Ένας Πρώην Κρατούμενος Εξηγεί πώς Είναι να Ψηφίζεις για Πρώτη Φορά

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US σε συνεργασία με το Marshall Project.

H παρακάτω ιστορία είναι του Lawrence Patterson, όπως τα είπε στην Eli Hager.

Νιώθω αγχωμένος.

Είναι όπως μπορεί να αισθάνεσαι όταν κάνεις οτιδήποτε για πρώτη φορά, ακόμα και κάτι πολύ απλό. Απλώς δεν ξέρεις εάν θα το κάνεις σωστά.

Το εκλογικό μου τμήμα είναι εδώ ακριβώς, στο κτίριό μου, οπότε δεν θα μου είναι δύσκολο να ψηφίσω όπως είναι για πολλούς εργαζόμενους. Πιθανώς θα υπάρχει σειρά και θα στέκομαι εκεί νιώθοντας πραγματικά πολύ καλά για τον εαυτό μου. Θα είναι ένα συναίσθημα που αξίζει να προσέξεις και να απολαύσεις. Ένα αίσθημα υπερηφάνειας.

Αποφυλακίστηκα το 2008, πριν από την προεδρία του Barack Obama. Αλλά η αποφυλάκισή μου για πολλά χρόνια ήταν υπό όρους και δεν μπορούσα να ψηφίσω, οπότε δεν άρχισα να δίνω σημασία σε όλα αυτά παρά μέχρι το 2014 (στη Νέα Υόρκη, οι καταδικασμένοι για κακουργήματα απαγορεύεται να ψηφίσουν, αλλά μόνο όταν είναι στη φυλακή ή υπό όρους αποφυλακισμένοι).

Ένας φίλος μου δούλευε για την Εφορευτική Επιτροπή, βοηθώντας σε μία από τις δημοσκοπήσεις, και μου είπε «φίλε, πρέπει να το τσεκάρεις αυτό». Οπότε συμπλήρωσα τα χαρτιά και έτσι σύντομα άρχισα να ασχολούμαι.

Τοποθέτησα τις πινακίδες για να ενημερώσω τον κόσμο πού μπορούσε να βρει το εκλογικό του τμήμα και έπειτα στάθηκα στην πόρτα για να δείχνω τον δρόμο από εκεί. Καθοδηγούσα τον κόσμο ώστε να ασκήσει ένα από τα δικαιώματά του. Ήμουν μάρτυρας της δημοκρατίας, αλλά δεν συμμετείχα πλήρως στη διαδικασία.

Φέτος, έκανα αίτηση για να πάρω εκλογικό βιβλιάριο. Το να μπορείς να ψηφίσεις είναι σπάνιο για ανθρώπους σαν κι εμένα.

Πρέπει να καταλάβεις από πού προέρχομαι, εννοώ τη διασταύρωση της 8ης και της 120ής λεωφόρου στη Νέα Υόρκη. Ήταν διαφορετικά εκεί όταν ήμουν παιδί. Δεν είχαμε πολλές επιλογές. Πήγα στο γυμνάσιο James Monroe και αποφοίτησα το 1972, αλλά άρχισα να ανακατεύομαι με πράγματα που δεν θα έπρεπε.

Έγινα ένας πολύ επικίνδυνος άνδρας. Έλεγα στους υπαλλήλους των κοσμηματοπωλείων να βάλουν τα κοσμήματα σε βαλίτσες και υπάκουαν. Μπαινόβγαινα στη φυλακή, πάντα για ένοπλη ληστεία – μέχρι το 1991, γύρω στα 40 μου, που καταδικάστηκα σε 18 χρόνια φυλάκιση. Με έκλεισαν μέσα.

Πήγα στην Attica, ένα βίαιο μέρος. Έπρεπε να κάνεις τη δουλειά σου και να παίρνεις σοβαρά τη ζωή σου, διαφορετικά δεν θα τη γλίτωνες.

Κατέληξα να κάνω πολλά μαθήματα και επικεντρώθηκα σε μια τέχνη –τοποθέτηση χαλιών– που μου άρεσε γιατί με έκανε να κινούμαι και να εργάζομαι, ενώ ταυτόχρονα ήξερα ότι ήταν κάτι που υπήρχε και έξω.

Αλλά δεν σκεφτόμουν καθόλου τις εκλογές ή τα πολιτικά. Αυτός είναι ένας διαφορετικός κόσμος και η πολιτική και ο πρόεδρος είναι έξω από τη φυλακή. Οπότε γιατί να ενδιαφερόμαστε; Γιατί να ενδιαφερόμαστε για να ψηφίσουμε; Γιατί να ενδιαφερόμαστε για κάτι που δεν μπορούσαμε να κάνουμε πραγματικά;

Όταν αποφυλακίστηκα το 2008, ξεκίνησα να κάνω πράγματα που δεν έκανα ποτέ πριν, όπως να κερδίζω χρήματα, να δουλεύω, να είμαι απασχολημένος, να έχω θετική σκέψη.

Το γεγονός ότι ο Obama ήταν ένας πραγματικός υποψήφιος και το ίδιο χρώμα με μένα – έστω κι αν δεν εμπλεκόμουν στη διαδικασία ακόμα, έκανε τη διαφορά. Με έκανε να πιστέψω ότι όλοι έχουν κάποιου είδους ευκαιρία, ακόμα και εγώ. Και τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Η αδερφή μου, που είναι γκέι, μπορεί να παντρευτεί τώρα. Ο κόσμος αρχίζει να γίνει λίγο πιο δίκαιος.

Αυτήν τη φορά θα ψηφίσω τη Hillary Clinton. Μια γυναίκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής – αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει να συμμετέχεις.

Ξέρω πώς είναι να έχεις να διανύσεις μεγάλη απόσταση, να μην μπορείς να κάνεις τα πράγματα που θέλεις να κάνεις. Είναι ένας αγώνας – οι απαιτήσεις της επιβίωσης για τους εργαζομένους είναι πραγματικές και μερικές φορές ακατανίκητες. Να έχεις φαγητό, να μένεις καθαρός – είναι δύσκολη δουλειά. Ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει αυτό και δεν καταλαβαίνει πως οι εκλογές είναι ο πιο σημαντικός τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα.

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ελπίζω κι άλλοι πρώην κρατούμενοι να πάνε να ψηφίσουν. Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να πιστέψεις πως είσαι ικανός να ψηφίσεις και οι περισσότεροι από εμάς δεν το κάνουν. Κάποιοι δεν πιστεύουν στους ανθρώπους καθόλου. Άλλοι δεν πιστεύουν στην κυβέρνηση, γιατί αυτό τους δίδαξε η ζωή τους.

Αλλά θα ψηφίσω. Δεν πιστεύω σε όλους τους ανθρώπους αλλά πιστεύω στους σωστούς ανθρώπους και αυτό που μπορούν να κάνουν.

Ο Lawrence «Lonnie» Patterson, 63 ετών, είναι οδηγός βαν, συντηρητής κτιρίων και βοηθός συγκέντρωσης δωρεών στο Fortune Society, ένα πρόγραμμα επανένταξης φυλακισμένων. Απασχολείται επίσης από το Δημοτικό Συμβούλιο Εκλογών της Νέας Υόρκης. Αποφυλακίστηκε το 2008 και η υπό όρους αποφυλάκισή του έληξε το 2013.

Περισσότερα από το VICE Αποκαλυπτικές Φωτογραφίες από ένα Μυστικό Μάρκετ Ναρκωτικών στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας

Κορίτσια μάς Λένε όσα Εύχονται να Είχαν πει στις Μητέρες τους

Τα Αμερικανικά Έγγραφα που Αποκαλύπτουν Γιατί Απορρίφθηκε η Ιατρική Χρήση της Μαριχουάνας