Οι Υποσχέσεις του Καλοκαιριού που Ξεχνάμε τον Χειμώνα

Μπορεί να ακουστεί περίεργο αλλά η περίοδος της Πρωτοχρονιάς και αυτή των καλοκαιρινών διακοπών έχουν -τουλάχιστον- δύο κοινά σημεία: οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκουράζονται και σχεδόν όλοι δίνουν υποσχέσεις για πράγματα που θέλουν να κάνουν μέσα στους επόμενους μήνες. Ναι, όπως την Πρωτοχρονιά κάνεις τη λίστα με τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει και τα πράγματα που θέλεις να κάνεις στο έτος που έρχεται, έτσι και το καλοκαίρι τα βάζεις κάτω και αρχίζεις «λοιπόν αυτό το χειμώνα δεν θα κάνω μπλα, μπλα, μπλα και θα κάνω μπλα, μπλα, μπλα. Γιατί θέλω να περάσω έναν ποιοτικό χειμώνα». Σώπα.

Μπορεί να φταίει η χαλαρότητα, ο ήλιος, η αλμύρα, αλλά το καλοκαίρι νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα. True story σας λέω.

Έτσι, έχοντας ακούσει διάφορα, αποφάσισα να καταγράψω τις πιο κλασικές υποσχέσεις για τον χειμώνα που δίνει κάποιος με το μυαλό του καλοκαιρού - δηλαδή άστα να πάνε στο διάολο λογική. Άλλωστε, ξέρεις ότι και που τα λες, δεν πρόκειται να τα τηρήσεις. Το έχεις ξανακάνει και μυαλό δεν έβαλες. Όχι, σε αυτή τη λίστα δεν θα συμπεριλάβω το «λέω να αρχίσω να πηγαίνω σε καμιά πισίνα τον χειμώνα, αφού μου αρέσει να κολυμπάω», που λέει το 93,2% των ανθρώπων. Μόλις το θερμόμετρο δείξει 10 βαθμούς Κελσίου οι περισσότεροι δεν κάνουν μπάνιο ούτε στο σπίτι τους, όχι να πάνε σε πισίνα.

Εκεί που είσαι αραγμένος στο μπιτσόμπαρο, ψιλοζαλισμένος από τα κοκτέιλ και ήρεμος που δεν υπάρχει κίνδυνος να σκάσει mail από το αφεντικό, πετάς την απόλυτη ατάκα: «φέτος δεν πρόκειται να ζω μέσα στο γραφείο. Τέλος τα 15ωρα στη δουλειά. Θέλω να κάνω και άλλα πράγματα. Δεν ζω για να δουλεύω» και η αλήθεια είναι πως, αν σε αφήσουν, το παραλήρημά σου δεν θα έχει τέλος. Βέβαια, μάλλον ξέρεις ότι λες μαλακίες. Αλλά δεν σταματάς. Τόση είναι η χαρά σου που κάνεις διακοπές.

Και γιατί λες μαλακίες; Γιατί φίλε μου, αν ήταν τόσο εύκολο δεν θα περίμενες να το κάνεις από 1η Σεπτεμβρίου, αλλά θα το είχες κάνει από την άνοιξη ή τον χειμώνα που πέρασε. Άρα σκέψου γιατί δεν το έκανες; Για τους ίδιους λόγους που δεν θα το κάνεις και από τον Σεπτέμβριο. Τέλος οι διακοπές; Τέλος το παραμύθι.

Δυστυχώς με τον ίδιο τρόπο (αυτόν της δουλειάς) θα γκρεμιστεί και άλλη μια υπόσχεση-όνειρο: τον χειμώνα θα κάνω περισσότερα ταξίδια. Οι περισσότεροι το έχουμε σκεφτεί, έχουμε ενθουσιαστεί, το έχουμε ονειρευτεί για αποδράσεις μέσα στο χειμώνα. Και μετά ξυπνήσαμε λίγο απότομα.

Είσαι στο νησάκι, κάνεις τα μπάνια σου, σου ανοίγει η όρεξη, τρως και κανένα λαδερό στην ταβέρνα -που μπορεί να σου θύμισε και αυτό της μάνας σου- και παίρνεις την απόφαση να κόψεις τα junk food. Όχι, είσαι αποφασισμένος να μαγειρεύεις πιο πολύ. Και οικονομία θα κάνεις και δεν θα αγχώνεσαι κάθε φορά που έρχεται το καλοκαίρι με αυτά τα παραπάνω κιλά που πήρες τον χειμώνα (επειδή όχι μόνο θα μαγειρεύεις, αλλά θα μαγειρεύεις και υγιεινά).

Μπράβο σου και μακάρι να το κάνεις, αλλά δεν σε βλέπω. Διότι, αν το καλοσκεφτείς, όταν θα γυρνάς μετά από 15 ώρες στο γραφείο, το τελευταίο πράγμα που έχεις όρεξη να κάνεις είναι να φας μία ώρα στην κουζίνα. Ενώ το delivery boy σε 20 λεπτά θα είναι σπίτι σου.

Α ναι, το ξέχασα, εσύ φέτος δεν θα περνάς 15 ώρες στο γραφείο. Ναι. ΟΚ.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται οι πωλήσεις στα βιβλία να πέφτουν κάθε χρόνο, την ώρα που το καλοκαίρι οι Έλληνες θυμίζουν άτομα που πάνε σε λογοτεχνικό συνέδριο και όχι διακοπές. Ναι, τόσα βιβλία παίρνουμε για πέντε μέρες στη θάλασσα. Βέβαια αρκετοί, μόλις βγάλουν τη selfie και τη ποστάρουν με το comment «ο Μπακούνιν στην παραλία έχει άλλη γλύκα», κλείνουν τα βιβλία. Όμως, είναι άλλο θέμα αυτό.

Διαβάζεις δύο-τρία βιβλία, που λες, το καλοκαίρι και πλέον δεν σε σταματάει κανείς να κάνεις το ίδιο και τον χειμώνα. Ξεχνάς φυσικά ότι στις διακοπές είσαι από την παραλία στο κρεβάτι και από το κρεβάτι στην παραλία. Όχι, δεν είναι ασήμαντη λεπτομέρεια ότι έχεις συνεχόμενα 24ωρα χωρίς να χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Είναι απλά ο λόγος που διαβάζεις βιβλία.

Κάθεσαι κάτω από τον ήλιο, πίνεις την παγωμένη μπύρα, βλέπεις τον κόσμο χαρούμενο να σε προσπερνάει και τότε σου μπαίνει η ιδέα στο μυαλό: «ζωή στην Αθήνα και μαλακίες. Έτσι, ωραία και χαλαρά θέλω να ζω. Εδώ σε ένα νησάκι». Και αυτή η ιδέα αρχίζει να τριβελίζει το μυαλό σου και είσαι σίγουρος ότι η ζωή στην επαρχία σου ταιριάζει γάντι. Σίγουρα. Τον Αύγουστο.

Αλήθεια, έχεις πάει σε κάποιο μικρό νησί τον χειμώνα, έτσι για να μείνεις μερικές εβδομάδες; Ούτε εγώ, αλλά έχω την εντύπωση ότι η ταινία «Χορεύοντας με τους Λύκους» είχε πιο πολλή ζωή. Αλλά όχι, μη σου χαλάσω το όνειρο. Πήγαινε και τα λέμε όταν γυρίσεις. Μετά από πέντε μέρες. Τρέχοντας.

Τώρα κατάλαβες γιατί σε πιάνει κατάθλιψη μόλις επιστρέφεις στην Αθήνα; Όχι επειδή τελειώνει το καλοκαίρι, αλλά μάλλον επειδή ξέρεις ότι όλα αυτά που θέλεις, θα τα κάνεις ξανά σε έναν χρόνο.