Γιατί Έκοψα τους Μπάφους
Όλες οι εικονογραφήσεις είναι του Nick Gazin

FYI.

This story is over 5 years old.

Ναρκωτικά

Γιατί Έκοψα τους Μπάφους

Οι ιστορίες μερικών ανθρώπων που έχουν ξεκόψει από το drug παρελθόν τους.
VICE Staff
Κείμενο VICE Staff

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Με την αποποινικοποίηση και τη νομιμοποίηση να σαρώνει τη χώρα, είναι εύκολο να υποθέσει κανείς ότι όλοι γίνονται ευαγγελιστές του χόρτου. Ωστόσο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που δεν προσκυνούν στο βωμό της φούντας. Για κάποιους, το χόρτο αντιπροσωπεύει το ταραχοποιό παρελθόν τους ως μικροεγκληματίες που έκαναν κακές επιλογές. Για άλλους, το να καπνίζουν μαριχουάνα τους αφαιρεί την πνευματική τους διαύγεια και τους κάνει να μουρμουρίζουν ακατανόητα πράγματα ενώ κλαίνε όντας σε εμβρυακή στάση. Έχουμε συνηθίσει να μιλάμε σε χασικλήδες που πιστεύουν ότι το κάπνισμα χόρτου θα μπορούσε να σταματήσει το λιώσιμο των πάγων τους Πόλους ή να επιλύσει την ισραηλοπαλαιστινιακή σύγκρουση.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ακολουθήστε το VICE στην καινούργια μας σελίδα στο Facebook.

Έτσι σκεφτήκαμε ότι ήταν καιρός να ακούσουμε τι έχει να πει η άλλη πλευρά - οι άνθρωποι οι οποίοι πλέον δεν μπορούν να φάνε ένα κομμάτι κέικ με μαριχουάνα ή να καπνίσουν το τσιγαριλίκι τους κρυμμένο μέσα στα γνωστά γυάλινα πιπάκια.

Αυτές είναι οι ιστορίες τους.

Psycho Phish

Μετά το κολέγιο, πραγματικά έπεσα με τα μούτρα στο χόρτο και σε άλλα ψυχεδελικά ναρκωτικά. Κάπνιζα χασίς κάθε μέρα και ήταν φανταστικά. Όμως μετά τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πραγματικά περίεργα. Από το πουθενά, άρχισα να έχω κάποιες έντονες αντιδράσεις στη μαριχουάνα. Την πρώτη φορά που μου συνέβη ήμουν σε συναυλία των Phish στο Merriweather Post Pavilion. Ήμουν με φίλους, περνούσα ωραία, φουμάριζα λίγο χόρτο και άκουγα τους Phish να παίζουν «Reba». Έπειτα, κι από το πουθενά, έβλεπα τον κόσμο να χάνεται. Ήταν σαν να σκοτείνιασε ο ουρανός και λιποθύμησα.

Όσο άσχημο κι αν ήταν αυτό, δεν ήμουν έτοιμος να σταματήσω το χόρτο. Ωστόσο κάτι παρόμοιο μου συνέβη όταν πήγα στο φεστιβάλ τζαζ στη Νέα Ορλεάνη, αργότερα εκείνη τη χρονιά. Ένιωσα ακριβώς το ίδιο όταν έκανα μαριχουάνα (ευτυχώς είχα ένα μέρος να καθίσω, οπότε δεν λιποθύμησα μια κι έξω). Όμως άρχισα να έχω κι αυτές τις τρελές παραισθήσεις. Η κοπέλα μου υποτίθεται ότι θα με έπαιρνε από τη συναυλία και άργησε λίγο. Ήμουν πεπεισμένος ότι άργησε γιατί πηδιόταν με κάποιον άλλο γκόμενο. Έπειτα ήμουν σίγουρος ότι είχε πεθάνει και έφυγε από το φεστιβάλ για να ψάξω το πτώμα της. Δεν είχε ιδέα που ήμουν και με βρήκε ώρες αργότερα να περιπλανιέμαι στη Bourbon Street εντελώς στον κόσμο μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Πραγματικά πιστεύω ότι σχετιζόταν με τα άλλα ψυχεδελικά ναρκωτικά που έπαιρνα όλα αυτά τα χρόνια. Όμως πλέον κάθε φορά που κάνω ένα τσιγάρο μαριχουάνας, τα χάνω σε σημείο που δεν έχει καμία αξία για μένα να πια να ρισκάρω καπνίζοντας. Έχει καταστρέψει πάρα πολλές στιγμές της ζωής μου που είμαι μια χαρά πίνοντας μια παγωμένη μπύρα όταν θέλω να χαλαρώσω.

Περίεργες Συναναστροφές

Σταμάτησα να καπνίζω χόρτο έπειτα από μια τρελή νύχτα όταν ήμουν 19. Βασικά πέρασα αρκετές ώρες μαστουρώνοντας με έναν πανύψηλο, άστεγο άνδρα που έπαιζε φυσαρμόνικα σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι χωρίς ηλεκτρικό. Ο φίλος μου που κουβαλούσε μαζί του αφρικανικά κρουστά και εγώ είχαμε συναντήσει τον τρελό τύπο ενώ παίζαμε μουσική στο δρόμο. Και ως χίπιδες χασικλήδες που είμασταν, δεν φαινόταν περίεργο να τον ακολουθήσουμε σε ένα τρομακτικό εγκαταλελειμμένο σπίτι και να φτιαχτούμε. Όμως μέχρι τις 2 ή 3 τα ξημερώματα, ο φίλος μου, ο παίκτης των αφρικανικών κρουστών, με είχε εγκαταλείψει για να πάει έναν άλλον από τους φίλους μας στο σπίτι του. Οπότε καθόμουν μόνος μου σε εκείνο το εξαθλιωμένο κτήριο με τη νέα γνωριμία μου, που έμοιαζε με μάγο και θα ήταν περίπου 1,98μ εάν δεν έγερνε πάνω σε ένα τεράστιο κλαδί δέντρου που το κρατούσε για να περπατάει.

Πραγματικά είχα φτιαχτεί άσχημα μέχρι να τελειώσει η νύχτα. Συνεπώς δεν είμαι ακριβώς σίγουρος τι ακολούθησε. Είτε ο Gandalf έφτιαξε ένα μαχαίρι, έλεγε ότι θα φτιάξει ένα μαχαίρι ή θυμόταν ανθρώπους που είχε μαχαιρώσει όταν ήταν στο Βιετνάμ… Ότι κι αν συνέβη, ξαφνικά ήμουν σίγουρος ότι αυτός ο βετεράνος ήταν έτοιμος να με ξεκοιλιάσει σαν ψάρι και να βάλει χέρι στα ζωτικά όργανά μου. Τελικά, ο φίλος μου επέστρεψε και με πήγε στο σπίτι των γονιών του όπου κοιμήθηκα μέχρι να συνέλθω σε έναν από τους ξενώνες. Από τότε δεν έχω κάνει ξανά τσιγάρο ή δεν έχω ξανακούσει Phish. Το να είσαι χίπης είναι επικίνδυνο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τρελές Πείνες

Όταν ήμουν στο κολέγιο, το να πίνω μέσα στην εβδομάδα ήταν η μαλακία που έκανα. Το μόνο πρόβλημά μου ήταν το χανγκόβερ μέσα στην τάξη - μέχρι που ανακάλυψα ότι το να καπνίζω χόρτο ήταν το ίδιο διασκεδαστικό χωρίς να με κάνει να έχω πονοκέφαλο την επόμενη μέρα.

Οπότε κάθε νύχτα, μπορούσα να καπνίζω το τσιγαριλίκι μου με τους χασικλήδες συγκατοίκους μου. Όλα ήταν τέλεια μέχρι που άρχισα να εργάζομαι σε ένα αρτοποιείο που πουλούσε φανταχτερά γλυκά. Όταν θα έφευγα, θα έφερνα σπίτι φουρνιστά καλούδια αξίας περίπου 50$, που είπα στον εαυτό μου ότι θα τα μοιραζόμουν με τους συγκατοίκους μου ή θα τα έτρωγα στη διάρκεια μερικών ημερών. Φυσικά αυτό δεν συνέβη ποτέ. Αντί αυτού τα έψηνα και μετά έπεφτα με τα μούτρα στα κρουασάν, τις χειροποίητες «καυτές» τσέπες (γεμιστές ζύμες με διάφορα) και τα καρβέλια γαλλικού ψωμιού. Ήταν αηδιαστικό.

Τελικά, έπρεπε να σταματήσω το κάπνισμα γιατί η κατανάλωση όλων αυτών των ψημένων αγαθών με έκανε να νιώθω τόσο πολύ φουσκωμένος που είχα εφιάλτες λόγω της ζάχαρης. Και έπειτα το επόμενο πρωί στο μάθημα, θα πήγαινα συνέχεια στην τουαλέτα για να χέσω. Οπότε ναι, σταμάτησα να καπνίζω χόρτο γιατί οι πείνες κατέστρεφαν το παχύ έντερό μου.

Έγκλημα και τιμωρία

Κάπνισα και πούλησα ένα σωρό χασίς στο κολέγιο. Θέλω να πω ότι εάν είσαι χρήστης χόρτου, ίσως είσαι και έμπορος επίσης. Δεν ήμουν τίποτα εξωπραγματικό, αλλά αγόραζα περίπου 220 γραμ. κάθε εβδομάδα και χρησιμοποιούσε το κέρδος μου για να χρηματοδοτώ τη συνήθειά μου. Ήμουν καταφερτζής με αυτά και φύλαγα το πράμα μου σε ένα μαύρο δερμάτινο χαρτοφύλακα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ήταν υπέροχα, μέχρι που με έπιασαν.

Κυκλοφορούσα με το αυτοκίνητο με τους δικούς μου, οι οποίοι φαινόταν ότι έπαιρναν πολλά ναρκωτικά και φυσικά μας σταμάτησαν. Ο μπάτσος πίστεψε ότι ήμασταν «ύποπτοι» και τηλεφώνησε για να φέρουν εκπαιδευμένο για την ανεύρεση ναρκωτικών σκυλί. Είχα περίπου 28 γραμ. στο χαρτοφύλακά μου εκείνη τη στιγμή και το σκυλί το μύρισε.

Ήμουν αρκετά τυχερός γιατί στο Vermont, εάν έχεις λιγότερο από 55 γραμ. και είσαι κάτω των 21, κατά το νόμο δεν θεωρείσαι έμπορος. Έτσι δεν πήγα φυλακή. Έπρεπε να πάω σε αυτό το πράγμα που ονόμαζαν Diversion, όπου μου έδιναν να κάνω τακτικά τεστ για ναρκωτικές ουσίες και να δουλεύω με ένα θεραπευτή.

Ο πρώτος θεραπευτής μου ήταν φρικτός αλλά ο δεύτερος ήταν πραγματικά υπέροχος και σε αυτόν οφείλω ότι σταμάτησα τη μαριχουάνα. Μέχρι που τον συνάντησα, ήμουν σίγουρος ότι όταν θα τελείωναν οι έλεγχοι για ναρκωτικά, θα επέστρεφα στην παλιά μου συνήθεια. Αλλά με έκανε να σκεφτώ όλο αυτό με ένα διαφορετικό τρόπο, δηλώνοντας απλά την αλήθεια: δεν υπήρχε τρόπος να μάθω εάν η ζωή μου θα ήταν καλύτερη με ή χωρίς χόρτο, εκτός κι αν το σταματούσα για λίγο και συνέκρινα τις διαφορές.

Αργότερα, όταν σταμάτησα να πηγαίνω στο Diversion, συνειδητοποίησα ότι κάθε φορά που κάπνιζα μαριχουάνα ήμουν ανικανοποίητος, αγχωμένος και παρανοϊκός. Έπαιρνα λάθος αποφάσεις και δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά γιατί κάπνιζα αυτή τη μαλακία κάθε μέρα. Έτσι σταμάτησα και η ζωή μου βελτιώθηκε. Οι βαθμοί μου βελτιώθηκαν και είχα περισσότερη συναίσθηση του τι έκανα και που πήγαινα στη ζωή μου. Δεν λέω ότι όλοι επηρεάζονται αρνητικά από το χόρτο, αλλά γάμησε τη ζωή μου. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την τελευταία φορά που κάπνισα χόρτο και δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Πετώντας πάνω από τη φωλιά του κούκου

Πιστεύω ότι το acid κατέστρεψε το φτιάξιμο μου με χασίς. Έκανα φρικτό ταξίδι κάποτε που προκάλεσε κάτι ανεπανόρθωτο στη γενική προοπτική μου. Έκανα το ταξίδι με ένα φίλο στο σπίτι που έχουν οι γονείς μου σε μια λίμνη. Το σπίτι μοιάζει να είναι χτισμένο πάνω στο νερό. Είναι ένα ειδυλλιακός μικρός τόπος, αλλά μου έβγαλε μερικά σκοτεινά και καταπιεσμένα συναισθήματα. Ίσως συνέβη γιατί το σπίτι είναι γεμάτο με όλα τα κλουβιά πουλιών της μητέρας μου και περίεργα μικρά μπιχλιμπίδια. Όταν ήμουν φτιαγμένος, κάτι σχετικό με αυτά με έκανε να νιώθω απίστευτα λυπημένος και αποστασιοποιημένος. Το συναίσθημα ήταν τόσο βαθύ, που είναι δύσκολο ακόμα και να το χωρέσω σε λέξεις. Ένιωσα σαν παιδί, αλλά με έναν κακό τρόπο, σαν να μην ήμουν αυτός που είχε τον έλεγχο του πεπρωμένου μου ή των αποφάσεών μου. Το ταξίδι ήταν τόσο τραυματικό, που μετακόμισα σε διάφορες περιοχές της χώρας για να διώξω τις μακροχρόνιες επιπτώσεις του.

Δυστυχώς, από εκείνο το ταξίδι, κάθε φορά που καπνίζω χόρτο έχω ξανά το ίδιο έντονο και φρικτό συναίσθημα. Το κάπνισμα ενός τσιγάρου μου προκαλεί κάτι σαν κρίση πανικού. Είναι σαν οι σκέψεις μου να είναι εκτός ελέγχου, αρχίζουν να ανταγωνίζονται και δεν μπορώ να τις χαλιναγωγήσω. Οτιδήποτε σκέφτομαι γίνεται διεστραμμένο, ακόμα και πράγματα για τα οποία είχα θετικά συναισθήματα. Αρχίζω να ρωτάω τον εαυτό μου, «Γιατί οι φίλοι μου είναι φίλοι μου; Στην πραγματικότητα προσπαθούν να επωφεληθούν από μένα…». Είναι πραγματικά εξοντωτικό και η κατάσταση είναι τέτοια που δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα με άλλους ανθρώπους. Φαντάσου να έχεις αυτά τα έντονα συναισθήματα όταν απλά είσαι με ένα φίλο ο οποίος θέλει να μοιραστεί μαζί σου ένα τσιγαριλίκι στο πάρκο και καταλήγεις κουλουριασμένος σαν μπάλα που μουρμουρίζει παρανοϊκά πράγματα. Είμαι καλά.

Όλες οι εικονογραφήσεις είναι του by Nick Gazin. Για να δείτε κι άλλη δουλειά του, δείτε το Instagram του.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.