FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

Άνθρωποι που Καθαρίζουν Τόπους Εγκλημάτων Εξηγούν πώς Είναι να Αντιμετωπίζεις Κάθε Μέρα τον Θάνατο

Μιλήσαμε με δύο γυναίκες που ξέρουν ακριβώς πώς μυρίζει ένα πτώμα.
Lucy Draper
Κείμενο Lucy Draper

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Κοιτάξτε, το καθάρισμα δεν είναι για όλους, αλλά εγώ προσωπικά το απολαμβάνω αρκετά. Είμαι από τα εκνευριστικά εκείνα άτομα που νιώθουν μια ξεκάθαρη ευχαρίστηση όταν ακούν τον θόρυβο που κάνει η ηλεκτρική σκούπα καθώς ρουφάει διάφορα πράγματα ή τον ήχο του βρεγμένου πανιού που σκουπίζει μια επιφάνεια κουζίνας.

Περιέργως, λειτουργεί θεραπευτικά για μένα, κάτι που εξηγεί γιατί χαίρομαι τόσο πολύ με το Spotless, μια τηλεοπτική σειρά στο Esquire Network που εστιάζει σε έναν Γάλλο μορφονιό ο οποίος έχει μια εταιρεία που ειδικεύεται στον καθαρισμό τόπων εγκλήματος. Πράγμα που σημαίνει ότι πήζεις σε σκηνές που δείχνουν τον Γάλλο να χρησιμοποιεί μπατονέτες για να σκουπίσει λεκέδες αίματος από διάφορες επιφάνειες, να σκουπίζει χερούλια με προσοχή, καθώς και να χρησιμοποιεί με προσοχή τον blacklight προβολέα του για να εντοπίσει ίχνη από σωματικά υγρά. Η ομάδα του αναλαμβάνει να καθαρίσει τα πάντα και όλο αυτό φαντάζει ερεθιστικό για ένα εμμονικό με τον καθαρισμό άτομο όπως εγώ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η Donna Nayler φορά τη μάσκα της. Η φωτογραφία παραχωρείται από την ίδια

Δεν έχω πάει σε δυστύχημα από τότε που πήγα σε ένα περιστατικό όπου ένα παιδάκι είχε χτυπηθεί και σκοτωθεί από μια νταλίκα καθώς περνούσε από μια διάβαση πεζών.

Αλλά μιλάμε πάντα για την τηλεόραση, όπου όλα τελειώνουν κάπως γρήγορα. Πόσο εύκολη είναι όμως μια τέτοια δουλειά στην πραγματικότητα; Πώς είναι η εμπειρία τού να καθαρίζεις αίματα από χαλιά στην πραγματικότητα; Και πώς ακριβώς μυρίζει ένα πτώμα δύο εβδομάδων; Μίλησα με δύο γυναίκες του χώρου για να μάθω περισσότερα.

H Leanne Elliott είναι το αφεντικό μιας οικογενειακής επιχείρησης που ειδικεύεται στον ιατροδικαστικό καθαρισμό. Μαζί με τον άνδρα της, η 46χρονη τρέχει την εξαιρετικά ονομασμένη Traumatic Clean Ups εδώ και δύο χρόνια, έχοντας ως υπαλλήλους τον γιο της, τον θετό της γιο και τον ανιψιό της, στους οποίους αναθέτει εργασίες για γερά στομάχια – αυτοκτονίες, αυτοκινητιστικά δυστυχήματα ή εμμονικούς συλλέκτες αντικειμένων.

Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece

«Στην πρώτη δουλειά καθαρισμού που πήγα σε σπίτι εμμονικού συλλέκτη, ξέρασα μέσα στη μάσκα μου», μου λέει όταν μιλάμε τηλεφωνικά. «Ο τύπος έβαζε γάλα στην άκρη επί 18 μήνες και μας πήρε τέσσερις μέρες για να καθαρίσουμε το σπίτι. Το γάλα ήταν σιχαμένο, ήταν σαν μαύρο σιρόπι».

Η Leanne Elliott φορώντας τον προστατευτικό εξοπλισμό που απαιτείται στον ιατροδικαστικό καθαρισμό. Η φωτογραφία παραχωρείται από την ίδια

Βέβαια, αν και το να αντιμετωπίζεις γάλα που έχει λήξει από καιρό είναι προφανέστατα απαίσιο, η αλήθεια είναι πως δεν της μένουν και τόσο τέτοιες δουλειές. Το να δουλεύεις στον καθαρισμό κάποιου αυτοκινητιστικού δυστυχήματος έχει πολύ διαφορετικά άγχη και πιέσεις. Συνήθως υπάρχουν ήδη πολλά άτομα στον τόπο του δυστυχήματος και σίγουρα είναι δύσκολο να μη νιώθεις υπό πίεση σε έναν τόσο δημόσιο χώρο. «Πρέπει πραγματικά να συγκεντρωθείς και να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα, γιατί δεν θες να αφήσεις κάποιο μικρό κομμάτι σωματικού λίπους κολλημένο στην άσφαλτο», λέει η Elliott. «Πρέπει να καταλάβεις τι είδους ατύχημα ήταν: αν το σώμα σύρθηκε, αν έσκασε κάτω, αν ήταν συνδυασμός των δύο και τελείωσε με αποκεφαλισμό. Και αν όντως μιλάμε για αποκεφαλισμό, πρέπει να αντιληφθείς αν το κεφάλι έκανε κάποιο γκελ κάπου, γιατί αν έγινε κάτι τέτοιο θα υπάρχει αίμα σε περισσότερα σημεία».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Εντούτοις, η Elliott παραδέχεται ότι δεν πηγαίνει πια σε τέτοιες δουλειές. «Δεν έχω πάει σε δυστύχημα από τότε που πήγα σε ένα περιστατικό όπου ένα παιδάκι είχε χτυπηθεί και σκοτωθεί από μια νταλίκα καθώς περνούσε από μια διάβαση πεζών. Αφού τελειώσαμε, έκανα το λάθος να παρακολουθήσω την ιστορία από τις ειδήσεις. Έμαθα το όνομα του παιδιού, με ποια άτομα ήταν την ώρα του δυστυχήματος, τι πέρασαν οι άνθρωποι που προσπάθησαν να το σώσουν. Ήταν πολύ για μένα όλο αυτό˙ δεν μπορούσα να το κάνω μετά από αυτό. Πρέπει να προσπαθείς να σκέφτεσαι ότι είναι απλώς μια δουλειά και τίποτε πέρα από αυτό, αλλά καμιά φορά είναι αδύνατον».

Τη ρωτάω για κάποιες πρόσφατες δουλειές που μπορεί να θυμηθεί. «Ήταν τις προάλλες μία στην οποία πήγα με τον γιο μου», θυμάται. «Είχε πεθάνει ένας τύπος που δεν τον είχαν ανακαλύψει για 18 εβδομάδες ενώ ο χώρος είχε μείνει με το καλοριφέρ αναμμένο. Είχαν προηγηθεί ήδη τέσσερις εταιρείες καθαρισμού που είχαν αδειάσει όλο το σπίτι, αλλά η μυρωδιά παρέμενε και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί».

Η Donna Nayler με φόρμα εργασίας. Η φωτογραφία παραχωρείται από την ίδια

Η Elliott δυσκολεύεται να περιγράψει τη μυρωδιά, αλλά λέει πως το πιο άβολο στοιχείο της είναι το πώς μπαίνει στο σώμα σου. «Όταν κάτι είναι πολύ οξύ σαν μυρωδιά, σε χτυπάει με το που μπαίνεις και σου προκαλεί μια σχεδόν σωματική αντίδραση. Αλλά σε αυτή την περίπτωση ήταν κάτι πολύ πιο βραδύκαυστο. Καθώς περπατούσες μέσα στον χώρο, ένιωθες τη μυρωδιά να ανεβαίνει στον λαιμό σου και να απλώνεται στο στόμα σου».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τελικά έλυσαν το μυστήριο της μυρωδιάς; «Ναι, το πάτωμα ήταν τσιμεντένιο, άρα και πορώδες. Αντιληφθήκαμε πως κάποια σωματικά υγρά είχαν ποτίσει το τσιμέντο και πρότεινα να ξηλωθεί όλο το πάτωμα». Άλλη μια μέρα στο γραφείο.

H ύψους 152 εκατοστών και μερικής απασχόλησης κομμώτρια Donna Nayler είναι μια 30χρονη Αυστραλή που εργάζεται στον χώρο του ιατροδικαστικού καθαρισμού εδώ και επτά χρόνια. Έχοντας εμπνευστεί από το αμερικανικό reality How Clean is Your Crime Scene? η Donna έπιασε δουλειά σε μια εταιρεία που ειδικευόταν στον ιατροδικαστικό καθαρισμό, δουλεύοντας κυρίως μαζί με μεσήλικους άνδρες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αναλαμβάνει τις εύκολες δουλειές.

Το αίμα είχε στάξει μέσα από τα ξύλινα πατώματα και είχε αρχίσει να πέφτει στον από κάτω όροφο.

«Θυμάμαι κάθε τόπο εγκλήματος που έχω καθαρίσει, αλλά υπάρχει ένας που μου έχει μείνει περισσότερο. Με κάλεσαν σε ένα μέρος στο Brisbane. Ένας τύπος είχε γυρίσει από τη δουλειά του και βρήκε λίγο λάδι πάνω στην επιφάνεια της κουζίνας του. Καθάρισε την επιφάνεια και πήγε για ύπνο. Ξυπνώντας το πρωί, είδε τον πάγκο της κουζίνας του γεμάτο αίματα. Το αίμα έσταζε από την οροφή, περνώντας μέσα από το ταβάνι.

«Μπορούσα να το μυρίσω πριν καν προλάβω να πάω επάνω και όταν άνοιξα την πόρτα δεν μπορούσα να το πιστέψω – δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή μου. Υπήρχαν σωματικά υγρά σε μια ακτίνα 20 μέτρων, από τον καναπέ, στην κουζίνα και στον διάδρομο τα οποία είχαν μπει μέσα στις εσοχές του πατώματος και έσταζαν στο από κάτω διαμέρισμα. Ο τύπος είχε πεθάνει από υπερβολική δόση κρακ και ήταν εκεί για δύο εβδομάδες».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Και πώς ακριβώς μυρίζει κάτι τέτοιο; «Δεν υπάρχουν λέξεις. Είναι κάτι που διαπερνά το είναι σου και μόλις μπει μένει στη μύτη σου για πάντα. Δεν το ξεχνάς ποτέ».

Υπάρχουν και περιπτώσεις που σόκαραν τη Nayler όχι λόγω της διαδικασίας καθαρισμού, αλλά εξαιτίας της φύσης της κατάστασης που κλήθηκε να αντιμετωπίσει. «Πήγα σε μια αυτοκτονία με καραμπίνα. Ήταν μια μάνα που είχε αυτοπυροβοληθεί στο κεφάλι στο πάνω δωμάτιο του σπιτιού, ενώ τα παιδιά της, ηλικίας τεσσάρων και έξι ετών, βρίσκονταν κάτω. Το αίμα είχε στάξει μέσα από τα ξύλινα πατώματα και είχε αρχίσει να πέφτει στον από κάτω όροφο. Τα δύο κοριτσάκια ήταν που τη βρήκαν – είχαν βάλει χαρτιά πάνω από τα αίματα. Ήταν ένα από τα πιο λυπητερά πράγματα που έχω δει στη ζωή μου».

H Nayler αναφέρει πως υπάρχει ένας τόπος εγκλήματος που αποτυπώθηκε βαθιά μέσα της. «Μια κοπέλα είχε ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου από τον σύντροφό της και εκείνος της είχε περάσει το κεφάλι μέσα από τον τοίχο. Δεν είχα ξαναδεί τόσο αίμα στη ζωή μου. Το θύμα ήταν στην ίδια ηλικία με εμένα, στο ίδιο ύψος, το ίδιο σώμα. Μου πήρε καιρό για να σταματήσω να το σκέφτομαι».

Η φωτογραφία παραχωρείται από την Donna Nayler

Και οι δύο γυναίκες λένε πως η δουλειά αυτή έχει επηρεάσει το πώς κοιτούν τον κόσμο, όχι όμως απαραίτητα προς το χειρότερο. Αν και λένε ότι πλέον αντιλαμβάνονται πιο έντονα πόσο διαδεδομένη και οδυνηρή είναι η μοναξιά, δηλώνουν πως πλέον κάνουν ό,τι μπορούν για να την αποφύγουν. «Υπήρξαν περιπτώσεις που κάποιος σε ένα σπίτι ήταν νεκρός μια εβδομάδα και οι συγκάτοικοί του δεν είχαν καταλάβει τίποτα», σχολιάζει η Nayler. «Προσπαθώ να χαμογελώ σε αγνώστους και να χαιρετώ τους φίλους μου διαρκώς, γιατί δεν κοστίζει και τίποτα ένα γεια».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η Elliott έχει κάνει μαθήματα νευρολογικού γλωσσικού προγραμματισμού ώστε να μπορεί να μιλάει με εμμονικούς συλλέκτες και να φτάνει στη ρίζα του προβλήματός τους. Επιπλέον, αυτή την περίοδο προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για να φτιάξει έναν ξενώνα. «Θέλω να σιγουρευτώ ότι οι άνθρωποι που χρειάζονται στήριξη θα την έχουν. Δεν θέλω ο κόσμος να μένει μόνος του στο σπίτι του και να πεθαίνει».

Περισσότερα από το VICE

Μια Ημιτελής Λίστα των Ενεργειών που Σχεδιάζει να κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ την Πρώτη Μέρα της Προεδρίας του

Η Ζωή των Ανήλικων Μποξέρ της Βορειοανατολικής Ταϊλάνδης

Είναι Τρελοί Αυτοί οι Youtubers: Οι TechItSerious Παίζουν Video Games με Ισχυρή Δόση Καφρίλας

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.