Η Νυχτερινή Αγορά της Καμπότζης Είναι μια «Χώρα του Ποτέ» για Αλκοόλ και Φαγητό

To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο Munchies.

Τα βράδια του Σαββάτου κατά την περίοδο ξηρασίας, ο χωματόδρομος του χωριού Otres στο Sihanoukville μετατρέπεται σε μια περιοχή γεμάτη ζωή, αφού η νυχτερινή αγορά ανθίζει. Η αγορά του Otres είναι ένα περιβάλλον που θυμίζει φεστιβάλ με ζωντανή μουσική, αυτοσχέδια κοκτέιλ υψηλής ποιότητας και φαγητά της διεθνούς κουζίνας που προϋποθέτουν μαγειρική δεξιότητα.

Το χωριό κατοικείται από ένα μείγμα ντόπιων και αλλοπρόσαλλων ξένων που έχουν πάει στην περιοχή για να ξεκινήσουν ξανά και να ζήσουν μακριά από τους περιορισμούς της δυτικής κοινωνίας. Δεν υπάρχουν κανονισμοί δόμησης για τα κτίρια ή ελεγκτές για την ασφάλεια των τροφίμων εδώ, γεγονός που δίνει στους ανθρώπους την ελευθερία να δημιουργήσουν και να μαγειρέψουν ο,τιδήποτε θέλουν.

Οι άνθρωποι βρίσκουν ξανά τον εαυτό τους, μεθούν όσο θέλουν και σερβίρουν απίστευτα νόστιμα φαγητά. Είναι το μέρος όπου έρχονται όλα τα μαύρα πρόβατα για να ζήσουν και να διασκεδάσουν από το σούρουπο μέχρι την αυγή.

Στην καρδιά της αγοράς Otres βρίσκονται οι Αυστραλοί συνέταιροι Dave Allen και Andy «Salty» Mann μαζί με την Καμποτζιανή αρραβωνιαστικιά του Salty, Sothea Cheun, και την οικογένειά της. Κάθισα και μίλησα με τον Allen, τον Salty και την Cheun για το πώς γεννήθηκε η αγορά Otres.

Η Cheun μεγάλωσε μέσα στο φαγητό. Ο πατέρας της ήταν αγρότης και μάγειρας που τροφοδοτούσε μεγάλες εκδηλώσεις. Ως παιδί, η Cheun έμαθε για τα συστατικά της παραδοσιακής καμποτζιανής κουζίνας και ως έφηβη μετακόμισε στην Πνομ Πενχ για να ζήσει με την αδελφή της και να βοηθήσει στο ιταλικό εστιατόριο όπου η αδελφή της εργαζόταν ως σεφ.

«Όλη μου τη ζωή βρίσκομαι με ανθρώπους που έχουν πάθος με το φαγητό. Βλέποντας και μαθαίνοντας», είπε η Cheun. Χαμογέλασε με αυτοπεποίθηση και γέλασε. «Τώρα ρίχνω τα καρυκεύματα με το μάτι. Μπορώ απλά να το μυρίσω».

Το μενού της Cheun στην αγορά Otres επικεντρώνεται στην καμποτζιανή κουζίνα, ωστόσο κάνει αλλαγές ημερησίως ή εβδομαδιαίως, αναλόγως την εποχή, τι της ζητούν ή τι θέλει να μαγειρέψει. «Εάν ο κόσμος θέλει βάτραχο ή φίδι, μπορώ να το κάνω», είπε η Cheun. Όσο είναι εφικτό, τα προϊόντα είναι από την περιοχή. Ενώ η Cheun δείχνει πέρα από την περιοχή του βάλτου για να μου πει «από εκεί παίρνουμε τα αυγά μας», σε μικρή απόσταση ακούγεται ένας κόκορας που λαλεί. Το ρύζι προέρχεται από τη φάρμα της οικογένειάς της στο Pursat, λίγες ώρες μακριά.

Η Cheun πάντα ήθελε να έχει δικό της εστιατόριο. Όταν εκείνη και ο Salty άρχισαν να βγαίνουν, πριν από τέσσερα χρόνια, το να φτιάξουν μαζί μια επιχείρηση φάνηκε σαν φυσική εξέλιξη.

Με καταγωγή από τη Μελβούρνη, ο Salty ήρθε πρώτη φορά στην Καμπότζη το 2008 και τελικά εγκαταστάθηκε εδώ. Συνάντησε τον Allen το 2011, στο παλιό του μπαρ στην παραλία Otres, όπου ο Salty βρέθηκε να ζει και να βοηθάει με την ανακαίνιση. Σχετικά σύντομα, άρχισαν να ψάχνουν χώρο για ένα νέο πρότζεκτ και βρήκαν μια όμορφη παραλίμνια περιοχή που αργότερα θα γινόταν η αγορά Otres.

Η άφιξη του Allen στην Καμπότζη είναι λίγο πιο μπερδεμένη. Πρώτη φορά ήρθε εδώ πριν από περίπου έξι χρόνια αλλά έπειτα άρχισε να τριγυρνάει στην Ευρώπη μέχρι που κατέληξε στο Κέντρο Κράτησης Zaandam στην Ολλανδία. Τον συνέλαβαν όταν έπεσε από το ποδήλατό του όντας μεθυσμένος. Το πράγμα χειροτέρεψε όταν τους είπε ότι είχε χάσει το διαβατήριό του. «Δεν μπορούσα να ξεχάσω την Καμπότζη», μου είπε ο Allen για το διάστημα που έμεινε στο Κέντρο Κράτησης, στη διάρκεια του οποίου μελέτησε για τη χώρα. Τελικά τον απέλασαν στην Αυστραλία, όπου εργάστηκε ως υπεύθυνος υποδοχής στον ξενοδοχειακό τομέα για περίπου έξι μήνες.

Από τη στιγμή που συγκέντρωσε αρκετά χρήματα, ο Allen έφυγε για την Καμπότζη, όπου όλα ήρθαν κι έδεσαν γρήγορα χάρη σε σειρά από ευτυχείς συμπτώσεις. «Ουσιαστικά, η ιδέα για την αγορά Otres μας ήρθε όταν νοικιάσαμε ένα κομμάτι γης και δεν ξέραμε τι να το κάνουμε».

Η αγορά Otres είναι πια στην τέταρτη σεζόν από το άνοιγμά της και εξωφρενικά δημοφιλής, αλλά ο Allen και ο Salty δεν ενδιαφέρονται τόσο για το χρήμα. «Δεν κρίνουμε την επιτυχία μας από το πόσα χρήματα βγάζουμε», είπε ο Allen. «Εάν θέλαμε να γίνουμε εκατομμυριούχοι, πιθανώς δεν θα κάναμε επιχείρηση στην Καμπότζη». Αντ' αυτού, το μόνο που θέλουν είναι ο κόσμος να περνάει καλά.

Με υπόβαθρο στην τέχνη, ο Salty ζωγράφισε τοιχογραφίες γύρω από την αγορά και έχτισε την όμορφη ξύλινη σκηνή με τα αδέρφια της αρραβωνιαστικιάς του. Όλο το μέρος μοιάζει με κιβωτός ενός διαταραγμένου Νώε.

Ο Salty αγαπάει επίσης την καμποτζιανή μουσική, ιδιαιτέρως την αναβίωση του ψυχεδελικού ροκ - ένα είδος που είχε εξαφανιστεί την περίοδο του γενοκτονικού καθεστώτος του Πολ Ποτ. «Πρόκειται για πολύ νέα κουλτούρα, γιατί ο πολιτισμός είχε απλώς κατακρεουργηθεί».

Πίσω από τους πάγκους με τα φαγητά βρίσκονται διάφοροι απίθανοι αυτοδίδακτοι σεφ που σερβίρουν ένα ετερόκλητο μενού: Ρώσοι μαγειρεύουν ινδικό φαγητό ή ψήνουν σε μπάρμπεκιου, μια κοπέλα από την Τουρκία τηγανίζει εξαίσια egg rolls, ένας τύπος από το Ντουμπάι φτιάχνει φανταστική λιβανέζικη μελιτζανοσαλάτα και χούμους, μια ΜΚΟ που ονομάζεται Starfish φτιάχνει εκπληκτικά ψητά φαγητά, ενώ υπάρχει κι ένας πάγκος με πίτσα που τον τρέχει μια 23χρονη γυναίκα από την Καμπότζη. Υπάρχουν αυτοσχέδια κοκτέιλ στα μπαρ και ένα ντόπιο, οργανικά αποσταγμένο αψέντι που σερβίρεται με φλεγόμενη ζάχαρη από έναν τύπο που λέγεται Johan.

Τα προηγούμενα χρόνια στην αγορά πωλούνταν βρώσιμα είδη κάνναβης, αλλά ήταν κάπως ισχυρά για να διατηρήσουν τη γιορτινή ατμόσφαιρα που επικρατεί. «Ο κόσμος γινόταν γκολ και λιποθυμούσε», είπε ο Salty. «Ούτε ήταν απαραιτήτως νόμιμο. Παραδοσιακά χρησιμοποιείται ως γαρνιτούρα στο μαγείρεμα εδώ. Χρησιμοποιείται συχνά και σε μια σούπα. Πριν από μια δεκαετία μπορούσες να πας στην αγορά της Πνομ Πενχ και να αγοράσεις χόρτο εκεί ακριβώς όπου θα αγόραζες άλλα μυρωδικά κλπ».

Ο Allen πρόσθεσε: «Εάν θέλει κάποιος να πάρει μαριχουάνα τρώγοντάς την, μπορεί να το κάνει κάπου αλλού. Υπάρχουν μαγαζιά Happy Pizza στην πόλη που το προσφέρουν. Δεν θέλουμε ο κόσμος να σκοντάφτει και να λιποθυμά μες στη μέση του χώρου».

Η ομάδα της αγοράς Otres δεν προωθεί τη χρήση ναρκωτικών, αλλά με τη φεστιβαλική ατμόσφαιρα που επικρατεί μπορείς συχνά να βρεις οτιδήποτε θέλεις - από ελεύθερο έρωτα στα ψάθινα μπαγκαλόους στα οικήματα του χωριού μέχρι οποιαδήποτε άλλη παράνομη συμπεριφορά μπορεί να εξάψει τη φαντασία σου.

Με προειδοποίησαν όμως να μην «καμποτζιοποιηθώ». Πολλοί από τους ανθρώπους εδώ έχουν ουλές από ατυχήματα με μηχανάκι ή ατυχή περιστατικά σε μισοχαλασμένα ξύλινα σκαλιά, τα οποία προκύπτουν λόγω της μέθης. Στη ζούγκλα οι πληγές μολύνονται εύκολα.

Σε κάποια φάση ένιωσα ελαφρά ένοχη για τις υπερβολικά ήπιες κραιπάλες μου στη διάρκεια της παραμονής μου στο Otres. Ωστόσο γρήγορα εξαφανίστηκε, όταν στην αγορά συνάντησα μια Γερμανίδα που πουλούσε ένα οριακά αμαρτωλό σοκολατένιο κέικ. Μου είπε μ' ένα πονηρό χαμόγελο: «Παρακμή στην Καμπότζη - εάν μπορείς να την ζήσεις, άρπαξε την ευκαιρία».

Περισσότερα από το VICE

Κάποια Παιδιά στη Βρετανία Πεθαίνουν από τα Χέρια των Γονιών τους

Η Ξεχασμένη Ιστορία της Ιαπωνικής «Λίστας του Σίντλερ»

Πώς να Ισορροπήσεις τη Σχέση σου όταν τα Σεξουαλικά σας Γούστα Είναι Πολύ Διαφορετικά;