Drunkorexia: Όταν Τρως Λιγότερο Ώστε να Μπορείς να Πιεις Περισσότερο

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Η Alice*, που ζει στη Βρετανία, θυμάται τη συμβουλή που της έδωσε η αδερφή της πριν από το πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο. «Ανάρρωνα από διατροφική διαταραχή και ένα πράγμα που πραγματικά μου κόλλησε ήταν ότι η μεγάλη μου αδερφή μου είχε πει για την "πέτρα του πρωτοετούς" [πέτρα (stone): μονάδα μέτρησης βάρους (1 πέτρα = 6,35 κιλά) ή όλο το βάρος που παίρνεις από το ποτό», έγραψε σε mail.

Η αδερφή της συνέστησε να πίνει μόνο σκληρά ποτά με διαιτητικά ποτά ανάμειξης που δεν είχαν πολλές θερμίδες. Η Alice προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. «Προτού βγω έξω το βράδυ, κάτι που την πρώτη μου χρονιά γινόταν τέσσερις φορές την εβδομάδα, κάποιες φορές περισσότερο, απλώς έτρωγα ένα μπολ δημητριακά με λίγες θερμίδες, χωρίς γάλα. Σκέφτηκα ότι θα ξόδευα λιγότερα χρήματα για αλκοόλ για να μεθύσω και θα ήταν λιγότερες οι θερμίδες, οπότε με συνέφερε», είπε ελαφρά τη καρδία, που πιθανώς είναι ο μόνος τρόπος για να κοιτάξεις στο παρελθόν για κάτι χαζό –και πιθανώς επικίνδυνο– που έκανες τα χρόνια του κολεγίου.

Το φαινόμενο της drunkorexia, ή του περιορισμού των θερμίδων που προσλαμβάνει κάποιος για «να κάνει χώρο» για βαριά αλκοολούχα ποτά, έχει απασχολήσει την επικαιρότητα και στο παρελθόν. Το 2008, είχε γραφτεί για το πρότυπο διαταραγμένης διατροφής στην ενότητα «Fashion & Style» της εφημερίδας New York Times, αλλά τα στοιχεία γι' αυτό εκείνη την εποχή ήταν μόνο ανεπίσημα και κάποιοι τα είχαν χαρακτηρίσει υπερεκτιμημένο μύθο που ντρόπιαζε τη νεολαία. Ωστόσο, νέα στοιχεία από την ένωση Research Society on Alcoholism αποκαλύπτουν ότι η drunkorexia είναι πραγματική – και συνηθισμένη μεταξύ των φοιτητών που είτε θέλουν να ελαχιστοποιήσουν την αύξηση του βάρους τους είτε να μεθύσουν με μια μικρή Burnett, ή και τα δύο μαζί. Ερευνητές λένε ότι αυτό συνδέεται στενά με την κατάχρηση του αλκοόλ και μπορεί να έχει ιδιαιτέρως αρνητικές συνέπειες στην υγεία, αν και πολλοί που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «drunkorexic» έχουν την τάση να σκέφτονται ότι είναι λογικό να διαχειρίζονται τις θερμίδες που προσλαμβάνουν για να αντισταθμίσουν το άγριο παρτάρισμά τους.

«Ξέρουμε ότι δεν είναι μόνο η ποσότητα ή η συχνότητα που πίνουν οι φοιτητές˙ ο τρόπος με τον οποίο πίνουν τους θέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων που σχετίζονται με τη χρήση αλκοόλ», δήλωσε τηλεφωνικά στο η δρ Dipali V. Rinker, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Χιούστον που εργάστηκε στη μελέτη. «Ήθελα να εξετάσω τους τρόπους που φοιτητές συμπεριφέρονταν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την κατανάλωση αλκοόλ», είπε.

Έχοντας κάνει συνεντεύξεις με φοιτητές στην πανεπιστημιούπολη και online, η δρ Rinker διαπίστωσε ότι πολλοί φοιτητές διαμορφώνουν περίπλοκα δίκτυα αντισταθμιστικών συμπεριφορών κατανάλωσης αλκοόλ. «Οι άνθρωποι τρώνε λιγότερο για να μεθύσουν ταχύτερα –προφανώς, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να πίνεις με γεμάτο στομάχι και του να πίνεις με άδειο στομάχι–, περιορίζουν την τροφή τους στη διάρκεια της μέρας [όταν σχεδιάζουν να πιουν αργότερα], καταναλώνουν ποτά χαμηλής θερμιδικής αξίας ή την επόμενη μέρα αντισταθμίζουν γι' αυτό είτε απέχοντας από το φαγητό είτε κάνοντας υπερβολική άσκηση. Υπάρχουν επίσης αντισταθμιστικές συμπεριφορές βουλιμικού τύπου», είπε.

Η Melissa* περιέγραψε αυτές τις μεθόδους στην πράξη. «Όταν πήγα στο γυμναστήριο, ένιωσα ότι έδωσα στον εαυτό μου το ΟΚ για να πιει [αργότερα] εκείνη τη νύχτα, γιατί είχα κάψει τις περισσότερες ή όλες τις θερμίδες που είχα καταναλώσει», γράφει σε μέιλ. Αλλά εάν θέλεις ακριβείς αριθμούς (η έρευνα της δρ. Rinker για το θέμα δεν έχει δημοσιευτεί ακόμα), μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Australian Psychologist αναφέρει ότι το 57,7% των φοιτητριών που ρωτήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας είπαν ότι αντιστάθμιζαν με κάποιο τρόπο την κατανάλωση αλκοόλ.

Η δρ Rinker είπε ότι τα άτομα που είναι drunkorexic καταλήγουν να πίνουν περισσότερο και να αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα σχετικά με την κατανάλωση αλκοόλ από εκείνα που δεν συμμετέχουν σε αντισταθμιστικές συμπεριφορές κατανάλωσης αλκοόλ. Και ενώ αυτή η επίδραση της διατροφικής διαταραχής και του προβλήματος αλκοολισμού είναι προφανώς επικίνδυνη, τα άτομα που ακολουθούν το μοτίβο «δίαιτα για κατανάλωση αλκοόλ» συχνά δεν το αντιλαμβάνονται, είπε.

«Κάποιος που πιστεύει ότι ο κλασικός φοιτητής πίνει [πολύ] είναι πολύ πιθανό να πίνει και ο ίδιος», είπε η δρ Rinker γενικά για την κατανάλωση αλκοόλ. Το ίδιο ισχύει και για την drunkorexia, που φαίνεται να είναι ένα είδος αυτο-διαιωνιζόμενου προβλήματος. Ενώ οι αντισταθμιστικές συμπεριφορές κατανάλωσης αλκοόλ είναι «πιο συχνές απ' ό,τι περίμενε», η δρ Rinker είπε ότι οι φοιτητές πιστεύουν ότι οι συμφοιτητές τους το κάνουν πολύ συχνότερα απ' ό,τι εκείνοι. Επιπλέον, προσθέτει ότι οι γυναίκες με ιστορικό διατροφικών διαταραχών είναι πιθανότερο να εμπλακούν σε αυτές τις συμπεριφορές.

Παραδόξως, η απλή ενημέρωση των φοιτητών ότι στην πραγματικότητα οι συμφοιτητές τους δεν γίνονται λιώμα τακτικά μπορεί να βοηθήσει στην περικοπή της διαταραχής κατανάλωσης αλκοόλ. «Είναι η όλη ιδέα ότι όλοι το κάνουν, οπότε το κάνω κι εγώ, ενώ αυτό δεν είναι στην πραγματικότητα αλήθεια. Διαπιστώσαμε ότι όταν αναφέρουμε στα άτομα πως η πραγματική ποσότητα που καταναλώνει ένας μέσος φοιτητής είναι πολύ λιγότερη από αυτή που εκείνοι πίνουν, τότε μειώνουν αυτό που πίνουν», είπε. Αυτό θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της drunkorexia μεταξύ των φοιτητών. «Η παροχή ακριβών προδιαγραφών για την κατανάλωση αλκοόλ θα μπορούσε να αποτελέσει ένα στοιχείο παρέμβασης που πραγματικά βοηθάει».

*Τα ονόματα έχουν αλλαχθεί.

Περισσότερα από το VICE

Εκπλητικές Εικόνες από το Πρώτο Woodstock το '69

Πού Γουστάρει να «Τελειώνει» ο Δικός σου και τι Σημαίνει Αυτό για Εκείνον;

Οι πιο Σκληρές Φωτογραφίες από τις πιο Υποβαθμισμένες Γειτονιές της Ισπανίας