Η Διασκέδαση των «Γνωστών-Αγνωστων» της Πετρούπολης

Κείμενο: Φίλιππος Γαβριηλίδης Γύρω στις 11 το βράδυ είχα φτάσει στην κεντρική Πλατεία του Περιστερίου. Είχαμε δώσει εκεί ραντεβού με τον Παναγιώτη. Ενώ τον περίμενα παρατηρούσα γύρω μου πάρα πολλά πιτσιρίκια. Δίπλα μου κάθισαν τρία νεαρά αγόρια. Τα δύο άρχισαν να τραγουδούν ένα πολύ λαϊκό άσμα (ήλιος και φεγγάρι γίνανε ζευγάρι). Το τρίτο έβαζε τη μουσική επένδυση με beat boxing. Αφαιρέθηκα κοιτάζοντάς μέχρι που συνειδητοποίησα ότι με κοιτούσαν επίμονα (προφανώς τους ενόχλησε το ότι κοιτούσα). Ο Παναγιώτης ήρθε και μαζί ξεκινήσαμε το βράδυ της Παρασκευής με σκοπό να εξερευνήσουμε τη ζωή της νύχτας της Πετρούπολης. Αναρωτιόμουν αν η τελευταία ομοιάζει με την πρώτη γιατί βρίσκονται η μία πολύ κοντά με την άλλη.

Hint: Επικρατέστερη άποψη για την προέλευση του ονόματος της Πετρούπολης είναι ο ιδρυτής της εφημερίδας «Εσπερινή» Πέτρος Α. Γιάνναρος, καθότι αυτή η εφημερίδα έδινε κουπόνια για οικόπεδα στην περιοχή. Μια άλλη (πιο βαρετή) εκδοχή είναι η πετρώδης φυσιολογία του υπεδάφους της περιοχής.

Φτάνοντας στην Πετρούπολη χάζευα ό,τι μπορούσα διασχίζοντας την Πετρουπόλεως. Είναι όμορφη περιοχή. Με τη μικρή της αγορά, με λίγο πράσινο, αρκετά περιποιημένη. Σαν πρώτο σταθμό προτιμήσαμε το Terra Petra. Είναι μια αξία σταθερή τόσο για τους Πετρουπολιώτες και τον κόσμο των γύρω περιοχών όσο και για κόσμο από όλη την υπόλοιπη Αθήνα (αν πω Ελλάδα θα υπερβάλλω;). Ανεβήκαμε στον κεντρικό χώρο. Μου έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα από το πόσο εκπληκτικός είναι αλλά το συνήθισα. Είχε αρκετό κόσμο όλων των ηλικιών. Άλλοι έπιναν, άλλοι έτρωγαν και άλλοι είχαν μπροστά τους ακόμη καφέ (μάλλον η νύχτα προβλεπόταν μεγάλη για αυτούς)! Όλα αυτά απολαμβάνοντας μια από τις πιο ωραίες θέες που υπάρχει στην Αθήνα (η οποία είναι ολόκληρη η Αθήνα από ψηλά). Πέρα από τη θέα κάποιος μου είπε ότι ένα ακόμη ατού του συγκεκριμένου χώρου είναι το πάρκινγκ (που φτάσαμε ως χώρα πια, κόσμος δεν βγαίνει επειδή δεν βρίσκει πάρκινγκ).Φεύγοντας, κάναμε μια παράκαμψη στο Deseo ακριβώς κάτω από το χώρο του Terra Petra, ένα πολύ ζεστό μπαρ το οποίο θυμίζει νυχτερινή διασκέδαση χειμερινών διακοπών σε θέρετρο. Δουλεύει μόνο Παρασκευή και Σάββατο αλλά έχει κόσμο που το κρατά ανοιχτό ως και τις 6 το πρωί παίζοντας αρκετή jazz.

Hint: Ο χώρος του Terra Petra είναι χτισμένος πάνω στον σπαστήρα του παλιού λατομείου της Πετρούπολης. Είναι μια μεγάλη πέτρα, μία πέτρα να!

Επειδή έπεσε τρομερή πείνα σκεφτόμασταν πού θα μπορούσαμε να φάμε. Μας πρότειναν τον Σχοινοβάτη. Καθίσαμε στο ψηλό μπαρ και κουβέντα στη κουβέντα με τα παιδιά εκεί τους είπαμε τι κάναμε στην Πετρούπολη. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, ο Γιώργος μας έκανε παρέα. Έχει άλλο ένα μαγαζί στην Εύβοια 25 χρόνια τώρα! Το χειμώνα λειτουργεί αυτό στην Αθήνα. Είναι φοβερός τύπος. Μας έκανε σεμινάριο τσίπουρου και ρακόμελου (στο μαγαζί όλα αυτά είναι δικής του παραγωγής, φυσικά). Οι νέοι που πηγαίνουν εκεί φαίνονται λίγο πιο μερακλήδες και από ότι μου είπαν δεν προτιμούν τη νυχτερινή ζωή της Πετρούπολης σε ευρύτερο πλαίσιο. Η Μίνα μας σέρβιρε με χαμόγελο. Πιάσαμε κουβέντα και μιλήσαμε για τη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσα, και τα Γιάννενα, όπου και σπούδασα. Της είπα ότι είχαμε σκοπό να περάσουμε και από το Αρτάνα. «ααα, το Αρτάνα είναι το κλασικό μαγαζί στο οποίο γίνονταν όλοι οι χοροί του σχολείου κάθε τόσο. Για όλα τα σχολεία της Πετρούπολης ισχύει αυτό». Δοκιμάσαμε λουκάνικο από χοιρινό και γίδα (ξέρω ότι δεν ακούγεται ιδιαίτερα θελκτικό αλλά θεωρώ ότι αξίζει να πας στην Πετρούπολη μόνο και μόνο για να το δοκιμάσεις) το οποίο ο κυρ Γιώργος προμηθεύεται από παραγωγό στη Δράμα. Το γιαουρτλού και οι τηγανιτές πατάτες όνειρο. Δεν έφταναν αυτά, φάγαμε και γλυκό. Εντάξει, το λες ότι σκάσαμε. Περάσαμε υπέροχα αλλά φύγαμε λίγο ζαλισμένοι από το γλυκό και καυτό ρακόμελο.

Hint: Δυστυχώς δεν ήταν Τρίτη και χάσαμε το live με έντεχνο, λαϊκό και ρεμπέτικο. Άλλες επιλογές για φαγητό αποτελούν και η Κατάσταση και τα πιο φημισμένα σουβλατζίδικα της περιοχής είναι το Ιόνιο και η Αράχωβα.

Κάνοντας μια βόλτα στην Πετρουπόλεως είδαμε πολλά café bar. Υπάρχουν αρκετά στην Πετρούπολη και μέχρι το βράδυ ο καφές και τα πρώτα ποτά πριν τις μεγάλες εξόδους πάνε σύννεφο. Το Add+, το Μέλι και το Life Jazzy Bar είναι από τα γνωστά. Ψάχνοντας πού θα χτυπούσαμε στη συνέχεια ακούσαμε δυνατή μουσική από ένα μαγαζί σε όροφο. Rock Aound the Clock το όνομά αυτού. Επικρατούσε πανικός. Ήμασταν τυχεροί που πήγαμε Παρασκευή Το ροκ αυτό μπαράκι έχει έφεση στα καλά πάρτι τις Παρασκευές. Πέρα από τις ροκ επιτυχίες ακούσαμε και πολλά ελληνικά λόγω πάρτι. 80s, 90s και δεν συμμαζεύεται. Αρκετός κόσμος είχε ροκ φυσιογνωμία αλλά όλοι τραγουδούσαν και χόρευαν και τα ελληνικά. Είναι στο DNA του Έλληνα, εν τέλει; Η μπίρα υπερείχε όλων των ποτών. Η Λάρα, η 25χρονη σερβιτόρα με την πάλλευκη επιδερμίδα, τα κατάξανθα μαλλιά, το σκισμένο τζιν παντελόνι και τα αθλητικά παπούτσια με στρας (γλυκύτατη και ευγενέστατη κοπέλα) πήγαινε στις παρέες τεράστιες κανάτες με μπίρα και σε δευτερόλεπτα έφερνε τις κανάτες πίσω… άδειες. Μίλησα μαζί της και μου πρότεινε να πάω στο Αρτάνα και στο Μύλο, εκεί η διασκέδαση χτυπάει κόκκινο μέχρι το πρωί. Η ίδια είναι από το Περιστέρι και πηγαίνει συχνά εκεί. Είχα σκοπό να πάω και στα δύο, μου τα είχαν προτείνει όλοι όσοι είχα μιλήσει. Μου είπαν ότι θα δω διαφορετική διασκέδαση και διαφορετικό κόσμο, πιο ανοιχτόμυαλο, πιο αληθινό. Challenge accepted.

Hint: Στο Θέατρο Πέτρας κάθε καλοκαίρι φιλοξενείται το Διεθνές Φεστιβάλ Πέτρας στα πλαίσια του οποίου διοργανώνονται συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και λοιπά δρώμενα.

Και ενόσω ψάχναμε το Αρτάνα την προσοχή μου τράβηξε μια φωτεινή επιγραφή, η οποία κρυβόταν πίσω από τα κλαδιά ενός δέντρου, αλλά ήταν αρκετά μεγάλη ώστε να σου κινήσει την περιέργεια. Πλησίασα και άκουγα όλο και πιο καθαρά την ελληνική μουσική. Η επιγραφή έλεγε: Σκάνδαλο Club. «Εδώ είμαστε», λέω στον Παναγιώτη. Χάρηκα επειδή ήθελα να ζήσω αυτό για το οποίο φημίζεται η Πετρούπολη, τα ελληνάδικά της. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα συναντήσει πιο πολύ κυρίλα και ροκιά και είχα ανάγκη από κάτι πιο εντόπιο. Μέσα στο μαγαζί είχε αρκετό κόσμο. Πρόκειται για ένα χώρο με έντονο το ελληνικό λαϊκό στοιχείο. Μοντέρνος χώρος με πολύχρωμα φώτα παντού και στους τοίχους ταπετσαρίες με κολάζ μεγάλων Ελλήνων λαϊκών ερμηνευτών. Καρράς, Ζήνα, Ρέμος, Μακρόπουλος, Θεοδωρίδου, Πάριος, Σφακιανάκης ήταν μερικοί από αυτούς. Στην πίστα τραγουδούσε ο Αντρέας Κωνσταντινόπουλος. Έκανε τρελό κέφι και φώναζε: «Σπασ' το, γαμώ τα καντήλια μου»! Ο κόσμος διασκέδαζε πραγματικά, όπως και εγώ με τον Παναγιώτη, φυσικά. Παντού ξηροί καρποί, γαρύφαλλα στον αέρα και αλκοόλ.

Hint: Παλαιότερα ο χώρος του Σκάνδαλο Club ήταν Metal μουσική σκηνή. Φεύγοντας από εκεί πήραμε ως λάφυρο ένα αναψυκτικό τύπου cola. Γιατί έτσι.

Έφτασε η ώρα του Αρτάνα. Ένα μαγαζί το οποίο ήταν όνειρο ζωής να επισκεφθώ από όταν έμαθα για την ύπαρξη του από κάτι Αθηναίους συμφοιτητές μου. Όταν φτάσαμε με τον Παναγιώτη συνειδητοποιήσαμε ότι εκείνη τη νύχτα μας περίμενε κάτι ήδη γνώριμο. Το «Ρίχτο Ηλία», ένα γεγονός για το οποίο έχει γράψει σε άρθρο της η Φιλίππα Δημητριάδη. Όταν μπήκα μέσα αντίκρυσα αρκετό κόσμο. Όλοι σε στάση λυγισμένων γονάτων που ακουμπούσαν στο πάτωμα, ήταν η ώρα που έπαιζαν ζεϊμπέκικα. Το κλίμα ήταν βαρύ αλλά με την έννοια του ντερτιού και της καψούρας. Κάτω παντού κομμάτια από τους σπασμένους μπιντέδες αλλά και κατά τόπους σπασμένα ποτήρια, τσιγάρα και πολλά άλλα που μπορεί να βάλει ο νους. Το κέφι άναψε και πολλοί άρχισαν να χορεύουν επάνω στο μπαρ. Εντάξει, εγώ είχα τρελαθεί, ήθελα τόσο πολύ να καταφέρω να διασκεδάσω με τον ίδιο τρόπο, το συναντάς σε πολύ λίγα μαγαζιά κάτι τέτοιο. Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις και από εκεί. Εγώ υποσχέθηκα στον εαυτό μου να επιστρέψω σύντομα!

Φτάσαμε στο Μύλο για τον οποίο είχα μάθει ότι μένει ανοιχτός μέχρι το πρωί (και όχι ως είθισται να λέμε «ως τις πρώτες πρωινές ώρες». Εννοώ πρωί)! Ο χώρος ήταν γεμάτος. Ασφυκτικά. Ο κόσμος πάρα πολύ προσεγμένος. Μύριζα πολλά διαφορετικά αρώματα από παντού. Και εκεί μικρόφωνο. Ο dj καλωσόριζε τον κόσμο δημόσια. Με καμάρι και υπερηφάνεια. Τρελός χορός, τραπέζια με μπουκάλια παντού. Χαρτοπετσετες ιπτάμενες σε όλο το μαγαζί. Στο βάθος μία κουκλίτσα, λουλουδού. Την πλησίασα την ώρα που ο Παναγιώτης την είχε βγάλει μια φωτογραφία. Μόλις με είδε μου ζήτησε τα γυαλιά μου, τα φόρεσε με ρώτησε αν της πηγαίνουν και ζήτησε στον Παναγιώτη να τη φωτογραφήσει ξανά. Έπειτα, πήρα ένα γαρύφαλλο και αφού δεν κατάφερα να της το στηρίξω στα μαλλιά της το έβαλα στο στήθος. Γέλασε αρκετά. Στο μπαρ ήδη χόρευαν δύο κοπέλες. Τις έβγαλα μια φωτογραφία με το κινητό μου και γύρισαν να με κοιτάξουν. Νόμιζα ότι ενοχλήθηκαν αλλά, εν τέλει, είχε συμβεί το αντίθετο. Στήνονταν να τις βγάλω περισσότερες! Κανένα κόμπλεξ. Όλοι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων αλλά πολύ φιλικοί μεταξύ τους.

«Έτσι πρέπει, έτσι διασκεδάζει ο κόσμος καλύτερα, αυτό είναι το μυστικό για μια πετυχημένη βραδιά», μου είπε ο Τάσος που είναι θαμώνας του μαγαζιού όταν του είπα ότι αυτό μου έκανε εντύπωση. Πήγα να ξαποστάσω (τόση ορθοστασία δεν την άντεξα) και γνώρισα τον Γιώργο, τον ωραίο του Καματερού. Την Ισμήνη, τη Σαλονικιά που είναι τελειόφοιτη αγγλικής φιλολογίας του ΑΠΘ που όλο το βράδυ βγάζαμε selfies με το τεράστιο κινητό της και ανταλλάζαμε γυαλιά μυωπίας. Και φυσικά χορεύαμε πολύ! Πολύ όμως! Η Πολίνα η Πατρινιά που σπουδάζει γαλλική φιλολογία, μένει στον Κολωνό και συχνάζει στο Μπουρνάζι και στην Πετρούπολη πήρε την κάμερα του Παναγιώτη και άρχισε να βγάζει φωτογραφίες δίχως σταματημό. Και ο dj μας αφιέρωνε στο μικρόφωνο μέχρι το πρωί.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.