Φαντασιώθηκες Ποτέ να Καταπίνεις ένα Ζώο από τον Κώλο σου;

Να κάτι που θα έχει πλάκα: Προσπάθησε να αναλογιστείς πόσες φορές αυνανίστηκες με το σκίτσο ενός καρχαρία που καταπίνει ένα ζωντανό αρνάκι από τον πρωκτό του. Αν η απάντηση είναι μηδέν, τοτε πέταξε το δαχτυλίδι αγνότητας, Νικ Τζόνας, και μπες στις τσοντο-ιστοσελίδες για να μάθεις κάπως καλύτερα το σώμα σου. Αν μετά από αυτές, το αποτέλεσμα είναι μια ή περισσότερες φορές, μάλλον είσαι φανατικός «πρωκτο-φάγος» - ένα φετίχ που σχετίζεται με την φαντασίωση ότι είσαι ένα τεράστιο αρπακτικό πλάσμα, που κατασπαράζει από τον πρωκτό ένα μικρότερο και ζωντανό ζώο.

Με δεδομένη την ύπαρξη του ίντερνετ, δεν θα εκπλαγείς αν μάθεις ότι υπάρχει μια ολοζώντανη κοινότητα από άτομα που ενδιαφέρονται για το φετίχ αυτό. Κάποιοι ζωγραφίζουν σκίτσα με τα αγαπημένα τους σενάρια «πρωκτο-φαγίας»- μία ύαινα που τρώει πρωκτικά ένα ποντίκι, ένας φαλακρός αετός που τρώει πρωκτικά ένα γατί κλπ- ενώ άλλοι παραγγέλνουν σε ζωγράφους να φιλοτεχνήσουν τις φαντασιώσεις τους. Μερικές φορές, απαιτούν να υπάρχουν πίνακες με συγκεκριμένα ζώα ή πρόσωπα σε on-line δημοπρασίες πρωκτο-φαγικών έργων τέχνης, στις οποίες συμμετέχουν.

Για να μάθουμε κάτι περισσότερο για αυτό το φετίχ, συνάντησα έναν ενθουσιώδη φετιχιστή του είδους που ονομάζεται Φένρις. Να τι μας είπε.

VICE:  Γεια σου Φένρις. Πώς θα μπορούσες να περιγράψεις ορθά το φετίχ αυτό;

Φένρις:Είναι υποκατηγορία της φαγοφιλίας- ο ερωτικός ερεθισμός από την ιδέα ότι σε τρώνε- και ο οποίος περιστρέφεται γύρω από το αρπακτικό που καταβροχθίζει το θύμα του μέσω του πρωκτού του. Με απλά λόγια: Σε αυτό το φετίχ τα αρπακτικά σιτίζονται από τον πρωκτό τους.

Μάλιστα. Και ποια είναι η ηδονή για ένα τέτοιον φετιχιστή;

Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους, αλλά για μένα η ηδονή προέρχεται από διάφορα σημεία. Η ικανότητα να χορταίνεις χωρίς να χρησιμοποιείς το στόμα σου και τα χέρια σου. Το να μην χρησιμοποιώ τα χέρια μου ασκεί μια παράξενη γοητεία. Ένα άλλο σημείο είναι η ερωτική πλευρά του πράγματος. Για τους ομοφυλόφιλους, υπάρχει ούτως ή άλλως έλξη για την πρωκτική περιοχή, άρα το να την χρησιμοποιείς σαν μέσο συμμετοχής στην «βορά» είναι για μένα ένα συν, ειδικά εφόσον καταλήγει σε ένα πρησμένο στομάχι. Αυτή είναι για μένα η πιο σημαντική διάσταση του φετίχ αυτού.

Υπάρχουν αναρίθμητες αναφορές για ανθρώπους που χώνουν μέσα τους ζωντανά χέλια και πιστεύω ότι έχουν καταγραφεί τραυματισμοί ή θάνατοι ανθρώπων που το έκαναν. Τα χέλια ήταν ακόμα ζωντανά και άρχισαν να κατατρώγουν τα εντόσθια. Νομίζω ότι μπορεί να γίνει μια μικρή έρευνα γκουγκλάροντας «θάνατος με την εισδοχή χελιού» ή κάτι παρεμφερές. Δεν είναι και τόσο ασυνήθιστο όσο νομίζετε.

Ώστε το να θες χορτάτο στομάχι είναι ερωτικό; Ή σε ελκύει για άλλους λόγους;

Η φαγοφιλία  έχει πολλές σχετικές προτιμήσεις. Είναι μια παραφιλία (ο σεξουαλικός ερεθισμός που προκαλούν παράξενα πράγματα, καταστάσεις ή άτομα) που μπορεί να περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά φετίχ, ανάμεσα στα οποία να είναι και τα στομαχικά φετίχ, η υπερπλασία, η ανδρική εγκυμοσύνη, η κοπρολαγνεία, τα ομφαλικά φετίχ, το βίαιο τάισμα, η ανταλλαγή ρόλων και πολλά άλλα.

Ψυχολογικά, η «φαγία» μπορεί να λάβει πολλές μορφές. Ξέρω, ότι στην περίπτωσή μου, η ηδονή του να έχω γεμάτο στομάχι είναι ότι με ικανοποιεί ένα άλλο πλάσμα, έτσι κατοχυρώνω την κυριαρχία και τα θέλω μου έναντι αυτού, σαν σε ένα παιγνίδι εξουσίας. Το οποίο, μπορώ να θεωρήσω ως ερωτική εμπειρία μέσα από μια μορφή βιασμού, όταν η φαντασίωση φιλτράρεται από τα γούστα μου στην «φαγία».

Θα έλεγες ότι υπάρχει μια κοινότητα πρωκτοφάγων;

Βεβαιότατα. Γνωρίζω ανθρώπους που γουστάρουν αυτό και μόνο ή γοητεύονται τρελά από αυτό.

Υπάρχει ιδιόλεκτος των πρωκτοφάγων που να προσδιορίζει το ζώο που τρώγεται από τον πρωκτό και γι΄ αυτόν που το τρώει από τον πρωκτό;

Ναι, αποκαλούνται «αρπακτικό» και «θήραμα». Αν και προσωπικά μου αρέσει να μιλώ για κωλο-μεζέδες και κωλο-φαγάδες.

Ξέρω ότι κάποιοι άνθρωποι προτιμούν την ιδέα ότι τους τρώνε πρωκτικά από το να τρώνε πρωκτικά. Είστε ενεργητικός ή παθητικός;

Πρέπει να πώ, χωρίς αμφιβολία, ότι προτιμώ να χώνω στον κώλο μου το θήραμα. Είναι πιο ηδονικό να τα νιώθεις να σπαράζουν.

Ωστόσο δεν μπορείς να ζήσεις στα αλήθεια το φετίχ αυτό, έτσι δεν είναι; Δεν είναι αυτό ενοχλητικό;

Νομίζω ότι είναι καλύτερο τα φετίχ της φαγίας να παραμένουν στη σφαίρα της φαντασίας. Διαφορετικά, θα πολλαπλασιάζονταν τα εγκλήματα, η παχυσαρκία θα αυξανόταν. Οι άνθρωποι δεν προσαρμόζονται καλά σε τέτοιου είδους δυνατότητες.

Ναι-μόλις το γκούγκλαρα και  το βρήκα. Ώστε οι περισσότεροι  φανατικοί της πρωκτο-φαγίας παραδέχονται ανοιχτά το φετίχ τους; Ή νομίζετε ότι πρόκειται για κάτι που ο κόσμος κρύβει;

Είναι εξίσου εκκεντρικό όσο και κάθε άλλο φετίχ. Τις περισσότερες φορές, δεν αποτελεί θέμα προς συζήτηση, εκτός και αν κάποιος το θίξει, επομένως θεωρώ ότι ο κόσμος το κρατά μυστικό μέχρις ότου κάποιος αναφερθεί σε αυτό. Και τότε η κουβέντα γίνεται ζωντανή. Μου έχει συμβεί πολλές φορές αυτό.

Και γι’ αυτό τότε υπάρχουν άνθρωποι που παραγγέλνουν σε ζωγράφους πίνακες πρωκτοφαγίας;  Ώστε να φαντασιώνονται καλύτερα.

Έτσι είναι. Πολύ απλό.  Έχεις μια ιδέα για ένα πίνακα, βρίσκεις έναν ζωγράφο που το ύφος του σου αρέσει και τον ρωτάς αν δέχεται παραγγελίες. Αν απαντήσει θετικά, ρωτάς την τιμή. Και όταν συμφωνήσετε στην τιμή, συνήθως ο καλλιτέχνης σου δείχνει ένα σκίτσο για να το εγκρίνεις, προτού αρχίσει να δουλεύει την παραγγελία σου.  Άμα την αρχίσουν, πρέπει να τους πληρώσεις.  Όταν την τελειώσουν, επικοινωνούν μαζί σου για να σου που ότι τέλειωσαν.

Υπάρχει κάποιο κίνημα για τα δικαιώματα των πρωκτοφάγων στα σπάργανα; Ας πούμε μια εκστρατεία για να απαλλαγείτε από το στίγμα;

Αυτό δεν έχει ακουστεί, αλλά οι φανατικοί του φετίχ αυτού δεν αισθάνονται ότι γίνονται εις βάρος τους διακρίσεις, άρα δεν υπάρχει λόγος για κάποιο κίνημα υπέρ των δικαιωμάτων μας, εφόσον τα δικαιώματά μας δεν παραβιάζονται.

Πολύ σωστή παρατήρηση. Τελικά, τι μέλλον έχουν οι πρωκτο-φάγοι; Ποιο είναι το επόμενο βήμα;

Το μέλλον των πρωκτο-φάγων είναι το ίδιο με το μέλλον κάθε άλλης παρεμφερούς μειονότητας. Η προσπάθεια να βρεθούν νέοι και πιο ενδιαφέροντες τρόποι για να φαγωθούμε. Δεν είναι θέμα προσώπου, αλλά πράξης και χώρου. Πρέπει να βρούμε νέα πεδία «-φαγίας», αυτό είναι όλο.

Τέλεια. Ευχαριστώ Φένρις!