Παρεμπιπτόντως, ο Mathieu δεν είναι συμπαθών των Ναζί, απλώς είναι γοητευμένος με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Όταν ήμουν 13 ετών, η οικογένειά μου μετακόμισε στη Ζηλανδία και αμέσως μετά ανακάλυψα το πρώτο καταφύγιο στο δάσος. Αυτός ο πόλεμος πάντα κέντριζε το ενδιαφέρον μου», εξήγησε όταν τον επισκέφτηκα. «Το Τείχος του Ατλαντικού έχει τόσο βαθιά επίδραση στη Ζηλανδία, που ως ντόπιος δεν μπορείς να δραπετεύσεις».Περισσότερα από το VICEΝα πώς ο H.R. Giger Εφηύρε το πιο Τρομακτικό Τέρας της Επιστημονικής ΦαντασίαςΗ Ελευθερία Είναι πιο Σημαντική από τις Ουλές και την Όραση για Αυτήν τη Σκλάβα του Σεξ του ISISΟι Άνθρωποι που Τόλμησαν να Μπουν στην πιο «Στοιχειωμένη» Πρώην Ψυχιατρική Κλινική της Νέας ΖηλανδίαςΗ πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Το εσωτερικό του φούρνου
Αριστερά: Ο κινητήρας ενός βρετανικού μαχητικού αεροσκάφους. Δεξιά: Μια σόμπα καταφυγίου
Ο Mathieu στον φούρνο του
Μια άδεια ναυτική νάρκη χρησιμεύει ως γλάστρα για λουλούδια
Ένα κιβώτιο ασφαλειών από το 1939 – χρησιμοποιούνταν από τους Γερμανούς στον πόλεμο και από τον φούρνο μετά τον πόλεμο
Το φωτογραφικό άλμπουμ στα αριστερά ανήκε σε Γερμανό στρατιώτη – το βιβλίο στα δεξιά ήταν χριστουγεννιάτικο δώρο από έναν Γερμανό στρατιώτη σε έναν άλλο. Ο Mathieu μας λέει: «Πολλοί Γερμανοί έχουν ακόμα οικογενειακά φωτογραφικά άλμπουμ από την εποχή του πολέμου. Μερικές φορές, αν έχω αφήσει τα παράθυρα του αυτοκινήτου μου ελαφρώς κατεβασμένα, πηγαίνοντας να πάρω το αυτοκίνητό μου μετά τη δουλειά παρατηρώ ότι μου έχουν χώσει τέτοια άλμπουμ μέσα από το άνοιγμα. Πολλοί Γερμανοί ακόμα νιώθουν ντροπή για τον πόλεμο – δεν θέλουν να τους ανήκει τίποτα που να τους τον θυμίζει».
«Κάποτε, βρήκα μια κονσέρβα από τον πόλεμο που είχε ακόμα μέσα λίγο ψωμί. Θα πρέπει να το είχαν στα καταφύγια. Ήταν ψωμί σίκαλης σε κονσέρβα, που είχε λήξει. Το δοκίμασα – ήταν ένα κομμάτι ψωμί 75 ετών, οπότε ήταν σκληρό σαν πέτρα». Το ψωμί στη φωτογραφία ονομάζεται ψωμί καταφυγίου, ένα άλλο είδος ψωμιού που έτρωγαν οι Γερμανοί στρατιώτες. «Ακόμα πουλάμε αυτό το είδος ψωμιού, χρησιμοποιώντας την ίδια συνταγή που ακολουθούσαν και οι αρτοποιοί τότε. Είναι ψωμί από αγριοσίτηρο».
Μια πολιτική γελοιογραφία από τον Leen Jordaan για το ολλανδικό εθνικό σοσιαλιστικό κόμμα. «Στη διάρκεια του πολέμου, αυτό το είδος των κινουμένων σχεδίων ήταν παράνομο, οπότε κυκλοφορούσαν στα κρυφά», λέει ο Matthieu.
Ο Mathieu έχει αρκετές λάμπες που αρχικά ήταν κρεμασμένες σε καταφύγια – όπως αυτή εδώ
Το αρτοποιείο
Αριστερά: Μια τουαλέτα καταφυγίου στην οποία αναγράφεται «Μόνο για Αρίους» η οποία έχει μετατραπεί σε σκουπιδοτενεκέ. Δεξιά: Ένα ποδήλατο που χρησιμοποιούνταν από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του πολέμου. «Το κράτησε ένας αγρότης από την περιοχή. Μετά τον πόλεμο, κανένας δεν ήθελε να κυκλοφορεί με ποδήλατο των ναζί», λέει ο Matthieu.
«Δεν είμαι σίγουρος από πού ακριβώς προέρχεται αυτή η μοτοσικλέτα, αλλά είναι πιθανώς γερμανική. Είναι εδώ τόσο πολύ καιρό, που ουσιαστικά έχει γίνει νεκρή φύση».
«Αυτά είναι αντίγραφα σχεδίων από χάρτες που χρησιμοποιούνταν από τους Γερμανούς. Αυτά τα είδη χαρτών διαιρούνταν σε μικρότερα κομμάτια και μπορούσες να τα ενώσεις και να φτιάξεις ένα μεγαλύτερο χάρτη από ξεχωριστά κομμάτια. Έδειχναν πού βρίσκονταν οι νάρκες, οι στρατιώτες με τα οπλοπολυβόλα, τα καταφύγια και πόσοι άνθρωποι ήταν μέσα σ' αυτά», λέει ο Matthieu. Τα αυθεντικά σχέδια βρέθηκαν σε ένα κοτέτσι όχι μακριά από το Burgh-Haamstede.
«Αυτό ήταν ένα πολύ ακριβό εργαλείο, με το οποίο οι Γερμανοί υπολόγιζαν την απόσταση απ' όπου θα εκπυρσοκροτούσαν τα κανόνια τους. Μετά τον πόλεμο, ο σιδεράς του χωριού Leen Verwest [πάλι ο παππούς του Tiësto] το μετέτρεψε σε φαράσι».
«Αυτά τα σουρωτήρια έχουν κατασκευαστεί από τον Leen Verwest, έναν σιδερά που ζούσε στο χωριό – και ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι επίσης ο παππούς του Tiësto. Αυτά ήταν γερμανικά κράνη αλλά μετά τον πόλεμο μετατράπηκαν σε σουρωτήρια. Τι άλλο να κάνεις με αυτά, σωστά;»