Ik ging een avondje fetisj-speeddaten

Mary, een kleine vrouw in een zwart jurkje, stroopt Ryans mouwen op om zijn verse littekens te laten zien. "Wow, wat vet!" zegt ze, terwijl ze het raster van sneeën bestudeert. Vervolgens begint ze hem zonder iets te zeggen te slaan. Eerst zacht, met platte hand op zijn wang, maar elke keer iets harder. Haar gezicht vertrekt naarmate ze harder gaat slaan, en hem zoveel pijn doet als ze maar kan. Op een gegeven moment komen alle andere duo's om de tafel heen staan om haar aan te moedigen.

Het is een vreemd gezicht, zo in een Londense gastropub, waar normaal gesproken volwassen mannen bijeenkomen om dure dingen te drinken en elkaar af te troeven met hun kennis over speciaalbier. Vanavond wordt er niet over speciaalbier gepraat – eerder over tepelklemmen, bloed en gierende pijn. Het maandelijkse fetisj-speeddatingevenement vindt namelijk plaats. Ik heb een vriendin, dus ik ben hier niet om me onder luid gejuich bont en blauw te laten slaan, maar dit leek me een goede plek om inzicht te krijgen in de Londense fetisjwereld: vierminutensessies met mensen die geil worden van pijn, bloed, kerkers, zwepen, onder gespuugd worden, en weet ik wat allemaal nog meer.

Ik wist niet echt hoe ik me moest kleden voor dit evenement. Zou ik er in mijn normale kloffie uitzien als een stille, in een zee van latex en mondknevels? Op de website stond dat ik vooral mezelf moest zijn, dus dat besloot ik maar te doen.

Toen ik aankwam werd ik gegroet door Miss Jo, de organisator die al twintig jaar in de kinkwereld werkt. Ze eet olijven met een prikkertje en stelt iedereen op z'n gemak met wat melige grappen. Ze geeft me een witte sticker waar ik mijn naam op moet schrijven en wenst me veel succes.

Speeddaten leek me altijd iets verschrikkelijks, omdat het zo gemaakt voelt. Plus dat het nogal meedogenloos is – het blijft een ordinaire vleeskeuring. Als het idee van jouw naakte lijf de ander niet aanstaat ga je naar huis zonder telefoonnummers en met een identiteitscrisis. Het fetisj-aspect voegt er nog een hele laag aan toe: al je eigenaardige trekken van dingen waar je geil van wordt moeten namelijk min of meer overeenkomen.

Hier peins ik over, totdat ik in een gesprek beland met Jack, die buiten een peuk rookt en een biertje drinkt. Op een of andere manier had ik allerlei femme fatale-types verwacht in latex jurken en enorme hakken, maar het publiek lijkt meer op een groep golfers. Jack draagt een geruite broek, een groen satijnen shirt en grote zilveren ringen.

"Hoe vaak heeft u al gespeeddatet?" vraag ik. "Twee keer," antwoordt hij. Hij oogt wat onrustig, waarschijnlijk omdat de ware nog niet heeft gevonden. "Ik heb al hele aardige mensen ontmoet. Alleen heb ik nog niemand echt ontmoet, zeg maar." Hij lacht als een boer met kiespijn en wrijft over zijn onderlip met zijn wijsvinger, die geel is van de nicotinevlekken.

Danny, die met hem is meegekomen, lijkt niet veel langer dan anderhalve meter en draagt een glanzend grijs pak. Hij is vriendelijk en heeft wel zin om te kletsen. Hij werkt in de bouw, en is nadat hij heeft uitgeklokt meteen hierheen gekomen. "Ik ga eigenlijk pas sinds kort naar dit soort evenementen, dus ik moet nog een beetje mijn draai vinden," zegt hij. "Wat voor soort partner hoopt u vanavond te vinden?" vraag ik. "Ik zoek een vrouw die me helemaal verrot wil trappen," vertelt hij.

Er klinkt een bel; het is tijd om op onze plekken te gaan zitten. Met mijn naamplaatje voor voelt het meer als een massasollicitatie dan als een zinderende fetisjistenbijeenkomst. Miss Jo legt de regels uit. De mannen blijven zitten, de vrouwen rouleren na iedere vier minuten. Als je elkaar interessant vindt wissel je nummers uit, anders niet. Toch voelt deze uitleg niet helemaal adequaat. Op welk punt vertel je dat je het geil vindt om in een bad vol met garnalen te zitten? Of dat je intens geniet van chilipepers in al je lichamelijke openingen? Wanneer en hoe bespreek je dit soort details?

Iets anders zorgelijks: mijn tafel staat naast die van Ryan, dus hij kan meegenieten van al mijn gehakkel en sociale ongemakkelijkheid. Gelukkig is Ryan een vriendelijke jongen en weet ik mezelf te kalmeren. Hij zegt dat hij een "switch" is, oftewel dat hij zowel 'dom' (dominant) als 'sub' (onderdanig) is. De meeste mensen zijn slechts het één of het ander, dus Ryan is redelijk uniek.

Het nummer Bloodstream van Ed Sheeran galmt door de speakers terwijl ik me klaarmaak voor mijn eerste date.

Miranda, de eerste vrouw die ik tegenover me krijg, is eind twintig en draagt een grote bloemetjesjurk – niet de outfit die je zou verwachten van iemand met haar interesses. "Ik ben erg dominant en sla mijn partners. Maar alleen als zij het ook lekker vinden," vertelt ze.

"Dus je bent gewelddadig op een altruïstische manier?" vraag ik. "Ik zit misschien nogal raar in mekaar, maar daar kan ik niet echt over praten met iemand die ik nog geen vier minuten ken," legt ze uit, terwijl ze mijn aanbod van een handje Nibbits afwijst.

De volgende kandidaat is Hannah, een lerares. Ze is een sub, en zegt dat dat met haar werkveld te maken heeft. Ze moet de hele dag bazig doen, en in haar vrije tijd wil ze dat iemand anders het heft in handen neemt. Ze vertelt hoe lastig het is om te daten in de fetisjwereld. "Er komen altijd andere subs op me af die zich vrij genoeg voelen om meteen te vragen of ze me mogen likken – ook al kennen we elkaar pas net."

"Wat was de raarste persoon waar je mee op date bent geweest?" vraag ik. "Een soort semiverkrachter," vertelt ze. "Hij bleef maar dingen proberen en vragen of het oké was. Als ik zei van niet, bleef hij toch doorgaan. Gelukkig kan ik mezelf goed verdedigen."

Een andere vrouw, Lynne, die met haar man aan 'cuckolding' doet (oftewel: zij gaat vreemd met andere mannen omdat haar man dat geil vindt) legt uit dat leeftijd ook problematisch kan zijn. "Ik ben 43, en dan nemen er 21-jarigen contact met me op – ik ben twee keer zo oud!" "Maakt dat uit?" vraag ik. "Ja, het gaat om een stukje ervaring. Mijn man en ik hadden dus een keer 'ja' gezegd tegen een 21-jarige, en die kwam al klaar voordat de echte pret begon. Erg vervelend."

Kathryn werkt bij de belastingdienst, is halverwege de veertig, en heeft een voorliefde voor Japanse bondage. Ze gaat graag naar Club Pedestal, waar alle mannen onderdanig zijn. Ik vraag haar of ze het daadwerkelijk geil vindt om over mannen heen te lopen en ze als koffietafel te gebruiken. "Nee," antwoordt ze, "wat betreft seks gaat het me vooral om het mentale aspect." Ik vraag haar wat ze dan op dit seksfeest doet. "Ik vind het gewoon interessant." zegt ze. "Het is weer eens wat anders dan een normale club waarin de vrouw ondergeschikt is aan de man."

Laura, die meer gedronken lijkt te hebben dan alle anderen samen, is wat opener over haar interesses. "Ik hou van kerkers," zegt ze met een dubbele tong. "En van bloed." "Bloed?" vraag ik. "Ja, ik word er enorm geil van en ik krijg niet snel littekens, dus ik zit er graag helemaal onder."

Ook Samantha is niet verlegen wat betreft haar seksuele interesses. "Ik ben van de extreme pik- en ballenmarteling," vertelt ze. " Extreem," herhaalt ze nog even. Mijn tenen krullen op in mijn schoenen. "Nietpistolen, castratie, dat soort dingen." Ik vraag haar wat ze doet als ze met iets anders bezig is dan met het vernielen van scrotums. "Ik ben chirurg," vertelt ze terwijl ze wat rondkijkt. "Weet je wat het probleem is met deze evenementen? Er zijn geen echte fetisjisten."

Op mijn weg naar huis loop ik Danny tegen het lijf, en vraag ik hem hoe zijn avond is gegaan. "Goed," zegt hij. Even is hij stil. "Maar sommige vrouwen hier zijn echt veel te hardcore voor mij."

Alle namen zijn aangepast.

Attentie: we zijn verhuisd naar een andere facebookpagina! Like als de wiedeweerga VICE Nederland om niks te missen van alles wat we maken: