Φόρος Τιμής στο Φθηνό Πορνό της Δεκαετίας του '70, τα Ταρό και τα Δέντρα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE UK.

Έχοντας δημιουργήσει τόσο τους Gorillaz όσο και την Tank Girl στα σχεδόν 30 χρόνια καριέρας του ως γραφίστας, ο Jamie Hewlett αποφάσισε επιτέλους να περάσει την είσοδο μιας γκαλερί και να κάνει την πρώτη του έκθεση τέχνης. Εμπνεύστηκε, όπως και τόσοι άλλοι πριν από αυτόν, από μια ημέρα Google-ικής έρευνας. Το θέμα; «Tramp sex». Κοινώς, σεξουαλικές συνευρέσεις αστέγων.

«Ήμουν στο στούντιό μου και μιλούσα σε κάποιον για την ιντερνετική πορνογραφία», εξηγεί ο Hewlett. «Του είπα αστειευόμενος ότι ό,τι κι αν ζητήσεις θα το βρεις στο διαδίκτυο. Δεν με πίστεψε και του είπα να σκεφτεί κάτι. Οτιδήποτε. Μου είπε "σεξ αστέγων". Το πληκτρολόγησε και όντως βρήκε έναν ιστότοπο που ειδικευόταν σε αυτό. Δεν ήθελα να το δω να σου πω την αλήθεια, κάτι που φαντάζομαι ισχύει για τους περισσότερους, αλλά το θέμα ήταν πως υπήρχε. Δεν υπάρχει κάτι που μένει απλά στην φαντασία. Δεν μου αρέσει αυτό».

Και κάπως έτσι γεννήθηκε το The Suggestionists, η πρώτη έκθεση τέχνης του γνωστού καλλιτέχνη. Η έκθεση ενώνει τρία διαφορετικά είδη δουλειάς του Hewlett. Οι οπαδοί των καρτούν του θα αναγνωρίσουν αμέσως τα Tarot του, τα οποία βασίστηκαν στo πως ο Χιλιανός σκηνοθέτης Alejandro Jodorowsky «διασκεύασε» την περίφημη Tarot de Marseille. H γυναίκα του Hewlett, Emma de Caunes παίζει τον ρόλο της «Honey» στον φόρο τιμής του καλλιτέχνη στις αφίσες των sexploitation ταινιών της δεκαετίας του 70, ενώ τα «Pines», μια σειρά από σχέδια που δημιούργησε στην Νότια Γαλλία, προσφέρουν μια βουκολική νότα.

«Είναι διαφορετικά στυλ και διαφορετικά μέσα, αλλά ενώνονται από την ιδέα της δύναμης της υποβολής», λέει ο Hewlett. «Αφού μου πήρε τόσο καιρό για να κάνω την πρώτη μου έκθεση, ήθελα να δείξω τρεις διαφορετικές πλευρές της δουλειάς μου». Παρακάτω, μας μιλάει για μερικές από τις εικόνες της συλλογής του…

Αυτές οι αφίσες αποτελούν φόρο τιμής σε άτομα όπως ο Saul Bass, ο Russ Meyer και το περιοδικό Oz. Είχα την ιδέα για αρκετό καιρό, αλλά ήμουν επιφυλακτικός στο να πληρώσω ένα μοντέλο για να ποζάρει για μένα, οπότε δέχτηκε να το κάνει η γυναίκα μου. Αυτό μας έδωσε μια άμεση αίσθηση σύνδεσης και μπορέσαμε να παίξουμε με όλο αυτό πολύ πιο εύκολα. Ήθελα επίσης όλη αυτή η σειρά να γίνει, επιδεικνύοντας τον απαραίτητο σεβασμό στην γυναίκα μου. Νομίζω πως αυτή η σειρά έργων είναι αυτή που εξέπληξε περισσότερο τον κόσμο, ειδικά τους φίλους μου. Υποθέτω πως έχει να κάνει με το πόσο άβολα αισθάνονται οι περισσότεροι Άγγλοι με την θέα του γυμνού.

Οι τίτλοι έπρεπε να είναι κάπως γραφικοί, γιατί μιλάμε για αφίσες από εκείνη την εποχή. Η γυναίκα μου είναι ηθοποιός, οπότε δέχτηκε να ποζάρει μόνο εάν μπορούσε να ενσαρκώσει έναν χαρακτήρα. Για αυτό δημιουργήσαμε την Honey, μια ξεχασμένη σταρ του ερωτικού κινηματογράφου από την δεκαετία του 70, που έκανε μια σειρά ταινιών με τίτλους όπως "Double Honey", "Honey La Douce" και "A Taste Of Honey". Με αυτόν τον τρόπο η γυναίκα μου μπήκε στον ρόλο, που δούλεψε πολύ καλύτερα από το να έβγαζε απλά τα ρούχα της και να πόζαρε μπροστά μου. Είχε πλάκα και η διαδικασία με τα ονόματα των συντελεστών, μιας και τα βασίσαμε σε sex toys και στάσεις από το Karma Sutra: Ben Wa Balls και Ananga Ranga.

Οι αφίσες είναι ένας φόρος τιμής μου στην erotica, η οποία είναι κάπως κιτς και γραφική, αλλά την θυμάμαι με αγάπη. Αυτού του τύπου οι αφίσες θεωρούνταν προκλητικές εκείνη την εποχή. Σήμερα, ό,τι θες βρίσκεται στο διαδίκτυο. Προσωπικά προτιμώ εκείνες τις εποχές που ακόμα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις την φαντασία σου. Η διαδικτυακή πορνογραφία με ανησυχούσε όταν ήταν ακόμα μικρά τα παιδιά μου. Έβρισκαν διάφορα απαίσια πράγματα, ακόμα και όταν πληκτρολογούσαν απλά πράγματα όπως «κουτάβια». Αντί να δουν κουτάβια, μπορεί να πεταγόταν μπροστά τους κάποιο τεράστιο πέος. Τέτοια πράγματα δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις για το τι είναι σεξ ή το τι είναι αγάπη.

Η απεικόνιση του Le Mat – Ο Ηλίθιος – πρέπει να τον δείχνει μαζί με έναν σκύλο, αλλά στην «διασκευή» του Jodorowsky την θέση του σκύλου παίρνει μια μαϊμού. Σχεδίασα και εγώ την μαϊμού, γιατί μου αρέσει οι μαϊμούδες. Ο Ηλίθιος συνδέεται με το κάρτα με το νούμερο 13, η οποία αποκαλείται «το χαρτί του θανάτου», αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με τον θάνατο. Εννοείται πως είναι ο σκελετός του Ηλίθιου, οπότε συνδέονται. Υπάρχουν τόσα κρυμμένα νοήματα σε αυτές τις κάρτες, μπορείς να βρεις τον εαυτό σου σε κάθε μια από αυτές. Ήθελα ο κόσμος να έχει και από μια αγαπημένη φιγούρα, όπως το να έχεις ένα αγαπημένο Pokémon.

Το L'Amoureaux – Οι Εραστές – είναι περίπλοκο γιατί έχει τόσα διαφορετικά νοήματα. Υπάρχει ένα χέρι στην εικόνα, το οποίο μπορεί να είναι του άντρα στην μέση ή της γυναίκας στα αριστερά. Η σκηνή μπορεί να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους. Μπορεί να πρόκειται για μια τσατσά που προσφέρει μια πόρνη σε έναν άντρα. Μπορεί να είναι ένας νεαρός άντρας που γνωρίζει την γυναίκα του στην μητέρα του. Μπορεί να πρόκειται για μια σχέση μεταξύ μιας μεγαλύτερης και μιας μικρότερης γυναίκας με έναν άντρα. Το νόημά της είναι διφορούμενο. Είναι σαν το τεστ Rorscach. To ερμηνεύεις όπως θες.

Τα πεύκα λένε ιστορίες. Όταν τα ζωγράφιζα, έλεγα σε κόσμο για τους χαρακτήρες που έβλεπα μέσα σε αυτά και τις ιστορίες που εξελίσσονταν. Ο κόσμος στον οποίο έδειχνα τα σχέδια μου έλεγε με την σειρά για το τι έβλεπε σε αυτά, πράγματα που εγώ δεν διέκρινα. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ο καθένας μπορούσε να διακρίνει κάτι διαφορετικό και αυτό με συνάρπαζε. Ταιριάζει με την ιδέα της υποβολής, κάτι που δένει με τα ταρό και τις αφίσες των ταινιών. Μου αρέσει η ιδέα του να μπορεί ο κόσμος να χρησιμοποιεί την φαντασία του και να προσπαθεί να διακρίνει τι ακριβώς βλέπει σε όλα αυτά.

Υπάρχει πολύ σεξ στα δέντρα. Έδωσα μια συνέντευξη σε μια Γερμανική εκπομπή, η οποία μεταδίδεται και σε Αραβικές χώρες και υπήρχαν μερικές εικόνες δέντρων μπροστά από τις οποίες απέφευγαν τα γυρίσματα. Όταν τους ρώτησα το γιατί μου είπαν πως «αυτό το σχέδιο είναι ξεκάθαρα ένα πέος» ή ότι «υπάρχει ένα μεγάλο στήθος στο πλάι αυτού του δέντρου». Τους είπα πως εγώ δεν έβλεπα κάτι τέτοιο και ότι αυτά ήταν ξεκάθαρα στο δικό τους βρώμικο μυαλό. Υπάρχουν πολλά πράγματα εκεί μέσα τα οποία εγώ δεν μπορούσα να διακρίνω αρχικά.

Σχεδίασα τα πεύκα στο Cap Ferret, μια χερσόνησο στα νοτιοδυτικά της Γαλλίας. Τα ζωγράφισα όλα στις 8 το απόγευμα, όταν ο ήλιος ήταν πολύ χαμηλά και τα δέντρα ήταν καλυμμένα με σκιές. Μου είχε γίνει έμμονη ιδέα για περίπου τρεις μήνες. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο από το να σχεδιάζω πεύκα. Είχα φτάσει στο σημείο που ονειρευόμουν την υφή του κορμού, οπότε και είπα να σταματήσω. Δεν νομίζω ότι θα αρχίσω να σχεδιάζω άλλους τύπους δέντρων τώρα. Νομίζω ότι το εξάντλησα.

Περισσότερα από το VICE

Ο Βέβηλος Μιλάει για Πρώτη Φορά Αποκλειστικά στο VICE

Σπάνιες Εικόνες από το «Σκοτεινό» Νησί της Λίμνης των Ιωαννίνων

Αυτό Είναι το Σεξ που Θέλεις να Ξεχάσεις