FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Ik probeerde een week lang het slopende trainingsprogramma van Poetin uit

Paardrijden, judolessen, zwemmen in een vijver en elke dag steak als ontbijt. Je moet er wat voor over hebben om net zo'n gespierde torso te krijgen als de Russische president.

Foto door Olly Day

Ik ga het niet mooier maken dan het is: ik ben lui en gulzig, en geen enkel dieet heeft ooit echt voor me gewerkt, omdat ik te lui en gulzig ben om langer dan een week te sporten of minder te eten. Geloof me, ik heb het wel geprobeerd: ik heb aan alle fitnesstrends meegedaan, en elk wonderdieet waarbij je moet overleven op gepureerde kool en cayennepeper geprobeerd. Of tenminste, ik dacht dat ik alles wel geprobeerd had, totdat ik een video tegenkwam die mijn leven zou veranderen. Het waren Vladimir Poetin en Dmitri Medvedev, de president en premier van Rusland, die samen trainden. In de video zie je ze gewichtheffen, elkaar aanmoedigen, steak als ontbijt eten, en vooral de extreme alfaman uithangen.

Advertentie

Sinds de video de wereld in is geslingerd, is Poetins trainingsregime uitgegroeid tot een fenomeen. Op Instagram is een hele 'fitspiratie'-pagina met de naam "Putinspiration" aan hem opgedragen, en er zijn meerdere mannenbladen die verhalen hebben geschreven over alles van de effectiviteit van Poetins krachtrainingsregime tot de belachelijk dure outfit die hij tijdens het trainen draagt.

Ik besloot de trainingsroutine van Poetin een week lang te testen. Na jarenlang allerlei vrolijke workoutvideo's met opzwepende sambamuziek te hebben geprobeerd, was ik klaar voor een vreugdeloze ervaring, vol hard werk dat uitgevoerd dient te worden met een stalen gezicht. Geen muziek, geen sfeer, en vooral geen gezelligheid – maar gewoon keihard zweten.

Foto door Olly Day

Maandag

Aangezien mijn tieten (en de zedenwetgeving) mij verhinderen om in het openbaar topless te verschijnen, kon ik niet zoals Poetin in het verleden weleens gedaan heeft zonder shirt de straat op gaan. In plaats daarvan koos ik voor een standaard wit t-shirt dat ik in een grijze joggingbroek propte, zoals Poetin ook draagt in zijn trainingsvideo.

Voor zover ik kan opmaken uit de video, is de 'Poetinroutine' niet veel meer dan met een uitgestreken kop een tijdje gewichten heffen. Dat deed ik dus maar, totdat de aderen op mijn voorhoofd zichtbaar werden en ik mijn hart in mijn oren hoorde bonken.

Toen ik thuiskwam at ik, net als in de video, een steak. In de eerste instantie liet ik het stukje kraakbeen dat erin zat links liggen, maar later besloot ik het toch op te eten omdat het me echt een van de kernzaken lijkt waar Poetin zich ook mee bezighoudt; Rusland langer regeren dan Jeltsin, een zwaar homofoob beleid voeren, en geen kruimeltje voedsel verspillen.

Advertentie

Het voelde alsof het halfverteerde vlees een paar uur in mijn slokdarm bleef hangen voordat het eindelijk de weg naar m'n maag vond.

Foto door Daniel Lewis

Dinsdag

Na een bezoekje aan de sportschool, nam ik de rest van de ochtend vrij om te gaan paardrijden. Aangezien er allemaal foto's online staan waar Poetin op een paard zit, gokte ik dat dit ook deel uitmaakte van zijn workout. Toen ik de chique manege in liep, voelde ik me niet echt op mijn plek. Hier liepen geen sloddervossen in joggingbroeken rond; dit was een plek voor mensen die rijk genoeg zijn om hun hond elke week naar de manicure te brengen.

Het paardrijden was op zich prima; goed voor de dijspieren, slecht voor de geslachtsdelen. Ik vroeg me eventjes af hoe Poetin daarmee omgaat, maar besefte me al snel dat hij erom bekend staat dat hij kei- en keihard is (en natuurlijk aan het hoofd staat van een land dat ongeveer een achtste van de wereld beslaat) en dus waarschijnlijk weinig tijd heeft om zich zorgen te maken over zijn gekneusde ballen.

Als avondeten at ik weer een steak.

Woensdag

Op woensdagavond nam ik een bus naar een judoklasje, een ander bekend favoriet tijdverdrijf van Poetin. Onderweg kocht ik een pistache-ijsje – ook een favoriet van Poetin, schijnt – wat een welkome afwisseling was van de droge steaks waar ik de hele week al op leefde.

Ik werd door sensei Dave verwelkomd in de klas. Hij was een strenge man die op de een of andere manier zowel luidruchtig als ingetogen. De rechterhand van de sensei (de enige andere volwassene in deze judoklas voor kinderen onder de tien) nam me onder zijn hoede. Ik had in de bus "Let's Learn Judo with Vladimir Putin" gekeken, dus ik was er mentaal helemaal klaar voor. Ik voelde me lichamelijk wat minder goed voorbereid: ik had zoveel pistache-ijs gegeten dat ik zelfs bij het omkleden al een steek in mijn zij voelde.

Advertentie

"Zal ik mijn shirt in mijn broek doen?" vroeg ik. "Nee," blafte Dave me toe. Ik moest het hem wel nageven: hij was niet aan maar een beetje aan het aankloten. Ik deed braaf alles wat sensei Dave me opdroeg, omdat ik stiekem doodsbang voor hem was. Hij had spieren in zijn nek waarvan ik niet eens wist dat mensen die konden hebben.

Toen we de worpen begonnen te oefenen, voelde ik het ijs in mijn maag rondklotsen en al snel omhoog komen. Ik raakte in paniek. Zou sensei Dave het me erg kwalijk nemen als ik zijn klas van lieve judokindertjes onderkotste? Waarschijnlijk wel. Gelukkig was de les snel voorbij en was het tijd om te gaan.

Toen ik de uitpuilende spieren in de nek en armen van sensei Dave zag, begreep ik waarom Poetin van judo houdt. Het maakt je behoorlijk breed en gespierd, en het komt waarschijnlijk goed van pas als Hollande of Obama te bijdehand doen in de algemene vergadering van de VN.

Donderdag

Op donderdagochtend ging ik (net als alle andere ochtenden deze week) naar de sportschool voor wat extra armfoltering. Ik ging deze keer weer net zo lang door totdat mijn armen het opgaven, en slofte daarna terug naar huis om nog wat extra ontbijtsteak te eten.

Al die steak was misschien wel het zwaarste gedeelte van deze hele ervaring. Ik deed de Poetin met een beperkt budget, wat betekende dat het vlees dat ik elke dag zat te verstouwen niet van de beste kwaliteit was. Ik herinnerde me ook dat ik ergens had gelezen dat je van te veel rood vlees maagkanker kan krijgen. In een wanhopige zoektocht naar een alternatief, las ik op een onofficiële Vlad-fanpagina dat hij ook van diepzeeheek (een soort kabeljauw) houdt.

Advertentie

Al googelend vroeg ik mij af of het überhaupt wel legaal is om diepzeeheek te eten in Engeland. Mijn lokale visboer wist het ook niet, en had er zelfs nog nooit van gehoord, ook niet toen ik het luider en langzamer herhaalde voor hem, als een toerist die een auto probeert te huren bij een Italiaanse Europcar-balie.

Ik at maar weer een steak.

Vrijdag

Het was vrijdag, ook wel bekend als "leg day" (voor mensen die dagen graag vernoemen naar verschillende lichaamsdelen). Maar niet voor mij. Voor mij was het weer "arm day." De vijfde alweer. Mijn biceps haatten mij tot de vijfde macht. Ik was er helemaal klaar mee.

Mijn armen functioneerden niet meer als armen in mijn dagelijks leven. Tijdens een vergadering op vrijdagmiddag kostte het me verschrikkelijk veel moeite om een pen op te tillen, en iedereen zag het.

Zaterdag

Mijn adem stokte toen ik de zwemvijver bij het Hampstead Heath-park indook. Pas toen ik een half uur later puffend op de kade lag, begon ik mijn ademhaling weer een beetje onder controle te krijgen. Er was nog één andere vrouw in het water, die sereen door het donkere water zwom, waardoor ik een klein en aanstellerig meisje leek. Ze zwom naar me toe en zei vrolijk: "Hey, we hebben hetzelfde badpak!" Ik kon niet antwoorden, omdat ik het te druk had met watertrappelen en lomp met m'n armen zwaaien om te keuvelen met een medezwemster.

Zoals te zien is op de ingelijste foto die momenteel boven mijn bed hangt, is de vlinderslag de favoriete zwemslag van Poetin. Natuurlijk is het ook de meest uitdagende – en daarom ook de meest alfa – manier om je door het water voort te bewegen. Helaas werkt de vlinderslag minder goed wanneer je in een ijskoud meer ligt en je armen niet meer werken, maar als een soort levenloze twijgjes langs je lichaam hangen.

Advertentie

Als je zo zwak bent, is het onmogelijk om er niet uit te zien alsof je verdrinkt als je de vlinderslag doet. Je kan maar een paar keer vriendelijk glimlachen naar een badmeester terwijl je langzaam richting de bodem zakt voordat hij besluit dat je het water uit moet omdat je hem te veel stress bezorgt.

Zondag

Ik had gezien dat Poetin in de trainingsvideo Dmitri Medvedev een bemoedigend klopje op zijn rug geeft. Daarom liep ik na mijn laatste trainingsdag een tijdje door het krachttraininghok van de sportschool op zoek naar een bezwete man die ik een vriendelijke pets kon geven.

"Goed gedaan!" riep ik in het wilde weg. Niemand merkte me op.

De week zat vol met hoogte- en dieptepunten, maar vooral dieptepunten. Poetins workout leverde me maar bar weinig op; mijn biceps groeiden maar twee millimeter in zeven dagen – erg teleurstellend. En om eerlijk te zijn, weet ik niet eens zeker of dat wel allemaal spier is. Het zou logischer zijn dat die toename in omvang door het extra vet van de steak en het ijs komt. Doordat ik elke dag zoveel vet voedsel in mijn mond schoof, was mijn gewicht ondanks al het sporten ook niet echt veranderd. Ik heb dus voor niks in een bijna bevroren meer gezwommen.

Soms moet je gewoon accepteren dat je fysiek niet gemaakt bent voor dit soort activiteiten. Ik kan bijvoorbeeld na een week van alleen maar armoefeningen nog steeds geen push-up doen. Als dit artikel op de een of andere manier zijn weg vindt naar een bodybuildingforum, dan krijg ik vast allerlei tips van mensen die me er op een lichtelijk agressieve toon op zullen wijzen dat ik de gewichtsoefeningen verkeerd deed, maar dat maakt mij niet uit. Ik ben er voor eeuwig klaar mee.