Οι «Αυθαίρετοι» Είναι η Σειρά που Χρειάζεται Σήμερα η Ελληνική Τηλεόραση

Ήταν Τετάρτη 22 Νοεμβρίου του 1989. Η Ελλάδα ήδη κινούνταν σε ευρωπαϊκά μονοπάτια τα οποία έφερναν ραγδαίες αλλαγές στην καθημερινότητα των πολιτών της, όπως η εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης. Ένα από τα κανάλια που έκαναν την εμφάνισή τους τότε, βάζοντας τέλος στο κρατικό μονοπώλιο της δημόσιας τηλεόρασης, ήταν και το Mega Channel που εκείνη τη μέρα έκλεινε μόλις τρεις μέρες ζωής. Το αμέσως προηγούμενο βράδυ έγραφε ιστορία προβάλλοντας την πρώτη σειρά της εγχώριας ιδιωτικής τηλεόρασης, το Πατήρ Υιός και Πνεύμα, στο οποίο πρωταγωνιστούσαν ο Σπύρος Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Κωνσταντίνου και ήταν βασισμένο σε σενάριο του δεύτερου.

Γύρω στις 21:30 λοιπόν, οι οθόνες των περίεργων τηλεθεατών μαύρισαν και την εμφάνισή της έκανε μια επεξήγηση: «Λίγο πριν το 1992 κι ενώ όλοι οι Έλληνες αγαπημένοι και μονοιασμένοι “εργάζονται πυρετωδώς” για την ενοποίηση της Ευρώπης, το MEGA Channel έψαξε και βρήκε τους πρωτοπόρους». Ανάμεσα στις φράσεις που χωρίζονταν από έξι τελείες, έπαιζαν εικόνες που είχαν να κάνουν με την ελληνική πραγματικότητα της εποχής. Αρχικά αναγράφεται η χρονιά 1992 -αναφορά στη συνθήκη του Μάαστριχτ, που θεωρείται η πιο σημαντική στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης- και μπορεί οι Αυθαίρετοι να έκαναν πρεμιέρα τρία χρόνια πριν, όμως όλη η Ευρώπη είχε μπει ήδη σε ρυθμούς προετοιμασίας για τις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν τότε. Στη συνέχεια βλέπουμε τέσσερις τσολιάδες που χορεύουν, κόσμο να φωνάζει, μάλλον κατά τη διάρκεια κάποιας πολιτικής συγκέντρωσης, κάτι τύπους να παίζουν χαρτιά, δύο σερβιτόρους και τέλος, κάποιους Ευρωπαίους πολιτικούς να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα: να υπογράφουν κάποιο σύμφωνο σε μια πολυτελή αίθουσα. Όλο αυτό το σκηνικό δένει απόλυτα με τη μουσική των τίτλων αρχής -του Άκη Πετρινιώτη- που θα μπορούσαν άνετα -όπως και οι περισσότερες αντίστοιχες της εποχής- να αποτελούν soundtrack κάποιου video game των 90's.

Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από την αντιπάθεια δύο οικογενειών που μένουν στην ίδια πολυκατοικία. Το αστείο είναι ότι παρότι φέρουν το ίδιο επίθετο -Χατζηγιώργηδες-, δεν έχουν συγγένεια και, φυσικά, καμία σχέση όσον αφορά τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα. Οι άνδρες λέγονται Κώστας και Ανδρέας, κάτι που φυσικά αποτελεί αναφορά στον δικομματισμό και στην περίφημη κόντρα μεταξύ Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου. Το γεγονός ότι ο Νίκος Κουτελιδάκης και ο Βασίλης Νεμέας -σεναριογράφος και σκηνοθέτης της σειράς αντίστοιχα- έδωσαν το ίδιο επίθετο σε αυτούς τους χαρακτήρες, θα μπορούσε να αποτελεί ένα ιδιοφυές σχόλιο σχετικά με το πόσο ίδιοι ήταν τελικά οι δύο πολιτικοί χώροι που εκπροσωπούσαν αυτοί. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, μπορούμε με σιγουριά να ισχυριστούμε εκ των υστέρων ότι οι Αυθαίρετοι -τι όνομα για σειρά ε;- ήταν χρόνια μπροστά. Η οικογένεια του Κώστα -«κάπελας» / «εστιάτορας»- εκπροσωπεί, κατά κάποιο τρόπο, τον λαϊκό νεοέλληνα. Είναι βέβαια αυτοδημιούργητος και τρέχει ένα εστιατόριο στο ισόγειο της πολυκατοικίας, γεγονός που ενοχλεί -για διάφορους λόγους- τους συνονόματους γείτονές τους, οι οποίοι, παρότι έχουν και αυτοί πολλά στοιχεία νεοπλουτισμού, προσπαθούν να «ξεβλαχευτούν» -περίμεναν καρτερικά τον Πέτρο Κωστόπουλο- παριστάνοντας τους κοσμοπολίτες.

VICE Video: Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης Παίζει στο Netflix Όμως Κάποτε Είχε για Καμαρίνι Ένα Πορτμπαγκάζ

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Μπλεξίματα, εξωσυζυγικές σχέσεις, τρεξίματα, χαμένες δίκες από τον «χασοδίκη» Ανδρέα, τον οποίο για μεγάλο διάστημα ζει η πλούσια γυναίκα του «Ζανέτ» -είπαμε εξευρωπαϊσμός-, κατινίστικες ατάκες «φωτιά» μεταξύ των πρωταγωνιστών και το «γλυκό» των Αυθαίρετων έδεσε. Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στις ερμηνείες των ηθοποιών του αγαπητού σήριαλ -Βάσια Τριφύλλη, Νατάσα Τσακαρισιάνου, Δημήτρης Πουλικάκος και Χρήστος Βαλαβανίδης- που δίνουν ρέστα. Μην ξεχνάμε επίσης και την Εμμανουέλα Αλεξίου στον ρόλο της κόρης του Κώστα και της Σούλας -γνωστή και ως «βλαχάρα», η οποία ως Ούρσουλα έδωσε σάρκα και οστά στον μέσο νέο της εποχής που απορροφούσε με όρεξη οποιαδήποτε ξενόφερτη μόδα. Τέλος, είχαμε και την «αρχοντική» παρουσία του νταλικέρη και πολλά βαρύ αδερφού της Σούλας, Μπάμπη, που ήταν ένας ρόλος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του υπέροχου Θέμη Μάνεση. Ονειρικό καστ.

Παρακολουθώντας ξανά μετά από πολλά χρόνια ένα επεισόδιο της σειράς, συγκεκριμένα το 10ο, κατάλαβα για πρώτη φορά -με τα μυαλά του σήμερα- ότι επρόκειτο, πραγματικά, για ένα κωμικό «κατηγορώ» κατά της πορείας της ελληνικής κοινωνίας. Η Ζανέτ, όντας πλούσια αστή, αποφασίζει να κατέβει υποψήφια για βουλευτής. Γιατί όχι; Αφού όλοι το έκαναν. Η χώρα φάνταζε τότε σαν τη «Γη της επαγγελίας» και για τις επόμενες δύο δεκαετίες οι πολίτες της έζησαν το δικό τους «Αμερικάνικο όνειρο». Στην περίπτωση μας βέβαια, αυτό περιλάμβανε ρουσφέτια, βουλευτιλίκια και ντεμέκ εξευρωπαϊσμό, πρώτο τραπέζι πίστα και χρηματιστήριο.

Εδώ μιλάμε για δύο αυθαίρετες εξοχικές κατοικίες -μαντέψτε σε ποιους ανήκουν-, ανταγωνισμό πλουτισμού και φυσικά την κλασική, ελληνική ιστορία των θαμμένων -από την περίοδο της κατοχής- πιθαριών που είναι γεμάτα λίρες. Πιο Ελλάδα πεθαίνεις. Το πρόβλημα είναι ότι πιθανότατα ο θησαυρός βρίσκεται στο οικόπεδο των άλλων -του Ανδρέα και της Ζανέτ- και ο Κώστας αυτό που επιθυμεί είναι να βρει κρυφά τα λεφτά -400 εκατομμύρια δραχμές- και να τα χαλάσει όλα για να αγοράσει την πολυκατοικία, ένα σκάφος μεγαλύτερο από αυτό των γειτόνων, ένα θέατρο για να ψωνιστεί η κόρη του και φυσικά, τα 100 που θα μείνουν, να τα βάλει στην άκρη για τα τρέχοντα έξοδα. Κουβέντα βγαλμένη από το 1990 -κυριολεκτικά. Ο Μπάμπης, ο αδερφός της Σούλας, εκπροσωπεί τη λαϊκή τάξη. Μόλις καταλαβαίνει ότι οι συγγενείς τους ντρέπονται για το επάγγελμά του χρησιμοποιεί με αφοπλιστική ψυχραιμία την ατάκα: «έχω την εντύπωση ότι ντρέπεστε που είμαι νταλικιέρης. Δεν με νοιάζει για μένα, αλλά για εσάς, να πούμε, δεν γουστάρω να είσαστε κομπλεξικοί και καθυστερημένοι».

Μεγάλη αλήθεια για την αθηναϊκή κυρίως κοινωνία που «ποτίστηκε» από κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι σε κάθε τι ευρωπαϊκό με τα γνωστά αποτελέσματα που βιώνουμε σήμερα. Η εργατική τάξη ίσως και να ήταν η μόνη που δεν επηρεάστηκε στην πραγματικότητα και σε μεγάλο βαθμό από όλο αυτό και ο Μπάμπης είναι άξιος εκπρόσωπός της. Στην πορεία αποκαλύπτει σε ένα τηλεοπτικό συνεργείο, που έκανε ρεπορτάζ στην περιοχή για τα αυθαίρετα, ένα κύκλωμα παρεμπορίου με μπανάνες -τις οποίες μετέφερε ο ίδιος- και άρχισε να φωνάζει λέγοντας ότι ταξιδεύοντας περνάει από χώρες της Ε.Ο.Κ. όπου οι δρόμοι είναι τέλειοι ενώ στην Ελλάδα όλα πάνε στραβά. Είναι 2018 και ακούγοντας αυτά, αισθάνομαι σαν να πρόκειται για σατυρική σειρά που σχολιάζει το σήμερα. Σε αυτόν τον τόπο, μάλλον, δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα. Τελικά το επεισόδιο ολοκληρώνεται με μία μακάβρια ανακάλυψη, αλλά δεν θα την αναφέρω σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να παρακολουθήσει για πρώτη φορά τους Αυθαίρετους από την αρχή -το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Όπως αναφέρω και πιο πάνω στη σειρά θα βρει κανείς όλες τις παθογένειες της μπερδεμένης ελληνικής κοινωνίας των 80's και των αρχών των 90's. Μιας κοινωνίας η οποία δεν ήξερε που άνηκε και όπως αποδεικνύεται σήμερα, μάλλον, δεν πήρε και τις πιο σωστές αποφάσεις. Αποποιήθηκε τον εαυτό της για να ευχαριστήσει τους άλλους και βρέθηκε να ψάχνει για στήριγμα σε όλα τα λάθος μέρη. Όπως αποτυπώθηκε πολύ καλά στους Αυθαιρέτους, αλλά και σε κάποια σήριαλ ακόμη, όπως στο Ρετιρέ και στους Απαράδεκτους, όλο αυτό δημιούργησε στον Έλληνα έναν εκνευρισμό που εξελίχθηκε ταχύτατα σε διαφόρων ειδών νευρώσεις. Γι΄αυτό και σε μπορεί να δει κανείς - με εξαίρεση τους Απαράδεκτους- κάποιες υπερβολικές ερμηνείες με τους ηθοποιούς να ουρλιάζουν για να αποδώσουν αυτήν την άρρωστη ψυχοσύνθεση. Παρότι αυτές κόλλαγαν υπέροχα στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, μέσα στα χρόνια έγιναν «μανιέρα», χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από τα μεταγενέστερα ελληνικά σήριαλ και εντέλει κούρασαν.

Για την ιστορία, οι Αυθαίρετοι κράτησαν για δύο σεζόν -66 επεισόδια- γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Αρχικά έπαιζαν δύο φορές την εβδομάδα, αλλά τελικά το Mega Channel αποφάσισε να θεσπίσει την Παρασκευή ως ημέρα προβολής τους. Έχουν παίξει οκτώ φορές σε επανάληψη, ενώ, σε ψηφοφορία που είχε στηθεί στα πλαίσια των εορτασμών για τα είκοσι χρόνια του «μεγάλου καναλιού», το κοινό τους χάρισε μια θέση στην πρώτη δεκάδα. Αυτό αποδεικνύει την αγάπη που τρέφει ο κόσμος ακόμη και σήμερα για τις παλιές, καλές ημέρες των Ελληνικών σήριαλ. Κακά τα ψέματα, παρότι είχαν αρκετά ψεγάδια, πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εμάς θα παρακολουθούσαμε με μεγαλύτερη ευκολία Αυθαίρετους, Απαράδεκτους, Εγκλήματα, ή Της Ελλάδος τα Παιδιά σε σχέση με μια νέα σειρά σαν το Τατουάζ. Δεν είναι τυχαίο ότι το Mega Channel, παρόλο που δεν έχει τη δυνατότητα να παίξει κάτι πέραν των δικών του -αρχαίων- παραγωγών, κάνει σχετικά υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι σήμερα, κανένα κανάλι δεν θα είχε τα κότσια να βγάλει στον αέρα μια σειρά σαν τους Αυθαίρετους, πόσω μάλλον με αυτούς τους επικούς τίτλους αρχής.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

«Όλα θα Τελειώσουν με Διαζύγιο» - Τα Κουτσομπολιά που Ακούστηκαν στον Βασιλικό Γάμο

Οι «Απαράδεκτοι» Είναι Κάτι Παραπάνω από τα Ελληνικά «Friends»

Προσπάθησα να Μην Κάνω Καθόλου Σκουπίδια για μία Εβδομάδα στην Αθήνα