Παιχνίδια που Παίζαμε Μικροί Γεμάτα Σεξουαλικά Υπονοούμενα

Όταν ήμασταν μικροί κάναμε πολλά περίεργα πράγματα. Από τη μία προσπαθούσαμε να ανακαλύψουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας κι απ' την άλλη δεν ξέραμε πού πάνε τα τέσσερα. Το σεξ το είχαμε μόνο ακουστά και σχεδόν δεν μας ένοιαζε –μέχρι ενός σημείου– πότε θα το κάναμε. Έτσι, σκοτώναμε την ώρα μας βλέποντας καρτούν, στα οποία σύμφωνα με πολλούς υπήρχαν κρυμμένα σεξουαλικά αστεία και παίζοντας παιχνίδια που σιγά-σιγά μας έβαζαν, χωρίς να το καταλάβουμε, στο «παιχνίδι». Μπορεί να μην ήταν τόσο προφανείς οι τρόποι που συνέβαινε αυτό, όμως τώρα που μεγαλώσαμε σίγουρα βλέπουμε τα παιχνίδια που παίζαμε μικροί –μέσω των οποίων οι περισσότεροι δώσαμε τα πρώτα μας, ντροπαλά φιλιά– με άλλο μάτι. Ο πιο απλός τρόπος για να καταλάβεις την κρυμμένη σεξουαλικότητα των εν λόγω παιχνιδιών είναι να φανταστείς τον εαυτό σου να τα παίζει σήμερα. Όπως καταλαβαίνεις, η αμεσότητα και ο κυνισμός με τον οποίο θα τα αντιμετώπιζες σήμερα κάνουν όλα τα παιχνίδια που θα αναφέρω παρακάτω να φαίνονται απλώς σαν προκαταρκτικά. Τόσο μπροστά ήμασταν.

Λοιπόν, θα ξεκινήσω λέγοντας πως είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει εφευρεθεί από κάποια κλασική Ελληνίδα μάνα, η οποία ήθελε να δει κάποια μέρα τον γιόκα ή την κόρη της να γίνεται γιατρός. Έτσι, βρήκε τρόπο να «προωθήσει» τους κανόνες στο βλαστάρι της –δεν ξέρω πώς–, με αποτέλεσμα να διαδοθεί αυτή η παιχνιδάρα από στόμα σε στόμα κι από παλάμη σε κώλο, μεγαλώνοντας χιλιάδες παιδιά και προσδίδοντας έξτρα πρεστίζ στον κλάδο της ιατρικής. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να εξηγήσω πού κρύβει το εν λόγω παιχνίδι σεξουαλικότητα, επειδή δεν την κρύβει.

Τα πράγματα ό,τι αφορά στο πώς παίζεται είναι πολύ απλά. Ο ένας παίκτης υποδύεται τον γιατρό κι ο άλλος τον ασθενή. Ο γιατρός πιάνει διάφορα σημεία του σώματος του ασθενή –και όχι, δεν εννοώ τη μύτη του– για να τον «εξετάσει». Σε πιο προχωρημένες ηλικίες, ο ασθενής καλείται να αφαιρέσει τα ρούχα του, ώστε να υπάρξει πιο σαφής εικόνα για την κατάσταση της υγείας του. Μετά τη διάγνωση, αν θες να λες πως παίζεις σωστά τον γιατρό, θα πρέπει να αντιστραφούν οι ρόλοι. Πρόκειται για ένα παιχνίδι με «επίπεδα δυσκολίας», το οποίο μπορεί να παιχτεί από μικρούς και μεγάλους με τις αντίστοιχες διακυμάνσεις σε αυτά.

Παίζει να ήμουν το μόνο παιδί στον κόσμο που γούσταρε να παίζει σκοτεινό δωμάτιο επειδή το θεωρούσε γαμάτο κι όχι επειδή ήθελε να πιάσει κώλο για πρώτη φορά. Εντάξει, υπερβάλλω, η αλήθεια είναι πως και τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας μου γούσταραν το παιχνίδι, αν και πολλές φορές κάποιοι αργούσαν να «βρεθούν» ή να ακουστούν μέσα στα σκοτάδια. Αυτή είναι η μαγεία του εν λόγω παιχνιδιού: τα πάντα μπορούν να συμβούν στο σκοτάδι και δεν υπάρχει πιο σεξουαλικό πράγμα από αυτό.

Ουσιαστικά πρόκειται για κρυφτό το οποίο παίζεται μέσα σε ένα εντελώς σκοτεινό δωμάτιο. Αυτός που «τα φυλάει» μένει έξω περιμένοντας το ΟΚ από τους μέσα για να μπει, αφού πρώτα σβήσουν τα φώτα. Υποθέτω πως υπάρχουν πολλά παιδιά που έδωσαν τα πρώτα τους πεταχτά φιλιά μέσα στα σκοτάδια και σίγουρα έχουν πέσει πολλά πρώτα χουφτώματα εν μέσω παιχνιδιού. Εγώ, ως κλασικός late bloomer, άργησα να πιάσω το νόημα κι έπρεπε να φτάσω στο γυμνάσιο για να εκμεταλλευτώ τις καταστάσεις και να φιλήσω μια κοπέλα που μου άρεσε. Βέβαια, κάποιος άναψε τα φώτα με αποτέλεσμα να μας δουν όλοι και μετά αυτή δεν ήθελε να φιληθούμε ξανά επειδή ντράπηκε. Αποφάσισα λοιπόν να επιστρέψω στην αγωνιστική δράση συνεχίζοντας να βρίσκω τις πιο γαμάτες κρυψώνες και παρατείνοντας τα σκοτεινά μπαλαμουτιάσματα των φίλων μου.

Από τα πιο ντροπιαστικά παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Θυμάμαι, στα παιδικά πάρτι που πήγαινα, καθόμασταν και παίζαμε όλα τα κλασικά, όπως μπουκάλα, Πυθία και θάρρος ή αλήθεια, αλλά στα μεγάλα κέφια παίζαμε αυτό. Η παρέα έμπαινε σε μια σειρά κι όταν ερχόταν η δική σου, οι υπόλοιποι διάλεγαν κάποιο κορίτσι ή αγόρι από την παρέα και έκαναν ένα «συμβούλιο» σχετικά με το τι θα πρέπει να κάνεις στον άλλο. Τα κλασικά ήταν να δώσεις κανένα φιλάκι στο στόμα ή να χορέψετε μπλουζ. Υπήρχαν όμως και πιο «σαδιστικές» προσταγές, όπως μία –που δεν ξέρω αν την είχαν και σε άλλες παρέες– που ήθελε τους «τυχερούς» να φιλιούνται για 30 δευτερόλεπτα μπροστά σε όλους. Όμως όχι, αυτή η δημόσια διαπόμπευση –επειδή για παιδιά του δημοτικού τέτοια θεωρείται– δεν ήταν αρκετή. Για να σιγουρευτεί η παρέα ότι όντως φιληθήκατε για 30 δευτερόλεπτα, θα έπρεπε να υπάρξει σχετικό countdown από τους υπόλοιπους ενώ φιλιέστε μπροστά τους. Σε πολύ ντροπαλές περιπτώσεις, πηγαίνατε σε άλλο δωμάτιο συνοδεία της κολλητής της κοπέλας, η οποία θα επιβεβαίωνε την πράξη. Ήμασταν ένα μικρό ερωτικό ελληνικό Δημόσιο. Μόνο σφραγίδες και επιστολόχαρτα δεν είχαμε βγάλει. Πιστεύω πως το συγκεκριμένο παιχνίδι κρύβει κάτι σαδομαζοχιστικό στις ρίζες του. Στο μυαλό μου το έχω σαν το Μάτια Ερμητικά Κλειστά για παιδιά του δημοτικού.

Το πιο απλό κι επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα παιχνίδι που παίζαμε μικροί. Δέναμε τα μάτια κάποιου από την παρέα κι αυτός προσπαθούσε να κυνηγήσει και να πιάσει τους υπόλοιπους. Όμως, το ωραίο ερχόταν όταν κατάφερνε εντέλει να πιάσει κάποιον, μιας και έπρεπε να τον αναγνωρίσει χρησιμοποιώντας την αφή. Με δυο λόγια, είναι σαν να λες «χούφτωσε τώρα που δεν θα σε παρεξηγήσουν». Πάντα όταν βγάζεις τη μία από τις αισθήσεις σου εκτός, ειδικά την όραση, υπάρχει κάτι σεξουαλικό σε ό,τι κάνεις. Έτσι, θεωρώ πως η τυφλόμυγα δεν είναι και τόσο αθώα σαν παιχνίδι. Επίσης, ας μην κοροϊδευόμαστε, μιλάμε για κάποιον/κάποια που σε κυνηγάει με δεμένα τα μάτια. Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να μη σε πιάσει.

Θα μπορούσε κάλλιστα να αποκαλείται «δημόσια διαπόμπευση». Παιχνίδι που παίζαμε στα πάρτι. Χωριζόμασταν σε αγόρια–κορίτσια και, κλασικά, όταν ερχόταν η σειρά σου έπρεπε να διασχίσεις την απόσταση που χώριζε τα δύο γκρουπ και να σταθείς μπροστά από αυτόν που ήθελες να φιλήσεις. Σε περίπτωση που ήθελε κι αυτός να σε φιλήσει, η «δουλειά» γινόταν μπροστά σε όλους. Αν, όμως, το αντικείμενο του πόθου σου –λέμε τώρα– δεν σε γούσταρε, σου γύριζε την πλάτη κι εσύ έπρεπε να κάνεις ένα μικρό walk of shame μέχρι να γυρίσεις στη θέση σου και αφού σε είχαν δει όλοι να τρως χυλόπιτα. Πάντως, ενώ υπάρχει ένα προφανές ερωτικό στοιχείο στις πλάτες, δηλαδή το φιλί και η πιθανή απόρριψη, μπορώ να πω ότι, σε σχέση με τα προαναφερθέντα παιχνίδια, κρύβει τη μικρότερη δόση σεξουαλικότητας.

Για λόγους υγιούς ανταγωνισμού με τα υπόλοιπα παιχνίδια, παρέλειψα τη γνωστή «μπουκάλα», μιας και το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν υπέκρυπτε κάποια σεξουαλικότητα αλλά τη δήλωνε φάτσα-κάρτα. Επίσης, τουλάχιστον στα χρόνια μου, παιζόταν σε πιο μεγάλες ηλικίες (Γυμνάσιο+).

Tέλος, το δοξασμένο «μπουγέλο» στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς, που σκοπό είχε να ξεγυμνώσει κάποιο κοριτσίστικο στήθος, κάποιες φίλες μου το θεώρησαν σεξιστικό και γι' αυτό το άφησα στην άκρη.

Περισσότερα από το VICE

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε ένα Άτομο με Σύνδρομο Down

Παρακολουθήσαμε την Ετοιμασία μιας Νεκρής Πριν την Κηδεία της

Κατσαβίδια στον Πρωκτό: Μια Ματιά στα Δεδομένα Τραυματισμών στη Διάρκεια του Σεξ