Στην εφηβεία της αλλά και από όταν έγινε 20 και μετά, η Jennifer έβγαζε 3.400 δολάρια την εβδομάδα ως στριπτιζέζ στην Ottawa του Καναδά. Σχεδόν όλα πήγαιναν στην κοκαΐνη.

«Η προσπάθεια που έκανα για να ξοδεύω όλα μου τα λεφτά σε ναρκωτικά ούτε καν υπολογίζεται», παραδέχεται η πλέον 47χρονη Jennifer στο VICE. «Έχω ξοδέψει ένα τεράστιο ποσό. Τώρα θα ήμουν εκατομμυριούχος».

Σήμερα, ζει με κρατικά επιδόματα. «Δεν έχω φράγκο στην τσέπη μου».

Σύμφωνα με μια μελέτη του 2002, την οποία δημοσίευσε το Canadian Center for Substance Abuse, το «κοινωνικό κόστος» της κατάχρησης ουσιών ως προς την περίθαλψη και το δικαστικό σύστημα υπολογίζεται περίπου στα 27 δισεκατομμύρια ευρώ.

Για έναν χρήστη, το κόστος της διατήρησης ενός εθισμού μπορεί να είναι εξωφρενικό, με κάποια άτομα να στρέφονται στο έγκλημα και την πορνεία ώστε να πληρώνουν για την ουσία που προτιμούν, χάνοντας στην πορεία την υγεία τους, τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, αλλά και την ελευθερία τους.

Τo VICE επικοινώνησε με μερικούς νυν και πρώην χρήστες θέλοντας να μάθει πόσο τους κόστιζαν ή πόσο τους κοστίζουν οι καταχρήσεις τους (όλα τα παρακάτω κόστη έχουν στρογγυλοποιηθεί και μετατραπεί σε ευρώ).

Κόστος: €52/γραμμάριο (€390–1.100/ημερησίως)

Η Jennifer άρχισε να κάνει στριπτίζ παράνομα σε ηλικία 14 ετών στο Calgary, προτού μετακομίσει στην Ottawa για να συνεχίσει την καριέρα της. Μέχρι να φτάσει στα 16 της χρόνια, ήταν ήδη εθισμένη στην κοκαΐνη.

«Έκαναν χρήση όλα τα άλλα κορίτσια. Σε βοηθούσε να περάσεις το βράδυ, απλώς έκανες συνέχεια γραμμές».

Ο εθισμός της ενισχύθηκε όταν έπιασε τα 20, όταν και μας είπε πως όλα της τα λεφτά –1.300 με 3.400 λίρες την εβδομάδα– «βυθίζονταν» στην εξάρτησή της. Ανάλογα με τα λεφτά που έβγαζε, ξόδευε 390 με 1.100 λίρες την ημέρα.

«Κοιμόμουν από τις 3 ή 4 το πρωί μέχρι τη 1 το μεσημέρι και όλη την υπόλοιπη ώρα έκανα κοκαΐνη».

Αυτή η ρουτίνα συνεχίστηκε μέχρι τα 29 της χρόνια.

«Σε αυτό το σημείο, υποθέτω πως ήμουν πια πολύ μεγάλη για στριπτίζ και η εξάρτησή μου είχε πια ξεφύγει. Άρχισα λοιπόν την πορνεία».

«Ψωνίζοντας» πελάτες από τον δρόμο, η Jennifer έβγαζε περίπου 1.200 ευρώ το βράδυ. Άρχισε να παίρνει την κοκαΐνη σε ενέσιμη μορφή γιατί το «φτιάξιμο ήταν πιο έντονο», αλλά ταυτόχρονα συνέχισε να τη σνιφάρει αλλά και να καπνίζει κρακ.

Άρχισε επίσης και να πουλάει κοκαΐνη για να υποστηρίζει τη συνήθειά της, κάτι που σε συνδυασμό με την πορνεία καθώς και μερικές καταδικαστικές αποφάσεις για απάτη, της εξασφάλισαν επτά χρόνια στη φυλακή. Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, άρχισε να κλέβει τρόφιμα.

«Κυρίως κρέατα και τυριά», λέει, προσθέτοντας πως η μαύρη αγορά κρέατος έχει «πολύ χρήμα».

Εδώ και δύο χρόνια, η Jennifer προσπαθεί να σταματήσει να κάνει χρήση, αν και παραδέχεται ότι είναι δύσκολο. Ασχολείται επίσης με ομάδες που προσπαθούν να βοηθήσουν γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βίας. Πρόσφατα μάλιστα κατέθεσε στο δικαστήριο εναντίον ενός άντρα που η ίδια υποστηρίζει πως τη βίασε.

Η Jennifer ζει πλέον στηριζόμενη σε κρατικά επιδόματα και προσπαθεί να μείνει μακριά από το έγκλημα, αν και λέει ότι ο πειρασμός είναι μεγάλος.

«Το σκεφτόμουν το πρωί κιόλας», παραδέχεται στο VICE. «Πέτυχα μια φίλη μου και μου είπε πόσα πράγματα έχει κλέψει και πόσο καλή έχει γίνει σε αυτό. Της γύρισα την πλάτη μου και απλώς έφυγα».

Κόστος: €2,5 για ένα χάπι 4 mg (€65/ημερησίως)

Στα 43 του χρόνια, ο Sean LeBlanc ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Ottawa μαζί με την κοπέλα του. Αν και έχει καλή δουλειά και σταθερή σχέση, τον πονάει όταν σκέφτεται ότι θα μπορούσε να ζει σε μεγαλύτερο σπίτι, αν δεν του είχε κοστίσει τόσο πολλά ο εθισμός του στα οπιοειδή, όπως παραδέχεται.

Ο LeBlanc είπε στο VICE πως άρχισε να χρησιμοποιεί hydromorphone, ένα δραστικό και πολύ ισχυρό παυσίπονο, όταν πριν από εννέα χρόνια η τότε έγκυος κοπέλα του πήρε μια υπερβολική δόση και πνίγηκε στην μπανιέρα. Εκείνη την περίοδο, ο ίδιος φοιτούσε στο St Thomas University και εργαζόταν ως DJ στο Fredericton.

Μια εβδομάδα μετά τον θάνατό της, «ένας τύπος μου έδωσε το παυσίπονο και ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόμουν», εξηγεί. «Με έκανε να μην αισθάνομαι τίποτα».

Το φάρμακο όμως δεν διαρκεί πολύ, με την επίδρασή του στο άτομο να εξαφανίζεται μετά από πέντε ή έξι ώρες. Μέσα σε μερικές εβδομάδες, ο LeBlanc είχε εθιστεί. Ήθελε περισσότερο για να «φτιαχτεί» και αντί να του φτάνει ένα χάπι, πλέον έπαιρνε πέντε για να νιώσει το ίδιο. Στο απόγειο της εξάρτησής του έκανε χρήση 160mg την ημέρα, κάτι που σημαίνει ότι έκανε μέχρι και 40 ενέσεις την ημέρα.

«Αν δεν ξόδευα 90 ευρώ την ημέρα, τότε πήγαινα καλά», σχολιάζει.

Σταμάτησε να πηγαίνει στο πανεπιστήμιο, από το οποίο εντέλει τον έδιωξαν, έχασε δουλειές και τελικά κατέληξε να κλέβει προϊόντα από μεγάλα καταστήματα.

Ο LeBlanc παραδέχεται πως πέρα από χόρτο και κάποιες δόσεις μεθαδόνης δεν χρησιμοποιεί πλέον επιβλαβή ναρκωτικά, ενώ συνεργάζεται με ομάδες υποστήριξης χρηστών.

Παραδέχεται στο VICE πως ένας «συντηρητικός υπολογισμός» του ποσού που έχει ξοδέψει στα οπιοειδή αγγίζει τις 180.000 ευρώ και αυτό χωρίς να υπολογίζει τα ποσά που έχει ξοδέψει σε κοκαΐνη, αλκοόλ και LSD.

«Και μόνο που σκέφτομαι τα χρήματα, ραγίζει η καρδιά μου».

Κόστος: €55/ημερησίως

Κόστος: €200/γραμμάριο

Ο 58χρονος Rick Sproule άρχισε να πίνει όταν ήταν 12 ετών. Μέχρι να γίνει 16 ετών, ήταν κανονικός αλκοολικός.

Παραδέχεται ότι στο απόγειο του εθισμού του έπινε ένα μπουκάλι ρούμι την ημέρα, καθώς και γύρω στις 20 μπίρες.

«Συνήθιζα να φτιάχνω και τη δική μου μπίρα, οπότε το πάρτι δεν σταματούσε ποτέ», λέει στο VICE. «Πήρα τον κατήφορο ακόμα πιο γρήγορα με αυτό τον τρόπο».

Ήταν η δεκαετία του '80 και ο Rick έβγαζε σχεδόν 4 ευρώ την ώρα ως μάγειρας, εκ των οποίων τα μισά τα έτρωγε στα ποτά. Όπως δηλώνει χαρακτηριστικά: «Η βιομηχανία της εστίασης και του φαγητού είναι ιδανική για να σε κάνει αλκοολικό ή να σε εθίσει στα ναρκωτικά».

Όσο ζούσε στο Vancouver, ο Sproule εθίστηκε και στην ηρωίνη. Του κόστιζε 200 ευρώ το γραμμάριο και ξόδευε 340 ευρώ την ημέρα σε αυτό.

«Ήταν πολύ ακριβή», λέει στο VICE. «Φτάνεις στο σημείο που πρέπει να κάνεις ένοπλες ληστείες και τέτοια μόνο και μόνο για να συνεχίσεις». Μας διαβεβαιώνει ότι δεν έχει κάνει βέβαια κάτι τέτοιο.

«Ουσιαστικά είμαι ένας μεσοαστός. Είχα οικογένεια, καριέρα, πλήρωνα για μια σύνταξη». Όλα αυτά χάθηκαν πλέον.

«Ξόδεψα 9.000 ευρώ σε τέσσερις μήνες».

Κόστος: €50/γραμμάριο (€200/ημερησίως)

Η πρώτη φορά που δοκίμασε crack ο Steven ήταν στα 16 του χρόνια. «Ήταν σοβαρό πρόβλημα από την αρχή», παραδέχεται στο VICE.

Ως έφηβος, μας είπε πως ξόδευε 50 ευρώ για ένα γραμμάριο κοκαΐνης, την οποία στη συνέχεια «μαγείρευε» με τους φίλους τους. Έκλεβαν ηλεκτρονικά είδη και χρυσαφικά, τα οποία και πουλούσαν για να χρηματοδοτήσουν τη συνήθειά τους.

Όσο μεγάλωνε, άρχισε να αναλαμβάνει χειρονακτικές εργασίες για να παίρνει χρήματα, έτσι ώστε να αφιερώνει 200 ευρώ την ημέρα για τρία γραμμάρια έτοιμου κρακ.

Άρχισε να σουτάρει hydromorphone για να ηρεμεί από το «φτιάξιμο» του κρακ και να αποφεύγει την «ψύχωση της κόκας».

«Όταν καπνίζεις πολύ κρακ, πρέπει να βρίσκεις έναν τρόπο να ηρεμείς, οπότε σουτάρεις οπιοειδή για να μπορέσεις να κοιμηθείς», λέει στο VICE. Πριν από περίπου 7 χρόνια, έμαθε ότι είχε τον ιό HIV, τον οποίο και κόλλησε από τη χρήση μολυσμένων βελονών. Παραδέχεται ότι και ο αδερφός του βρίσκεται στην ίδια κατάσταση. Για ένα χρονικό διάστημα ήταν άνεργος, αλλά πλέον λαμβάνει ένα επίδομα αναπηρίας, της τάξης των 730 ευρώ των μήνα. Ένα σημαντικό ποσοστό αυτού του επιδόματος πηγαίνει στο κρακ, αν και λέει πως έχει μειώσει κατά πολύ τη χρήση, γιατί «έχω κουραστεί πια».

«Πολύς κόσμος ξοδεύει όλο το επίδομα… και παίρνει ένα 8-ball».

Μόνο στο κρακ, ο Steven έχει ξοδέψει τουλάχιστον 130.000 ευρώ.

Περισσότερα από το VICE

Σεξ, Αυνανισμός, Φαγητό και Ευτυχία

Πώς να Επιβιώσεις σε μια Ενδεχόμενη Μαζική Επίθεση από Ζόμπι

H Επιστήμη Αποκάλυψε την Πραγματική Ταυτότητα του Banksy