Hoe kan je zien of je drugs bedorven zijn?

Het vinden van een oud zakje drugs kan voelen alsof je een verloren schat hebt ontdekt, maar wel een schat waarvan je eigenlijk geen idee hebt wat je er precies aan hebt. Misschien is dat maandenoude pakje coke nog steeds goed, maar misschien is het ook wel net zo sterk geworden als het talkpoeder waarmee het versneden is. Misschien kan die lsd die je al een jaar in je vriezer hebt liggen je nog steeds helpen om te communiceren met het astrale vlak, maar wat als het niet werkt – of erger, dat je in het ziekenhuis belandt omdat het is veranderd in puur vergif? Je weet nooit wat tijd met iets kan doen – vooral als het gaat om drugs, waar meestal geen houdbaarheidsdatum op staat. Forensisch chemicus dr. James Woodford legt uit dat wanneer we zeggen dat een drug "niet meer goed is," de moleculaire structuur door externe factoren is veranderd. "Alle drugs hebben een driedimensionale structuur," zegt hij, "en als een kleine verbinding breekt, dan stort het hele ding in. De atomen zijn nog wel aanwezig, maar door moleculaire veranderingen passen ze niet meer op de juiste receptoren." In de loop van de tijd kunnen factoren als warmte, lucht, vocht en licht ervoor zorgen dat de drug onzuiverheden ontwikkelt die de chemische zuiverheid veranderen, waardoor de drug minder sterk wordt.

Als een forensisch chemicus weet dr.Woodford waar hij het over heeft — hij heeft het patent op de geur van cocaïne, en in een rechtszaak in 1994 getuigde hij in een expertverklaring dat cocaïne en crack chemisch gezien vergelijkbaar zijn, wat bijdroeg aan de verkleining van het verschil in straffen voor cocaïne en crack. Hij werkte samen met NORML aan een rapport over de efficiëntie van drugshonden, en volgens zijn website heeft een rechtbank hem ooit "een expert op het gebied van marihuana-identificatie" genoemd – een titel waar we allemaal naar zouden moeten streven. Woodford onderscheidt grofweg twee soorten drugs: synthetische en natuurlijke. Beide zijn gevoelig voor degradatie als ze in contact komen met licht, hitte en vocht, maar "als synthetische drugs als mdma of methamphetamine donker en afgesloten bewaard worden, dan kunnen ze heel lang mee." Als dit soort drugs niet in een afgesloten zakje of container bewaard worden, dan zullen ze na een tijdje niet meer werken – maar ze zullen ook niet schadelijk zijn. Natuurlijke drugs zoals wiet en psilocybine (het werkzame stofje in paddo's) zijn kwetsbaarder voor verval, omdat ze uit organisch materiaal bestaan. "Er zitten stabilisators in het organische materiaal die de drugcomponenten intact houden, maar wanneer het organische materiaal begint af te breken en de stabilisators bederven, kunnen de drugcomponenten ook gaan oxideren," zegt Woodford. Met andere woorden, een zak wiet of paddo's kan net als een krop sla bederven. En wanneer dat gebeurt, bederven de geestverruimende stoffen die erin zitten ook, doordat ze in aanraking komen met zuurstof.

Als het om cocaïne of heroïne gaat – drugs die afkomstig zijn van planten en in poedervorm worden gebruikt – is het wat ingewikkelder. Volgens dr. Woodford kunnen cocabladeren uitdrogen als ze te lang in de zon hebben gelegen na de oogst, en zo hun werking al verliezen voordat ze überhaupt op de markt zijn gebracht. Wat betreft heroïne: dit opiaat is nauw verwant aan morfine, en kan zelfs in morfine veranderen wanneer het te lang blijft liggen. Voor deze drugs geldt dat "als ze verkleuren en bruin worden weet je dat ze zijn bedorven."

Lsd is weer een heel ander verhaal. Woodford zegt dat het bij lsd in zegeltjesvorm vooral belangrijk is om ervoor te zorgen dat het niet nat wordt, of dat het papier zo slap wordt dat de lsd kan oxideren. Woodford adviseert om het in de "koelkast of op een donkere en koele plek te bewaren." Maar hoe weet je dan of je lsd bedorven is of niet? "Schijn er met een uv-lamp op," adviseert dr.Woodford. "Als het oplicht is het nog goed." Maar als een psychonaut uit nieuwsgierigheid bedorven lsd wil proberen, dan zegt Woodford dat je dat prima kunt doen. "Het is niet alsof oude lsd in gif verandert. Het zal gewoon geen effect hebben." Een andere autoriteit op dit gebied is dr. Rick Doblin, een scheikundige die de Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies heeft opgericht. Hij leidt in z'n dagelijks leven een door de FDA goedgekeurd onderzoek naar een partij mdma die hij en zijn team al sinds 1985 hebben bewaard. "Het is nog steeds superpuur –en we hebben het niet eens in een koelkast bewaard," vertelt hij stralend. Het enige dat hij en zijn collega's nodig hadden om de drug te preserveren was een afgesloten fles van donker glas op kamertemperatuur, zegt hij. "Het draait allemaal om hoe je het bewaart," zegt Doblin. "Als we de mdma aan hitte of vocht hadden blootgesteld, dan had het kunnen bederven."

Toch verzekert ook Doblin me dat oude drugs meestal onschadelijk zijn. "Meestal verliezen drugs na een tijdje gewoon hun zuiverheid. Het gebeurt zelden dat ze gevaarlijk worden." Toch is het beter om, als je niet zeker weet of je drugs nog goed zijn, ze niet meer nemen — niet omdat het gevaarlijk is, maar omdat je het onvermijdelijke beter onder ogen kunt zien. "We takelen na verloop van tijd allemaal af," zegt dr. Doblin. En soms kan je dat maar beter accepteren.