Τα Aδέρφια που Kάνουν ξανά Συναρπαστικές τις Βραδιές στα Κλαμπ του Λονδίνου

To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Με το διαδίκτυο να συνεχίζει τη δημοκρατικοποίηση της πρόσβασης τόσο στην τέχνη όσο και στην κουλτούρα, είναι λογικό και επόμενο πως όλα αυτά τα καταπληκτικά και περίεργα μουσικά και οπτικά δημιουργήματα που βρίσκει κανείς online θα αρχίσουν να επηρεάζουν τους ανθρώπους που τα απορροφούν.

Το λονδρέζικο δίδυμο των Kamixlo και Uli K είναι ένα τέλειο παράδειγμα του πώς αυτό αποτυπώνεται στη μουσική. Τα δύο αδέρφια έχουν δημιουργήσει ένα μείγμα reggaeton και club rap, το οποίο δομείται γύρω τόσο από τις μπαλάντες όσο και από τα χορευτικά κομμάτια και είναι φορτωμένο με ζωντανά φωνητικά, όμορφες μελωδίες και δυνατά τύμπανα. Είναι ένα παράδειγμα απόλυτα μοντέρνου ήχου, που ίσως κανείς να μην μπορούσε να φανταστεί πριν από μερικά χρόνια. Το στιλ τους, που περιγράφεται καλύτερα ως «αν οι Coal Chamber ήταν Λατίνοι και ζούσαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό», συνάρπασε τον κόσμο της μόδας, με τον φωτογράφο David Sims να έχει ήδη φωτογραφήσει το δίδυμο για το Arena HOMME+.

To παρελθόν τους, οι επιρροές τους, το στιλ τους, ο ήχος τους, οι club βραδιές τους και η φιλοσοφία τους διαμορφώθηκαν κάπου μεταξύ της Χιλής, απ' όπου κατάγονται, και του Brixton, όπου μένουν. Είναι προσγειωμένοι και απόλυτα συνειδητοποιημένοι, ενώ ταυτόχρονα παραμένουν απόκοσμοι και επικίνδυνοι. Το καθετί πάνω τους είναι διαμετρικά αντίθετο από τις λεγεώνες των τύπων με τα κοντομάνικα που παίζουν Pulse X μέσα σε αποθήκες γεμάτες φοιτητές κάθε Σαββατοκύριακο.

Μέσα από τη βραδιά τους Bala Club, καθώς και άλλες βραδιές όπως το Endless, το Trance Party του Evian Christ αλλά και το Tropical Waste που συνδέεται με το NTS, ο Kami και ο Uli είναι οι μπροστάρηδες μιας σκηνής που αντιτίθεται διαρκώς σε μια όλο και πιο αναμενόμενη clubbing σκηνή, στην οποία οι promoters προσφέρουν την ίδια συνταγή από εβδομάδα σε εβδομάδα. Δεν υπερβάλλω λέγοντας πως το τελευταίο τους Bala Club mix είναι το πιο συναρπαστικό πράγμα που έχω ακούσει να βγαίνει από τη Βρετανία εδώ και χρόνια.

Όταν τους συναντώ στο υποκατάστημα Nando's στο Brixton, περικυκλωμένοι καθώς είμαστε από αστυνομικούς που έχουν τελειώσει τη βάρδιά τους και έχουν έρθει για τη μάσα, είναι εμφανές ότι έχουν τις δικές τους ξεκάθαρες απόψεις για το συγκεκριμένο θέμα. «Έχει να κάνει τόσο με τη μουσική όσο και με τους ανθρώπους», μου λέει ο Kami, ο οποίος με το σχεδόν μπλε Halloween μαλλί του, μου θυμίζει έναν νεαρό Marc Bolan. «Αν τα vibes είναι πολύ macho, δεν μπορώ να παίξω μπάλα. Όταν οι DJs μένουν απλώς σε ένα είδος, είναι νομίζω το πιο βαρετό πράγμα».

Ο Uli, που είναι ο μεγαλύτερος από τα δυο αδέρφια, συνεχίζει: «Ξέρεις, πας σε μια grime βραδιά ξέρω 'γω και ουσιαστικά ακούς τα ίδια bpm όλο το βράδυ και αυτό είναι βαρετό, γιατί αν σου δίνεται η πλατφόρμα να κάνεις κάτι, τότε πρέπει να οδηγήσεις τη φάση κάπου που δεν έχει ξαναπάει. Αλλιώς, γιατί να κάνεις αυτό που κάνουν και οι υπόλοιποι; Εκτός και αν απλώς σε ενδιαφέρει το χρήμα, που μια χαρά είναι κι αυτό, απλά ξέρεις, τουλάχιστον προσπάθησε να είσαι δημιουργικός και να φτιάξεις τον δικό σου κόσμο».

Το δίδυμο σίγουρα έχει έναν μοναδικό αδερφικό δεσμό, ένα κοινό σύνολο αναφορών, ιδιωματισμών και φιλοσοφιών, κάτι που οφείλεται κατά πολύ στην ασυνήθιστη παιδική τους ηλικία. «Δεν πήγαμε ποτέ σχολείο ή κάτι τέτοιο, οπότε εγώ και ο Kami ήμασταν η παρέα του άλλου όταν ήμασταν παιδιά και απλά αυτή η διαδικασία όρισε το πώς ήμασταν», εξηγεί ο Uli. «Δεν ξέρω αν ήταν για καλό ή για κακό, αλλά έτσι έγινε».

Ρωτώ τον Kami σχετικά με το πώς τους αντιλαμβάνονται οι άλλοι, αναφερόμενος σε ένα πρόσφατο tweet του στο οποίο έγραψε για το πόσο αντιπαθούσε τις αγγλικές οικογένειες οι οποίες κοιτούσαν τα δύο αδέρφια καθώς εκείνα περνούσαν μέσα από το αεροδρόμιο Heathrow. «Το μισώ όλο αυτό», λέει ξερά (ο Kami είναι ο πιο επιθετικός από τους δύο). «Αν και δεν νιώθω ότι θέλω να βυθιστώ σε όλο αυτό, να γίνω άλλο ένα κομμάτι αυτού που βλέπω, την ίδια στιγμή σε αποξενώνει κιόλας όταν βλέπεις κόσμο να σε κοιτάει περίεργα, σε φάση "ποιοι είναι αυτοί;" Σε κάνει να γελάς κάποιες φορές, αλλά άλλες θέλεις μόνο να τους ρωτήσεις τι στον διάολο κοιτάνε».

Αν και η περιοχή του νότιου Λονδίνου στην οποία μένουν έχει μεγάλο ποσοστό Νοτιαμερικανών, η καταγωγή των αδερφών από τη Χιλή -μια χώρα από τις οποία δεν έχουν εκκινήσει τόσες μεταναστευτικές ροές προς το Ηνωμένο Βασίλειο όσες ας πούμε από την Κολομβία ή τη Βραζιλία- μορφοποίησε κατά πολύ τις επιρροές τους, καθώς το κλειστό και στενό οικογενειακό τους περιβάλλον πέρασε στον χαρακτήρα τους ένα μεγάλο μέρος της παραδοσιακής χιλιανής μουσικής.

«Για μας ήταν πολύ δύσκολο, γιατί δεν ξέραμε άλλους Χιλιανούς», λέει ο Uli. «Δεν ήταν όλα τόσο ενοποιημένα όσο είναι τώρα. Ήταν ξεχωριστά οι Χιλιανοί, οι Κολομβιανοί και ο καθένας ήταν εδώ για άλλους λόγους. Η μητέρα μου είχε έρθει εδώ για να ξεφύγει από το πραξικόπημα το 1973. Ήταν στην κυριολεξία ολομόναχοι. Δεν ήξεραν κανέναν εδώ, γιατί δεν είχαν σχεδιάσει ποτέ να έρθουν. Έτσι, λοιπόν, δεν ξέρεις στην πραγματικότητα αν είσαι Χιλιανός ή Βρετανός. Προσωπικά δεν ένιωσα ποτέ να συνδέομαι με το Λονδίνο, αλλά αυτό έχε να κάνει και με το γεγονός ότι εγώ και ο Kami μεγαλώσαμε έχοντας ελάχιστη επικοινωνία με κόσμο, οπότε δεν ξέρω… Είναι λίγο περίεργα».

Είχα δει τον Kami να παίζει στα Corsica Studios του Elephant and Castle προτού συναντήσω τα αδέρφια και αυτό που μου είχε μείνει ήταν ότι αν και η μουσική του φάνταζε πιο προχωρημένη από αυτά που παίζουν οι περισσότεροι DJs στο Λονδίνο αυτήν τη στιγμή, ταυτόχρονα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και ψυχή, δεν ήταν περίεργη απλώς επειδή έπρεπε να είναι περίεργη. Ξεχώριζε, ακόμα και σε μια σκηνή γεμάτη από έμπειρους παραγωγούς και selectors, λες και υπήρχε πίσω από το σετ του μια γνώση που ξεπερνούσε το απλό ξέρω-τι-παίζει-αυτή-την-περίοδο-στο-Soundcloud.

Βέβαια, το να είσαι Λατίνος και να παίζεις Latin μουσική σε κλαμπ πάντα δημιουργεί κάποια βασικά θέματα. «Νομίζουν ότι επειδή ακούν ισπανική μουσική, θα παίξω το γαμημένο το Gasolina. Χέσε με», σχολιάζει έξαλλος ο Kami.

Endgame x Kamixlo - Sniper redux ft. Blaze Kidd & Uli K.

Πόσο μακριά όμως πιστεύουν τα αδέρφια πως μπορούν να πάνε; Προσωπικά, αν έπρεπε να διαλέξω κάποιους που θα μπορούσαν να μεταπηδήσουν από το Λονδίνο σε μια παγκόσμια σκηνή, τότε σίγουρα θα ήταν τα δύο αδέρφια από τη Χιλή.

Είναι όμως κάτι που περιέργως δεν τους βρίσκει να συμφωνούν απόλυτα. «Εγώ είμαι μέσα», λέει ο Kami. «Και γιατί όχι; Θα είχε πλάκα να παίξουμε σε έναν πολύ μεγάλο χώρο. Σε φάση, το να βγάζεις αυτά τα mainstream χρήματα είναι και γαμώ».

Ο Uli το φιλοσοφεί κάπως παραπάνω: «Σίγουρα θα μας βοηθούσε πολύ», σχολιάζει. «Αλλά η βασική ιδέα είναι πως αν γίνουμε mainstream, θα ήταν καλό να έχουμε αυτή την πλατφόρμα για να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε, όχι για να γίνουμε το προϊόν κάποιου άλλου. Αν μπορούμε να δημιουργήσουμε τη δική μας φάση, αυτό θα ήταν πολύ καλό».

Περισσότερα από το VICE

Πού Διασκεδάζουν Όσοι Πάνε για Ύπνο στις Εννέα το Πρωί;

Ο Κουρέας, ο Χασάπης, ο Σουβλάκος και η Αναγέννηση του Κατς στην Ελλάδα

Ένα Μουσείο Αφιερωμένο στο Δέρμα που Προκαλεί Τρόμο