FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Οι Επιστήμονες Λένε ότι Πρέπει να Φύγεις από μια Δουλειά που σου Μαυρίζει την Ψυχή

Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τις συνθήκες εργασίας ως ζήτημα της δημόσιας υγείας;
Gabby Bess
Κείμενο Gabby Bess
0_M3WuqtFGrNC1xN7C
φωτο: medium.com

Μια νέα μελέτη επιβεβαίωσε αυτό που ήδη υποπτεύονται διάφορα άτομα που κάθονται σε ένα γραφείο και προσποιούνται ότι κάνουν κάποια άσκοπη δουλειά ενώ στην πραγματικότητα κοιτούν ιντερνετικά άρθρα σαν και αυτό: ότι δηλαδή η δουλειά τούς κάνει καταθλιπτικούς. Άρα, αν είστε κάποιο τέτοιο άτομο, παραιτηθείτε! Τέλος άρθρου.

Σοβαρά όμως τώρα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ohio, με επικεφαλής τον Jonathan Dirlam, βρήκαν πως το να ξοδεύεις τον χρόνο από τα 20 ως τα 40 σου κάνοντας κάτι που μισείς ή απλώς ανέχεσαι, μόνο και μόνο για να πάρεις ένα μισθό, είναι μακροπρόθεσμα επιζήμιο για την ψυχική σου υγεία. Η μελέτη κοίταξε ένα υποσύνολο στοιχείων από το National Longitudinal Survey of Youth (NLSY), μια συνεχιζόμενη έρευνα που ξεκίνησε το 1979. Από αυτό, ο Dirlam υπολόγισε την πορεία της ευχαρίστησης που αντλούσαν οι συμμετέχοντες στην έρευνα από την εργασία τους στα 25 τους χρόνια και μέχρι τα 39 τους.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Προέκυψαν τέσσερις περιπτώσεις: ένα γκρουπ ιδιαίτερα ευχαριστημένο με τη δουλειά του, ένα γκρουπ που αρχικά του άρεσε η δουλειά του αλλά στην πορεία έχασε την όρεξή του, ένα γκρουπ που ακολούθησε την ακριβώς αντίστροφη πορεία και ένα γκρουπ ανθρώπων που ποτέ δεν βρήκαν μια δουλειά που να τους αρέσει.

Όταν ο Dirlam ανέλυσε τα διαφορετικά γκρουπ, βρήκε πως τα άτομα που δεν βρήκαν ποτέ μια δουλειά που να τους αρέσει είχαν αυξημένη πιθανότητα εκδήλωσης άγχους, κατάθλιψης και προβλημάτων στη διαδικασία του ύπνου όταν έφταναν τα 40 τους χρόνια. Λογικό ακούγεται: αν περνάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σου κάνοντας κάτι που δεν σου αρέσει, προφανώς και θα αισθάνεσαι άσχημα. Και παρότι υπήρχε μια σχετικά χαλαρή σύνδεση μεταξύ της δυσαρέσκειας του ατόμου για τη δουλειά του και της επιδείνωσης της σωματικής υγείας, ο Dirlam τονίζει πως οι πνευματικές πιέσεις «μπορούν να ανοίξουν τον δρόμο και για προβλήματα σωματικής υγείας».

Το άσχημο, βέβαια, είναι πως το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων δεν αισθάνεται καλά με τη δουλειά του: πάνω από το 44% των ανθρώπων που ρωτήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας ανήκαν στο τελευταίο γκρουπ, ενώ μόλις το 31,7% ανήκε στα γκρουπ με άτομα που ήταν ευχαριστημένα με τη δουλειά τους.

Όταν ρώτησα τον Dirlam μερικά πράγματα για την έρευνα, μου ξεκαθάρισε πως «ακόμα και τα άτομα που είναι παντελώς δυσαρεστημένα με τη δουλειά τους, αντλούν μια σχετική ευχαρίστηση». Εντούτοις, «οι μικρές διαφορές μεταξύ των ατόμων που είναι ευχαριστημένα με τη δουλειά τους και αυτών που είναι πολύ ευχαριστημένα επηρεάζουν σημαντικά την υγεία».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο Dirlam θεωρεί πως η χαμηλή ευχαρίστηση των εργαζομένων σε σχέση με τη δουλειά τους αντικατοπτρίζει την καταθλιπτική κατάσταση της αγοράς εργασίας, ή τουλάχιστον το πώς την αντιλαμβανόμαστε εμείς: χαμηλοί μισθοί, ολοένα και λιγότερη εργασιακή ασφάλεια, μηχανές που αντικαθιστούν τους ρόλους μας. Στην έρευνα, σημειώνει επίσης πως τα στοιχεία ίσως και να είναι τελικά υπερβολικά αισιόδοξα: «Η ανάλυσή μας τελειώνει στις αρχές της δεκαετίας '00, προτού η μεγάλη κρίση ενισχύσει αυτή την τάση εργασιακής ανασφάλειας και απογοήτευσης», σημειώνει. «Τα νεότερα στοιχεία ίσως να σκιαγραφήσουν μια ακόμα πιο πτωτική τάση στην εργασιακή ικανοποίηση, κάτι που φυσικά θα σημαίνει πως έχουμε ακόμα χειρότερες επιπτώσεις στην υγεία».

Τα παραπάνω ουσιαστικά λένε πως η λύση μπορεί να μην είναι τόσο απλή όσο το «παρατάω τη δουλειά μου και βρίσκω καινούργια». Πολύς κόσμος εντέλει αισθάνεται ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο, χωρίς επιλογές.

Αν το εργασιακό τοπίο στις Ηνωμένες Πολιτείες (πόσο μάλλον στην σημερινή Ελλάδα!) κυριολεκτικά αρρωσταίνει τους ανθρώπους, ίσως χρειάζεται μια πραγματικά διαφορετική προσέγγιση.

«Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την άνοδο της εργασιακής ανασφάλειας ως ζήτημα δημόσιας υγείας», λέει ο Dirlam. «Η άνοδος της εργασιακής ανασφάλειας θα αυξήσει τα επίπεδα άγχους και στρες, ενώ αρκετές έρευνες έχουν δείξει πως η άνοδος αυτών των δύο στοιχείων έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία. Όταν υπολογίζουμε την ισορροπία ανάμεσα στο κόστος και στα οφέλη που θα έρθουν από την άνοδο του βασικού μισθού, τότε πρέπει να υπολογίζουμε στα θετικά και τη γενική άνοδο της συνολικής υγείας των εργαζομένων».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Με τον ίδιο τρόπο, ένας καθολικός βασικός μισθός θα μπορούσε επίσης θεωρητικά να βοηθήσει τους εργαζόμενους –και την κοινωνία– αν οδηγούσε στην αύξηση της συνολικής υγείας. Σε μια συνέντευξη που έδωσε στο Gawker ο Rutger Bergman, συγγραφέας του UtopiaforRealists: TheCaseforaUniversalBasicIncome, OpenBorders, anda 15-HourWorkweek, εξήγησε πως όταν μια πόλη στον Καναδά πειραματίστηκε με την ιδέα: «Τα παιδιά τα πήγαν καλύτερα στο σχολείο, οι δαπάνες στον χώρο της υγείας μειώθηκαν δραματικά και ο κόσμος μπόρεσε να ξοδέψει περισσότερο χρόνο σε πράγματα που πραγματικά έχουν σημασία».

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε μέχρι να έρθει η στιγμή που τα ρομπότ θα μας αντικαταστήσουν για να εφαρμόσουμε μια τέτοια λογική, αν και τελικά αυτή η στιγμή ίσως είναι πιο κοντά απ' ό,τι νομίζουμε.

Περισσότερα από το VICE

Aυτή Είναι η ΛΕΠΕΝ που Θέλει να Πάρει τη Θέση της Χρυσής Αυγής

Κριτική για το Suicide Squad

«Πέρασα ΤΕΙ Διατήρησης Ουράς ΟΑΕΔ»