FYI.

This story is over 5 years old.

News

Οι Ελληνίδες της Παλαιστίνης στη Μέση Ενός Άνισου Πολέμου

Μιλήσαμε με τις γυναίκες του Συνδέσμου Ελληνίδων Παλαιστίνης.

Οι περισσότερες από αυτές θα εγκατέλειπαν την Ελλάδα για την Παλαιστίνη πριν από χρόνια χάρη σε κάποιον έρωτα, «ερωτικοί μετανάστες είμαστε», όπως μου λέει μία χαριτολογώντας. Παντρεμένες με Παλαιστίνιους, πήραν την απόφαση να ακολουθήσουν τους συζύγους τους στον τόπο καταγωγής τους. Απέκτησαν διπλό διαβατήριο, διπλή υπηκοότητα, γέννησαν γιους και κόρες Παλαιστίνιους, αφομοιώθηκαν στην κοινωνία κι αντί ένα love story με happy end η ζωή τους επιφύλασσε να ζουν στη μέση ενός φρικτού κι άνισου πολέμου. Η ανάγκη να βρίσκεται η μία κοντά στην άλλη και να διατηρήσουν την ελληνική παράδοση, οδήγησε της Ελληνίδες της Παλαιστίνης το 1999 να ιδρύσουν τον Σύνδεσμο Ελληνίδων Παλαιστίνης. Ένα χρόνο μετά, θα ξεσπούσε η δεύτερη Ιντιφάντα, η Παλαιστινιακή εξέγερση ενάντια στην ισραηλινή καταπίεση.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όπως μου λέει η Μαργαρίτα Καπετανέα, η πρώτη πρόεδρος τους Συνδέσμου Ελληνίδων Παλαιστίνης: «Είμαστε γύρω στις 35 γυναίκες Ελληνίδες που έχουμε παντρευτεί Παλαιστίνιους κι ακολουθήσαμε τους συζύγους μας εδώ. Κάποια στιγμή δημιουργήθηκε η ανάγκη να υπάρξει ένας σύνδεσμος αμιγώς ελληνικός. Ήμασταν όλες μάνες κι έπρεπε να φροντίσουμε τα παιδιά μας να μάθουν τη γλώσσα, τις παραδόσεις μας. Ήταν όμως και μία εσωτερική ανάγκη να βρισκόμαστε μεταξύ μας. Ο σύνδεσμος πήρε άδεια λειτουργίας το Δεκέμβρη του 1999. Μας βγήκε σε καλό. Πριν κλείσουμε χρόνο λειτουργίας, αμέσως μετά, άρχισε η δεύτερη Ιντιφάντα, η δεύτερη παλαιστινιακή εξέγερση». Η ίδια έφτασε στην Παλαιστίνη το Δεκέμβρη του 1994, ζει στην Ραμάλα κι όλα αυτά τα χρόνια έχει ζήσει πολλές καταστάσεις, αλλά όπως μου λέει μετά από όλα αυτά πλέον δεν φοβάται: «Ο φόβος είναι κάτι σχετικό. Μαθαίνεις να ζεις με το πρόβλημά σου. Όταν ζεις μία κατάσταση, μαθαίνεις και να επιβιώνεις. Το να δούμε μπροστά μας ξαφνικά τα ισραηλινά τεθωρακισμένα δεν είναι περίεργο. Ξέρουμε ότι θα χτυπήσουν. Ε θα μπεις στην πρώτη είσοδο που θα δεις, θα περιμένεις μία δυο ώρες μέχρι να τελειώσει το πρόβλημα, και θα βγεις. Στη Δυτική Όχθη αυτή η κατάσταση είναι κάτι που εμείς το ζούμε καθημερινά. Οι Ισραηλινοί ποτέ δεν σταματάνε να μπαίνουν όποτε θέλουν, ποτέ δεν σταματούν να σκοτώνουν, ποτέ δεν σταματούν να κατεδαφίζουν σπίτια. Βρίσκουν πάντα τρόπο να κατασκευάζουν αιτίες, χωρίς λόγο για να δημιουργήσουν την κατάσταση που θέλουν. Σκοτώνουν κάποιο παιδί, πετάνε δίπλα του ένα σουγιά και λένε πήγε να με σκοτώσει». Την ρωτώ πως είναι να είσαι Ελληνίδα στην Παλαιστίνη. «Είμαστε κομμάτι του Παλαιστινιακού λαού. Τα παιδιά μας είναι Παλαιστίνιοι. Επιλέξαμε να παντρευτούμε Παλαιστίνιους. Εμείς όλες έχουμε παλαιστινιακό διαβατήριο. Ο λαός μάς έχει δεχτεί πολύ καλά, έχουμε ενσωματωθεί, κι από τις ξένες νύφες είμαστε οι πιο αποδεκτές. Είμαστε ενωμένες, φίλες μεταξύ μας κι ανά πάσα στιγμή έχει η μία την άλλη».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η Ρούλα Χάντουε είναι η σημερινή πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνίδων Παλαιστίνης. Όπως μου λέει: «Πήγα στην Παλαιστίνη το ’82. Ζω ένα χιλιόμετρο έξω από την Βηθλεέμ. Το βράδυ έχουμε συνεχώς φασαρίες. Βγαίνουν τα παιδιά σε διαδηλώσεις και γίνονται μέχρι και πυροβολισμοί από την πλευρά του Ισραήλ. Υπάρχουν θύματα και στη Δυτική Όχθη. Τα παιδιά ρίχνουν πέτρες και οι άλλοι απαντούν με σφαίρες. Έχουν φυλακιστεί και παιδιά δικά μας, γιατί τα δικά μας παιδιά είναι και Παλαιστίνιοι. Αν ρίξεις μια πέτρα δεν ξεχωρίζουν οι άλλοι αν έχεις διπλή υπηκοότητα. Σε πιάνουν και σε κλείνουν μέσα. Έχουμε περάσει πάρα πολλά εκεί κάτω. Έχουν χτυπηθεί τα σπίτια μας από σφαίρες, πυραύλους. Δεν είναι και η καλύτερη ζωή αυτή που ζούμε. Εμάς ο ρόλος μας σαν Σύνδεσμος είναι να βρισκόμαστε δίπλα στις Ελληνίδες. Το δικό μου σπίτι έχει χτυπηθεί δύο φορές από σφαίρες, μιας Ελληνίδας φίλης έχει χτυπηθεί από πύραυλο. Η έδρα μας είναι στη Ραμάλα, αλλά είμαστε διασκορπισμένες σε πολλά σημεία και για να μπορέσουμε να συναντηθούμε η καθεμία κάνει μία απόσταση που είναι επικίνδυνη, γιατί υπάρχουν μπλόκα και σε τέτοιες εμπόλεμες καταστάσεις είναι ό, τι χειρότερο. Προσπαθούμε μέσα από το τηλέφωνο ή το skype να μιλάμε για να ξέρουμε τι ανάγκες υπάρχουν».

Η Αλεξάνδρα Αλ Ραμάχι ζει στην Παλαιστίνη από το 2000. Μετακόμισε δύο μήνες πριν ξεσπάσει η δεύτερη Ιντιφάντα, κι όπως μου εξηγεί: «Παντρεύτηκα στην Ελλάδα, γέννησα τα παιδιά μου και μετά πήγαμε με τα παιδιά κάτω. Ήταν η δουλειά του συζύγου μου εκεί. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Συνεχώς γίνονταν εισβολές, πέθαινε κόσμος. Παλιά ζούσαμε στη Βηθλεέμ, τώρα στη Ραμάλα. Στη Δυτική Όχθη υπάρχουν εντάσεις, γίνονται επεισόδια και σκοτώνεται κόσμος. Και βέβαια φοβάμαι. Δεν ξέρεις τι θα γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη. Αμέσως κλείνουν τους δρόμους, δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις. Δεν γίνεται κάθε μέρα να σκοτώνονται άνθρωποι. Κάτι πρέπει να γίνει. Πρέπει και οι άλλες δυνάμεις η Αμερική και η Δύση να βοηθήσουν να βρεθεί λύση».

Η Λουίζα Τζαράρ ζει από το ’80 στο Τζενίν στο Νότο, μία από τις πιο χτυπημένες περιοχές εκτός Γάζας. «Γνώρισα τον άντρα μου στην Αθήνα και φύγαμε για την Παλαιστίνη. Στην πρώτη Ιντιφάντα ήμουν εκεί. Έχω ζήσει όλα τα γεγονότα. Από τότε φώναζα κι αντιστεκόμουν. Εμείς οι Ελληνίδες έχουμε κάτι το επαναστατικό μέσα μας. Μπορεί να μην μπλέχτηκα στα πολιτικά, όμως μπλέχτηκα στη ζωή των ανταρτών που περνούσαν από το σπίτι μου. Τα παιδιά πετούσαν πέτρες και τα κυνηγούσε ο στρατός κι εγώ τα έβαζα στο σπίτι μου. Έχω ζήσει πολλές καταστάσεις και με νεκρούς και τραυματίες μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Μετά την πρώτη Ιντιφάντα ήρθε η δεύτερη το 2000 που ήταν η χειρότερη». Ενώ κάποιοι προσπαθούν να παρουσιάσουν το πρόβλημα σαν κόντρα μεταξύ των θρησκειών, η Λουίζα μου εξηγεί πως: «Εγώ ζω και με τις τρεις θρησκείες εκεί. Δεν έχουμε μίσος με τους Εβραίους, ζούσαμε μια χαρά όλοι μαζί. Οι πολιτικοί οι σιωνιστές φταίνε που θέλουν να φύγουν οι Παλαιστίνιοι από τη γη τους. Εδώ μέσα στο Τελ Αβίβ γίνονται διαδηλώσεις από τους Εβραίους για να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα ούτε με τους μουσουλμάνους. Εμένα τα παιδιά μου είναι μουσουλμάνοι. Ήταν γραμμένα σε χριστιανικά σχολεία. Δεν παίζει κανένα ρόλο η θρησκεία με τον πόλεμο. Είναι μία δικαιολογία. Απλά όλο αυτό συμβαίνει γιατί δεν θέλουν να αφήσουν τους Παλαιστίνιους να σηκώσουν κεφάλι και να κάνουν κράτος. Και την πληρώνουν μικρά παιδιά».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.