Ήταν ο Ιανουάριος του 2016 ο Χειρότερος Μήνας στην Ιστορία της Μουσικής;

Με τον χαμό του Colin Vearncombe, ευρύτερα γνωστού με το stage name Black αλλά και αυτόν του Paul Kantner, ιδρυτικού μέλους και κιθαρίστα των θρυλικών Jefferson Airplane, θέλω να πιστεύω πως κλείνει ένας κύκλος με θανάτους γνωστών μουσικών (και όχι μόνο). Ο πρώτος, έχασε τη ζωή του έπειτα από ένα τροχαίο που τον έστειλε για κάποιες ημέρες στην εντατική, ενώ ο Kantner, κατέληξε έπειτα από καρδιακή προσβολή στις 28 του μήνα. Σαν να μην έφτανε αυτό, την ίδια ακριβώς μέρα πέθανε και ένα ακόμη (ιδρυτικό) μέλος των Jefferson Airplane, η Signe Toly Anderson.

Πραγματικά, οι αριθμοί των μουσικών που πέθαναν κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα του χρόνου, ξέφυγαν. Ειδικά, αν προσθέσεις και τους ηθοποιούς στη λίστα, σε πιάνει κατάθλιψη. Μην ξεχνάμε πως λίγες ημέρες μετά τον David Bowie, πέθανε και ο υπέροχος, Alan Rickman. Πάντως, η αλήθεια είναι πως ο Ιανουάριος του 2016, μας είχε δείξει τις άγριες διαθέσεις του πριν καν μπει στη ζωή μας. Δηλαδή, από τον Δεκέμβριο, και δεν θέλω ούτε να φαντάζομαι τι μπορεί να συμβεί μέσα στους επόμενους μήνες. Αν η 3η Φεβρουαρίου του 1959 ήταν η μέρα που πέθανε η μουσική, τότε ο Ιανουάριος του 2016, ήταν ο μήνας που πέθανε ξανά.

Όλα ξεκίνησαν με τον θάνατο του Lemmy Kilmister, o οποίος, αν και αναμενόμενος λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε ο αγέρωχος rockstar, σόκαρε τους απανταχού fans και όχι μόνο. Μπορεί αυτός να ήρθε μέσα στο 2015 (28 Δεκεμβρίου), όμως, σηματοδότησε την αρχή ενός ντόμινο θανάτων που έχει μειώσει δραματικά το επίγειο ταλέντο. Από τον David Bowie και τον κιθαρίστα των Eagles, Glenn Frey, μέχρι τον Dale Griffin (ντράμερ των Mott the Hoople) και κάποια λιγότερο γνωστά ονόματα, όπως αυτό του Brett Smiley. H αλήθεια είναι πως, όταν πεθαίνει ένας μουσικός που έχει αγαπηθεί από εκατομμύρια κόσμο, είναι πολύ δύσκολο να το χωνέψεις μιας και το έργο αλλά και η εικόνα του, μένουν πίσω για να μας θυμίζουν πως τα είδωλα στη πραγματικότητα, δεν πεθαίνουν ποτέ.

Έκανα μια μικρή έρευνα, όμως δεν κατάφερα να βρω κάποιον μήνα που να είχε τόσους πολλούς θανάτους γνωστών ανθρώπων της τέχνης μαζεμένους. Σίγουρα έχουν υπάρξει και άλλες κακές περίοδοι, όμως, δεν έχω προσωπικά ζήσει κάτι παρόμοιο. Η αλήθεια είναι πως όλο αυτό που συμβαίνει δεν είναι καθόλου τυχαίο ή για να το θέσω καλύτερα, είναι δυστυχώς, κάπως αναμενόμενο. Όπως πολύ εύστοχα ανέφερε ένας φίλος σε σχετική κουβέντα, δυστυχώς, ανήκουμε σε μια γενιά, η οποία είναι καταδικασμένη να βλέπει την ιστορία της μουσικής να πεθαίνει. Ξέρω πως αυτό ακούγεται κάπως μακάβριο όμως, μέσα στα επόμενα χρόνια, θα πρέπει να αποδεχτούμε πως θα χάσουμε πολλούς, τεράστιους θρύλους της τέχνης. Το χειρότερο όμως είναι, πως, με τον τρόπο που (υπο)λειτουργεί η μουσική βιομηχανία σήμερα, είναι σχεδόν αδύνατο να δούμε έναν νέο David Bowie ή νέους Beatles για παράδειγμα. Εντάξει, θα μου πεις, φταίνε και οι καλλιτέχνες που δεν τη ψάχνουν και ακολουθούν πιστά τις προσταγές της μόδας και των μανατζαρέων. ΟΚ, δεν θα διαφωνήσω απόλυτα, όμως, αυτή είναι μόνο η μισή αλήθεια και τους αδικεί κάπως. Μεγάλη κουβέντα.

Όπως και να έχει, ο νέος χρόνος αποφάσισε με το καλημέρα να μας κόψει τον βήχα αλλά και την αισιοδοξία που διακατέχει τους πάντες τις τελευταίες ημέρες του εκάστοτε έτους. Ουσιαστικά, κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, πιστεύοντας πως μια νέα χρονιά, θα μας φέρει χαρά, λεφτά, έρωτες και λοιπές αηδίες, ενώ στη πραγματικότητα, το μόνο που μας προσφέρει, παραδοσιακά, κάθε 1η του Γενάρη, είναι απλώς κάποια από τα χειρότερα hangover της ζωής μας. Όμως, όλα γίνονται πολύ πιο θλιβερά, όταν το προηγούμενο βράδυ έπινες προς τιμήν του Lemmy, για να συνέλθεις με την είδηση του θανάτου του Bowie.

ΥΓ.: Την ώρα που έγραφα αυτό το κείμενο (31/1), έγινε γνωστός ο θάνατος του Sir Terry Wogan, πασίγνωστου εκφωνητή του BBC. Έτσι, για να κλείσει καλά ο μήνας.

Περισσότερα από το VICE

Μια Αναπάντεχη Συνάντηση με τον Παύλο Παυλίδη σε μια Αίθουσα Χορού

Οι Άστεγοι Έφηβοι που Ζουν σε Κοινόβια Χίπηδων

Μπήκαμε στον «Κεντρικό» και Μιλήσαμε με τα Μέλη της Θύρας 13 για την Απόφαση Κοντονή