Ο Πατέρας μου Ήταν Ένας Θρήσκος Παιδεραστής και τον Έβαλα στη Φυλακή

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Ήταν 25 Απριλίου του 2012. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και έτρωγα μεσημεριανό με την αδερφή μου σε μια υπαίθρια καφετέρια. Είπε ότι ο πατέρας μου παρενοχλούσε τις τέσσερις μικρές μου αδερφές πίσω απ' την πλάτη μου, τα τελευταία είκοσι χρόνια. Δεν είχε σκοπό να μου το πει, είπε, μέχρι να πεθάνει ο πατέρας μας, για να μην ντροπιαστεί η οικογένεια. Πρόσφατα, όμως, εκείνος κληρονόμησε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και ζήτησε αμέσως διαζύγιο από τη μητέρα μου, απαιτώντας να πάρει την επιμέλεια της μικρότερης αδερφής μας, η οποία τότε ήταν 16. Η αδερφή μου, μου είπε ότι ήθελε να προσπαθήσω διακριτικά να βοηθήσω τη μικρή μας αδερφή να παραμείνει υπό την επιμέλεια της μητέρας μας – και πάνω απ' όλα να μη μάθει κανείς εκτός οικογένειας τι συνέβαινε.

Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου ότι ο ευσεβής, αφοσιωμένος πατέρας μου ήταν ικανός να παρενοχλήσει τα ίδια του τα παιδιά. Κι όμως, την ίδια κιόλας στιγμή, ήξερα ακριβώς τι έπρεπε να κάνω. Εφόσον ο πατέρας μου βίαζε τις αδερφές μου, έπρεπε να φύγει. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κρατήσω μυστικό.

Εκείνο το βράδυ, τηλεφώνησα στην Υπηρεσία Προστασίας Παιδιών για να μάθω τι έπρεπε να κάνω. Μου ζήτησαν να μιλήσω στη μητέρα μου πριν καλέσω την αστυνομία. Την πήρα τηλέφωνο το ίδιο βράδυ και της ζήτησα να έρθει σπίτι μου. Όσο την περίμενα να φτάσει, ένιωσα να με κυριεύει ένας πανάρχαιος, οργισμένος δαίμονας. Με το που έφτασε, τη ρώτησα αν γνώριζε τι συνέβαινε. Χαμήλωσε το βλέμμα της. «Ναι», είπε χαμηλόφωνα. «Όμως θέλω να τιμωρηθώ μαζί του. Μου τον ανέθεσε ο Θεός».

Έχασα το μυαλό μου. Έβγαλα τέτοια ουρλιαχτά που πετάγονταν σάλια από το στόμα μου. Το πρόσωπό μου είχε παραμορφωθεί από την οργή και την απόγνωση. Εκείνη είχε απλώς σκυμμένο το κεφάλι. Τα χείλη της σφραγισμένα. Δεν έλεγε κουβέντα. Έσκυψα από πάνω της, βρίζοντας, κατηγορώντας και ανακρίνοντάς την. Πώς είναι δυνατόν να επέτρεψε να συμβεί τέτοιο πράγμα στις κόρες της; Απαιτούσα να μάθω.

Αυτό συνεχίστηκε για ώρες, με τη μητέρα μου να αρνείται να κουνηθεί και να συνεργαστεί. Στο τέλος ήμουν τόσο εξαντλημένος που δεν είχα δυνάμεις να συνεχίσω. Την έδιωξα, δίνοντάς της υπόσχεση ότι δεν θα σταματούσα μέχρι να δω τον πατέρα μου να μπαίνει στη φυλακή γι' αυτά που έκανε. Έφυγε γρήγορα χωρίς να πει λέξη. Η πόρτα βρόντηξε πίσω της.

Ύστερα από δεκαπέντε λεπτά, άκουσα έναν χτύπο στην πόρτα μου. Ήταν η μητέρα μου.

«Ο πατέρας σου ομολόγησε τα πάντα. Θέλω να πας στο αστυνομικό τμήμα να υποβάλεις μήνυση. Δεν θέλω να το κάνουμε τηλεφωνικά», είπε τελικά.

Θυμάμαι ακόμα τη μαμά μου να κάθεται στο έδαφος με απλωμένα τα πόδια στο πάρκινγκ των δικαστηρίων, ακουμπώντας την πλάτη στο αυτοκίνητο. Ένας αστυνομικός, της έπαιρνε κατάθεση. Μέχρι να γυρίσουμε πίσω στο διαμέρισμα των γονιών μου, το μέρος είχε γεμίσει με δεκάδες αστυνομικούς.

Δεν τον συνέλαβαν εκείνο το βράδυ, όμως τον υποχρέωσαν να φύγει από το σπίτι. Λίγες εβδομάδες αργότερα, το έσκασε από τις ΗΠΑ και πήγε στη Γεωργία, έχοντας πάρει 20.000 δολάρια από τον κοινό λογαριασμό που είχε με τη μητέρα μου. Στη Γιορτή του Πατέρα έγραψε γράμματα στις αδερφές μου, κατηγορώντας τη μητέρα μου για την αδιαφορία της για το σεξ και λέγοντας ότι αυτός ήταν ο λόγος που τις παρενόχλησε.

Έδειχνε να ξεκινά μια νέα ζωή, με νέο λογαριασμό στο LinkedIn και πολλές αναρτήσεις στο Facebook για τις περιπέτειές του στη νέα του χώρα. Παρακολουθούσαμε ανήμποροι καθώς o περιχαρής πατέρας μας επιδείκνυε την απόδρασή του από τη δικαιοσύνη. Τελικά, επέστρεψε στην Αμερική.

Οι γονείς μου ήταν βαθιά θρησκευόμενοι. Όριζαν τις ζωές τους μέσω της ευσέβειας και της αυστηρής προσήλωσης στη Βίβλο. Οι αδερφές μου κι εγώ δεν πήγαμε σχολείο. Κάναμε τα μαθήματα στο σπίτι και μεγαλώσαμε μέσα στη φτώχεια, σε μια φάρμα στο αγροτικό Kentucky. Καμία εκκλησία δεν ήταν αρκετά συντηρητική για τους γονείς μου κι έτσι λάτρευαν τον Θεό στο σπίτι μαζί με εμάς και κάποιους ακόμα που ήταν επίσης δυσαρεστημένοι με τις υπερβολές της σύγχρονης εκκλησίας. Περνούσαμε σχεδόν όλο τον καιρό στο σπίτι. Χόμπι και κοινωνικοποίηση δεν υπήρχαν.

Ο πατέρας μου ήταν συναισθηματικά απόμακρος και είχε βίαιη συμπεριφορά, όμως τον αγαπούσα. Μεγάλωσα απομονωμένος και στερημένος από ένα τρυφερό άγγιγμα, ζηλεύοντας τις αδερφές μου που περνούσαν πολλή ώρα στα γόνατα του πατέρα μου και που έμοιαζαν να παίρνουν πολλή αγάπη στην αγκαλιά του. Αργότερα έμαθα ότι κάθε φορά που έβλεπα τον μπαμπά μου να αγκαλιάζεται με τις αδερφές μου –συνήθως αργά τη νύχτα στο τραπέζι της κουζίνας, ενώ έπαιζαν βιντεοπαιχνίδια–, εκείνος είχε τα χέρια του στο βρακί τους. Τις νύχτες, αφού εγώ και η μητέρα μου πέφταμε για ύπνο, τους έκανε χειρότερα πράγματα. Στην πορεία συνειδητοποίησα ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια είχα γίνει μάρτυρας στην καθημερινή σεξουαλική παρενόχληση των αδερφών μου, η οποία γινόταν μπροστά στα μάτια μου.

Όσο ο πατέρας μου περίμενε στη φυλακή για να δικαστεί, έδειχνε αποφασισμένος να διαψεύσει τις κατηγορίες εναντίον του. Δήλωσε αθώος και ξόδεψε τα τελευταία χρήματα που του είχαν απομείνει σε έναν ακριβό συνήγορο υπεράσπισης. Φοβόμουν ότι θα κατάφερνε να απαλλαχθεί από τις κατηγορίες. Αν αυτό συνέβαινε, πίστευα ότι η πρώτη του ενέργεια ως ελεύθερου ανθρώπου θα ήταν να πάρει ένα όπλο και να με σκοτώσει στον ύπνο μου.

Ψυχικά, είχα καταρρεύσει. Είχα εφιάλτες κάθε βράδυ· έβλεπα ότι κυνηγούσα τον πατέρα μου μέσα σε έναν τεράστιο λαβύρινθο (κάποιες φορές είχε τη μορφή ενός γιγάντιου σπιτιού γεμάτου με διαδρόμους και ατέλειωτα δωμάτια, κάποιες άλλες είχε τη μορφή ενός βιομηχανικού συγκροτήματος, ενώ άλλες τη μορφή στραβών, πλακόστρωτων δρόμων κάποιας πόλης της ανατολικής Ευρώπης). Έτρεχε λίγο πιο μπροστά από μένα και ξέφευγε συνεχώς, κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια μου. Μερικές φορές έπεφτε κάτω με την κοιλιά και μπουσουλούσε κάτω από κάποιον αεραγωγό ή έμπαινε σε κάποια ρωγμή και μετά πεταγόταν προς το μέρος μου με τα χέρια απλωμένα για να με στραγγαλίσει. Συχνά ξυπνούσα βγάζοντας μια πνιχτή κραυγή.

Πάθαινα τακτικά κρίσεις πανικού και είχα τόσο ζωντανά φλας μπακ, που «έσβηνα» χωρίς να θυμάμαι τι είχε προηγηθεί. Δεν μπορούσα να προβλέψω τι θα τα πυροδοτούσε. Κάποιες φορές, μια σκηνή από ταινία που έδειχνε κυνηγούς ελαφιών ή διάφορα στιγμιότυπα από την αγροτική ζωή μπορούσαν να με φέρουν σε κατατονική κατάσταση καθώς ξαναζούσα σκηνές από το παρελθόν μου. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να κουνηθώ, δεν μπορούσα να μιλήσω και με το ζόρι ανέπνεα. Ο κόσμος γύρω μου σιγά σιγά χανόταν, και τη θέση του έπαιρναν οι παραισθήσεις από τη ζωή στη φάρμα με τον πατέρα μου. Μερικές φορές ξυπνούσα μέσα στη νύχτα προσπαθώντας να ανασάνω. Εμφάνιζα συμπτώματα διασχιστικής διαταραχής, πάθαινα κρίσεις πανικού και είχα αυτοκτονικές σκέψεις καθημερινά.

Η σχέση μου με τη γυναίκα μου και την οικογένειά μου επιδεινώθηκε πολύ γρήγορα. Η μητέρα μου, σε κατάσταση αμόκ, επιχείρησε να παραχωρήσει την επιμέλεια της μικρής μου αδερφής στο κράτος, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να βρει δουλειά για να αντικαταστήσει το εισόδημα που έφερνε σπίτι ο πατέρας μου. Οι σχέσεις μου με τις αδερφές μου ήταν τεταμένες. Η μοναδική αγάπη που είχαν πάρει στη ζωή τους, όσο «τσακισμένη» κι αν ήταν, είχε προέλθει από τον άντρα που είχα απομακρύνει εγώ. Προσπαθούσαν να σταθούν στα πόδια τους, όμως αρνούνταν να δουν ψυχολόγο και να λάβουν οποιαδήποτε άλλη βοήθεια. Αντ' αυτού, επέλεξαν να υπομείνουν στωικά τον πόνο. Ξεσπούσαν πάνω μου κι αυτό επειδή μάλλον ήμουν ο εύκολος στόχος. Με κατηγορήσαν ότι είμαι «τοξικός» και ψυχικά ασταθής.

Έπειτα από ένα χρόνο στον οποίο προσπαθούσα να αποτρέψω την κατάρρευση της οικογένειάς μου, δεν άντεξα άλλο. Έπρεπε να αποδράσω. Έπιασα καινούργια δουλειά και μετακόμισα. Δύο μήνες αργότερα, η γυναίκα μου, ύστερα από επτά χρόνια γάμου, ξεκίνησε να κάνει διάφορους δεσμούς, μέχρι που μου είπε ότι δεν πήγαινε άλλο. Κάναμε αίτηση διαζυγίου. Μέσα σε τέσσερις μήνες είχε μετακομίσει στο σπίτι των γονιών της στην Tampa της Φλόριντα, αφήνοντάς με μόνο μου σε μια καινούργια πόλη. Στο σημείο αυτό, η οικογένειά μου είχε σταματήσει εντελώς να μου μιλάει.

Την ίδια εποχή, έχασα την πίστη μου και άρχισα να κατηφορίζω προς έναν ψυχρό αθεϊσμό. Μελετούσα μετά μανίας φυσικές επιστήμες για περισσότερο από ένα χρόνο, διαβάζοντας βιβλία του Richard Dawkins και του Carl Sagan. Παρακολούθησα όλα τα επεισόδια του NOVA και του Cosmos που μπόρεσα να βρω. Η αλήθεια είναι ότι είχα αρχίσει να απομακρύνομαι από τη θρησκεία καιρό πριν, όμως πλέον άγγιζα τα όρια του μηδενισμού. Αν μη τι άλλο, το να αφοσιώνομαι στα άτομα, τα μόρια, στην ατέλειωτη σκόνη και στα αέρια του σύμπαντος –στα αληθινά πράγματα, δηλαδή– ήταν ένα κράτημα για εμένα κάθε φορά που ένιωθα ότι τα πάντα στη ζωή μου ήταν ένα ψέμα. Μη μπορώντας να προσευχηθώ σε κάποιον, έγινα πιο μελαγχολικός.

Στράφηκα στο σεξ, στα ναρκωτικά και στο heavy metal για να μην αισθάνομαι τον πόνο και να διώξω τους εφιάλτες. Έβαζα στο τέρμα Nine Inch Nails καθώς οδηγούσα στους παράδρομους της δυτικής Washington. Η μαριχουάνα, το αλκοόλ, το MDMA και τα μαγικά μανιτάρια με βοηθούσαν να κρατήσω μακριά τους χειρότερους εφιάλτες και μου δημιουργούσαν ένα φευγαλέο συναίσθημα ευτυχίας και ηρεμίας. Είχα πέσει με τα μούτρα στη δουλειά – έκανα τα πάντα για να αποσπάσω την προσοχή μου. Ήμουν ένα ιδρωμένο, καταπονημένο, νευρικό ράκος. Έβαλα γρήγορα κιλά, δεν μπορούσα να κοιμηθώ και γέμιζα το κεφάλι μου και το σώμα μου με οτιδήποτε μπορούσε να καλύψει το κενό στην κουρελιασμένη ψυχή μου.

Πέρασαν δύο χρόνια. Η ψυχική μου υγεία όλο και χειροτέρευε καθώς πλησίαζε η δίκη του πατέρα μου. Το πρωί της 4ης Σεπτεμβρίου του 2014 έλαβα ένα τηλεφώνημα από την εισαγγελέα. Ήταν σύντομο. Μου είπε ότι ο πατέρας μου δήλωσε ένοχος για όλες τις κατηγορίες και ότι του επιβλήθηκε ποινή 160 μηνών. Έκλαιγα όλο το πρωί, πλημμυρίζοντας με όλα τα συναισθήματα που υπάρχουν. Ήμουν το μοναδικό μέλος της οικογένειάς μου που κατέθεσε εναντίον του πατέρα μου κατά την ακρόασή του αργότερα τον ίδιο μήνα. Δεν έκρυψα τίποτα στην κατάθεσή μου. Ήλπιζα ότι η δικαστής θα του επέβαλλε τη μεγαλύτερη δυνατή ποινή που προέβλεπε ο νόμος. Και όντως το έκανε.

Ο πατέρας μου τώρα βρίσκεται στις σωφρονιστικές εγκαταστάσεις Coyote Ridge, στην ανατολική Washington. Δεν του έχω μιλήσει ξανά από εκείνο το βράδυ που κάλεσα την αστυνομία.

Ακόμα και κάτω από τις ιδανικότερες συνθήκες, οι σχέσεις μεταξύ πατεράδων και γιων είναι περίπλοκες. Εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης ξυπνούν ένστικτα που αναγκάζουν τους γιους να μαθαίνουν από τους πατεράδες τους, να γίνονται σαν κι αυτούς, όμως και να επαναστατούν εναντίον τους, να είναι διαφορετικοί και να φέρνουν τον αέρα της αλλαγής στη φυλή. Εγώ άρπαξα ένα αλυσοπρίονο, τεμάχισα τον ιστό της κοινωνικής ειρήνης και πλήρωσα το τίμημα. Όσο κακός άνθρωπος κι αν ήταν ο πατέρας μου, παλεύω ακόμα με τις ενοχές που έχω επειδή έβαλα τον άνθρωπο που αγαπούσα και θαύμαζα για χρόνια σε ένα στενό, βίαιο κελί, στο οποίο, ως παιδόφιλος, κινδυνεύει συνεχώς. Ξέρω ότι βρίσκεται εκεί που του αξίζει και ξέρω ότι η κοινωνία είναι ασφαλέστερη όσο εκείνος είναι πίσω από τα σίδερα, όμως ο πόνος τού να ξέρω ότι εγώ τον έβαλα εκεί δεν μπορεί να φύγει.

Με τον καιρό, όμως, άρχισα επιτέλους να νιώθω ότι οι πληγές μου σιγά-σιγά κλείνουν. Οι όμορφες μέρες μου είναι περισσότερες από τις άσχημες τώρα. Για πρώτη φορά μετά το διαζύγιό μου νιώθω άνετα να είμαι μόνος, χωρίς να μπαίνω από τη μία σχέση εξάρτησης στην άλλη προκειμένου να νιώσω ασφαλής.

Μπορώ να συγχωρήσω τον πατέρα μου; Του αξίζει η συγχώρεσή μου; Τι θα μπορούσε να πει σε εμένα ή σε οποιονδήποτε άλλο για να αποκαταστήσει τα πράγματα; Μερικές φορές θέλω να κάνω αυτό το μακρύ ταξίδι μέσα από τις χωμάτινες λεωφόρους της ανατολικής Washington για να τον επισκεφθώ, να τον κοιτάξω στα μάτια και να τον δω να φοράει τη στολή των φυλακισμένων, με ένα φύλακα να τον προσέχει. Τι θα μπορούσα να ελπίζω ότι θα κερδίσω, όμως, βλέποντας τον πατέρα μου να έχει γίνει ένας ταλαιπωρημένος γέρος, μόλις δύο χρόνια μετά την καταδίκη του;

Σκέφτομαι όλα εκείνα τα βράδια στη φάρμα του Kentucky, όταν ο πατέρας μου έμενε ξύπνιος ως αργά το βράδυ, αποστηθίζοντας με δάκρυα στα μάτια χωρία της Βίβλου που μιλούσαν για την άφεση αμαρτιών όσων πλένονται με το αίμα του Χριστού. Αν αυτό ήταν σημάδι που μαρτυρούσε μια ένοχη συνείδηση, ήταν το μόνο που έδειξε ποτέ ο πατέρας μου.

Περισσότερα από το VICE

Η Ιστορία Ενός 30χρονου Ρώσου Ομοφυλόφιλου Άνδρα που Εγκλωβίστηκε Οκτώ Μήνες σε Ελληνική Φυλακή

Τι Έχω Μάθει ως Γιατρός σε Κρατητήριο

H Γηραιότερη Γυναίκα στον Κόσμο Αποκαλύπτει Ότι το Μυστικό της Μακροζωίας Είναι τα Ωμά Αυγά και το να Είσαι Εργένης