Όλα ξεκίνησαν με τις δηλώσεις της Σίας Αναγνωστοπούλου για απλοποίηση της απαλλαγής των παιδιών από το μάθημα των Θρησκευτικών. Μετά άρχισε το μπάχαλο στα social media όπως ήταν αναμενόμενο, και μετά ακολούθησε η αντίδραση από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο (αυτό κι αν ήταν αναμενόμενο), ο οποίος επικαλέστηκε το Σύνταγμα για να στηρίξει τα επιχειρήματά του. Αν και η κ. Αναγνωστοπούλου φαίνεται να "μαζεύει" τις δηλώσεις της, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου εξέδωσε μία ανακοίνωση που ανοίγει τον δημόσιο διάλογο γύρω από το μεγάλο θέμα των σχέσεων κράτους και εκκλησίας.

Λίγους μήνες πριν, είχαν βρεθεί στην Αθήνα από όλη την Ευρώπη ουμανιστές για να συζητήσουν για το ζήτημα του διαχωρισμού Κράτους- Εκκλησίας στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή βέβαια τότε ήταν που κάποια λείψανα είχαν έρθει με τιμές αρχηγού κράτους, έκαναν βόλτα στα δημόσια νοσοκομεία κι ο τότε Υπουργός Υγείας μίας κυβέρνησης με κέντρο την Αριστερά παρολίγον να τα συνοδέψει σε νοσοκομείο που βρίσκονται καρκινοπαθείς.

Αν και για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις εκλογές του Ιανουαρίου ορκίστηκε κυβέρνηση με πολιτικό όρκο, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πριν την ορκωμοσία του είχε επισκεφτεί τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, στην Αρχιεπισκοπή λέγοντας πως: «Έρχομαι να πάρω την ευχή σας. Οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας θα είναι πιο αναβαθμισμένες και πιο ουσιαστικές απ' ό,τι ήταν πριν».

Οι βρετανικοί νόμοι περί βλασφημίας καταργήθηκαν επίσημα το 2008. Οι νόμοι περί βλασφημίας βασίστηκαν ανά τους αιώνες στην απαρχαιωμένη ιδέα ότι η "πίστη" βρισκόταν στο κέντρο μιας ηθικής κοινωνίας. Προκαλώντας ή προσβάλλοντας την επίσημη πίστη ήταν ταυτόσημο με απειλή εναντίον του ιστού που κρατούσε ενωμένη την βρετανική κοινωνία. Παρόλο που αυτοί οι νόμοι εφαρμόζονταν σπάνια, το δεδομένο ότι υπήρχαν δημιουργούσε φαινόμενα αυτολογοκρισίας στο δημόσιο λόγο, την κινηματογραφική παραγωγή, τη λογοτεχνία και άλλες μορφές τέχνης.

Για πάρα πολύ καιρό, οι νόμοι περί βλασφημία είχαν εφαρμοστεί από τα κράτη με σκοπό να φιμώσουν τους επικριτές και να καταδιώξουν όσους δεν πίστευαν ή όσους ήταν μέλη θρησκευτικών μειονοτήτων. Επιπλέον, κατέπνιγαν την ελεύθερη έκφραση και συνείσφεραν σε ένα κλίμα καταπίεσης για τις μειονότητες όλων των ειδών. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διεξάγουμε μια εκστρατεία για την αφαίρεση των νόμων περί βλασφημίας διεθνώς, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης ώστε να εξασφαλίσουμε ότι τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων και όσων δεν πιστεύουν τηρούνται.

Πρέπει να δημιουργηθούν χώροι για τελετές πολιτικής κηδείας σε κάθε δημόσιο κοιμητήριο χωρίς εξαιρέσεις. Θα πρέπει να γίνει δυνατό όλοι να μπορούν να πενθήσουν με το δικό τους τρόπο. Σε περίπτωση που κάποιος δεν είναι θρησκευόμενος μπορεί να είναι άβολο να εξαναγκαστεί σε κηδεία που θα τελεστεί σε χώρα με έντονα θρησκευτικά φαινόμενα. Επιπλέον, σε στιγμές πένθους δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολο για κάποιον να κανονίσει τις διαδικασίες για την κηδεία ή να μην είναι δυνατό να την τελέσει στην κοντινότερη πόλη.

Το ίδιο αφορά και στα νοσοκομεία όπου οι όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να μπορούν να τελέσουν θρησκευτικές λειτουργίες σε κατάλληλους χώρους. Στην Δανία είχαμε επικοινωνήσει με όλους τους θρησκευτικούς χώρους των νοσοκομείων και τους ζητήσαμε να αν ήταν διατεθειμένοι να αφαιρέσουν εθελούσια κάθε θρησκευτικό σύμβολο σε περίπτωση που κάποιο μέλος μας επιθυμούσε να τελέσει μια θρησκευτική τελετή στους χώρους τους. Ευτυχώς, οι περισσότεροι έδωσαν θετική απάντηση.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.