Το άρθρο αρχικά δημοσιεύτηκε στο Thump.

Και να που βρέθηκες σε ένα σπίτι που γίνεται πάρτι το Σάββατο το βράδυ. Έχεις κατεβάσει τέσσερις από τις έξι μπίρες σου. Νιώθεις ωραία. Ίσως σε κάποια στιγμή –ίσως– μιλήσεις σε κάποιον που δεν γνωρίζεις. Όλοι περνάνε καλά. Η ομάδα σκίζει, κάποιος είπε «ωραίο πουκάμισο, φίλε» καθώς πέρασε από δίπλα σου κι εσύ είσαι σίγουρος ότι δεν σε δούλευε ψιλό γαζί. Πληρώθηκες πριν από δύο μέρες. Αυτά είναι. H ζωή που πάντα ήθελες. Νιώθεις ότι ο κόσμος είναι τέλειος. Μέχρι να συμβεί το κακό. Μέχρι που η στιγμή που έτρεμες όλο το βράδυ γίνεται πραγματικότητα. Κάποιος σε ρωτάει για τη μουσική που παίζει.

Πανικοβάλλεσαι. Τραυλίζεις και ιδρώνεις ασταμάτητα. Δεν ξέρεις τίποτα. Ξέρουν ότι δεν ξέρεις τίποτα. Τα σκάτωσες. Τα σκάτωσες για τα καλά.

Φεύγεις χωρίς να χαιρετήσεις κανέναν και κοιτάζεις με ένα κενό βλέμμα μέσα απ' το παράθυρο του λεωφορείου, με δάκρυα στα μάτια, με έναν κόμπο στον λαιμό, γεμάτος ενοχές. Δεν πειράζει, όλα καλά θα πάνε, φίλε, μην ανησυχείς. Εκτύπωσε αυτό το άρθρο, βάλ' το στην κωλότσεπη και έχε το μαζί σου σε κάθε κοινωνική επαφή που κάνεις. Λύθηκε το πρόβλημα.

Καλλιτέχνες άξιοι αναφοράς: Kerri Chandler, Ron Trent, Disclosure.
Τι να πεις: «Η φάση "αυτό το κομμάτι είναι ή δεν είναι deep house;" είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να απασχολεί έναν πραγματικό φαν της deep house. Σίγουρα θα έλεγε κανείς ότι η αναβίωση της deep house έφερε μαζί της πληθώρα βαρετών δίσκων που έχουν τον ίδιο ρυθμό σταdrums, χρησιμοποιούν τα ίδια εφέ τύπου diving bell, τους ίδιους lushpad ήχους με synths, παίζουν τις ίδιες πτωτικές συγχορδίες και έχουν τα ίδια γυναικεία φωνητικά. Αν όμως έχει ψυχή, είναι διαμαντάκι».
Τι να μην πεις: «Φίλε, άκουσες το καινούργιο EP του Dale Howard; Τα σπάει!».

Καλλιτέχνες άξιοι αναφοράς: Mala, Burial, Kode9, Flux Pavillion.
Τι να πεις: «Η τελευταία υποκουλτούρα της Αγγλίας. Προτού η dubstep γίνει bro-step, ήταν αυτός ο σκοτεινός και συγκλονιστικός ήχος της soundsystem κουλτούρας που συναντά το 2-step, ζυμωμένος στις απομακρυσμένες γωνίες του νότιου Λονδίνου».
Τι να μην πεις: «wobble μπάσο», «σκασίματα» ή «Rusko».

Καλλιτέχνες άξιοι αναφοράς: Rushmore, Nadus, Zigand Zag.
Τι να πεις: «Το σημερινό κύμα παραγωγών club αναμειγνύει άψογα τη μουσική, τη μόδα και τη γραφιστική με ανεξάντλητα καινοτόμους και ενδιαφέροντες τρόπους».
Τι να μην πεις: «Μαμά, γιατί αυτός ο άνδρας με την πανάκριβη φόρμα παίζει το "The Ha Dance" εδώ και δύο ώρες non-stop;».

Καλλιτέχνες άξιοι αναφοράς: Omar S, Jeremy Underground, DJ Otzi.
Τι να πεις: «Βασικά, η house είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορεί να καταλάβει κανείς πραγματικά αν δεν μπει τελείως μέσα στο vibe της house. Η house είναι μια ανεξέλεγκτη επιθυμία να κουνήσεις το σώμα σου, όπως λέει και ο Steve Hurley στο "Jack Your Body". Όπως είπα πριν, αυτό είναι το "σπίτι" μας, αυτή είναι η house μουσική μας. Και σε κάθε σπίτι, όπως καταλαβαίνεις, υπάρχει ένας ιδιοκτήτης. Σ' αυτό το σπίτι, ιδιοκτήτης είναι ο Jack».
Τι να μην πεις: «Τι εννοείς αυστηρός ρυθμός (Strictly Rhythm); Μάλλον θες να πεις "επιβάλλεται αυστηρώς να χορέψεις!!!!!"».

Καλλιτέχνες άξιοι αναφοράς: Clio, Kano, Chico.
Τι να πεις: «Η ομορφιά της Italo είναι η ξεδιαντροπιά. Δεν πρόκειται να ακούσεις πιο ακατέργαστο, συναισθηματικό και ξεγυμνωμένο ήχο. Είναι ο ήχος της σφοδρής επιθυμίας και του ανεξέλεγκτου πληγώματος. Έχει μια απολαυστική ευθύτητα και δίνει γροθιά στο προσωπείο της ειρωνείας που καλύπτει τους περισσότερους από εμάς».
Τι να μην πεις: «Σοβαρά τώρα, είπε μόλις "Πόσων χρονών είσαι, πού είναι το αιδοίο σου" ή ήταν ιδέα μου;».

Καλλιτέχνες άξιοι αναφοράς: Jeff Mills, Juan Atkins, Robert Hood, Hot Chip.
Τι να πεις: «Εννοείται ότι η λέξη techno μπορεί να συμπεριλάβει τους πάντες από τον Carl Craig μέχρι τον Rødhåd, αλλά αν θέλεις να κατανοήσεις τις ρίζες της, πρέπει να επιστρέψεις στο Detroit, όπου οι Belleville Three δημιούργησαν τους ήχους του ηλεκτρονικού μέλλοντος και άλλαξαν την κουλτούρα των club ανεπιστρεπτί».
Τι να μην πεις: «Είναι κάπως επαναλαμβανόμενο».

Καλλιτέχνες άξιοι αναφοράς: MJ Cole, Zed Bias, The Stig.
Τι να πεις:«Εκεί που τα ντιζαϊνάτα ρούχα συνάντησαν τους low-level ρυθμούς, δημιουργήθηκε ο ήχος του Λονδίνου στην αλλαγή του αιώνα και έδωσε ζωή στο grime, την dub-step και το UK funky στο πέρασμά του».
Τι να μην πεις: «Έχεις δει το People Just Do Nothing;».

Καλλιτέχνες άξιοι αναφοράς: DJ Rashad, DJ Paypal, Michael Flatley.
Τι να πεις: «Το ωραίο με τη footwork είναι το πόσο δεμένη είναι με το μέρος που βρίσκεται και την κατάσταση που επικρατεί. Γεννήθηκε από την juke και σε συνδυασμό με τη χορογραφία, έγινε μια απίστευτα σημαντική νεανική κουλτούρα στο Chicago, τις τελευταίες δύο δεκαετίες».
Τι να μην πεις: «Αυτό ακούγεται σαν να πέφτει κάποιος από τις σκάλες… Και όχι με την καλή έννοια!».

Καλλιτέχνες άξιοι αναφοράς: Brian Eno, Stars of the Lid, το βουητό ενός ψυγείου.
Τι να πεις: «Ηambient είναι κάτι που σημαίνει τα πάντα και τίποτα ταυτόχρονα. Ηambient μπορεί να είναι ο ήχος ενός πλυντηρίου ρούχων κατά τους τελευταίους σπασμούς της πλύσης. Ηambient μπορεί να είναι οι όμορφοι πειραματισμοί των Tangerine Dream πάνω στα όρια της μουσικής και πάνω στο τι θα έπρεπε να είναι μουσική. Ηambient κάνει μια παύση στον κόσμο και μας παγιδεύει μέσα στο παγοκρυσταλλικό φάσμα του γαλάζιου ήχου της, κάνοντάς μας να γινόμαστε χρυσαλλίδες στο μουσικό της κουκούλι με τη θέλησή μας. Κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα».
Τι να μην πεις: «Αυτός είναι ο ήχος που βγάζουν οι φάλαινες όταν κουτουπώνονται;».

Τι να πεις: «Το θέμα με την balearic είναι, εεεε ναι, ότι ηbalearic είναι μια πνευματική κατάσταση. Αν πιστεύεις ότι είναι balearic, τότε μάλλον είναι balearic. Αυτή είναι η ομορφιά της. Μήπως έχεις ένα χαρτάκι, φίλε; Ξέμεινα. Ναι, ο Phil Collins ήταν πολύ μπροστά!».
Τι να μην πεις: «Αυτό είναι το "Atmosphere" του Russ Abbott;».

Περισσότερα από το VICE

Η Άποψη Ενός Καθηγητή Πανεπιστημίου για το τι Σημαίνει η Εκλογή του Τραμπ για την Ελλάδα

Ρωτήσαμε Νέους στον Δρόμο τι Πιστεύουν για τη Νίκη του Τραμπ

Να Mερικά Ωραία Spoilers για την Έβδομη Σεζόν του «Game of Thrones»