Waarom ik en andere moslims geen sorry zullen zeggen voor de Charlie Hebdo-aanslag

FYI.

This story is over 5 years old.

Woorden van Meningsuiting

Waarom ik en andere moslims geen sorry zullen zeggen voor de Charlie Hebdo-aanslag

Na de aanslagen roepen veel mensen dat gematigde moslims zich zouden moeten verontschuldigen. Dit is complete onzin.

Een selectie van online reacties van mensen die vinden dat gematigde moslims hun excuses moeten aanbieden voor de acties van extremisten (Achtergrondfoto door Chris Bethell)

Wat zou jij zeggen als een volslagen vreemde eist dat je je verontschuldigt voor iets dat je niet hebt gedaan? Het lijkt me dat de meeste mensen diegene vriendelijk zouden verzoeken om niet zo agressief te doen, weg te lopen en op zoek te gaan naar de juiste persoon. Dat is de meeste verstandige aanpak in een dergelijke situatie, waarin iemand volledig de plank misslaat.

Precies om die reden vind ik het raar dat veel mensen op het internet eisen dat gematigde moslims over de hele wereld nu opstaan en zich verontschuldigen voor de krankzinnige aanslag op het hoofdkantoor van Charlie Hebdo door moslimextremisten.

Advertentie

Ondanks de kortzichtige en domme reacties van mensen als Geert Wilders en Nigel Farage, waren er ook genoeg opiniestukken die weloverwogen inzichten boden op wat er was gebeurd. Maar ook onder de betere stukken op het internet ontstond echter een hoop commentaar van niet-moslims, die eisten dat moslims de straat gingen om de aanslagen sterk te veroordelen en de schuld op zich te nemen.

"Waarom laten die zogenaamde 'gematigde moslims' hun stem niet horen?" werd er gevraagd. "Wanneer kunnen we een reactie verwachten van het 'geloof van de vrede'?"

Ik begrijp dit eerlijk gezegd totaal niet.

Uiteraard gaan mijn gedachten gaan uit naar de slachtoffers en hun familie. Maar mij vragen om sorry te zeggen voor de daden van extremisten, omdat ik toevallig moslim ben, is een beetje hetzelfde als verontschuldigingen eisen voor spelfouten in een artikel dat ik niet zelf heb geschreven.

Barbaarse terroristen die zichzelf moslim noemen hebben niets te maken met mij of mijn overtuigingen. Ik zie ook niet in waar het op zou slaan om me te verontschuldigen voor hun gruweldaden, aangezien ik helemaal niks met hen gemeen heb en ook nul begrip heb voor hun interpretatie van de islam. Waarom zou ik verantwoordelijkheid nemen voor de daden van iemand anders? Daden waar ik niks van begrijp?

Ik heb meegelopen met de mars die na de aanslag werd georganiseerd. Niet omdat dat het als mijn plicht voelde om aan de wereld te laten zien dat moslims geen moordenaars of terroristen tolereren, maar omdat ik een mens ben en meeleef met de vrienden en familie van de mensen die zijn vermoord. Ik zal altijd over mijn geloof praten om misverstanden recht te trekken, maar tegelijkertijd heb ik niets te maken met deze extremisten. In tegenstellingen tot wat populisten zeggen, die blijkbaar moeite hebben met het onderscheid tussen de Islam en gewelddadige moslims.

Advertentie

Toen de extreemrechtse English Defence League in mijn stad demonstreerde vond ik ook niet dat de aanwezige niet-racistische blanken een 'verontschuldigingsmars' moesten houden. Zij hoeven zich niet te verontschuldigen voor extreme fanatici, aangezien ze zelf geen extreme fanatici zijn. Of ik het waardeer als activisten zich tegen racisme keren? Natuurlijk waardeer ik dat; het toont menselijkheid aan. Maar menselijkheid kun je evengoed bereiken zonder je te moeten verontschuldigen aan degenen die er weinig van begrijpen.

Bovendien wil ik niet dat ook maar iemand mijn interpretatie van een vredelievende Islam verwart met de belachelijke acties van extremisten, en mezelf voor hen verontschuldigen zal er alleen maar toe leiden dat mensen die twee dingen juist met elkaar gaan verbinden. Ik wil geen enkele manier geassocieerd worden met een groep onmenselijke monsters, net zoals dat ik tijdens mijn lunch liever niet naast een hoop schimmelende hondenkak wil zitten. Ik heb alle recht om me van deze groep te distantiëren, en dat is precies wat ik doe. Me verontschuldigen betekent dat ik verantwoordelijkheid neem, dat de Islam zoals die door de meeste moslims wordt belijd iets te maken heeft met de verschrikkelijke moord op onschuldige journalisten. Daar klopt niks van, en iedere normaal denkende moslim die de vredelievende leer van de Profeet Mohammed kent zal het met me eens zijn

Vele moslims en Islamitische groeperingen keuren de aanval af. Ik keur het ook af, niet alleen als moslim, maar als een zuster van iedereen die gelooft in de waarde van ieder mensenleven. En als je het zo bekijkt zou dus eigenlijk de hele wereldbevolking zich moeten verontschuldigen voor de gebeurtenissen rond het kantoor van Charlie Hebdo.

Veel moslims zijn inmiddels behoorlijk moe van alle nieuwsberichten die terrorisme keer op keer op één lijn met de Islam stellen. Een paar psychopaten hebben het beeld over moslims bezoedeld, terwijl niemand van ons iets te maken wil hebben met die paar idioten. Ik word er echt ziek van dat normale moslims, die net al jij gewoon hun levens leiden (hooguit bidden ze iets vaker), constant moeten verdedigen dat ze goede mensen zijn.

Een open dialoog is natuurlijk altijd goed. Maar het krankzinnige idee dat alle moslims zich moeten verontschuldigen voor de gruwelijke daden van een groepje vreemden, verbijstert me. Ik spendeer mijn tijd liever aan het geven van liefde, aan vriendelijk zijn tegen mijn buren en aan het zorgen dat men goed is voor elkaar.

De onschuldige moslims die zich niet verontschuldigen voor de misdaden van gestoorde islamieten zijn niet onverschillig tegenover de gruwelijkheden. Door middel van woorden en daden die ze baseren op de schoonheid van de Islam, nemen ze evengoed een standpunt in. Als moslim leer je om de liefde en warmte van de leer van de Koran te delen met anderen. Je leert om goed, vergevingsgezind, gastvrij en eerlijk te zijn. Ook leer je als moslim om te geloven in de kracht van vreedzaam bidden, wat misschien wel de reden is dat vele van ons in eerste instantie een beetje introvert overkomen.

Maar stille wateren hebben diepe gronden en het merendeel van 's werelds moslims – mensen zoals mijn stille gepensioneerde ouders en mijn godvrezende grootmoeder – bidden voor alle slachtoffers, hun families en voor de toekomst.