Είναι Δύσκολη η Απόφαση να Φύγεις μια για Πάντα από την Ελλάδα

Προφανώς όχι μόνο οι τελευταίες μέρες, αλλά τα τελευταία χρόνια, έχουν σπρώξει πολλούς νέους Έλληνες και νέες Ελληνίδες πιο κοντά στην έξοδο από τη χώρα. Άλλοι για καλύτερα μεταπτυχιακά, άλλοι για να βρουν πιο εύκολα δουλειά. Γενικά, για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Είναι η νέα γενιά μεταναστών, που ανοίγει τα «φτερά» της για άλλες χώρες, με πιο δίκαιες κοινωνίες και καλύτερα οργανωμένο κρατικό σύστημα.

Η Μαρία είναι μία από αυτούς τους νεο-μετανάστες. Το Λονδίνο θα αποτελεί το καινούριο «σπίτι» της από το τέλος του καλοκαιριού. Θα μείνει αρχικά στην ξαδέρφη της -μόνιμη κάτοικος Αγγλίας- και θα αναζητήσει δουλειά -ό,τι να 'ναι για αρχή- ενώ παράλληλα σκοπεύει να πραγματοποιήσει και τις μεταπτυχιακές της σπουδές. Κι αν κάποτε δεν σκεφτόταν καν το ενδεχόμενο να αφήσει την «Ελλαδίτσα», τώρα φαντάζει -και είναι- λύση ανάγκης. Πόσο εύκολη, ή δύσκολη, είναι μια τέτοια απόφαση;

VICE: Γιατί φεύγεις;
Μαρία: Ανεργία. Δεν νομίζω ότι είναι κάποιος άλλος ο πιο βασικός λόγος για να αναζητήσει κάποιος την επαγγελματική του τύχη στο εξωτερικό. Η ανεργία έχει χτυπήσει «κόκκινο», ειδικά στους νέους - περίπου 50%. Επίσης, το αντικείμενο πολλών ελληνικών Α.Ε.Ι., συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου σχολής -Κοινωνική Πολιτική, Πάντειος- είναι γενικό. Έτσι, πέρα από την αναζήτηση εργασίας, πάντα σκέφτεσαι και ένα καλό μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, για να έχεις περισσότερη τύχη για κάποια δουλειά. Ακόμη, στο εξωτερικό, εκτός από περισσότερες θέσεις εργασίας, υπάρχει αξιοκρατία και πιο πολλές πιθανότητες να εμπιστευτούν και να ανταμείψουν έναν νέο.

Τι ήταν αυτό το κάτι που σε έκανε πραγματικά να πεις «φεύγω»;
Μετά το πτυχίο μου, έψαχνα για δουλειά έναν χρόνο. Κάθε μέρα βιογραφικά, συνεντεύξεις. Τίποτα. Έφθασα σε ένα όριο. Οι μοναδικές δουλειές που έχεις ελπίδα να βρεις ως νέος/νέα είναι συγκεκριμένες. Δυο-τρεις κλάδοι. Οπουδήποτε αλλού -ενίοτε και σε αυτούς τους κλάδους- ζητούν προϋπηρεσία. Πώς να αποκτήσω προϋπηρεσία αν δεν μου δώσεις την ευκαιρία να ξεκινήσω; Το κράτος και η νοοτροπία αυτή μας στέλνει στο εξωτερικό, όσο και να θέλουμε να το «παλέψουμε» στη χώρα μας. Εδώ, δεν εμπιστεύονται τα νέα παιδιά. Δεν μας βοηθάνε να εξελιχθούμε.

Όταν επιτέλους βρήκα μια δουλειά -καμία σχέση με το αντικείμενο σπουδών μου- και είπα στην ξαδέρφη μου, που ζει στο Λονδίνο, πόσα χρήματα πληρώνομαι τον μήνα, μου είπε «έλα εδώ να ζήσεις όπως σου αξίζει». Ο μισθός μου ήταν το ¼ του δικού της. Με «έψησε» και αυτή να πάω.

Σκέφτεσαι να μείνεις για πάντα στο εξωτερικό;
Αν με ρωτούσες πριν κάποια χρόνια θα σου έλεγα όχι. Σήμερα, ίσως το σκέφτομαι πιο σοβαρά για μόνιμα έξω. Βέβαια, εξαρτάται και το τι θα δω εκεί. Πόσο θα με ικανοποιεί η ζωή, εκτός της δουλειάς. Διότι, ναι μεν οι μισθοί είναι σαφώς καλύτεροι, αλλά η ζωή είναι πιο ακριβή και ο τρόπος ζωής δεν είναι το ίδιο ανεκτός για όλους. Θα ήθελα όμως για κάποια χρόνια να μείνω σίγουρα.

Οι τελευταίες ημέρες πώς σε έχουν επηρεάσει σε αυτή σου την απόφαση;
Από τη μία λες δεν θα φύγω. Θα ψηφίσω «Όχι», θα μείνω να αγωνιστώ εδώ· για να σταματήσουμε να είμαστε υποχείρια των όποιων Γερμανών. Nα πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να σταθούμε όρθιοι με τις δυνάμεις μας. Από την άλλη, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση τρομοκρατίας. Δεν ξέρουμε αν αύριο θα έχουμε χρήματα. Κάποιοι λένε ότι δεν θα είμαστε στην ευρωζώνη ή ακόμα και στην Ευρώπη. Και έτσι, ίσως σκεφτώ να φύγω ακόμα πιο γρήγορα. Αντί για 2 μήνες, σε 1 μήνα.

Αν δεν το είχες στο μυαλό σου να φύγεις, θα σε έκαναν οι τελευταίες εξελίξεις να αρχίσεις να το σκέφτεσαι;
Εξαρτάται τι θα κριθεί τις επόμενες ημέρες ή και τι θα αποφασιστεί την Κυριακή στο δημοψήφισμα. Αν επιβεβαιωθούν οι «κακές γλώσσες», έρθουν «μαύρες ημέρες» και δεν είχα στο μυαλό μου να φύγω, ναι θα έφευγα. Όχι για κάποιον άλλον λόγο αλλά για να βοηθήσω οικονομικά τους δικούς, την οικογένειά μου. Άρα, ναι θα το σκεφτόμουν σοβαρά.

Οι δικοί σου τι λένε για αυτή σου την απόφαση;
Ποτέ δεν προσπάθησαν να με αποτρέψουν. Ίσα-ίσα, με στήριξαν από την πρώτη στιγμή.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.