Φωτογραφίζοντας τις «Ατέλειες» του Γυναικείου Σώματος

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D.

Μπορεί να γνωρίζεις τη φωτογράφο Ashley Armitage από το Σιάτλ ως την κυρία πίσω από τον λογαριασμό @ladyist στο Instagram, με τα τέλεια παστέλ χρώματα που το διασκεδάζει βουτώντας στο πολύχρωμο φάσμα της θηλυκότητας και της κοριτσίστικης αθωότητας. Σήμερα η Ashley έχει δημιουργήσει την Girlfriends Gallery, μια ποικιλόμορφη διαδικτυακή πλατφόρμα που τιμά τη διαθεματικότητα, την ενσωμάτωση και τη θετική εικόνα του σώματος μέσω της τέχνης γύρω από το κορίτσι. Μεταξύ αυτών που συμμετέχουν είναι η γεννημένη στη Μόσχα Sasha Katz, καλλιτέχνης gif, η συνεργάτιδά της στον κινηματογράφο και τη φωτογραφία (και αληθινή σύντροφός της) WIISSA και η ψηφιακή roomscape καλλιτέχνης Abby, aka Neon Saltwater.

Μιλήσαμε με τη φωτογράφο που έγινε ψηφιακή γκαλερίστα για το πώς η ανδρική ματιά διαμόρφωσε τη δουλειά της, την ανακάλυψη της θετικότητας του σεξ και φυσικά τις φίλες της.

i-D: Πότε θυμάσαι να απέκτησες για πρώτη φορά επίγνωση του ανδρικού βλέμματος;
Ashley Armitage: Ειλικρινά, από τότε που μπορώ να θυμηθώ. Όταν ήμουν επτά ετών κοιτούσα έντονα στον καθρέφτη και πίστευα ότι ήμουν το ασχημότερο πλάσμα στον κόσμο και πραγματικά όλο αυτό συνέβαινε γιατί συνέκρινα τον εαυτό μου με διασημότητες, μοντέλα ή άλλα κορίτσια στο περιβάλλον μου. Αυτό διδάσκονται τα κορίτσια να κάνουν, να συγκρίνουν τον εαυτό τους και να ανταγωνίζονται μεταξύ τους.

Πώς σε επηρέασε αυτό;
Προσπαθούσα να είμαι κάτι που δεν ήμουν. Για παράδειγμα, στο δημοτικό ένα αγόρι με είπε «επίπεδη», οπότε ζήτησα από τη μαμά μου να πάμε να αγοράσουμε σουτιέν. Στο γυμνάσιο, ένα αγόρι είδε τις τρίχες στη μασχάλη μου και φώναξε «ίου», οπότε εκείνο το βράδυ γύρισα στο σπίτι και ξυρίστηκα. Σήμερα, νιώθω ως επί το πλείστον αυτοπεποίθηση για το σώμα μου γιατί έχω αποδεχθεί πως κάθε σώμα είναι διαφορετικό και όμορφο. Η φωτογραφία λειτουργεί και σαν ένα είδος θεραπείας για μένα. Κάνοντας παρέα και φωτογραφίζοντας κορίτσια που νιώθουν άνετα με το σώμα τους, έγινα κι εγώ πιο άνετη.

Θυμάσαι πότε ανακάλυψες τον φεμινισμό;
Πήγα σ' αυτό το εναλλακτικό γυμνάσιο καλών τεχνών και στο μάθημα των ανθρωπιστικών επιστημών που δίδασκε ο Jon Greenberg παρουσιάστηκαν ενότητες για τον ρατσισμό, τον φεμινισμό και τις ταξικές διακρίσεις. Ασχοληθήκαμε με θέματα με τα οποία δυστυχώς οι περισσότεροι συνομήλικοί μας δεν έχουν την ευκαιρία να το κάνουν. Ύστερα από αυτό το μάθημα πήρα τον φεμινισμό στα χέρια μου. Το Tumblr αποδείχθηκε φανταστικό σχολείο για μένα - έμαθα τόσο πολλά πράγματα από ανθρώπους κοντά στην ηλικία μου. Οι φεμινίστριες του Tumblr έριξαν φως σε θέματα που ποτέ δεν θα είχα σκεφτεί. Επίσης, άρχισα να διαβάζω για τον θετικό σεξουαλικό φεμινισμό. Ένα βιβλίο που άλλαξε εντελώς τη ζωή μου ήταν το The Feminist Porn Book. Ο θετικός σεξουαλικός φεμινισμός επηρεάζει πραγματικά το έργο μου σήμερα.

Πώς έτσι;
Θεωρώ τη δουλειά μου σεξουαλικά θετική. Δεν έχω ποτέ τραβήξει κάτι που είναι εντελώς «πορνογραφικό», το έργο μου συχνά εκπροσωπεί τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Μερικές από τις φωτογραφίες μου μπορεί να ειδωθούν ως «σέξι», αλλά αυτό είναι θέμα χειραφέτησης γιατί τα μοντέλα μου έχουν τον έλεγχο της εικόνας την οποία δημιουργούν. Σε εκείνες τις φωτογραφίες τα μοντέλα μου είναι ερωτικά αλλά όχι σεξουαλικοποιημένα. Είναι υποκείμενα και όχι αντικείμενα.

Έχεις να μας συστήσεις κάτι;
Μου αρέσουν περισσότερο οι θετικές σεξουαλικά εικόνες από ό,τι οι πραγματικές ταινίες. Αλλά η Ilona Staller (Τσιτσιολίνα) τα σπάει. Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες της των δεκαετίες του '70 και του '80. Η ήπια και ονειροπόλα αισθητική των ταινιών της έχει εμπνεύσει τη δουλειά μου. Επίσης παρακολουθώ τις συγγραφείς Zoe Ligon και Karley Sciortino.

Πότε σκέφτηκες να συνδυάσεις τον φεμινισμό σου με τη φωτογραφία σου;
Όταν ήμουν πρωτοετής στο κολέγιο. Σπούδαζα κινηματογράφο στο UCSB. Ήθελα να γίνω σκηνοθέτρια, αλλά ουσιαστικά δεν υπήρχε καμία σκηνοθέτρια σε εκείνο το μάθημα κινηματογράφου. Ήταν κυριολεκτικά ανδροκρατούμενο. Νομίζω ότι τότε συνειδητοποίησα ότι η δουλειά που κάνω είναι πολιτικοποιημένη. Κορίτσια και γυναίκες που απλώς δημιουργούν ένα έργο κάνουν μια φεμινιστική πράξη.

Σε δυσκολεύει το να είσαι λευκή φυλοαμετάβατη γυναίκα που προσπαθεί να κάνει διαθεματική, ποικιλόμορφη και ανοιχτή σε όλους τέχνη; Πώς επιλύεις το πρόβλημα;
Ναι. Απολύτως. Επειδή είμαι λευκή και φυλοαμετάβατη, πρέπει να είμαι προσεκτική ώστε να μην ειδωλοποιώ τα έγχρωμα μοντέλα μου ή τα τρανς και non-binary μοντέλα μου. Νομίζω ότι είναι ΟΚ να φωτογραφίζω έγχρωμα ή non-binary άτομα όταν έρχονται σε μένα. Στη διάρκεια της φωτογράφισης πρέπει να είμαι προσεκτική σχετικά με τη διαγραφή ή την ωραιοποίηση των ιστοριών τους. Προσπαθώ να το αποφύγω αυτό ενώ φωτογραφίζω ρωτώντας τους «Πώς θα ήθελες να παρουσιαστείς; Ποια πόζα θέλεις να έχεις;» Το όριο μεταξύ του να μην κάνω διακρίσεις και να ειδωλοποιώ είναι σίγουρα κάτι που μαθαίνω και πάντα θα μαθαίνω, γιατί είμαι λευκή και φυλοαμετάβατη.

Μόλις δημοσίευσες μια νέα συλλογή μόνο για κορίτσια που λέγεται Girlfriends. Πες μου τα όλα.
Η συλλογή Girlfriends προέκυψε από αυτό τον αγώνα για τον οποίο μόλις μίλησα. Εκθέτει την τέχνη κοριτσιών, έγχρωμων, non-binary, τρανς ή ατόμων με ειδικές ανάγκες. Είναι μια online συλλογή που έχει στόχο να εξετάσει θέματα όπως η θετικότητα του σώματος, οι πολλαπλές διακρίσεις και η συμμετοχικότητα μέσω της τέχνης. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι σ' αυτήν, παρόλο που εστιάζουμε στα κορίτσια, τις μειονότητες και τους ανερχόμενους καλλιτέχνες.

Περισσότερα από το VICE

Οδοιπορικό στη «Μυτιλήνη» της Τυνησίας

Η «Σκοτεινή» Αγορά Μητρικού Γάλακτος στο Διαδίκτυο

Η Υπερθέρμανση του Πλανήτη Αποψύχει τα Παγωμένα Πτώματα μιας Ξεχασμένης Μάχης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου