We spraken de oprichtster van het eerste professionele knuffelbureau in Europa

Knuffelen is niet voor iedereen weggelegd, toch? We staan sceptisch tegenover dat woord: knuffelen. We maken het belachelijk. Zet daar het woord 'professioneel' voor en niemand gelooft nog dat zoiets bestaat. Dus keken we, ik althans, met enige scepsis naar het nieuws dat BeCuddled – het eerste professionele knuffelbureau in Europa – binnenkort zijn deuren opent in Londen. Wat is professioneel knuffelen, en waarom zou iemand dat willen doen?

Kitty Mansfield, oprichtster van BeCuddled en tevens professioneel knuffelaar, werkte 15 jaar lang als holistisch therapeut en was gespecialiseerd in rouwtherapie. Knuffelen was het missende puzzelstukje in de gecombineerde dienst die ze aanbood, vertelt ze. "Ik was naar iets anders op zoek, omdat ik naar mijn idee mensen niet zo goed kon helpen als ik wellicht zou kunnen," vertelt ze. "Ik hoorde over een dame in de staat New York die een kleine knuffelpraktijk had geopend en ik kreeg een ingeving." Mansfield opende zo'n drie jaar geleden haar eerste knuffelpraktijk BeSnuggled in Kent. Nu is er zoveel vraag dat ze is begonnen met het opleiden van anderen tot professionele knuffelaars, en volgende maand opent BeCuddled. Ze streeft ernaar om in elk "grootstedelijk gebied in het Verenigd Koninkrijk" een professioneel knuffelaar beschikbaar te hebben.

"Er zijn een heleboel mensen zoals ik," zegt ze. "De meesten van hen werken al in de holistische genezing en in de gezondheidszorg of zijn artsen met een progressieve visie. Ik ben gewoon de enige die z'n nek uitsteekt en zoiets heeft van 'oké, laten we dit gewoon proberen."' Het is makkelijk voor de mensen die regelmatig knuffels krijgen om de spot te drijven met het concept 'professioneel knuffelbureau'. Maar het belang en de voordelen voor de gezondheid van menselijke aanraking zouden niet moeten worden gebagatelliseerd. Knuffelen is in essentie aanrakingstherapie, en het is bewezen dat bij aanraking oxytocine wordt aangemaakt – het liefdes- of bindingshormoon – dat het immuunsysteem bevordert, de bloeddruk laat dalen en dat stress en angsten vermindert. Het is voor velen moeilijk voor te stellen dat er een grote groep mensen is in onze samenleving die het soms wel dagen, weken of maanden achter elkaar zonder menselijke affectie en aanraking moet doen. Er gaat amper een week voorbij of er komen cijfers naar buiten die laten zien hoe geïsoleerd we zijn geworden. Groot-Brittannië is in een onderzoek dat dit jaar uitkwam de "eenzaamheidshoofdstad van Europa" genoemd. In dit onderzoek kwam naar voren dat 84 procent van de Britten zich eenzaam voelt, van wie 13 procent zich constant eenzaam voelt. "We leven in een toenemend individualiserende samenleving," aldus Mansfield. "Technologie zorgt er wel voor dat we op meer manieren verbonden zijn, maar we kunnen er niet mee omgaan. In het dagelijks leven worden mensen steeds minder aangeraakt. Sommige mensen komen bij mij omdat ze net hun vrouwen of partner zijn kwijtgeraakt, anderen zijn sociaal onhandig, gehandicapt, autistisch of lijden aan PTSS. Of ze zijn gewoon eenzaam."

Hoewel Mansfield zegt dat ze een diverse klantenkring heeft, merkt ze wel op dat er meer mannen dan vrouwen voor haar knuffels komen. "Mannen lijden aan wat ik aanrakingsisolatie noem," zegt ze. "Als ze opgroeien hebben ze minder kansen dan vrouwen om aangeraakt te worden buiten de context van een relatie of seks. Vrouwen raken elkaar meer aan. Mannen hebben minder kansen en ik denk dat je dat terug kunt zien in mijn klantenkring."

Waarom vinden we het dan moeilijk om het concept knuffeltherapie te verteren en het serieus te nemen? Het probleem ligt volgens Mansfield in het feit dat aanraking in de westerse wereld totaal geseksualiseerd is. We hebben er moeite mee om het concept van fysieke intimiteit met een ander persoon los te koppelen van seks. Een logisch gevolg is dan ook dat de connotatie van knuffelen er voor zorgt dat intiem zijn met een vreemde raar, en voor veel mensen mogelijk beangstigend is

Het is een van de redenen dat de veel bespotte app Cuddlr niet echt van de grond is gekomen. Niet alleen werd de app door de media als "huiveringwekkend" bestempeld, mensen verwachtten andere dingen van de dienst – het spreekt voor zich dat niet iedereen in een bar wil afspreken voor een vriendschappelijke knuffel en een koffie verkeerd.

"Ik denk dat een app een totaal verkeerde indruk geeft," zegt Mansfield. "Mensen moeten in staat zijn om een knuffel met vertrouwen te reserveren, en ze moeten weten dat de ander persoon weet wat hij doet. Hoe kan je een app nou goed controleren?"

Uiteindelijk was de onmogelijkheid om het kaf van het koren te scheiden de reden dat Cuddlr het niet redde (hoewel het wel aan een Amerikaanse ontwikkelaar is verkocht die het geherintroduceerd heeft als Spoonr. Maak ervan wat je wilt…) BeCuddled hanteert strikte richtlijnen, waarin beschreven is wat wel en niet gepast is voor zowel de knuffelaar als de geknuffelde. Geen naakt, en het is duidelijk dat, zoals Mansfield op haar site heeft vermeld, "knuffelen geen eufemisme is voor seks of prostitutie."

"Ik heb zoveel veiligheidsmaatregelen ingezet als ik kon," zegt ze. Weet je, je kunt naar een masseur gaan en die kan zich ongepast gedragen, of de klant kan dat doen. Er is geen garantie dat je dat voor 100 procent kunt uitsluiten, maar in de drie jaar dat ik dit doe heb ik nog nooit een probleem gehad. Mensen weten heel goed waarom ze naar me toe komen. Ze weten wat ze kunnen krijgen, en nog belangrijker, ze weten ook wat ze niet gaan krijgen."

Maar wat krijg je nou echt van een professionele knuffelaar? De diensten van BeCuddled variëren van The Classic Snuggle – één tot zes uur, voor een uurtarief van 50 pond (ongeveer 60 euro) , kun je 'ontspannen in de armen van een BeCuddler' – tot de Dawn Til Dusk Snuggle – een sessie van een hele nacht met dvd's, snacks en knuffeltjes voor een tarief van 450 pond (540 euro). Er is ook een, voor degene die dat willen, zijn er positiesuggesties van The Cuddle Sutra om uit te kiezen. Maar zoals Mansfield uitlegt: "Het is veel meer dan alleen maar knuffelen. Het is iemands hand vasthouden, iemands arm strelen, of het kan letterlijk gewoon naast iemand zitten zijn. Het is een vorm van menselijke interactie, een soort warmte en iemand die je vertelt dat "je het waard bent.'" De kosten lijken hoog, maar natuurlijk is het niets nieuws om te betalen voor therapeutische aanraking buiten een seksuele context. Vroeger bestond er een stigma rond massages, maar nu gaan we maar al te graag uit de kleren om een vreemde over ons lichaam te laten wrijven, tegen een hoog tarief. Terwijl we nu flink betalen om een uur op een massagetafel te liggen, is betalen voor knuffelen nog steeds iets wat we maar moeilijk kunnen begrijpen. "Mensen vertellen me: 'Ik zou geen 50 piek neerleggen voor een knuffel' en dan zeg ik, 'leuk voor je. Als je een warm netwerk van vrienden, familie om je heen hebt, of een hond of een kat, dan zou je natuurlijk niet naar me toe komen om te betalen voor een knuffel. Maar dat geldt niet voor mensen die dat niet hebben in hun leven."

We lijken misschien ver verwijderd van acceptatie van dit concept, maar in de VS is de industrie rondom professioneel knuffelen aan het opkomen (ook al is het in een nichemarkt). "Ik denk dat Amerikanen sneller dingen accepteren die mensen hier ronduit gestoord vinden," zegt Mansfield. "Ik denk absoluut niet dat dit explosief gaat groeien. Het zal geleidelijk gaan. Het is moeilijk om me op het internet te vinden, dus ik was verrast dat mensen mij vonden toen ik mijn website online had gezet. Het betekent dat mensen naar me op zoek waren."