Περάσαμε 24 Ώρες Μαζί με έναν Σωσία του James Dean

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

O δρόμος για το Fairmount της Indiana είναι ευθύς και πλαισιώνεται από καλαμπόκι και γραμμές παροχής ηλεκτρικού ρεύματος. Στο τέλος του δρόμου βρίσκει κανείς τη μικρή πόλη 3.000 κατοίκων στην οποία μεγάλωσε ο ηθοποιός και θρύλος James Dean, η οποία εξακολουθεί να είναι περήφανη για το τέκνο της, 60 χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό του σε τροχαίο δυστύχημα και ενώ ήταν μόλις 24 ετών.

Το Fairmount, γιορτάζει κάθε χρόνο την κληρονομιά που άφησε πίσω του ο θρυλικός ηθοποιός με το James Dean Festival and car show. Αυτό που με είχε φέρει και πάλι σε αυτή την πόλη (είχα έρθει ξανά για το φεστιβάλ το 2009) ήταν ο διαγωνισμός σωσιών, αλλά δεν είχα καταφέρει να βρω έναν σωσία όλη την ημέρα. Τη στιγμή που ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω και να καταλήξω σε ένα από τα δύο τοπικά μπαρ με το όνομα Giant (μια αναφορά στην τελευταία ταινία του Dean), είδα το χαρακτηριστικό κόκκινο τζάκετ και εκείνο το χτένισμα-σήμα κατατεθέν και ήξερα ότι είχα βρει αυτό που έψαχνα.

Ο ηθοποιός, συγγραφέας, πωλητής αυτοκινήτων και επαγγελματίας σωσίας του James Dean, Scott Brimigion, είχε ταξιδέψει από την Καλιφόρνια για να πάρει μέρος στον διαγωνισμό. Ασχολείται μ' αυτό πολύ καιρό και στο παρελθόν έχει κερδίσει έναν σχετικό διαγωνισμό. Είχε μάλιστα ιδιαίτερη όρεξη να μου δείξει ένα μεγάλο λεύκωμα με εκατοντάδες φωτογραφίες στις οποίες υποδυόταν τον Dean: στη βροχή, μέσα σε αυτοκίνητα, πάνω σε μηχανές, φορώντας δερμάτινα, σ' ένα χωράφι, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Ένα βράδυ, πριν από πέντε περίπου χρόνια, ξύπνησε έχοντας δει ένα φοβερό όνειρο και έγραψε τα πάντα σχετικά με αυτό. Εν τέλει, κατέληξε να γίνει ένα μυθιστόρημα με τίτλο 8 Crosses on 4 Corners, με θέμα τη στοιχειωμένη διασταύρωση στην οποία σκοτώθηκε ο James Dean. Πιστεύει ακράδαντα πως το όνειρο του το χάρισε ο ίδιος ο Dean.

Είχε περάσει όλη την ημέρα του μέχρι εκείνη τη στιγμή με τον ξάδερφο του ηθοποιού και τώρα ήταν έτοιμος για τον διαγωνισμό, ο οποίος θα λάμβανε χώρα στην πλατεία της πόλης. Όταν φτάσαμε εκεί, έπαιζε μουσική μια μπάντα, οι James and Dean, που αποτελούνταν από δύο άτομα, τον James Elvis και τον Dean Presley. Όλη η πόλη βρισκόταν εκεί, με κάποιον μάλιστα να μου λέει ότι είναι το γεγονός που μαζεύει τον περισσότερο κόσμο κάθε χρόνο. Ο διαγωνισμός είχε δέκα συμμετέχοντες, κανένας όμως δεν πετύχαινε τόσο τέλεια τις ιδιομορφίες και τις γκριμάτσες του Dean όπως ο Scott. Κάποια στιγμή, κάθισε σε ένα καροτσάκι λίγο πιο μακριά από τους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους χωρίς να λέει κουβέντα. Έπειτα, μου είπε ότι προσευχήθηκε στη μητέρα του, η οποία είχε πεθάνει πρόσφατα, παρακαλώντας την να τον βοηθήσει να «νιώσει» τον Jimmy.

Ο Scott έμεινε μέσα στον χαρακτήρα καθ΄ όλο τον χρόνο που πέρασα μαζί του. Ήταν λες και το κόκκινο τζάκετ και τα γυαλιά ήταν μαγικά εργαλεία που του χάριζαν το πνεύμα του ηθοποιού. Πήγαμε παρέα στο σπίτι όπου μεγάλωσε ο ηθοποιός με σκοπό να ρωτήσουμε αν θα μπορούσαμε να μπούμε στο παλιό του υπνοδωμάτιο. Εγώ περίμενα υπομονετικά και άφησα τον Scott να διαπραγματευτεί. Γύρισε κάπως απογοητευμένος, λέγοντάς μου πως για λίγο δεν είχαμε πετύχει τον ιδιοκτήτη του σπιτιού. Ίσως μια άλλη φορά. Αράξαμε λοιπόν στη φάρμα και τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες. Ο Scott φορούσε τα ρούχα που φορούσε ο Dean στο Giant. Καθώς περνούσε η ώρα, εμφανίζονταν και άλλοι fans και ο Scott σταματούσε για να φωτογραφηθεί μαζί τους. Λίγο αργότερα ήρθε και ένα κινηματογραφικό συνεργείο, το οποίο γύριζε ένα ντοκιμαντέρ για τον Dean και τους οπαδούς του, τους επονομαζόμενους Deaners.

Ο διαγωνισμός δεν «τσούλησε» όπως τον περιμέναμε, μιας και κέρδισε ένας τύπος από το Detroit ή κάτι τέτοιο. Καθώς ο Scott ανέβαινε στη σκηνή, άκουσα κάποιον να παραπονιέται ότι έδειχνε πολύ σοβαρός. Ο κόσμος της πόλης ήθελε να διασκεδάσει. Οι άλλοι διαγωνιζόμενοι έφερναν τα μωρά τους πάνω στη σκηνή ή πετούσαν γλυκίσματα στον κόσμο. Κάποιος μάλιστα επιχείρησε να κάτσει στα πόδια των κριτών. Άλλοι ήταν απλώς ντυμένοι σαν παιδιά της δεκαετίας του '50. Ο τύπος με το μωρό κέρδισε τελικά και ο Scott αποφάσισε ότι έπρεπε να πάμε να πιούμε μερικές μπίρες. Είχε απογοητευτεί και παραπονιόταν ότι στην πόλη έπαιζε «πολλή μικροπολιτική», μιας και ένας από τους κριτές ήταν ένας παλιός του αντίπαλος, τον οποίο είχε κερδίσει στον ίδιο διαγωνισμό πριν από χρόνια.

Ο επόμενος προορισμός του θα ήταν το μέρος όπου ο James Dean άφησε την τελευταία του πνοή στις 30 Σεπτεμβρίου του 1955, σε μια διασταύρωση στο Cholame της Καλιφόρνια. Φεύγοντας, ο Scott φορούσε ακόμα το κόκκινο τζάκετ του, ελαφρώς καμπουριασμένος, με τον καπνό του τσιγάρου να τον ακολουθεί.

Περισσότερα από το VICE

Μέσα στον Σουρεαλιστικό Κόσμο της Pamela Anderson

«Τρυπώσαμε» στο Σπίτι της Ηθοποιού Έφης Γούση

Στα Παρασκήνια των Βραβείων Όσκαρ της Βιομηχανίας Πορνό