Alle foto's via het National Media Museum enFlickrIn het begin van de vorige eeuw was er een Britse gast die William Hope heette, en hij maakte waanzinnig naam in spirituele kringen omdat hij het vermogen zou hebben om geesten en andere paranormale entiteiten op foto vast te leggen. Uiteindelijk vormden hij en zijn entourage een groep geestenfotografen onder de naam Crewe Circle. Hun favoriete publiek bestond uit mensen die een geliefde of naaste hadden verloren tijdens de Eerste Wereldoorlog, van wie ze wilden bewijzen dat hun geliefden nog altijd ronddwaalden in geestelijke vorm. Rond 1922 verdiende Hope een aardig zakcentje als geestenfotograaf en professioneel medium. Zelfs Sir Arthur Conan Doyle, schrijver van de boeken over Sherlock Holmes, was fan.
Advertentie
Zoals wel vaker bij succesvolle mediums ontstond er al snel een schare sceptici die Hopes foto's wilden ontmaskeren als neppers in plaats van oprechte bewijzen van het bovennatuurlijke. Een artikel uit 1922 in Scientific American zette de verschillende fototrucages en dubbele belichtingen die Hope zou hebben gebruikt op een rijtje. Ondanks alle haters bleef Conan Doyle hem onverbiddelijk steunen. Dat ging zelfs zo ver dat de beste man een boek schreef, getiteld The Case for Spirit Photography, over waarom Hope en geestenfotografie wel degelijk legitiem waren. Hope bleef zijn foto's maken tot zijn dood in 1933. Omdat ik nieuwsgierig werd naar hoe Hope een eeuw geleden al foto's kon manipuleren, nam ik contact op met Nathaniel Stein, bestuurslid van het fotografiedepartement van het Philadelphia Museum of Art.
VICE: Hoi Nathaniel, wat kan je me vertellen over hoe Hope deze foto's kon bewerken?
Nathaniel Stein: Fotografie stond in het pre-digitale tijdperk even open voor manipulatie als nu. De bovennatuurlijke effecten creëerde men hoofdzakelijk door een ouderwets potje dubbel belichten. Fotografen als Hope maakten dan hun negatieven op fotogevoelige glazen platen. Je neemt je spook (of geest, of wat voor occulte shit je maar wilt), houdt hem voor je camera en dan doe je kort de lensdop eraf. Vervolgens gebruik je even later diezelfde glazen plaat om je portret mee te fotograferen.Enig idee waarom mensen hem bleven geloven, ook toen duidelijk werd dat het een hoax was?
Spiritualisme was best wel een big deal in Europa en de VS in die periode, en het fotografische aspect ervan was al een tijdje een aanzienlijk cultureel fenomeen. Net als mediums hadden die fotografen een zekere aantrekkingskracht, en daarmee speelden ze goed in op de behoefte die mensen hadden om te geloven dat contact met overledenen mogelijk was.Veel van Hope's fans hadden geliefden verloren tijdens de Eerste Wereldoorlog, en zijn foto's zullen ongetwijfeld een manier zijn geweest om dat te verwerken. Klinkt logisch, bedankt!
Nathaniel Stein: Fotografie stond in het pre-digitale tijdperk even open voor manipulatie als nu. De bovennatuurlijke effecten creëerde men hoofdzakelijk door een ouderwets potje dubbel belichten. Fotografen als Hope maakten dan hun negatieven op fotogevoelige glazen platen. Je neemt je spook (of geest, of wat voor occulte shit je maar wilt), houdt hem voor je camera en dan doe je kort de lensdop eraf. Vervolgens gebruik je even later diezelfde glazen plaat om je portret mee te fotograferen.Enig idee waarom mensen hem bleven geloven, ook toen duidelijk werd dat het een hoax was?
Spiritualisme was best wel een big deal in Europa en de VS in die periode, en het fotografische aspect ervan was al een tijdje een aanzienlijk cultureel fenomeen. Net als mediums hadden die fotografen een zekere aantrekkingskracht, en daarmee speelden ze goed in op de behoefte die mensen hadden om te geloven dat contact met overledenen mogelijk was.Veel van Hope's fans hadden geliefden verloren tijdens de Eerste Wereldoorlog, en zijn foto's zullen ongetwijfeld een manier zijn geweest om dat te verwerken. Klinkt logisch, bedankt!
Advertentie
