Φωτογραφίες: Ιωάννα Χρονοπούλου

Δεν έχω ιδέα από τεχνολογία, ειλικρινά, είμαι τόσο άσχετος που θεωρώ εξαιρετικό επίτευγμα το γεγονός ότι μπορώ να σερφάρω στο διαδίκτυο από το κινητό μου. Ωστόσο, εκεί έξω, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που, όχι μόνο ενημερώνονται σχετικά με τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά βάζουν το δικό τους λιθαράκι σε αυτές. Πως μπορεί όμως κάποιος να κάνει την ιδέα του πραγματικότητα αν δεν έχει τα μέσα (ή τις γνωριμίες) ώστε να πατήσει τα πόδια του γερά στο έδαφος και να κάνει το πρώτο του επαγγελματικό άλμα; Φαντάζομαι πως υπάρχουν άπειροι τρόποι για να πετύχεις τους στόχους σου και σίγουρα, χρειάζεται λίγη τύχη, την οποία όμως, θα πρέπει να προκαλέσεις για να σου χαμογελάσει.

Αν ασχολείσαι με τον χώρο της τεχνολογίας, σίγουρα θα έχεις ακούσει για το Culture Shift, ένα πρόγραμμα του Βρετανικού Συμβουλίου που διοργανώνεται σε συνεργασία με τη Google, το Future Library, το BIOS και τη Snook. Σκοπός του, είναι η δημιουργία μιας σειράς από εφαρμογές και digital prototypes από τους συμμετέχοντες οι οποίοι, είναι σχεδιαστές, προγραμματιστές, καλλιτέχνες και επαγγελματίες από το χώρο του πολιτισμού καθώς και άτομα με επιχειρηματικές και καινοτόμες ιδέες. Όλα αυτά, μέσα σε 48 ώρες και με τους νικητές να ταξιδεύουν σε residence της Google στο εξωτερικό.

Το Σαββατοκύριακο, βρέθηκα στον όμορφο χώρο του Ρομάντσο, όπου και έλαβε χώρα το hack weekend, για να δω από κοντά πως δουλεύει όλο αυτό και ίσως, για να ενημερωθώ λίγο σχετικά με τα της τεχνολογίας. Μόλις έφτασα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο (ένα μεγάλο τραπέζι για την εκάστοτε ομάδα, τοίχοι γεμάτοι post it, χαρτιά στα οποία αναλύεται η ιδέα πάνω στην οποία δουλεύουν οι συμμετέχοντες, φλυτζάνια γεμάτα καφέ και δίσκοι με φαγητό), με υποδέχτηκε η Μαρία Παπαϊωάννου, Arts Manager του Βρετανικού συμβουλίου. Αφού με ενημέρωσε πως πρόκειται για τη δεύτερη φορά που διοργανώνεται στην Αθήνα το Culture Shift, μου ανέφερε πως μόλις ολοκληρώθηκε η αντίστοιχη διοργάνωση στη Κύπρο και πως μετά από την Ελληνική, θα υπάρξει και Ισπανική. Οι νικητές των τριών αυτών διαγωνισμών, θα βρεθούν στο Λονδίνο και πιο συγκεκριμένα, στο Youtube Space, για να παρουσιάσουν τις ιδέες τους, να λάβουν μέρος σε εξειδικευμένα σεμινάρια ενώ, θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν σημαντικές γνωριμίες που μπορεί να τους φανούν χρήσιμες ώστε να εξελίξουν τη προσπάθεια τους τεχνικά, αλλά και επαγγελματικά. «Αυτό που λείπει από την Ελλάδα, αυτό που ουσιαστικά έχουμε ανάγκη, είναι να φέρουμε σε επαφή τη δημιουργική κοινότητα της με το εξωτερικό. Να δημιουργηθούν συνεργασίες που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη και ανταλλαγή ιδεών».

Η πληροφορία όμως που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν πως, οι ομάδες φτιάχνονται την ημέρα του event και αποτελούνται από άτομα που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. «Η κάθε ομάδα πρέπει να έχει, καλλιτέχνες, άτομα από τον business χώρο και κάποια από τη τεχνολογία. Θα πρέπει να δημιουργήσουν μία εφαρμογή, μέσα σε 48 ώρες. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον πρώτο βήμα και για networking στην Ελλάδα. Να γνωρίσει, για παράδειγμα, ο καλλιτέχνης, έναν άνθρωπο που ασχολείται με το business κομμάτι και να δουλέψουν πάνω σε κάποια chalenges που καταθέτει το ίδιο το κοινό μέσω της σελίδας μας στο διαδίκτυο αλλά και των συνεργατών μας».

Αφού κάναμε μια σύντομη αλλά άκρως ενδιαφέρουσα κουβέντα σχετικά με τους στόχους της διοργάνωσης, πέρασα στον χώρο εκδηλώσεων του Ρομάντσο, για να δω το πρακτικό κομμάτι του Culture Shift. Οι ομάδες είχαν ήδη συσταθεί και οι στόχοι, όπως προείπα, ήταν δομημένοι και τοιχοκολλημένοι δίπλα στα «στρατόπεδα» τους. Αφού έγιναν κάποιες εισαγωγικές ομιλίες από τους υπεύθυνους, οι διαγωνιζόμενοι γνώρισαν τους μέντορες της διοργάνωσης. Αυτοί, είναι επαγγελματίες από διάφορους χώρους (design, τέχνη, επιχειρήσεις), οι οποίοι, πέρασαν από τα τραπέζια όλων των ομάδων, συζητώντας το όραμα τους και δίνοντας συμβουλές για τη καλύτερη δυνατή ανάπτυξη τους. Για δύο περίπου ώρες, παρακολούθησα τις ομάδες, οι οποίες στρώθηκαν κατευθείαν στη δουλειά. Πραγματικά, αν δεν ήξερα πως τα μέλη τους δεν γνωρίζονταν από πριν, θα πίστευα πως πρόκειται για ανθρώπους που δουλεύουν αρκετό καιρό μαζί. Αποφάσισα να τους αφήσω στην ησυχία τους και να επιστρέψω την Κυριακή για να δω τη παρουσίαση των εφαρμογών και φυσικά, για να μάθω ποια θα είναι τελικά η ιδέα που θα «κερδίσει» τους κριτές.

Η «μέρα της κρίσης» έφτασε και περνώντας, νωρίς το απόγευμα, τη πόρτα του Ρομάντσο, βρήκα τις ομάδες ετοιμοπόλεμες αλλά και λίγο στρεσαρισμένες μιας και η παρουσίαση των εφαρμογών είναι η πιο κρίσιμη στιγμή του διημέρου. Αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις από τον υπεύθυνο για τη ροή του event, οι διαγωνιζόμενοι παρουσίασαν στη κριτική επιτροπή και τους παρευρισκόμενους τις εφαρμογές τους και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην από την ετοιμότητα τους. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, οι ερωτήσεις των κριτών ήταν αρκετά καυστικές (υποθέτω πως ήθελαν να πιέσουν λίγο παραπάνω τους διαγωνιζόμενους) όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις οι απαντήσεις που πήραν ήταν ικανοποιητικές. Στη συνέχεια, η κριτική επιτροπή αποσύρθηκε για να κάνει την απαραίτητη διαβούλευση και να επιλέξει τους φετινούς νικητές. Την ίδια στιγμή, στον χώρο έκαναν (ως δια μαγείας) την εμφάνιση τους δεκάδες, ζεστές, πίτσες. Για πρώτη φορά μέσα στο Σαββατοκύριακο, είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με κάτι στο οποίο, μπορώ με σιγουριά να πω ότι είμαι ειδικός: δηλαδή, το να τρώω πίτσες.

Οι κριτές δεν άργησαν να επιστρέψουν και έτσι, ο άνθρωπος της Snook (εταιρία που ανέλαβε το στήσιμο του event), έπειτα από έναν μικρό πρόλογο -απολογισμό του Σαββατοκύριακου- ανακοίνωσε τους νικητές. Τις δύο ομάδες δηλαδή, που θα ταξιδέψουν στο Youtube Space με σκοπό να λάβουν μέρος σε workshops, να παρακολουθήσουν ομιλίες ανθρώπων από διάφορους χώρους και να πάρουν feedback σχετικά με τις ιδέες τους με σκοπό την υλοποίηση και την εξέλιξη τους. Αυτοί θα είναι, οι Dream Chasers, (που κατέλαβαν τη δεύτερη θέση) και οι #πάρτνερς (οι οποίες, κέρδισαν το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού και εκτός από το ταξίδι στο Λονδίνο, κερδίζουν και διμηνιαία φιλοξενία στον χώρο του Found.ation).

Ανάμεσα σε πανηγυρισμούς και συγχαρητήρια, κατάφερα να ξεκλέψω για λίγα λεπτά τις δύο ομάδες με σκοπό να δω πως έζησαν την όλη εμπειρία και τι σκέφτονται για το μέλλον.

VICE: Ποιο είναι το όνομα της εφαρμογής σας;
#πάρτνερς: Είναι beta version οπότε, έχει και beta version name. Λέγεται, Digital Art Experiences.

Πείτε μου δύο λόγια για αυτή.
Δεν είναι ακριβώς εφαρμογή, η αλήθεια είναι πως έχουμε βαρεθεί λίγο τα apps, τις πλατφόρμες και όλα αυτά. Αυτό που κάνει η τεχνολογία σήμερα, είναι το να σε απομονώνει. Εμείς, θέλουμε να σε φέρουμε λίγο πιο κοντά με άλλους ανθρώπους και να καταλάβεις πως, η τεχνολογία, μπορεί να κάνει και αυτό. Μιλάμε συγκεκριμένα για τη Digital Art, γιατί, αυτό το είδος τέχνης μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν υπάρχει τεχνολογία και δυστυχώς, δεν ακούγεται πολύ στην Ελλάδα. Υπάρχει το Φεστιβάλ Ψηφιακής Τέχνης στην Αθήνα (ADAF), αλλά νομίζω, είναι η μόνη διοργάνωση που γίνεται σε πιο συχνή βάση, συν κάποιες μεμονωμένες εκθέσεις. Θέλουμε να δημιουργηθεί αυτή η κουλτούρα, να υπάρξει εξοικείωση από όλους. Ο μεγάλος μας στόχος είναι να εντάξουμε τις ψηφιακές τέχνες στην cultural agenda της Ελλάδας. Θέλαμε να δημιουργήσουμε ψηφιακές εμπειρίες μέσα σε χώρους που θα είναι πραγματικά ψηφιακοί από το πρώτο τους σκαλοπάτι. Οι ψηφιακές τέχνες είναι κάτι που συμβαίνει εδώ, τώρα και λίγοι μιλάνε για αυτό. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι, Έλληνες καλλιτέχνες και επίσης, πολλές δυνατότητες διάδρασης. Είναι δηλαδή, ένα βήμα παραπάνω από μια έκθεση ψηφιακών τεχνών. Μια ψηφιακή εμπειρία.

Πως αισθάνεσαι όταν πρέπει να δημιουργήσεις κάτι από το μηδέν μέσα σε 48 ώρες;
Κοίτα, το προφανές είναι πως πρόκειται για κάτι πολύ κουραστικό, όμως, το feedback και το γεγονός πως είχαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε με άλλους ανθρώπους, ακούγοντας επιπλέον γνώμες ήταν πολύ σημαντικό. Έγινε πιο ξεκάθαρος ο στόχος μας.

Πιστεύετε πως το Culture Shift μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα ώστε να καταφέρετε να προχωρήσετε επαγγελματικά;
Θα το θέλαμε πολύ. Είναι πολύ σημαντικό αυτό που προσφέρουν ως benefit, πέραν του ταξιδιού στο Λονδίνο. Δηλαδή, πως, για δύο μήνες, θα έχουμε δωρεάν working space στο Found.ation. Για εμάς, είναι φοβερό αυτό επειδή θα έχουμε ένα γραφείο για να δουλεύουμε και θα δώσει στο εγχείρημα μας έναν πιο επαγγελματικό χαρακτήρα.

VICE: Πως σας φάνηκε η όλη διαδικασία;
Dream Chasers: Πυρετώδης, κυρίως επειδή πρέπει να κρατήσεις τις ισορροπίες, καλείσαι να βρεις μια ιδέα «on the spot» και να συνεργαστείς με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις από πριν. Υπήρξαν και εντάσεις, όμως, το απολαύσαμε, βλέπεις την αντίθετη πλευρά του άλλου και σε εκπλήσσει, ανακαλύπτεις μια διαφορετική πτυχή. Όταν έχεις ένα όνειρο και κάποιος στο καταστρέφει, τα πράγματα γίνονται πολύ ενδιαφέροντα επειδή, μετά, θα πρέπει να το αναδομήσεις.

Θα ήθελα να μου πείτε δυο λόγια για την εφαρμογή σας.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μια λύση στο πρόβλημα που θέλει τα παιδιά (ακόμα και αυτά που είναι 80 και 90 χρονών) να βαριούνται την ιστορία, το οποίο έχει ως αποτέλεμα να μην γνωρίζουμε την ίδια μας την ιστορία. Σχεδιάσαμε λοιπόν μια εμπειρία που μπορεί να ζήσει κανείς, είτε σε ένα μουσείο, είτε, σε μια τοποθεσία με ιστορικό ενδιαφέρον. Μέσω μιας συσκευής (tablet ή κινητού), μπορεί κάποιος να ζήσει αυτά που συνέβησαν, να αλληλεπιδράσει ομαδικά και να βιώσει την ιστορία, να δημιουργήσει χρησιμοποιώντας τα υλικά που βρίσκονται στην εκάστοτε τοποθεσία και να φτάσει στο τέλος, επιλύοντας μυστήρια, αινίγματα, προκλήσεις και γρίφους. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, και λύνοντας το μυστήριο, να έχει φτιάξει μια δική του ιστορία πάνω στο μνημείο, να μπορεί να τη μοιραστεί, ανεβάζοντας την online και να περάσει σε ένα επίπεδο περαιτέρω μάθησης, ζωηρά και χαρούμενα, ακόμα και μέσα στη τάξη. Όταν υπάρχει μια πρόκληση, ο άλλος, θέλει να ανακαλύψει το μυστικό της. Αν σου αποκαλύψω το μυστικό της επιτυχίας, ίσως, να μην σου προκαλέσει το ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον, η γνώση, η ιστορία και η κουλτούρα, γίνεται εν τέλει, μια πρόκληση για το παιδί.

Το όνομα της εφαρμογής;
Questery. Από τις λέξεις quest (αναζήτηση), mystery (μυστήριο) και history (ιστορία)

Σιγά - σιγά, ο χώρος του Ρομάντσο άρχισε να αδειάζει και αποχώρησα σκεπτόμενος πως, στο τέλος της ημέρας, αν έστω και ένας από όλους τους διαγωνιζόμενους καταφέρει να βρει τον επαγγελματικό του δρόμο μέσω του Culture Shift, τότε, αυτομάτως, η οργάνωση μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη. Αυτό όμως είναι κάτι που πρόκειται να κριθεί σε βάθος χρόνου. Προς το παρόν, κρατάω το γεγονός πως, ακόμα και στις δύσκολες εποχές της κρίσης, υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που προσπαθούν, σε πείσμα των καιρών, να καινοτομήσουν.

Περισσότερα από το VICE

Η Μοναδική Γυναίκα Διοργανώτρια Αγώνων «Ξύλου» στον Κόσμο Είναι Ελληνίδα

Μια Μέρα με τις Μοναχές που Καλλιεργούν Κάνναβη και Γουστάρουν τους Μπάφους

Η Μάχη της Τζώρτζια με τη Νόσο του Lyme