Μιλήσαμε σε Τρεις Αληθινούς Βρικόλακες για το Αίμα, την Δίψα για Αίμα και τον Πόθο

Οι βρικόλακες υπάρχουν, είναι αληθινοί. Δεν φοβούνται το φως του ήλιου, αλλά αρρωσταίνουν αν δεν πάρουν την «δόση» τους και το δέρμα τους είναι πιθανόν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από το δικό σου. Οι αληθινοί βρικόλακες είναι προγραμματιστές υπολογιστών, είναι public speakers, είναι καλλιτέχνες και μπορεί να κάθονται δίπλα σου στο τραίνο καθώς πηγαίνεις στην δουλειά σου. Επειδή είμαστε πουριτανοί, φοβούνται να αποκαλύψουν το μυστικό τους στους γιατρούς, οι οποίοι όμως προσπαθούν να τους πείσουν να το παραδεχτούν δημόσια, έτσι ώστε να γίνει μια ευρύτερη κουβέντα σχετικά με τις ανταλλαγές αίματος που γίνονται μεταξύ των εν λόγω βρικολάκων και των δωρητών τους.

Για να μάθω περισσότερα, ξεκίνησα να τους ψάχνω. Συνάντησα την Galatea, μια 29χρονη βαμπίρ από το Λονδίνο που πίνει αίμα, η οποία παθαίνει κρίση αν δεν πιεί την «δόση» της. Πέρα από τους βρικόλακες που πίνουν αίμα, υπάρχουν και αυτοί που «πίνουν» την ενέργεια του ατόμου με παραφυσικό ή psychic τρόπο. «Πολλοί βάζουν τους psy-βρικόλακες σε μια δική τους κατηγορία, αλλά μιλάμε για μια πολύ βολική ικανότητα για εκείνον που την έχει. Αυτό που ζητάει και ψάχνει ένας βρικόλακας είναι η ενέργεια. Αυτή βρίσκεται μέσα στο αίμα», μου εξηγεί η Galatea. Μίλησα επίσης με τον Pixie, έναν 22χρονο από το Seattle, που πίνει αίμα, αλλά είναι και ενεργειακό βαμπίρ, ενώ κατάφερα να συναντήσω και τον Arycin, έναν 25χρονο πολιτικοποιημένο βρικόλακα από το Long Island, ο οποίος αυτήν την περίοδο αντλεί αυτό που χρειάζεται από την ενέργεια του σύμπαντος, αλλά θα ήθελε πολύ να βρει ένα δωρητή. Ο Arycin μου είπε πως η ντόπια σκηνή των sang (που είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους βρικόλακες που πίνουν αίμα) είναι απαράδεκτη και παρακάλεσε τους όποιους βρικόλακες υπάρχουν στο Long Island να αποκαλυφθούν στα comments αυτού του άρθρου.

VICE: Γεια σου Pixie. Πώς είναι η ζωή σου σαν βαμπίρ;
Pixie: Τρέφομαι με δύο τρόπους. Αρχικά είμαι ενεργειακός βρικόλακας, οπότε τρέφομαι από την ενέργεια που υπάρχει γύρω μου. Σε γενικές γραμμές όταν το κάνω αυτό σε συγκεκριμένα άτομα και δεν εστιάζω σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων τα εν λόγω άτομα θα νιώσουν μια αδυναμία. Όταν το παρακάνεις, «τρώγοντας» την ενέργεια ενός συγκεκριμένου ατόμου, αυτό το άτομο μπορεί να νιώσει μια ελαφριά μορφή κατάθλιψης. Πρέπει λοιπόν πάντα να προσέχεις, να έχεις τον έλεγχο.

Ο δεύτερος τρόπος είναι ο πιο παραδοσιακός, δηλαδή πίνεις αίμα. Συνήθως οι βρικόλακες τρέφονται ακολουθώντας μια μέθοδο και αν δεν πάρουν την δόση τους, νιώθουν αδύναμοι και δεν μπορούν να κινηθούν εύκολα. Προσωπικά είμαι τυχερός που δεν έχω μόνο μια μέθοδο, οπότε δεν μου συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο. Μου είναι δύσκολο να βρω ένα θύμα – αν και σιχαίνομαι τη λέξη «θύμα», προτιμώ το «πρόθυμος δωρητής» - το οποίο θα σε αφήσει να τραφείς από αυτόν, αλλά θα είναι και διατεθειμένος να κάνει τις απαραίτητες αιματολογικές εξετάσεις, ώστε να μην υπάρχει κάποιος κίνδυνος.

Πώς ανακάλυψες αυτό που είσαι;
Εκείνοι που είναι βρικόλακες βιώνουν όλοι μια στιγμή, την στιγμή που ξυπνάνε και καταλαβαίνουν ποιοι είναι. Είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που ξέρουμε από τα μυθιστορήματα. Εγώ ένιωσα αυτό το κάλεσμα πριν πέντε χρόνια. Ξύπνησα και βρήκα τον εαυτό μου να τρώει ωμό κιμά. Ήταν σοκαριστικό, δεν ήξερα τι ήμουν πριν από εκείνη την στιγμή.

Θες να μου εξηγήσεις πως βρίσκεις τον δωρητή/θύμα και πώς μετά παίρνεις το αίμα τους; Υπάρχει συγκεκριμένοι τρόποι;
Πολύς κόσμος δυσκολεύεται να βρει δωρητή λόγω του σκεπτικισμού που περιβάλει το όλο θέμα. Ο καλύτερος τρόπος είναι μέσω διαδικτύου. Ανακάλυψα πολύ κόσμο που ήθελε να γίνει δωρητής, αλλά δεν ήθελε να κάνει εξετάσεις για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, ώστε να αποδείξουν ότι το αίμα τους ήταν ασφαλές. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να πάρει κανείς το αίμα. Κάποιοι προτιμούν να χρησιμοποιούν χειρουργικό νυστέρι, γιατί κάνει την διαδικασία πιο εύκολη και πιο ασφαλή. Κάποιοι ακολουθούν άλλες μεθόδους γιατί δεν έχουν τα χρήματα. Κάποιοι χρησιμοποιούν βελόνες, όπως κάνουν οι διαβητικοί.

VICE: Πίνεις ανθρώπινο αίμα;
Arycin: Δεν έχω πιεί ανθρώπινο αίμα, αλλά σίγουρα θα ήθελα. Θέλω να πιστεύω ότι είναι τελικά πιο εύκολο από όσο λένε. Η Νέα Υόρκη βέβαια έχει μια πιο δραστήρια σκηνή από ό,τι έχει το Long Island, οπότε για μένα είναι πιο δύσκολο.

Αν δεν υπάρχει ανθρώπινο αίμα, μπορείς να πιείς το δικό σου;
Όχι, όχι, όχι. Ποτέ δεν πίνεις το αίμα σου. Είναι ο βασικός κανόνας. Δεν σε βοηθάει. Δεν μπορείς να πάρεις όταν δεν έχεις, δεν μπορείς να πάρεις περισσότερο όταν έχεις λιγότερο, μπορεί να τραυματιστείς. Δεν είναι καθόλου καλή ιδέα.

Αν δεν υπάρχει λοιπόν ανθρώπινο αίμα, από τι θρέφεσαι;
Από το σύμπαν. Μελετάω την μεταφυσική του σύμπαντος καθώς και την θεωρητική φυσική η οποία μου δείχνει πως λειτουργεί το σύμπαν. Εκεί πάω για να τραφώ. Είναι μια άλλη μορφή ενέργειας, η οποία σε κρατάει ακμαίο για περισσότερο καιρό, αλλά αναγκαστικά έτσι έχω μάθει. Δεν θα μπορούσα να έχω μόνο έναν δωρητή, θα τον «έκαιγα» μέσα σε μια μέρα. Θα τον αρρώσταινα.

VICE: Πες μας για τον εαυτό σου. Πίνεις ανθρώπινο αίμα;
Galatea: Είμαι ένα σύγχρονο βαμπίρ. Ένιωσα το κάλεσμα από πολύ μικρή ηλικία. Είναι κομμάτι μου. Είναι μια υπέροχη αίσθηση είναι μια ιδιαίτερα πνευματική εμπειρία. Ναι, καταναλώνω ανθρώπινο αίμα. Και ναι, έχω διαβάσει όλες αυτές τις ιατρικές μπούρδες που λένε ότι κανένας άνθρωπος δεν έχει την ιατρική ή ψυχολογική ανάγκη να πιεί αίμα. Προσωπικά, δεν ενδιαφέρομαι καθόλου για το τι λένε οι σύγχρονες ιατρικές και ψυχιατρικές κοινότητες. Ξέρω τι χρειάζομαι για να είμαι υγιής. Έχω δοκιμάσει την θεωρία ξανά και ξανά εδώ και 20 χρόνια. Ξέρω άλλα άτομα σαν κι εμένα. Ο ιατρικός κόσμος ας πάει στο διάολο. Ξέρω τι είμαι. Είμαι μια βαμπίρ. Δεν εκμεταλλεύομαι αθώους. Είμαι πολύ ώριμη σε αυτό που κάνω. Πίνω μόνο από συναινούντες δωρητές.

Πώς ανακάλυψες πως ήσουν βαμπίρ;
Η σχέση μου με το αίμα ξεκίνησε από πολύ νεαρή ηλικία, με το πρώτο μου φιλί. Τον φίλησα πολύ δυνατά στα χείλη και τον δάγκωσα λίγο. Ήταν ένα φυσικό μου ένστικτο, γιατί για κάποιο λόγο συνέδεσα τον αισθησιασμό της πράξης με το αίμα. Περιττό να σου πω πως δεν με φίλησε ποτέ ξανά. Εγώ όμως «κόλλησα» με αυτό και ήθελα κι άλλο. Όσο περνούσε ο καιρός και συναντούσα πιο εύκολα άλλα βαμπίρ, όλο αυτό γινόταν πιο εύκολο, μέχρι που τελικά γνώρισα τον σύντροφό μου. Όταν κάναμε έρωτα, «σφραγίσαμε» τον έρωτά μας με το να μοιραστούμε ο ένας το αίμα του άλλου.

Αν δεν πιεις αίμα, μπορεί να έχεις πρόβλημα στην υγεία σου;
Βέβαια! Υπάρχει κάτι που λέγεται blood-rage, που είναι ουσιαστικά η βαμπιρική αντίδραση στην δίψα για αίμα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν υπερβολική οργή και εκνευρισμό, απρόβλεπτες αντιδράσεις, σωματικό πόνο, ψυχική ταραχή και αν το βαμπίρ δεν τραφεί άμεσα τότε μπορεί να οδηγήσει σε βαριά κατάθλιψη, ακόμα και σε αυτοκτονικές τάσεις. Όταν δεν έχω τραφεί, είμαι ένα άρρωστο, ψυχικά ασταθές, απαθές, πεινασμένο και εκνευρισμένο πλάσμα. Μου είναι δύσκολο να σηκωθώ από το κρεβάτι, θέλω να κοιμάμαι συνέχεια και νευριάζω με το παραμικρό. Κάποιες φορές, όταν δεν έχω τραφεί, έχω βιώσει τέτοιο πόνο και ψυχική ταραχή που έχω βρεθεί στο πάτωμα, δαγκώνοντας και γρατζουνώντας τους καρπούς μου, επιδεικνύοντας σαφείς ψυχωτικές συμπεριφορές. Όταν έχω τραφεί είμαι λιγότερο απρόβλεπτη και απαθής, ενώ είμαι σαφώς πιο υγιής.

Με ποιο τρόπο βρίσκεις δωρητή;
Δεν είναι κάτι εύκολο. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές τα βαμπίρ παραείναι εχέμυθα. Αν ο δωρητής δεν μπορεί να σε δει και δεν μπορεί να καταλάβει ότι είσαι βαμπίρ, τότε δύσκολα θα έρθει και θα σου προσφερθεί. Η συμβουλή μου είναι, αν το βαμπίρ θέλει να βρει δωρητή, να λέει πιο ανοιχτά ότι είναι βαμπίρ! Με αυτό βέβαια δεν εννοώ ότι πρέπει να πεις στους πάντες ποιος είσαι, αλλά σίγουρα πρέπει να αποκαλυφθείς σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Αν το «παίξεις» σωστά, τότε εκείνοι θα έρθουν σε εσένα.

Τι κάνεις για να σιγουρευτείς ότι το αίμα που πίνεις είναι ασφαλές;
Είμαι πολύ προσεκτική. Οι δωρητές μου κάνουν συχνά εξετάσεις αίματος, για να είμαστε σίγουροι ότι είναι υγιείς. Αν ο δωρητής δεν έχει διάθεση για εξετάσεις τότε δεν τον νοιάζει ούτε η δική του υγεία, αλλά ούτε και αυτή του βαμπίρ.

Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να τραφείς;
Οποιοδήποτε βαμπίρ έχει νιώσει το blood-rage ξέρει πως καμιά φορά υπάρχουν υποκατάστατα του αίματος. Τέτοια υποκατάστατα λειτουργούν, έστω και αν δεν είναι 100% ιδανικά. Τίποτα ουσιαστικά δεν λειτουργεί σαν το αίμα. Τα υποκατάστατα λειτουργούν έτσι ώστε το βαμπίρ να μην αρρωστήσει, να μην νιώθει απαθής ή να μην υποκύψει στο blood-rage. Αναφέρω ενδεικτικά μερικά: χυμός από ρόδι, σοκολάτα υγείας, ωμή μπριζόλα, boudin (λουκάνικο που περιέχει το αίμα το ζώου), marmite.

Για σένα, υπάρχει ένα σεξουαλικό/φετιχιστικό στοιχείο σε όλα αυτό;
Ασφαλώς! Προσωπικά, το βίωσα απόλυτα οργανικά ένα βράδυ. Έκανα σεξ και ένιωθα εκείνη την στιγμή ότι δεν ήταν αρκετό, ότι δεν ένιωθα αρκετά, ότι έπρεπε να αποδράσω από κάτι, να βιώσω κάτι παραπάνω. Άρπαξα ένα μαχαίρι λοιπόν και έκοψα τον εραστή μου στο στήθος. Έτριψα τα χέρια μου μέσα στο αίμα του. Το έφερα στο στόμα μου. Ήταν ένα φυσικό ένστικτο. Ένιωσα ελεύθερη. Με έκοψε κι αυτός. Γεμίσαμε αίμα και μέσω αυτής της εμπειρίας, ανταλλάξαμε κάτι. Έτσι όπως ήμουν καλυμμένη στο αίμα, ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, ένιωσα κάτι επικίνδυνο και ζωντανό. Ένιωσα πως βίωνα κάτι πιο ειλικρινές από το απλό σεξ.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.