Πώς να Επιβιώσεις σε μια Ενδεχόμενη Μαζική Επίθεση από Ζόμπι

Πάντα θεωρούσα τα ζόμπι ό,τι πιο φρικιαστικό μπορεί να υπάρξει σε ένα θρίλερ. Τα φαντάσματα, για παράδειγμα, είναι απλώς βασανισμένες ψυχές που σου κάνουν κακό για να τις προσέξεις (ή, καμιά φορά, αγαπημένα σου πρόσωπα που προσπαθούν να σου περάσουν κάποιο μήνυμα), ενώ τα βαμπίρ κάποιοι γαμάτοι, σχεδόν αθάνατοι και καλοντυμένοι τύποι που αν σε δαγκώσουν γίνεσαι ένας από αυτούς. Μια δαγκωνιά από βαμπίρ, δηλαδή, είναι σαν κάρτα μέλους με την οποία αποκτάς πρόσβαση σε ένα κλειστό κλαμπ αθανασίας και γαματοσύνης. Τα ζόμπι, από την άλλη, είναι «τα βαμπίρ των φτωχών». Έρχονται καταπάνω σου με αυτό το μαστουρωμένο ύφος και τα σκισμένα ρούχα και δεν ξέρεις αν θέλουν στην πραγματικότητα να σε φάνε ή να σου ζητήσουν ένα ευρώ επειδή «έμεινε το παπάκι, εδώ λίγο πιο κάτω, από βενζίνη». Η φάση των ζόμπι ανήκει στη μυθολογία της Αϊτής, σύμφωνα με την οποία τα εν λόγω πλάσματα είναι πτώματα που επανήλθαν στη ζωή μέσω μαγείας. Σε πιο σύγχρονες εκδοχές του συγκεκριμένου μύθου υπάρχουν και άλλες εξηγήσεις, όπως τα πειράματα, τα πυρηνικά απόβλητα, οι μυστηριώδεις ιοί και άλλα τέτοια όμορφα.

Μη με παρεξηγείτε, το γεγονός πως αναφέρω όλα τα παραπάνω σημαίνει πως τα ζόμπι έχουν καταφέρει να πετύχουν τον σκοπό τους, δηλαδή να με φοβίσουν. Αν σκεφτείς πως ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε παίζοντας Resident Evil, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι έχω αποκτήσει πολλά γαλόνια πολεμώντας τα και πως έχω χεστεί πολλές φορές πάνω μου όταν κάποιο από αυτά πεταγόταν από κάποια γωνία της Raccoon City, τη στιγμή που ο ήχος στην τηλεόραση ήταν σε υψηλό volume και το δωμάτιο βυθισμένο στο σκοτάδι ένεκα ατμόσφαιρας. Τις προάλλες και ενώ με είχε πιάσει μια κρίση μελαγχολίας –μαλακίες μελαγχολία, στην τουαλέτα ήμουν και είχε πέσει το ίντερνετ–, άρχισα να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω σε περίπτωση που γινόταν αυτό που λέμε Zombie Apocalypse. Στην περίπτωση δηλαδή που δεχόμασταν τρελή επίθεση από εκατοντάδες (ή χιλιάδες) ζόμπι και όλος ο κόσμος γινόταν ένα τεράστιο πεδίο μάχης με σκοπό την επιβίωση της ανθρωπότητας.

Σύμφωνα με τις ταινίες, τα άρθρα που έχω κατά καιρούς διαβάσει, τα βιβλία, τα κόμικς και τα video games, έχω καταλήξει στα εξής συμπεράσματα. Όπως γίνεται πάντα, η φάση ξεκινάει σιγά σιγά, οπότε μόλις ακούσεις στις ειδήσεις να αναφέρονται τα πρώτα περίεργα περιστατικά τρέξε στο κοντινότερο σούπερ μάρκετ και αγόρασε όσο περισσότερα τρόφιμα μπορείς. Φυσικά, προτιμότερα είναι αυτά που δεν χρειάζονται ψυγείο και που η ημερομηνία λήξης τους είναι μακριά. Η αμέσως προηγούμενη κίνηση, όμως, πρέπει να είναι το να φορέσεις αθλητικά παπούτσια. Όπως και να έχει, καλύτερα να είσαι fast food παρά ένας τύπος με δίπατες σόλες ή μια κοπέλα με 12ποντα τακούνια. Με την κατάσταση να χειροτερεύει ώρα με την ώρα, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα χρειαστεί να αμυνθείς χρησιμοποιώντας κάποιο όπλο, αλλιώς δεν θα είχε πλάκα, ούτε για εσένα αλλά ούτε για τα ζόμπι. Να ξέρεις πως πρέπει να στοχεύεις πάντα στο κεφάλι με σκοπό να διαλύσεις τον εγκέφαλο των τρομακτικών αυτών πλασμάτων. OΚ, δεν είμαστε όλοι 50 Cent για να κουβαλάμε πιστόλια πάνω μας, ίσως αυτό να είναι και καλύτερο βέβαια επειδή ο θόρυβος του πυροβολισμού μπορεί να τραβήξει την προσοχή των υπόλοιπων ζόμπι, οπότε μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου με ένα ρόπαλο ή μια κρητική γκλίτσα αν είσαι μερακλής, με κάποιο σπαθί και γενικότερα με οτιδήποτε μπορεί να συνθλίψει ένα ανθρώπινο κεφάλι.

Τι λένε όμως οι επιστήμονες σχετικά με το θέμα «μαζική επιδημία ζόμπι»; Ναι, έχουν γίνει σχετικές έρευνες με τη χρήση μαθηματικών εξισώσεων (το μόνο πράγμα που μου ακούγεται πιο αηδιαστικό και από ένα σαπισμένο ζόμπι). Σύμφωνα λοιπόν με το Αμερικανικό Κέντρο Αντιμετώπισης Ασθενειών και το δημοτικό συμβούλιο του Μπρίστολ, σχεδόν όλοι οι πρωταγωνιστές των ταινιών με τη συγκεκριμένη θεματολογία κάνουν το χειρότερο λάθος που μπορεί να κάνει κάποιος. Κλειδαμπαρώνονται σε ένα σπίτι ή κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης και το παίζουν γκόμενοι. Η πιο σωστή κίνηση, όμως, είναι να πάρεις τους δικούς σου και να εγκατασταθείς για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια ψηλή πλαγιά κάποιου βουνού στην εξοχή. Έτσι, βρίσκεσαι σε ένα σημείο όπου η πρόσβαση για ένα πλάσμα σαν τα ζόμπι είναι πολύ δύσκολη και που είναι μακριά από τις πυκνοκατοικημένες πόλεις που αποτελούν τον βασικό τους στόχο. Όπως αναφέρει η συγκεκριμένη έρευνα, αν στις πόλεις και τα χωριά απομείνουν μόνο ζόμπι, χωρίς εύκολη πρόσβαση στο φαγητό (εμάς δηλαδή), η συγκεκριμένη επιδημία, όπως και κάθε άλλη, θα έχει περιορισμένο χρόνο ζωής. Σημαντική λεπτομέρεια όσον αφορά τη διαμονή σου στη φύση: ακόμα και αν σου τελειώσουν οι προμήθειες, σίγουρα θα βρεις κάτι να φας. Μια ακόμα συμβουλή είναι να αγοράσεις χειροπέδες, τις οποίες και πάλι, αν είσαι μερακλής, πιθανότατα θα έχεις ήδη. Άνοιξε λοιπόν το συρτάρι του κομοδίνου σου και πάρ' τες μαζί σου. Όχι, δεν θα εμπλακείς σε κάποιο ομαδικό όργιο με ζόμπι και αστυνομικίνες, απλώς σε περίπτωση Zombie Apocalypse υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες στις οποίες μπορεί να ανήκει κάποιος και αυτές είναι οι εξής: άνθρωπος, μολυσμένος άνθρωπος, ζόμπι και νεκρό ζόμπι. Αν υπάρχει η υποψία πως κάποιος έχει έρθει σε επαφή και έχει μολυνθεί, καλό είναι να κρατηθεί σε περιορισμό για κάποιο διάστημα. Τέλος, η βασική συμβουλή που μας δίνουν είναι να μείνουμε μακριά μέχρι να αναλάβει δράση η κυβέρνηση και να εξαλείψει τους κινδύνους.

Βέβαια, επειδή εμείς είμαστε στην Ελλάδα, αυτό σημαίνει πως θα πρέπει πρώτα να το συζητάνε για περίπου έξι μήνες στη Βουλή, να ψηφιστεί η πρόταση «εκκαθάρισης ζόμπι», την οποία φυσικά τα κόμματα της εκάστοτε αντιπολίτευσης θα καταψηφίσουν, έτσι για την καυλάντα, να γίνει ο αντίστοιχος διαγωνισμός για το ποια εταιρεία θα αναλάβει την εκκαθάριση αλλά και σχετικά με το ποιος εργολάβος θα χτίσει ξανά τη χώρα, να τσακωθούν άλλο λίγο στη Βουλή, να βγει μετά ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Αμύνης να εγκαινιάσουν την εκκαθάριση κόβοντας κορδέλες, να κολλήσει στη γραφειοκρατία η επίθεση στα ζόμπι, τα οποία εντέλει θα πεθάνουν από μόνα τους μιας και θα τους έχουν ήδη γονατίσει οι περικοπές στο επίδομα ανεργίας.

Περισσότερα από το VICE

Στοιχειωμένες Φωτογραφίες από «Υπέργηρους» Ταξιδιωτικούς Προορισμούς της Ευρώπης

Η Συζήτηση για την Ιστορία του Trainspotting 20 Χρόνια Μετά

Η Γυμνή Selfie της Kim Kardashian και ο «Πόλεμος» στα Social Media