Φωτογραφίες: Δημήτρης Μιχαλάκης
Άννα, promotion αρωμάτων στην Ερμού «Οι περισσότεροι δεν δέχονται να μου μιλήσουν. Νιώθω κάπως περίεργα όταν με προσπερνούν, αλλά εντάξει. Υγεία… Αν αισθανθείς απόρριψη από την αρχή δεν θα την πάρεις καλά τη δουλειά. Λες δεν πειράζει και πας στον επόμενο».
Αντώνης, άστεγος «Είμαι άστεγος σχεδόν ένα χρόνο. Kοιμάμαι στο δρόμο πλέον. Είναι καλύτερα στη ζέστη παρά στο κρύο. Αισθάνομαι άβολα και ντροπή όταν με προσπερνούν. Είναι πολλά που περνάνε στο μυαλό σου εκείνη τη στιγμή. Αλλά υπάρχει κι ο κόσμος που από το υστέρημά του βοηθάει όπως μπορεί».
Χουσείν, μικροπωλητής «Ο κόσμος δεν αγοράζει. Πάει παρακάτω δεν σταματάει καν. Σήμερα δεν έχω πουλήσει τίποτα. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό, είναι η αστυνομία που μας κυνηγάει. Όταν με έπιασαν μία φορά, έμεινα μέσα δυο μέρες χωρίς νερό. Αυτό είναι το πρόβλημα».
Κύριος Μανώλης, παλαιοπώλης «Κάνω αυτή τη δουλειά 70 χρόνια. Είμαι 85. Κάποιοι σταματούν κάποιοι όχι. Δεν νευριάζω πια, έχω συνηθίσει. Ο κόσμος είναι καλός μαζί μου, όλοι με γνωρίζουν και με αγαπούν, αλλά τώρα πια δεν αγοράζουν».
Μάριος, κράχτης-καμάκι «Κάνω αυτή τη δουλειά 7-8 χρόνια. Όταν προσπερνούν απογοητεύομαι. Το παίρνω προσωπικά. Οι Έλληνες βρίζουν περισσότερο, δεν θέλουν να τους ενοχλήσεις, λένε τα βλέπουμε και μόνοι μας, θέλουν την ησυχία τους. Οι τουρίστες είναι πάντα πιο ευγενικοί».
Χρήστος, κρεοπώλης στη Βαρβάκειο «Έρχονται με τα προβλήματά τους στην αγορά. Όταν προσπερνάνε απογοητεύομαι. Όταν θες να του πουλήσεις το προϊόν σου και πάει στον δίπλα, απογοητεύεσαι. Λες κάτι δεν κάνω καλά ή είναι στραβόξυλο αυτός ή δεν τα είπα καλά. Ο κόσμος είναι στενοχωρημένος. Αρπάζεται με το τίποτα. Παλιά ήταν διαφορετικά. Όλοι ήταν πιο γλυκομίλητοι».
Παναγιώτης, αναγνώστης εφημερίδας στο δρόμο «Κάθομαι και διαβάζω την εφημερίδα μου. Άλλοι με παρατηρούν με θετικά σχόλια άλλοι με αρνητικά. Ο κόσμος προσπερνάει, έχει τα προβλήματά του. Δεν είναι όπως κάποτε που καθόμασταν και συζητούσαμε. Παλιά θυμάμαι την Κολιάτσου μοσχομύριζε νυχτολούλουδο. Τώρα αυτά έχουν εκλείψει».
