Το ΑΠΘ «Στήνει» τα Καλύτερα Πάρτι στη Θεσσαλονίκη

Παρασκευή βράδυ. Τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ είναι γεμάτα καλοντυμένους ανθρώπους όλων των ηλικιών, καθ' οδόν για την περίφημη νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης. Τα ρακομελο-κρασάδικα γύρω από τη Ροτόντα είναι ασφυκτικά γεμάτα με φοιτητές και ο καιρός βοηθάει στο να έχουν βγει τραπεζάκια έξω, οπότε παίρνεις και τα πρώτα vibes καλοκαιριού. Δεν είναι όμως το μόνο πράγμα που καλωσορίζει το καλοκαίρι αυτή την ημέρα. Στα Πανεπιστήμια έχει (όπως σχεδόν κάθε Παρασκευή και Σάββατο) πάρτι - το πρώτο της χρονιάς σε εξωτερικό χώρο.

Κατηφορίζω τη Γούναρη αφήνοντας πίσω μου την καθιστική διασκέδαση, που κάποιοι κατηγορούν ως διασκέδαση των 50άρηδων -γούστα είναι αυτά-, και προσπαθώντας μάταια να πείσω την παρέα να με ακολουθήσει στο campus του ΑΠΘ.

Η μουσική και ο θόρυβος κάνουν fade in στα αυτιά σου με το που περνάς την εξωτερική περίφραξη και βλέπεις τον καπνό να ανεβαίνει προς τα πάνω, ενώ ξέρεις ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που περπατάτε μαζί στο πεζοδρόμιο έχουν τον ίδιο προορισμό. Δεν έχει σημασία αν δεν έχεις παρέα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα δεις πάνω από πέντε γνωστούς σου, αν και όλοι σε αυτά τα πάρτι μετατρέπονται σε γνωστούς μετά από λίγη ώρα.

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, τουλάχιστον όπως εγώ τα έχω στο μυαλό μου. Θεωρώ ότι υπάρχουν δύο σημαντικοί λόγοι για να περάσεις στο ΑΠΘ, εκτός του ότι παραμένει σταθερά κορυφαίο ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης με διεθνείς διακρίσεις. Ο πρώτος είναι οι σχεδόν δωρεάν διακοπές στο πανεπιστημιακό camping στο Ποσείδι, τη μόνη παροχή τέτοιου είδους στην Ελλάδα (get that ΕΚΠΑ). Ο δεύτερος είναι τα πάρτι που γίνονται στο τεράστιο campus του όταν τελειώνουν οι διαλέξεις, τα εργαστήρια και οι καφέδες στα κυλικεία.

Κορίτσια που χορεύουν, αγόρια που προσπαθούν να τους τραβήξουν την προσοχή, σωροί από πεταμένες μπίρες και mosh pit ακόμη και σε τραγούδια που δεν προσφέρονται για κάτι τέτοιο. Μεθυσμένοι να τρώνε σκάλωμα ενώ γύρω τους γίνεται μάχη, γέλια και φιλικές προσφωνήσεις. Τα πάρτι στο ΑΠΘ είναι ο ορισμός της καλοπέρασης και της αγάπης για τη ζωή.

Διοργανώνονται από θεατρικές και φοιτητικές ομάδες, πολιτικά σχήματα της Αριστεράς ή και αυτόνομα. Παρόλο που οι θεατρικές ομάδες υπερηφανεύονται για τα δικά τους, τα ΕΑΑΚ έχουν τη φήμη ότι διοργανώνουν τα καλύτερα πάρτι, τα οποία πάντα κλείνουν υπό τους ήχους αντάρτικων, γεννώντας ένα τεράστιο ερωτηματικό στα μυαλά των φοιτητών Erasmus που μπορεί να βρίσκονται εκεί. Ένα μέλος των ΕΑΑΚ, που μου ζήτησε να μην αποκαλύψουμε την ταυτότητά του, μου εκμυστηρεύτηκε σε ένα τέτοιο πάρτι ότι ο λόγος που η παράταξη αυτή κάνει τα καλύτερα πάρτι είναι ίσως γιατί είναι το μόνο πράγμα που κάνει σίγουρα καλά. Αν είσαι ΕΑΑΚίτης ή ΕΑΑΚίτισσα, είμαι βέβαιος ότι έχεις έρθει σε αμηχανία τώρα, αλλά μη σκας.

Συνήθως γίνονται στο Πολυτεχνείο ή στη Σχολή Θετικών Επιστημών. Αρκετές φορές τον χειμώνα θα γίνουν πάρτι στη Γεωπονική, στο αποπνικτικά μικρό στέκι της Νομικής, στο στέκι του Βιολογικού και σπάνια στη Φιλοσοφική ή σε άλλους χώρους λιγότερο συνηθισμένους, όπως οι παρακείμενες φοιτητικές εστίες. Το καλοκαίρι, την τιμητική του έχει το λεγόμενο Αστεροσκοπείο, μόνο που το κτίριο που αποκαλείται έτσι είναι το κτίριο της Μετεωρολογίας (κάτι που ο γράφων έμαθε μόλις τώρα). Ορισμένες φορές τα γρασίδια της Φιλοσοφικής φιλοξενούν και αυτά πάρτι, ενώ πολλά live γίνονται σε εξωτερικούς χώρους του Πολυτεχνείου. Μέχρι πρόσφατα η ενημέρωση για το πότε ακριβώς και πού έχει πάρτι γινόταν από στόμα σε στόμα ή με αφίσες, αλλά πλέον υπάρχει σελίδα ενημέρωσης στο facebook. Οι στάνταρ ημέρες είναι η Παρασκευή και φυσικά το Σάββατο, ενώ σπάνια γίνονται και άλλες μέρες.

Ο κόσμος μαζεύεται κάθε φορά αυστηρά μετά τις 00.30 και είναι το πιο ετερογενές πλήθος ανθρώπων που μπορεί να φανταστεί κανείς. Από κάζουαλ ντυμένους θαμώνες των πάρτι, μέχρι παιδιά ντυμένα επίσημα που βρέθηκαν εκεί ύστερα από άλλη έξοδο -πολλά εκ των οποίων φέρονται αμήχανα, ειδικά αν φορούν τακούνια- και από κοντοκουρεμένους πάνκηδες και πάνκισσες, μέχρι ρασταφάρι από άλλον κόσμο που απορείς πώς ακριβώς βρέθηκαν να περιφέρονται εκεί. Σημασία έχει ότι όλοι αυτοί διασκεδάζουν μαζί, ενώ οι περιπτώσεις όπου έχουν γίνει φασαρίες μεταξύ των παιδιών είναι ελάχιστες. Άλλωστε, κανείς δεν βρίσκεται εκεί με σκοπό διαφορετικό τού να «ξεφύγει» και να περάσει καλά.

Η μουσική των πάρτι είναι το αμέσως πιο ετερογενές πράγμα. Hip hop, trap, dubstep, ελληνικά '90s, electro, punk και η λίστα είναι ατέλειωτη, ενώ δεν υπάρχει κανένας απολύτως κανόνας ή κάποια συνοχή στο τι παίζει. Δεν αποκλείεται να ακούς τους άτυπους ύμνους των πάρτι του ΑΠΘ -όπως το Colombiano του Ypo ή το Όπα Λα Λα του Εισβολέα και το απόλυτα καλτ Dance with the Devil των D-Devils- και αμέσως μετά να συνεχίσεις με Skrillex για να καταλήξεις στις 6 το πρωί σε Δάκη, Ημισκούμπρια και τους τίτλους αρχής από τα Pokemon - ναι, έχει γίνει ΚΑΙ αυτό. Το ποτό είναι άλλωστε φθηνό -3 ευρώ και οι μπίρες 1- και σε συνδυασμό με την ένταση δεν σε αφήνουν να δώσεις και πολλή σημασία στο τι γίνεται γύρω σου.

Τσιγάρα, δυνατή μουσική και μπίρες είναι τα τρία πιο χαρακτηριστικά πράγματα που πρέπει κανείς να περιμένει όταν πάει σε πάρτι στο ΑΠΘ. «Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ακούω για τα πάρτι στο ΑΠΘ είναι το Colombiano, το σβήσιμο το ξημέρωμα, το κατούρημα στα χορτάρια και η φθηνή καλοπέραση με πολλή τρέλα» λέει ο 20χρονος Γιώργος, φοιτητής στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ, ενώ η Κλεονίκη, 19 ετών και φοιτήτρια Αγγλικής Φιλολογίας, είναι πιο λακωνική: «Ξενύχτι, κόσμος, μουσικάρες, χορός, ελευθερία, πρωινό λεωφορείο, mosh pit, μπίρα, βρομιά».

Πάντως, πέρα από όλα αυτά, όπως λέει ο ίδιος ανώνυμος ΕΑΑΚκίτης: «Γενικά τα πάρτι έχουν και πολιτικό χαρακτήρα. Το πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές και έτσι ξεφεύγουμε από τη συνηθισμένη ακριβή διασκέδαση».

Περισσότερα από το VICE

Πώς Ήταν να Κάνεις Παρέα με Έναν Μεγαλέμπορο Ναρκωτικών στο Μεξικό

Φωτογραφίες από τα «Χρυσά» Χρόνια του Γαλλικού Πορνό

Αυτοί Είναι οι Έλληνες που Έφτιαξαν τις Εφαρμογές του Μέλλοντος