Πώς Μπορείς να Ζήσεις σε Βίλες σε Όλο τον Κόσμο Χωρίς να Πληρώνεις Νοίκι;

To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Θες να ζήσεις σε ένα κάστρο; Σε ένα κανονικό νορμανδικό κάστρο στη Γαλλία; Δωρεάν; Φυσικά και θες, ακόμα και αν το κάστρο είναι «μικρό» και έχει δύο σκυλιά και δύο γατιά που πρέπει να φροντίσεις. Άλλωστε, σιγά το πράγμα. Μιλάμε ότι ΘΑ ΖΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΣΤΡΟ.

Ίσως να ακούγεται σαν μια μοναδική ευκαιρία, αλλά αυτού του είδους τα σκηνικά μπορεί κανείς να τα βρει συχνά στα διεθνή sites housesitting, εκεί όπου άγνωστοι πείθουν άλλους αγνώστους να τους αφήσουν να φροντίσουν τα σπίτια τους. Χωρίς να πληρώνουν νοίκι. Η περίπτωση με το νορμανδικό κάστρο είναι πέρα για πέρα αληθινή και τη βρίσκει κανείς στο αγαπημένο μου site του είδους, το Mind My House. Αν δε, αγοράσεις και μια συνδρομή αξίας 20 δολαρίων, τότε μπορείς να φτιάξεις και ένα πειστικό προφίλ, το οποίο μπορεί να σε οδηγήσει στο να ταΐζεις ένα λαμπραντόρ μέσα σε ένα άδειο γαλλικό κάστρο, μέσα σε μερικές μόλις εβδομάδες.

Τα παραπάνω τα έμαθα φέτος, ενώ φοιτούσα στο Πανεπιστήμιο της πόλης του Σικάγο, ένα άδειο και παγωμένο τοπίο, όπου βασιλεύει η απόγνωση. Είχα πάρει λίγο χρόνο για να γράψω τη διπλωματική μου, οπότε δεν είχα κάτι να με δένει στην εν λόγω πόλη πέρα από τα ελάχιστα λεφτά μου. Μόλις συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να βρω μια πτήση για Ευρώπη με μόλις 180 δολάρια μέσω Norwegian Air, το να φύγω για το εξωτερικό είχε, πλέον, μόνο ένα ζήτημα που έπρεπε να λύσω: το πού θα έμενα.

Έψαξα λοιπόν πληροφορίες στο Διαδίκτυο για το πώς να ταξιδεύεις τζάμπα και 20 δολάρια αργότερα είχα την απάντησή μου. Ήταν ένας χάρτης του κόσμου καλυμμένος με ανάποδα δάκρυα, με το κάθε ανάποδο δάκρυ αντιπροσωπεύει μια ευκαιρία να ζήσεις σε μια άλλη χώρα εντελώς δωρεάν.

Το site το οποίο διάλεξα ήταν το Mind My House, αλλά δεν είναι το μόνο της αγοράς. Υπάρχουν επίσης και τα Nomador, Trusted Housesitters και το House Carers, τα οποία ειδικεύονται και αυτά στο να προσφέρουν housesitting θέσεις σε σπίτια των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά, της Αυστραλίας, αλλά και της Ευρώπης.

Το ερώτημα όμως παραμένει: τι είδους άτομο «δανείζει» το κάστρο του σε έναν άγνωστο;

«Όταν πλέον φτάνουν σε μας, δεν θα τους έλεγες και αγνώστους», εξηγεί ο Paul Nash, ένας ιδιοκτήτης οικίας που χρησιμοποιεί το Trusted Housesitters. «Μετά την αρχική ανταλλαγή email, θα τα πούμε μέσω Skype ή FaceTime με τους υποψήφιους housesitters προτού πάρουμε την τελική μας απόφαση. Η ιδέα του να μπορείς να φύγεις και να πας διακοπές, γνωρίζοντας ότι κάποιος θα προσέχει τα κατοικίδιά σου είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Επιπλέον, έχεις και την ασφάλεια πως το σπίτι σου δεν θα μείνει άδειο για τόσες εβδομάδες. Στο τέλος δε των διακοπών, γυρίζεις σπίτι και το βρίσκεις καθαρό, τις γάτες σου χαρούμενες και ξεκούραστες και συχνά βρίσκεις και ένα έτοιμο γεύμα».

«Οι sitters έχουν συστάσεις καθώς και εγκεκριμένους αστυνομικούς ελέγχους, αν χρειάζεται», προσθέτει.

Με άλλα λόγια, από τη μεριά του ιδιοκτήτη της οικίας είναι μια φτηνή λύση, μειώνει τις πιθανότητες διάρρηξης και η γάτα σου δεν χρειάζεται να μείνει σε κάποιο κλουβί. Και αν και υπάρχουν υπηρεσίες housesitting με χρηματική αμοιβή, ισχύει πάντα ένας από τους βασικούς κανόνες της αγοράς: γιατί να πληρώσεις για κάτι, αν μπορείς το έχεις δωρεάν;

«Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι άνθρωποι για τους οποίους έχω κάνει housesitting, είναι πραγματικοί ταξιδιώτες» λέει η Dalene Heck, μια πεπειραμένη housesitter. Πέρυσι, εκείνη και ο άντρας της κέρδισαν το βραβείο Traveler of the Year του National Geographic, λόγω του τρόπου ζωής τους. Η Heck πλέον βρίσκει τέτοιες «δουλειές» μέσω γνωστών, μιας και έχει φτιάξει ένα δικός της δίκτυο. Η βάση της βρίσκεται στο σπίτι της οικογένειάς της στον Καναδά, αλλά, εδώ και έξι χρόνια, ζει από σπίτι σε σπίτι ανά τον κόσμο, ταξιδεύοντας σε κάθε γωνία της γης.

Η Heck λέει πως διατηρεί την επαφή της με την housesitting κοινότητα, καμιά φορά μέσω μυστικών γκρουπ στο Facebook. Όταν τη ρωτάω ποια είναι η μέση ηλικία ενός ατόμου που κάνει housesitting, μου λέει κάπου γύρω στα 50. «Είναι μια ηλικία πιο ελκυστική στους συνταξιούχους».

«Σε γενικές γραμμές, ναι, είναι το πιο δημοφιλές ηλικιακό γκρουπ», επιβεβαιώνει και ο Andy Peck, o ιδρυτής και CEO του Trusted Housesitters αν και «υπάρχουν και μερικά πιο νεαρά άτομα που παίρνουν κάποιες περιπτώσεις».

Είμαι μόλις 21 ετών, οπότε πολύ μακριά από το ηλικιακό γκρουπ του μέσου housesitter, ενώ ήξερα επίσης πως έπρεπε να χτίσω ένα πιο ανταγωνιστικό προφίλ. Ψάχνοντας για έμπνευση στο Διαδίκτυο, κατέληξα σε λέξεις όπως «ανεξάρτητη», «πολυταξιδεμένη» και άλλα τέτοια, ενώ έστειλα και 17 προσωπικά μηνύματα σε περιπτώσεις σπιτιών που με ενδιέφεραν. Δεν έκανα απλά αιτήσεις σε επαύλεις. Έκανα αιτήσεις σε ο,τιδήποτε φαινόταν ενδιαφέρον και περιπετειώδες.

Η Simone Gribble, μια travel blogger από την Αυστραλία, με είχε συμβουλέψει να βρω εκείνες τις περιπτώσεις «που δεν ήταν φανταστικές». Με αυτό, εννοούσε ότι τα «νέα πρόσωπα» πρέπει να ξεκινούν με περιπτώσεις housesitting που δεν είναι πολύ «πλουσιοπάροχες», έτσι ώστε να χτίσουν το προφίλ τους και την αξιοπιστία τους. Είναι μια καλή στρατηγική, ειδικά από τη στιγμή που, σε site όπως το Trusted Housesitters, υπάρχει σύστημα αξιολόγησης. Οπότε, το να σου «κάτσει» με τη μία αυτή η βίλα στην Τοσκάνη δεν είναι και πολύ πιθανό. Το σημείο-κλειδί είναι να ψάχνεις αυτές τις βίλες και να τις ξεπερνάς, ώστε να φτάσεις σε διαμάντια όπως αυτό:

«Royal Country Superhouse: Μακριά από την πόλη, απολαύστε έναν πράσινο κόσμο και τη ζωή ενός σοβιετικού χωριού. Μεγάλο, διώροφο σπίτι με πολλά δωμάτια. Η τουαλέτα είναι ξεχωριστή, εκτός της οικίας και χωρίς νερό. Κανείς δεν μιλάει αγγλικά και το σπίτι δεν διαθέτει μπάνιο. Τον χειμώνα το σπίτι είναι κρύο και θα πρέπει να θερμάνετε τις σόμπες και να φτυαρίσετε το χιόνι».

Ήταν η μόνη καταχώρηση για τη Λετονία και συμπλήρωσα αμέσως την αίτησή μου. Μου φάνηκε ένας εξαιρετικός τρόπος για να χτίσω το housesitting προφίλ μου.

Δύο μήνες αργότερα, εμφανίστηκα κοντά στο χωριό του Sidrabini της Λετονίας (πληθυσμός 115) με έναν φίλο και με οδηγίες να ψάξουμε για «τον τύπο με το πουλόβερ cookie monster». Η ιδιοκτήτρια, η Janis, δεν με είχε ρωτήσει για καμία άλλη πληροφορία πέραν της ημερομηνίας άφιξής μου και εγώ δεν ρώτησα τίποτε άλλο πέρα από το πώς διάολο έφτανε κανείς εκεί. Μετά από ένα σύντομο πέρασμά μου από την Αγγλία, για να δω μερικούς φίλους, πήρα μια πτήση της Ryanair για Ρίγα και εν συνεχεία βρέθηκα στη θέση του να προσπαθώ να πείσω έναν δύσπιστο πωλητή εισιτηρίων λεωφορείου πως ήθελα όντως να πάω στο Ergli.

Πρέπει να παραδεχτώ πως πέρασα φανταστικά. Το σπίτι ήταν γεμάτο από βιβλία αρχιτεκτονικής και τέχνης, ενώ τα βράδια παίζαμε μουσική όσο πιο δυνατά μπορούσαμε από το σοβιετικό ηχητικό σύστημα του σπιτιού. Περάσαμε την Πρωτοχρονιά με την οικογένεια της Janis, πίνοντας τόσο σπιτικό αλκοόλ που τα λετονικά άρχισαν να μας ακούγονται για αγγλικά. Παίξαμε χιονοπόλεμο ξανά και ξανά. Η τρύπα σε σχήμα καρδιά της εξωτερικής τουαλέτας, χάριζε μια απίστευτη θέα προς το χιονισμένο δάσος, κάτι που σίγουρα δεν έβλεπες όταν καθόσουν σε μια κανονική τουαλέτα. Ονομάσαμε το σπίτι The Bone House (Το κοκαλόσπιτο) λόγω του άσπρου χρώματός του και, μετά από 3 εβδομάδες, φύγαμε με βαριά καρδιά.

Συνολικά, ξοδέψαμε 30 δολάρια, κατά τη διάρκεια της παραμονής μας εκεί, τα οποία πήγαν σε τρόφιμα. Μαζί με τα αεροπορικά εισιτήρια, ξοδέψαμε και πάλι πολύ λιγότερα από όσα θα μας έφευγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, οπότε φαντάζομαι ότι το να ζεις έτσι όλον τον χρόνο μεγιστοποιεί τα κέρδη σου σε ένα τέτοιο επίπεδο.

«Ξέρω κόσμο που ξοδεύει 15 χιλιάρικα μέσα σε έναν χρόνο», λέει η Heck. «Μιλάμε για δολάρια Καναδά, οπότε περίπου 5.000 αμερικάνικα δολάρια».

Η Heck και ο άντρας της βγάζουν λεφτά από το travel blog τους, καθώς και από ένα e-book με θέμα το housesitting. «Ασχολούμαστε freelance με το βίντεο, το γράψιμο, κάνουμε διάφορα πράγματα», μου εξηγεί. «Έτσι λειτουργούν οι ψηφιακοί νομάδες. Όλοι μας έχουμε διάφορες πηγές εσόδων, έτσι ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε τον τρόπο ζωής μας».

Βέβαια, στην περίπτωση των μεγάλων ευκαιριών, υπάρχουν και οι μεγάλες ευθύνες. Η Heck και ο άντρας της έχουν αναγκαστεί να θανατώσουν έναν σκύλο κατά τη διάρκεια της παραμονής τους σε ένα σπίτι. Σε κτηνίατρο εννοούμε, δεν τον σκότωσαν με καμιά καραμπίνα σε στυλ Old Yeller. Μια άλλη φορά, όταν έμεναν σε μια έπαυλη του δεκάτου αιώνα («ήταν τεράστια, έμοιαζε με κάστρο»), η Heck αναγκάστηκε να την καθαρίζει για δύο ημέρες, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να ζήσουν σε αυτή. Η Gribble μού είπε μια ιστορία, για μια φορά που είχε μείνει σε ένα σπίτι με πάρα πολλά κατοικίδια και μια ημέρα ξύπνησε και συνειδητοποίησε πως κάποια από αυτά είχαν φάει κάποια άλλα. Επιπλέον, το να μένεις σε ένα σπίτι με κατοικίδια, σημαίνει πως δεν μπορείς να ταξιδέψεις στη χώρα που βρίσκεσαι.

Ο μέσος χρόνος όμως που χρειάζεται να ασχολείται κανείς κάθε ημέρα, είτε με το σπίτι είτε με τα κατοικίδια, είναι σχετικά λίγος, με την Gribble να υπολογίζει το χρονικό πλαίσιο στις τέσσερις ώρες για τους σκύλους και στις δύο ώρες για τις γάτες. Συνολικά, αποτελεί μια πολύ καλύτερη εμπειρία από το couchsurfing και υπό πολύ καλύτερες συνθήκες.

Άσε που θα έχεις πολλές ιστορίες να πεις στα διάφορα πάρτι σχετικά με εκείνη τη φορά που έζησες σαν βασιλιάς και δεν ξόδεψες δεκάρα.

Περισσότερα από το VICE

Στο Γηροκομείο τις Γιορτές

Πώς Συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη ο Νο1 Βρετανός Καταζητούμενος για Εμπόριο Κόκας

Τα Ring Girls της Ελλάδας που Πρέπει να Γνωρίσεις