To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.Ο Slade στέκεται μπροστά από το ντουλάπι του, ανακατεύει με το χέρι μέσα σ' ένα μπολ όπου φτιάχνει το μείγμα για τα φημισμένα brownies του. Είναι μια συνηθισμένη σκηνή της φυλακής. Οι περισσότεροι από εμάς τους λευκούς στην Ε' Πτέρυγα, σχεδιάζαμε να μαζευτούμε την παραμονή των Χριστουγέννων για να φάμε μερικά σνακ και έτσι εκείνος δοκίμαζε μια νέα συνταγή.«Νομίζω ότι χρειάζεται μερικά Reese's Cups ακόμα και ίσως τέσσερις ή πέντε πίτες βρώμης», λέει. «Αλλά ακόμα δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω μ' αυτές. Σκεφτόμουν να λιώσω μερικά M&M's για να φτιάξω κόκκινη και πράσινη γαρνιτούρα ή ίσως να φτιάξω έναν μεγάλο χιονάνθρωπο με τα brownies. Θέλω να κάνω κάτι που να μας κάνει να νιώσουμε ότι είναι γιορτές εδώ μέσα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η αλήθεια είναι πως οι μέρες των γιορτών, στο Ομοσπονδιακό Σωφρονιστικό Ίδρυμα (FCI) στο Terre Haute στην Ινδιάνα, δεν έχει αντίστοιχη -εορταστική- ατμόσφαιρα. Ούτε και είχε ποτέ στη διάρκεια των τριών ετών που είμαι στη φυλακή.Σε αυτή τη φυλακή, ούτε το προσωπικό ούτε οι κρατούμενοι διακοσμούν τίποτα. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες του Άι Βασίλη, ούτε δέντρα με φωτάκια, ούτε κρέμονται διακοσμητικά στις κτηριακές μονάδες, ούτε και υπάρχει φάτνη. Το χριστουγεννιάτικο γεύμα -που είναι τμήμα του εθνικού μενού και σερβίρεται σε κάθε ομοσπονδιακό ίδρυμα- γινόταν πάντα πολύ βιαστικά, με τους δεσμοφύλακες να πηγαινοέρχονται πάνω-κάτω μπροστά από τα τραπέζια και να δίνουν εντολές, να απαιτούν να βιαστούμε, να φάμε και να φύγουμε. Σε όλες τις φυλακές που έχω βρεθεί -έξι ομοσπονδιακές φυλακές σε διάστημα δεκαοχτώ ετών- το μεγάλο γεύμα πάντα μου θύμιζε ότι εξακολουθώ να είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να απολαμβάνει τις γιορτές, έστω κι αν δεν μπορώ να τις απολαύσω παρέα με την υπόλοιπη κοινωνία. Όχι, όμως, στο Terre Haute.Αυτό που κάνει ιδιαίτερες τις γιορτές εδώ δεν είναι η έλλειψη των διακοσμητικών ή της έντονης ατμόσφαιρας του δείπνου. Για εμάς, όλα επικεντρώνονται στις «χριστουγεννιάτικες τσάντες» που είναι γεμάτες με συνηθισμένο junk food το οποίο οι άνθρωποι έξω το αγοράζουν εύκολα αλλά για τη φυλακή είναι εξεζητημένο. Αυτές οι τσάντες δεν είναι μόνο το μοναδικό δώρο που επιτρέπεται να λάβουμε στο Terre Haute, αλλά είναι γεμάτες με πράγματα επώνυμα που μπορούν εύκολα να πουληθούν, να ανταλλαχθούν ή να τα παίξεις στον τζόγο. Φέτος μου έδωσαν τη χριστουγεννιάτικη τσάντα νωρίς - ίσως το καλύτερο πράγμα που συνέβη στο σωφρονιστικό κατάστημα φέτος τις γιορτές.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Εάν θέλεις τη μαλακία σου, τότε κάτσε στ' αυγά σου, στο γαμημένο κελί σου και θα περάσουμε να την αφήσουμε». Αυτά ήταν τα λόγια του αξιωματικού πτέρυγας την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου, λίγο πριν αρχίσουν να μοιράζουν αγαθά, εδώ στο FCI Terre Haute.Ο συγκρατούμενός μου στο κελί κι εγώ, ήμασταν οι δυο τελευταίοι στην πτέρυγά μας που πήραμε τις τσάντες μας καιμ για να είμαι ειλικρινήςμ ήμασταν έκπληκτοι. Φέτος ήταν μεγάλες οι τσάντες και περιείχαν μερικά καλά πράγματα. Τις ανοίξαμε και μετρήσαμε 27 πράγματα σε καθεμία, όλα επώνυμα, τα οποία δεν θα έβρισκε κανείς σε φυλακή, καθώς επίσης και αγαθά που πολλοί από εμάς δεν είχαμε δει για χρόνια.«Πραγματικά Kellogg Fruit Loops και Apple Jacks - πλάκα μου κάνεις;» είπε ο συγκρατούμενός μου. «Δεν τα έχω δει από τη δεκαετία του '90. Είναι φοβερό».Έξω από το κελί μας, ακούσαμε τη γνωστή, συνηθισμένη αναταραχή που πυροδοτείται από την παράδοση των χριστουγεννιάτικων τσαντών.«Έχω δυο λουκουμάδες και εκείνες τις μπάρες Nestle Crunch».«Ποιος θέλει να στοιχηματίσει την τσάντα του σε μια παρτίδα σκάκι;».«Έχω 20 δολάρια για ολόκληρη την τσάντα» προσέφερε ένας κατάδικος ονόματι Tank. Ένας κρατούμενος που όλοι τον φωνάζουν Skittles φαινόταν σαν να ήταν σε αποστολή να αγοράσει κάθε Jolly Rancher που κυκλοφορούσε. Άλλοι έδιναν ναρκωτικά για κέρασμα. Ο γείτονάς μου, ο Dixon, φώναξε ότι ήθελε να ανταλλάξει τα καυτέρα φιστίκια του με μερικά φιστίκια με γεύση μπάρμπεκιου, ενώ ο συγκάτοικός του στο κελί ήθελε να αλλάξει τα δικά του μπισκότα με κρέμα, για μερικά Oreo. Η φάση μου θύμισε το Χρηματιστήριο Αξιών της Νέας Υόρκης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στον επάνω επίπεδο, ένας τύπος που λέγεται Lee, ο οποίος ζούσε στο τελευταίο κελί, είπε ότι ήθελε να ανταλλάξει δυο Chick-O-Sticks για ένα κουτί Lemonheads, μια προσφορά που τράβηξε την προσοχή πολλών.«Ορίστε, κολλητέ» είπε ένας τύπος που τον έλεγαν Block. «Άσε με να το πάρω».«Αποκλείεται» είπε ένας άλλος κρατούμενος που λεγόταν Red, καθώς άρχισε να τρέχει προς τα σκαλιά για να ανέβει στον όροφο. «Αυτή η μαλακία είναι δικιά μου».Συνειδητοποιώντας ότι τα σκαλιά ήταν πολύ μακριά, ο Block ήξερε πως ο μόνος τρόπος για να νικήσει τον Red ήταν να σκαρφαλώσει. Και αυτό ακριβώς έκανε. Πήδηξε και άρπαξε τα κάγκελα του δεύτερου επιπέδου και προσπάθησε να ωθήσει το σώμα του προς τα πάνω για να κερδίσει τον αγώνα.
Σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους στη φυλακή, μεγάλωσα σε ένα σχετικά σταθερό, παραδοσιακό ιταλο-καθολικό σπίτι. Έχω τρία αδέρφια, 14 θείες και θείους και 27 πρώτα ξαδέρφια από την πλευρά της μαμάς μου. Κάθε παραμονή Χριστουγέννων, όλοι οι συγγενείς μου συγκεντρώνονται για μια παραδοσιακή ιταλική γιορτή, όπου φαγητά όπως το χταπόδι, οι γαρίδες, τα λιγκουΐνι και πολλά ακόμα είναι αραδιασμένα πάνω σε πολλά τραπέζια. Και φυσικά, μόλις το ρολόι δείξει μεσάνυχτα, σερβίρεται το ιταλικό λουκάνικο που έχει μαγειρευτεί στο μπάρμπεκιου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την παράδοση, γιατί σήμαινε πως αμέσως μετά οι γονείς μου, οι τρεις αδερφές μου, οι παππούδες και εγώ θα επιστρέφαμε στο σπίτι μας και θα ανοίγαμε δώρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στη φυλακή όμως, οι αναμνήσεις μου από τις γιορτές ποικίλλουν, από χρόνια τίγκα στα ναρκωτικά στο σωφρονιστήριο USP Leavenworth, μεθυσμένα χρόνια στο USP Lewisburg, νηφάλιες στιγμές στο FCI Butner και αυτές που δημιουργούνται τώρα στο Terre Haute. Θυμάμαι περισσότερο εκείνα στο Butner, μια φυλακή όπου οι γιορτές των Χριστουγέννων τιμώνται. Κρεμάνε στολίδια στη βιβλιοθήκη, στο γυμναστήριο, στο ιατρείο και το εστιατόριο, ενώ μια ομάδα κρατουμένων από κάθε πτέρυγα προσφέρεται εθελοντικά για να διακοσμήσει τα κελιά μας, ένα πρότζεκτ που προβλέπει την τοποθέτηση χριστουγεννιάτικων δέντρων, φωτάκια, γιρλάντες, στεφάνια και στολίδια. Εάν δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς στολίζουν οι άνθρωποι στη φυλακή, θα σας έλεγα πως θα εκπλαγείτε με τις διακοσμήσεις που μπορούν να κάνουν με μερικά κλασσικά διακοσμητικά και υλικά.Αλλά ακόμα και στην καλύτερη φυλακή, όπως ήταν το Butner, παντού υπάρχουν πράγματα που θυμίζουν ότι οι χριστουγεννιάτικες γιορτές στη φυλακή είναι τόσο αληθινές όσο οι πευκοβελόνες στα ψεύτικα δέντρα μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη χρονιά που είχαμε οργανώσει «εκδήλωση συνάντησης» όπου η Αναπληρώτρια Επόπτης μάς ευχήθηκε «χρόνια πολλά», έπειτα ανακοίνωσε ότι ο νικητής του διαγωνισμού διακόσμησης κελιών ήταν μεταξύ της πτέρυγας Georgia Tech (η δικιά μου) και της Clemson. Ο νικητής θα έπαιρνε εξτρά δωροτσάντα. Πώς θα ξεπερνιόταν αυτή η ισοπαλία;«Τραγουδήστε μου», είπε η αναπληρώτρια επόπτης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι κρατούμενοι στάθηκαν εκεί, χωρίς να γνωρίζουν τι πραγματικά να κάνουν. Στη σιωπή απάντησε «Ελάτε παιδιά, πού είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων; Τραγουδήστε μου ένα τραγούδι και θα πάρετε όλοι μια δωροσακούλα».Πολλοί ήθελαν αυτή την έξτρα τσάντα, αλλά κανένας δεν έκανε τίποτα. «Είπα τραγουδήστε μου» φώναξε η αναπληρώτρια επόπτης. «Τραγουδήστε μου τώρα».Έδειξε έναν ισπανόφωνο κρατούμενο που μόλις μπορούσε να μιλήσει αγγλικά. «Άρχισε να τραγουδάς. Έλα, ξεκίνα να τραγουδάς τώρα. Έλα, θα το κάνω μαζί σου. Jingle Bells, Jingle Bells, Jingle all the - ».Διστακτικά, ο τύπος άρχισε να τραγουδάει και μετά μπήκαν κι άλλοι στο παιχνίδι.Ένιωσα ότι έπαιρνα μέρος σε μια σουρεαλιστική παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά την ίδια στιγμή ήταν τόσο αστείο που έπρεπε να κρύψω το πρόσωπό μου ώστε να μην μπορεί να με δει. Το κορυφαίο όλων ήταν ότι στάθηκε στη μέση της πτέρυγας και άρχισε να κλαίει καθώς ένιωσε πως βάζοντάς μας να τραγουδήσουμε είχε συμβάλλει προσωπικά στην αναμόρφωσή μας.Αργότερα εκείνη την ημέρα, στο Butner, το μενού ήταν διαφορετικό από αυτό που προβλεπόταν σε εθνικό επίπεδο, αφού μεταξύ άλλων μας έδωσαν δυο είδη πίτας και πρόσβαση σε μπαρ λαχανικών όπου μπορούσες να φας όσο και ό,τι ήθελες. Και ενώ βγαίναμε από το εστιατόριο, μέλη του προσωπικού μας έδιναν κουτιά με μπισκότα και ένα μπουκάλι εγκ-νογκ.Περπατώντας προς την πτέρυγά μας, εκείνη την παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα πριν από αρκετά χρόνια, ένιωσα Χριστούγεννα όσο μπορεί να νιώσει κανείς κλεισμένος στη φυλακή. Δεν μπορώ να περιμένω κάτι ανάλογο στο σωφρονιστικό κατάστημα που είμαι σήμερα, αλλά έχω στα χέρια μου μερικά σακουλάκια μπισκοτάκια Famous Amos, αφού έκανα τις καθιερωμένες ανταλλαγές μου. Αυτά θα ταιριάξουν πολύ ωραία με τα φημισμένα brownies του Slade.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
