Αράζοντας με τους Hells Angels της Νορβηγίας

Έχοντας περάσει τα τελευταία πέντε χρόνια ακολουθώντας τα μέλη του Νορβηγικού Hells Angels, αυτό το χρόνο ο φωτογράφος Marcel Leliënhof δημιούργησε ένα βιβλίο με τίτλο Helvetes Engler-Hells Angels MC Norway. Το εν λόγω βιβλίο θα κυκλοφορήσει τον Μάιο, ενώ οι φωτογραφίες του Leliënhof εκτίθενται στα πλαίσια των εορτασμών της Ανεξαρτησίας της Νορβηγίας και την επέτειο των 200 χρόνων του Νορβηγικού Συντάγματος.

Κάλεσα τον Marcel για να μάθω πως έγινε δεκτός από μια τόσο ντροπαλή -ως προς τα media- ομάδα.

Πως δημιουργήθηκε ένα τέτοιο project;

Ανέκαθεν έτρεφα ένα ενδιαφέρον για τις υποκουλτούρες. Πριν αρχίσω το συγκεκριμένο, ταξίδεψα γύρω στην Αμερική, καταγράφοντας τους cowboys και το κλίμα στα ράντσα, και αυτό με έφερε σε επικοινωνία με πολλούς bikers/μοτοσυκλετιστές. Οδηγώ την μοτοσυκλέτα μου από τα 18 μου και είμαι μέλος του biker club στο Όσλο με τίτλο Taurus MC – συνεπώς από πάντα με ενδιέφερε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.

Οι Hells Angels έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, και ένα ιστορικό παρελθόν το οποίο βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον. Η αρχική ιδέα πίσω από το project ήταν να φτιάξω ένα φωτογραφικό album, μα σύντομα συνειδητοποίησα ότι το κείμενο ήταν τόσο ουσιαστικό όσο οι φωτογραφίες καθαυτές. Εδώ ήρθε στο προσκήνιο ο Hugo Lauritz Jenssen (ο συν-συγγραφέας του βιβλίου). Όταν δεσμεύθηκα με το project, δεν περίμενα να μου πάρει 5 χρόνια για να το ολοκληρώσω – η διαδικασία διήρκησε πολύ περισσότερο από ότι κάθε εμπλεκόμενος θα περίμενε. Μα, οι επιπλέον ώρες σήμαιναν μόνο ότι θα γνώριζα καλύτερα τους Angels και αυτοί εμένα.

Ήταν δύσκολο να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους;

Λοιπόν, ξεκίνησα με το να προσεγγίζω μέλη από διαφορετικά τμήματα της Νορβηγίας αλλά τους πήρε αρκετό χρόνο για να κατανοήσουν πλήρως τι ήθελα να κάνω. Είχαν μερικές κακές εμπειρίες με διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης στο παρελθόν, και χρειάστηκε να τους διαβεβαιώσω ότι δεν είχα κάποιο είδος κρυφής ατζέντας. Μερικοί από τα παιδιά έχουν προσωπικά θέματα και ένα παρελθόν που δε θέλουν απαραίτητα να το μοιραστούν. Προσπάθησα, όσο καλύτερα μπορούσα, να επικοινωνήσω το όραμά μου και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα κατάφερα να τους πείσω. Όταν το HAMC (Ηells Angels Motorcycle Club) της Νορβηγίας να με αφήσε να δουλέψω πάνω στο project μου, έπρεπε να ζητήσουμε άδεια από τους Hells Angels της Ευρώπης. Αυτό πήρε τρία χρόνια – και στη συνέχεια έπρεπε να το πάμε στους Hells Angels MC World οι οποίοι έχουν τον τελευταίο λόγο πάνω σε αυτό το θέμα. Είναι μια πολύ δημοκρατική διαδικασία – η έγκριση από όλα τα κεφάλαια ήταν απαραίτητη για να ξεκινήσει το project.

Πρέπει να ήταν δύσκολο να αγνοήσεις το γεγονός ότι οι Hells Angels έχουν συνδεθεί με διάφορες παράνομες δραστηριότητες. Είχες τυχόν προκαταλήψεις πριν ξεκινήσεις το project;

Όπως είναι φυσικό είχα τις δικές μου υποθέσεις και προκαταλήψεις σχετικά με το ποιοι ήταν πριν τους γνωρίσω καλύτερα – ως επί το πλείστον προέρχονταν από οτιδήποτε είχα διαβάσει από τη δουλεία του Hunter S. Thompson από τη δεκαετία του 1980 αλλά και από αυτά που είχαν γραφτεί στα media. Κάτι τέτοιο όμως ήταν αμοιβαίο, εγώ έκανα υποθέσεις για αυτούς και αυτοί για εμένα.

Αποδείχθηκα λάθος σε μερικούς από τους προϊδεασμούς μου και πιστεύω ότι και εκείνοι είχαν εκπλαγεί με εμένα. Είναι σημαντικό να πεις τις ιστορίες που δεν έχουν ειπωθεί στα media έτσι ώστε μην ενισχυθούν περαιτέρω οι προκαταλήψεις των ανθρώπων.

Μιλώντας για προκαταλήψεις και υποθέσεις, υπήρχαν τίποτα wow-στιγμές ή κάτι που να σε εξέπληξε με τους μοτοσυκλετιστές;

Το όλο στερεότυπο ότι αποτελεί μια ομοιογενής ομάδα κατέληξε να είναι εντελώς λανθασμένο. Είναι μεταξύ τους μεμονωμένες προσωπικότητες ενώ κάποιοι από αυτούς είναι εκπληκτικά ματαιόδοξοι.

Είναι επίσης πολύ καλά οργανωμένοι και οι λέσχες τους ήταν παραδόξως καθαρές και τακτοποιημένες, κάτι που δε περίμενα εκ των προτέρων. Τα πάντα βρίσκονταν σε τάξη. Παρόλο ταύτα, η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν στην αντίθεση μεταξύ των ζωών των μελών, στις προτιμήσεις τους και τις συμπεριφορές τους. Μερικοί, για παράδειγμα, αρνούνταν να πιουν οτιδήποτε άλλο εκτός από κάποιο ακριβό vintage κρασί, μερικοί δεν έπιναν καθόλου, κάποιοι ήταν οικογενειάρχες ενώ πολλοί δεν είχαν καν οικογένεια. Μέσα στην υπό-ομάδα τους αντιπροσώπευαν πραγματικά μια ευρεία διατομή της κοινωνίας.

Eίπες ότι μερικοί από τους Hells Angels ήταν ματαιόδοξοι και πολλές από τις φωτογραφίες είναι πορτραίτα. Ήταν κανένας από αυτούς αγχωμένος με την εμφάνισή του;

Υπήρχαν σίγουρα μερικοί τύποι που δεν ήταν και τόσο χαρούμενοι με το να τους φωτογραφίσω, και δεν ήταν ιδιαίτερα υπομονετικοί κατά τη διάρκεια (της διαδικασίας). Δεν αρέσει σε όλους να ποζάρουν και θεωρώ ότι κάτι τέτοιο αποτυπώνεται στο βιβλίο.

Μαθαίνεις να προσαρμόζεσαι όμως. Δε ξέρεις ποτέ τι θα πάρεις όταν ταξιδεύεις από τμήμα σε τμήμα. Μερικά από τα παιδιά δε θα τους τράβαγα εξαρχής, αλλά όσο εξελισσόταν το project και τους έδειξα μερικές εικόνες, άλλαξαν γνώμη και με πλησίασαν από μόνοι τους.

Δεδομένου ότι αγαπάς τις μοτοσυκλέτες και πέρασες πέντε χρόνια μαζί τους, σκέφτηκες ποτέ να γίνεις και εσύ μέλος;

Όχι, είμαι ήδη μέλος σε άλλο biker club. Η συμμορία μας έχει να κάνει με την κατανάλωση μπύρας και την οδήγηση των μηχανών μας. Το Hells Angels είναι τρόπος ζωής. Αποτελεί κάτι ενδιαφέρον να το καταγράψεις και –σε ορισμένο βαθμό- να είσαι μέλος, αλλά είμαι χαρούμενος με τη λέσχη μου και τη ζωή μου όπως είναι. Λέγοντας αυτά, είμαι σίγουρος ότι μετά από πέντε χρόνια, ήταν αρκετά χαρούμενοι που απαλλάχθηκαν από εμένα.

Υποθέτω ήπιες μερικές μπύρες μαζί τους αυτά τα χρόνια; 

Στη πραγματικότητα, όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά ένα HAMC τμήμα, κατέληξα να κάθομαι στο μπάρ με ένα από τα γηραιότερα μέλη και να συζητάω το project μου. Μου είπε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κάνουν ένα βιβλίο, έτσι προσπάθησα να τον μεθύσω. Ήπιαμε τόσο πολλή τεκίλα, που στο τέλος ήμουν άρρωστος σα σκυλί και κατέληξα να πέσω κάτω από τις σκάλες. Σίγουρα έχουν και μια κάποια αίσθηση του χιούμορ. Όταν το βιβλίο βρισκόταν για εκτύπωση, διοργάνωσαν ένα Πρωταπριλιάτικο αστείο και είπαν στον εκδότη μου ότι κάνουν πίσω.

Ευχαριστώ Marcel.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.