Η Viola Davis Ξέρει πως να Ξεφεύγει από έναν Φόνο

Εκείνη: δικηγόρος και καθηγήτρια στο τμήμα Νομικής. Εκείνοι: φοιτητές της Νομικής που ονειρεύονται να γίνουν μεγάλοι δικηγόροι - γιατί όχι να μην μοιάσουν και στο είδωλό τους, κάποια μέρα. Το αποτέλεσμα: ένας εκρηκτικός συνδυασμός - ένας συνδυασμός που συμπεριλαμβάνει αθωότητα, ωμότητα, ευαισθησίες, προβλήματα, έρωτες, δολοφονίες. Και έναν στόχο: να ξεφύγεις από έναν φόνο.

Σε μια εποχή που η τηλεόραση είναι το «νέο Hollywood» και οι σειρές εμφανίζονται στη μικρή οθόνη πιο εύκολα και γρήγορα κι από βιντεοκασέτες της δεκαετίας του '80, η αλήθεια είναι πως δύσκολα μπορείς να πεις με σιγουριά «αυτή η σειρά είναι η καλύτερη που έχω δει». Κινδυνεύεις να γίνεις γραφικός. Και κοιτώντας τα δεδομένα του σεναρίου, εκεί όπου υπάρχουν φοιτητές, νεανική τρέλα, δυναμική γυναίκα, μυστήριο, δίκες, δολοπλοκίες και δολοφονίες, εύκολα μπορείς να πιστέψεις ότι δεν απέχεις και πολύ από τη σαπουνόπερα. Τουλάχιστον μέχρι να περάσουν τα πρώτα 10 λεπτά του «How to Get Away with Murder». Γιατί από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά είσαι σίγουρος πως πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Κάτι ενδιαφέρον. Κάτι που μπορεί να σε κάνει να κολλήσεις και να ψάχνεις τις λύσεις μόνος σου. Ναι, δεν θα πω ότι το «How to Get Away with Murder» είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή στη τηλεόραση - άλλωστε έχουν παιχτεί μόλις 2 επεισόδια, ας του δώσουμε λίγο χρόνο ακόμα. Αλλά σίγουρα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες σειρές που κυκλοφορούν στη μικρή οθόνη αυτή την περίοδο. Δεν ξέρω γιατί, απλά θα έλεγα πως η λογική του μου θυμίζει κάτι από «House M.D.» - μόνο που αντί για ιατρικές υποθέσεις έχουμε δικαστικά μυστήρια και αντί για έναν εκκεντρικό Gregory House έχουμε μια ισοπεδωτική Annalise Keating, που έχει έναν και μόνο στόχο: τη νίκη με κάθε τρόπο.

Και αφού, το μεσημέρι της Κυριακής που πέρασε, προτιμήσαμε να αφήσουμε στην άκρη τη βόλτα στο κέντρο και να αράξουμε με ζεστό καφέ στον καναπέ, αυτά είναι κάποια δεδομένα που κάνουν το «How to Get Away with Murder» ξεχωριστό.

Το δεδομένο της επιτυχίας

Δεν ξέρω αν σου αρέσει το «Grey's Anatomy» και το «Scandal». Αλλά δεν μπορείς να διαφωνήσεις σε αυτό: και οι δύο ήταν/είναι από τις πλέον επιτυχημένες σειρές. Και θα μου πεις «τι σχέση έχει αυτό τώρα»; Λοιπόν, πίσω από τη δημιουργία του «How to Get Away with Murder» βρίσκεται η Shonda Rhimes (έχοντας και πάλι μαζί της τον δημιουργό/συγγραφέα Peter Nowalk) - η παραγωγός που έχει «γεννήσει» αυτές τις δύο σειρές.
Και μόνο που αυτή τη στιγμή αυτές οι τρεις σειρές προβάλλονται η μία πίσω από την άλλη στο ABC κάθε Πέμπτη βράδυ, έχοντας δημιουρήσει την πιο επιτυχημένη prime time της τηλεόρασης των ΗΠΑ, λέει πολλά. Και το σίγουρο είναι ότι η Shonda Rhimes ξέρει τι να δώσει στο κοινό της.

Το δεδομένο της γυναικείας κυριαρχίας

Δεν είναι μόνο η Rhimes που κάνει τη διαφορά. Η σειρά θα έχανε την μισή της μαγεία αν στον πρωταγωνιτικό ρόλο δεν βρισκόταν μια γυναίκα. Και όχι όποια κι όποια, αλλά η Viola Davis. Με δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσές Σφαίρες τα τελευταία χρόνια, έχει δείξει ότι είναι μια από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Και στην τελική οι μεταμορφώσεις της στο «How to Get Away with Murder» -από εκεί που είναι η σκύλα της δικαστικής αίθουσας, μετατρέπεται σε γυναικούλα της πλάκας και στα καπάκια πάλι σε ένα αδίστακτο θηλυκό.

Και δεν ειναι μόνο η Davis που κάνει τη διαφορά. Στα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς, οι γυναίκες κάνουν κουμάντο στο παιχνίδι. Θέλεις την goth Rebecca; Την ήρεμη Laurel; Την φιλόδοξη Michaela; Αυτές δημιουργούν το μέλλον της σειράς.

Το δεδομένο της αλήθειας

Ok, δεν ξέρουμε κατά πόσο οι δικαστικές υποθέσεις και οι δολοφονίες που αφορούν τη σειρά είναι αληθινές (μάλλον όχι), αλλά το «How to Get Away with Murder» κρύβει πολλές αλήθειες - και αυτές του δίνουν έναν ρεαλιστικό τόνο. Όπως για παράδειγμα η λογική των δικηγόρων. Ναι, δεν είναι και κανένα μυστικό ότι μέσα στην αίθουσα θέλουν να κερδίζουν. Και να κάνουν τα πάντα για αυτό. Άλλωστε οι φήμη τους μετράει από τις νίκες και ήττες. Και μεταξύ μας τώρα, ποιος θέλει να χάνει; Αλλά και τα προβλήματα που υπάρχουν στους νόμους, όπου επιτρέπει σε αρκετούς να γλιτώνουν χάρη στα παραθυράκια που υπάρχουν. Τι, υπερβολές; Τότε γιατί όλοι έχουμε πει τουλάχιστον μια φορά για κάποια δικαστική απόφαση «ήταν άδικη».

Ναι, αυτές οι αλήθειες είναι που κάνουν πιο ζωντανό το σήριαλ.

Πάρε τα παραπάνω τρία δεδομένα, πρόσθεσε σε αυτά τις καλές ερμηνείες, ένα σενάριο που υπόσχεται ανατροπές, το μυστήριο, το σεξ, την απιστία και φυσικά την πολύ καλή σκηνοθεσία -ειδικά αυτό το μπρος πίσω στην ιστορία που μας πετάει συνέχεια ψίχουλα ικανά για να μας κρατήσουν σε εγρήγορση- και καταλαβαίνεις αμέσως γιατί το πρώτο επεισόδιο το είδαν συνολικά 14.3 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή που το καλύτερο επεισόδιο του «Game of Thrones», της σειράς με τους εκατομμύρια παθιασμένους fans σε όλο τον πλανήτη- μέτρησε μόλις 7.2 εκατομμύρια θεατές στην Αμερική.

Και σκέψου ότι το «How to Get Away with Murder» είναι μόλις στην αρχή.