Αυτό το άρθρο αρχικά εμφανίστηκε στο VICE Sports Spain και μεταφράστηκε στα Αγγλικά από τον Andreu Navarro Lopez.Στην αρχική έκρηξη πέθαναν περισσότερα από 50 άτομα. Στη συνέχεια και για 10 μέρες, πυρκαγιά κατάκαιγε τον τόπο, αναγκάζοντας 350.000 άτομα να εκκενώσουν τα σπίτια τους. Σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι -γνωστοί κοινώς ως «καθαριστές»- βοήθησαν στην ελαχιστοποίηση των συνεπειών του ατυχήματος. Περίπου οι μισοί από αυτούς πέθαναν συνέπεια της ανάμειξής τους, ενώ η διάρκεια ζωής των επιζώντων μειώθηκε κατά πολύ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όταν προκλήθηκε το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ τον Απρίλιο του 1986, είπαν ότι εκείνη η ζώνη δεν θα είναι κατοικήσιμη για τα επόμενα 40.000 χρόνια. Παρόλο που μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν πολύ κοντά, μη θέλοντας να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, η παραμονή στην περιοχή λέγεται ότι ισοδυναμεί με υπογραφή της θανατικής καταδίκης τους.Αλλά ίσως κι όχι.Η «Hit the Road», μια κολεκτίβα παρκούρ που φτιάχτηκε από τέσσερις νεαρούς freerunners που ζουν στο Παρίσι, ταξίδεψε το περασμένο καλοκαίρι στο κέντρο του πυρηνικού εργοστασίου. «Θέλαμε να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια πώς η φύση είχε καταλάβει τους αστικούς χώρους που γνωρίζαμε μόνο από όσα είχαμε διαβάσει ή δει στις φωτογραφίες» δήλωσε στο VICE Sports ο Clément Dumais, μέλος της ομάδας, σε μια παμπ στο Παρίσι.Ο Dumais συνίδρυσε την κολεκτίβα των freerunners το 2012 μαζί με τους Nico Mathieux και Paul RBD. Δύο χρόνια αργότερα, ένας άλλος freerunner, μπήκε στην ομάδα. Με την ομάδα τους να έχει ολοκληρωθεί, ο Νο1 στόχος τους αποφασίστηκε γρήγορα και ήταν η «αναρρίχηση στον Πύργο του Άιφελ».
Κοινόχρηστη πισίνα στο Pripyat, την πρώτη πόλη που εκκενώθηκε μετά την καταστροφή. Φωτογραφία από το Hit the Road.
«Το ταξίδι στο Τσέρνομπιλ άξιζε απόλυτα» λέει ο Leo «αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέραμε τι να περιμένουμε και μας άφησε άφωνους». Πριν να στρίψουμε και να κατευθυνθούμε προς την πόλη φάντασμα, η κολεκτίβα του παρκούρ επισκέφτηκε το Κίεβο για να συναντήσει μερικούς από τους traceurs -όπως είναι γνωστοί αυτοί που κάνουν παρκούρ ή freerunning- από την ουκρανική πόλη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το διάστημα που έμειναν στην πρωτεύουσα έψαξαν στα εγκαταλελειμμένα καταφύγια. «Εκεί βρήκαμε τα κοστούμια και τις μάσκες που πήραμε στην απαγορευμένη ζώνη» λέει ο Nico. Μας δείχνει μία από τις μάσκες, που μοιάζει με στοιχείο σκηνικού από ταινία του Χόλιγουντ. «Ήταν όλες από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, για την περίπτωση που γινόταν πυρηνική επίθεση. Τις βρήκαμε σε κλειστά κουτιά, ήταν εντελώς καινούριες».Στο Κίεβο συναντήθηκαν με κάποιον που ενδιαφερόταν για την αστική εξερεύνηση, ο οποίος είχε πάει στο Τσέρνομπιλ τρεις ή τέσσερις φορές χρησιμοποιώντας GPS. «Ήξερε το δρόμο και γνώριζε τα σημεία ελέγχου της αστυνομίας και κυρίως πώς να τα αποφύγει» εξηγεί ο Paul. Υπάρχουν πολλά στρατιωτικά σημεία ελέγχου γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο που εμποδίζουν την πρόσβαση στην απαγορευμένη ζώνη. Εκείνοι που παραβιάζουν το νόμο μπορεί να πάνε στη φυλακή χωρίς δίκη.«Οδηγήσαμε από το Κίεβο σε ένα μέρος περίπου 12 μίλια από το πρώτο σημείο ελέγχου. Έπειτα σκαρφαλώσαμε μέσω μιας τρύπας στον φράχτη και αρχίσαμε να περπατάμε» λέει ο Leo. Την πρώτη νύχτα περπάτησαν 12 ώρες.Στο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας, οι εργασίες για να απομονωθεί η διάτρητη σαρκοφάγος συνεχίζονται με μεγάλο κίνδυνο έκθεσης σε ραδιενέργεια, και ως εκ τούτου οι στρατιωτικές περιπολίες και η απαγόρευση στους πολίτες.«Για να αποφύγουμε μερικούς από τους φύλακες έπρεπε να διασχίσουμε άκρως ραδιενεργές περιοχές κάτι που μας ανησύχησε σοβαρά» παραδέχεται ο Clément. «Ο Leo κόπηκε στο χέρι του και όταν μετρούσαμε τη ραδιενέργεια με τον μετρητή Γκάιγκερ είδαμε ότι ήταν ανησυχητικά υψηλή». Μέρος της βλάστησης που ακούμπησαν ήταν 14 φορές πιο ραδιενεργό από το επίπεδο ασφαλείας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι γνωστή ως «Νεκρή Ζώνη» γιατί δεν υπάρχει ανθρώπινη ζωή, αλλά η φύση έχει πάρει τα ηνία στην περιοχή. Φωτογραφία από Hit the Road.
Το όριο της ημερήσιας ραδιενέργειας είναι 0.30mSv. Η ομάδα έφτασε έως και 5.20 mSv στο δάσος, αλλά μόνο στη διάρκεια πολύ σύντομων περιόδων έκθεσης. Κοιμήθηκαν σε σημεία όπου η ραδιενέργεια δεν ξεπερνούσε το όριο, αλλά έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί. «Είχαμε εκπλαγεί με αυτό που βλέπαμε και ανυπομονούσαμε να γυρίσουμε στα σπίτια μας» είπε ο Leo.Προκειμένου να φτάσουν στο Pripyat, την πόλη φάντασμα που βρισκόταν τρία μίλια από το Τσέρνομπιλ και η οποία εκκενώθηκε 36 ώρες μετά το δυστύχημα, η ομάδα Hit the Road έπρεπε να διασχίσει ποτάμια, δάση και να ακολουθήσει τις γραμμές του τρένου. «Είχαμε εξαντληθεί από όλο το περπάτημα, οπότε κάναμε πολύ λίγο παρκούρ. Κυρίως εξερευνήσαμε την πόλη και τα περίχωρά της» λέει ο Nico κοιτώντας τα αθλητικά παπούτσια του. «Είναι τα ίδια που φορούσα τότε. Είναι καλά όταν κάνεις παρκούρ αλλά όχι τόσο καλά για να περπατάς. Όχι τόσα πολλά μίλια, σε κάθε περίπτωση».
Μέλη της ομάδας περπάτησαν σχεδόν 100 μίλια μέσα από ραδιενεργές ζώνες σε μόνο τέσσερις μέρες. Φωτογραφία από Hit the Road.
«Το δυσκολότερο κομμάτι ήταν να αποδεχθούμε ότι ήμασταν εντελώς εκτεθειμένοι στη ραδιενέργεια και να συνεχίσουμε να περπατάμε» εξηγεί ο Leo. Οι άλλοι έγνεψαν συγκαταφατικά. Το παρκούρ είναι η ζωή τους· μια πειθαρχία που πάει πέρα από τα εσωτερικά πνευματικά και φυσικά όρια. Και αυτό είναι που έκαναν σε μια από τις πιο ραδιενεργές ζώνες του πλανήτη.Ταξιδεύοντας από το Παρίσι στο Τσέρνομπιλ, έκαναν κι ένα ταξίδι στο χρόνο, δηλαδή από τον 21ο αιώνα στην πραγματικότητα ενός έθνους του σοβιετικού μπλοκ τη δεκαετία του '80.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι μια ανέγγιχτη ζώνη. Όλα μοιάζουν όπως τα άφησαν οι οικογένειες που δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Υπάρχουν κομμουνιστικά σύμβολα παντού.
Δέντρα και φυτά έχουν κυριαρχήσει σε κάθε γωνιά του Pripyat. Φωτογραφία από Hit the Road.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
