Μπορεί στο Άμεσο Μέλλον να Δούμε έναν Έλληνα στο Νο1 της Παγκόσμιας Κατάταξης στο Τένις;

Στο εγγύς μέλλον το Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης της ATP θα είναι Έλληνας. Για την ακρίβεια θα είναι ο Θανάσης Κοκκινάκης. Δεν πρόκειται για προφητεία. Η βεβαιότητα ότι ο ευγενής νεαρός θα κάνει το όνειρο του πραγματικότητα και θα βρεθεί στην κορυφή του κόσμου δεν προκύπτει καν από το γεγονός ότι διαθέτει όλο το «πακέτο». Ταλέντο και σκληρή δουλειά συνδύασαν πολλοί στο παρελθόν, ωστόσο δεν πλησίασαν καν το τοπ-10. Έχει κάτι πολύ πιο σημαντικό. Όλα τα παραπάνω συν την καθοδήγηση υπό το άγρυπνο βλέμμα του πατέρα του. Ο Τρύφων Κοκκινάκης, ως πολιτικός μηχανικός, γνωρίζει πως για να κατασκευάσει ένα πολύ ψηλό κτίριο, απαιτείται κατάλληλο έδαφος και φυσικά γερά θεμέλια. Πάνω σε αυτή τη λογική χτίζει και την καριέρα του Θανάση.

Ο 19χρονος τενίστας, που αγωνίζεται με τα χρώματα της Αυστραλίας βρέθηκε για λίγες ημέρες στην Ελλάδα καλεσμένος του ΟΤΕ TV και έδωσε αγώνα επίδειξης, στον οποίο ξεδίπλωσε όχι μόνο τις τενιστικές του ικανότητες, αλλά και την ανθρωπιά του, καθώς το σύνολο των εσόδων του τα διέθεσε για την ενίσχυση του Ινστιτούτου Υγείας Παιδιού, με στόχο τη διεξαγωγή προληπτικών ελέγχων των νεογέννητων παιδιών σε όλη την Ελλάδα.

Έχοντας κάνει άλμα 687 θέσεων στην παγκόσμια κατάταξη (από το 758 στο Νο 71 τώρα) σε διάστημα δύο ετών, είναι φυσικό να βλέπει τον εαυτό του στο τοπ-10 σε μία πενταετία.

«Σε πέντε χρόνια θα είμαι 24 ετών και ελπίζω να είμαι στο τοπ-10 και να παίζω πραγματικά καλό τένις. Θέλω να κερδίσω ένα γκραν σλαμ, οι κορυφαίοι παίκτες αυτήν την περιόδο παίζουν το καλύτερο τους τένις στην ηλικία 25-28. Θα είμαι υπομονετικός, θα δουλεύω σκληρά και ελπίζω σε πέντε χρόνια να είμαι στο τοπ-10 και στους τελικούς του Λονδίνου (ΑΤΡ World Finals)», μου λέει ο Θανάσης, όταν μέχρι και πριν λίγα χρόνια, ο πατέρας του επέμενε ο γιος του να ακολουθήσει τα χνάρια του όπως ο Παναγιώτης (ο μεγάλος αδελφός του Θανάση είναι αρχιτέκτονας). Έτσι, ο μικρός ήταν στο πόδι από τις 6 το πρωί έως το βράδυ, έτρωγε και άλλαζε στα γρήγορα μέσα στο αυτοκίνητο για να προλάβει σχολείο και δραστηριότητες.

Παρότι είχε επιλέξει τι θέλει να κάνει στη ζωή του, προσπαθούσε να είναι καλός σε όλα (ελληνικό και αγγλικό σχολειό, έξι ώρες προπόνηση και πιάνο) χωρίς να διαμαρτύρεται, περιμένοντας απλώς να το πάρει απόφαση και ο πάτερ φαμίλιας. Σε αυτό βοήθησε και η μητέρα του, Βούλα. Εκείνη ήταν που πάτησε πόδι και τελικά έπεισε το σύζυγο της να επιτρέψει στον Βενιαμίν της οικογένειας να αφοσιωθεί στο τένις.

Έκτοτε ο Κοκκινάκης ο πρεσβύτερος, αφιερώθηκε στο να δώσει στον γιο του την απαιτούμενη ώθηση ώστε να μπει σε τροχιά και να κυνηγήσει το όνειρο του. Μακρύς ο δρόμος και οι οικονομικές απαιτήσεις τεράστιες. Τη στιγμή που άρχισαν να γίνονται δυσβάστακτες για την οικογένεια, βρέθηκε χορηγός και τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Πάντα όμως υπό την αυστηρή επίβλεψη του ίδιου.

Βλέποντας πολλούς σπουδαίους παίκτες να έχουν αυτοκαταστραφεί λόγω των επιλογών τους, είναι βέβαιο ότι ο Τρύφων δεν θα αφήσει τον Θανάση από τα μάτια του μέχρι να βεβαιωθεί ότι είναι απόλυτα έτοιμος να πετάξει ψηλά, όχι απλώς να ανοίξει τα φτερά του.

Στη διάρκεια των συνεντεύξεων που παραχώρησε για τα ελληνικά μέσα, ο Θανάσης Κοκκινάκης δεν σταμάτησε να απαντά στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων επί 2,5 ώρες και δεν ήταν σπάνιες οι φορές που γύρισε προς τον πατέρα του για να πάρει ένα νεύμα για το αν η απάντηση ήταν ΟΚ. Μάλιστα, σε μία περίπτωση όταν το νεύμα ήταν αρνητικό, η απάντηση άλλαξε. Μέχρι τώρα ξέραμε για την momager, Κρις Καρντάσιαν, νομίζω ότι επάξια μπορεί να αποδοθεί το «μπάμπατζερ» στον Τρύφωνα Κοκκινάκη.

Πειθαρχία, αυτή είναι η μαγική λέξη σύμφωνα με τον Θανάση Κοκκινάκη, που μπορεί να κάνει σπουδαίο έναν τενίστα: «Πειθαρχία. Το τένις είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με άλλα αθλήματα, γιατί δεν παίζεται μία σεζόν, αλλά σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, επομένως απαιτείται να είσαι ισχυρός πνευματικά και σωματικά για να αντεπεξέλθεις».

Αγαπημένος του παίκτης ο Μάρατ Σάφιν. Αλλά τι ήταν εκείνο που θαύμαζε στον Ρώσο πρώην Νο 1; «Μου άρεσε ο τρόπος που έπαιζε. Το γεγονός ότι έδειχνε τα συναισθήματα του. Πλέον οι παίκτες είναι πολύ συγκρατημένοι, το οποίο φυσικά είναι καλό για το παιχνίδι, αλλά σίγουρα για το κοινό παίκτες σαν το Σάφιν, κάνουν καλό στο άθλημα. Έβλεπες πότε είναι χαρούμενος και πότε θυμωμένος. Πάντως, θαυμάζω πολύ και τους Παγδατή και Χιούιτ, αλλά και τον Μαρκ Φιλιππούση».

Το κοινό των Σάφιν και Φιλιππούση είναι ότι δεν είχαν την εποπτεία, με αποτέλεσμα η «τρέλα» που τους έκανε να ξεχωρίσουν τενιστικά να γυρίσει μπούμερανγκ για την ίδια τους την καριέρα. Εκεί ακριβώς επεμβαίνει ο Τρύφων Κοκκινάκης.

Προτεραιότητα του είναι να κρατά το γιο του προσγειωμένο επαναλαμβάνοντας του: «Δεν βρήκες τη λύση για την παγκόσμια ειρήνη, ούτε ανακάλυψες το φάρμακο για τον καρκίνο. Διασκεδάζεις τον κόσμο παίζοντας τένις, βγάζεις χρήματα από αυτό και φρόντισε να βγάλεις κάτι καλό για σένα και για τους άλλους».

Στο πρώτο δυνατό τεστ διαχείρισης κρίσης, ο Θανάσης πήρε άριστα πρόσφατα, όταν ο φίλος και συναθλητής του, Νικ Κύργιος στη διάρκεια αγώνα κόντρα στον Σταν Βαβρίνκα του είπε on camera, ότι «ο Κοκκινάκης πήδηξε την φίλη σου (σ.σ. Αναφερόμενος στην Ντόνα Βένκιτς)». Ο γεννημένος στην Αδελαΐδα, Κοκκινάκης βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα των διεθνών μέσων ενημέρωσης, αποφεύγοντας τις δηλώσεις, με τον πατέρα του να βγαίνει μπροστά και να επισημαίνει δημοσίως ότι, «κάποιες φορές λες πιο πολλά όταν δεν λες τίποτα».

Έχοντας εντοπίσει τις αδυναμίες του χαρακτήρα του προσπαθεί να τις βελτιώσει, εκμεταλλευόμενος ταυχρόνα τα ατού του. «Μερικές φορές χάνω την υπομονή μου και την αυτοπεποίθηση μου στο παιχνίδι. Μπορεί να παίξω εξαιρετικά 3-4 εβδομάδες, στην συνέχεια να κάνω ένα κακό ματς και μετά να πέσω πολύ ψυχολογικά. Δουλεύω πάνω σε αυτό με το να μην βλέπω κανέναν…

Στα θετικά του χαρακτήρα μου είναι ότι είμαι ήρεμος στο κορτ και μπορώ να βρίσκω τι δουλεύει και το όχι. Όταν κάτι δεν πάει καλά στη διάρκεια του αγώνα κοιτάζω στην πλευρά που κάθεται η ομάδα μου, οι γονείς μου και ο προπονητής μου κι εκείνοι μου δίνουν κουράγιο και υποστήριξη στα δύσκολα ματς.

Μπορώ να μένω πνευματικά ισορροπημένος, παίζοντας καλό τένις στις δύσκολες στιγμές και στα μεγάλα τουρνουά, το οποίο είναι καλό».

Ο Μαρκ Φιλιππούσης στο παρελθόν και τώρα οι Κοκκινάκης και Κύργιος είναι τενίστες ελληνικής καταγωγής που διαπρέπουν στην Αυστραλία, καθόλου τυχαία αφού η χώρα της Ωκεανίας γνωρίζει και παρέχει ότι χρειάζεται ένας πρωταθλητής. Φυσικά, και ο Κοκκινάκης νιώθει τυχερός που ζει στην Αυστραλία: «Στην Αυστραλία είχα την απαιτούμενη στήριξη. Στην Ελλάδα το τένις δεν είναι το δημοφιλέστερο άθλημα, είναι πολύ πίσω από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Το να προσπαθείς να τα καταφέρεις ως επαγγελματίας τενίστας στην Αυστραλία, η οποία έχει μεγαλύτερη ιστορία στο τένις σίγουρα είναι πιο εύκολο. Από την σκοπιά του τένις ναι είμαι τυχερός, κατά τ' άλλα δεν με νοιάζει ότι γεννήθηκα στην Αυστραλία και όχι στην Ελλάδα».

Τι πονάει περισσότερο να χάνεις έναν μεγάλο αγώνα ή να αναγκάζεσαι να αποσυρθείς; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ξεκάθαρη για τον ύψους 1,96μ. τενίστα: «Το να αποσύρεσαι είναι το χειρότερο. Ήταν η δεύτερη φορά που αναγκάστηκα να αποσυρθώ στο US Open, μετά τα προκριματικά στην Ολλανδία, όταν αισθάνθηκα ένα τράβηγμα στο λαιμό σε ένα σερβίς. Όταν αποσύρεσαι νιώθεις σαν να εγκαταλείπεις τα όπλα και δεν έχεις δικαιολογία».

Πέρυσι τον Δεκέμβριο ο Κοκκινάκης βρέθηκε σε κοινό προπονητικό καμπ με τον Φέντερερ στο Ντουμπάι, τι τον εντυπωσίασε από τον Ελβετό, πιο επιτυχημένο τενίστα όλων των εποχών; Όλα λίγο πολύ. «Πρώτα απ όλα είναι πολύ ωραίος τύπος. Περνάς καλά μαζί του, έχει πολύ χιούμορ και κάνει πλάκα στο γήπεδο. Φυσικά, το εντυπωσιακό στην περίπτωση του είναι ότι δεν σταματά να βελτιώνει το παιχνίδι του, έχει 17 γκραν σλαμ νομίζω και προσπαθεί συνεχώς να γίνεται καλύτερος».

Και στον ελεύθερο του χρόνο ο Θανάσης με τον αθλητισμό ασχολείται. Λατρεύει να βλέπει αγώνες ΝΒΑ, είναι φαν των Καλάθη, Αντετοκούνμπο και Κουφού και υποστηρίζει ΑΕΚ. «Δεν είμαι φανατικός, αλλά υποστηρίζω την ΑΕΚ. Όλα ξεκίνησαν όταν ο θείος μου επέστρεψε στην Αυστραλία από την Ελλάδα και μου έφερε δώρο μία φανέλα του Ριβάλντο, ο οποίος έπαιζε στην ΑΕΚ τότε. Άρχισα να τους υποστηρίζω λιγάκι, αλλά δεν είχα ιδέα ότι είχαν υποβιβαστεί. Δεν παρακολουθώ τόσο πολύ την Σούπερ Λιγκ, ενδιαφέρομαι περισσότερο για το μπάσκετ».

Πρόσφατα ο Θανάσης έχασε την γιαγιά του, μάλιστα έκανε ταξίδι αστραπή από το Λονδίνο στην Αδελαϊδα λίγο πριν το Γουίμπλεντον για να της πει το τελευταίο αντίο. Ήταν για εκείνον απλώς η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου ή ενός κρίκου που τον ένωνε με την Ελλάδα. «Ήταν και τα δύο. Όταν ήμουν μικρός περνούσαμε πολύ χρόνο στο σπίτι της με τον αδελφό μου, μιλούσε κυρίως ελληνικά, μαγείρευε για εμάς και μου έπαιρνε γλυκά.

Όποτε πήγαινα σπίτι της με τάιζε τόσο που δεν άντεχα άλλο. Νομίζω ότι ψήλωσα τόσο πολύ γιατί με τάιζε τόσο πολύ. Μου λείπει και εκείνη και ο παππούς, έμεναν κοντά στο σπίτι μας και τους επισκεφτόμουν συνέχεια. Η άλλη μου γιαγιά από την πλευρά της μητέρας μου είναι εδώ στην Ελλάδα στο Βέλο Κορινθίας, επομένως δεν νιώθω ότι έχασα τους δεσμούς μου με την Ελλάδα, λόγω των γονιών μου. Σε ότι αφορά στο ελληνικό φαγητό είναι το αγαπημένο μου και είμαι τυχερός γιατί η μαμά μου μαγειρεύει καλά».

Περισσότερα από το VICE

Αναμνήσεις από τη «Δική» μου Όμορφη Πλατεία Βικτωρίας

Η Απίθανη Ιστορία του «Έλληνα Εσκομπάρ»

Δεν Θες να Βρεθείς στο «Κλουβί» με Αυτές τις Ελληνίδες