Ρωτήσαμε τους Παλιούς μας Συγκάτοικους να μας Πουν πώς Ήταν να Ζουν Μαζί μας

Έτσι, οι συντάκτες του VICE Canada βούτηξαν στο σκοτεινό παρελθόν και ρώτησαν πώς ήταν να ζει κάποιος μαζί τους. Ορίστε τι τους είπαν οι άνθρωποι οι οποίοι παραμένουν πρόθυμοι να τους μιλήσουν.

Ως νεότερη από τους περισσότερους πρωτοετείς, στα 17, η Allie ήταν μπροστά από την εποχή της. Με πιο σοφιστικέ αίσθηση της μόδας απ' ό,τι εγώ και περισσότερες προσκλήσεις για τα πάρτι των αδελφοτήτων του Carnegie Mellon, στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη τι έπρεπε να σκεφτώ. Μέσα στο πρώτο 24ωρο της κοινής μας συμβίωσης σε ένα δωμάτιο υπέστην έγκαυμα από το τσιγάρο της όσο ήμασταν μεθυσμένες και είχα την ευκαιρία να χαιρετίσω το ψυχαναγκαστικό πρώην αγόρι της στην εξώπορτα, με τον οποίο είχε χωρίσει διά τηλεφώνου το προηγούμενο βράδυ προκειμένου να μπορέσει να πηδηχτεί με ένα αγόρι από την αδελφότητα.

Φυσικά, ένα αγόρι εξ αποστάσεως θα ήταν καλύτερο από τον μη προγραμματισμένο και ανεπιθύμητο δεύτερο συγκάτοικο που απέκτησα όλη τη χρονιά. Τα πιτσουνάκια χαϊδεύονταν και έπαιζαν World of Warcraft… όλη μέρα. Οι συγκάτοικοι του αγοριού της και εγώ τσακωνόμασταν για το ποιος τους είχε φορτωθεί περισσότερο, αλλά θα έλεγα ότι κέρδιζα. Παρ' όλα αυτά, δεν ήταν τόσο άσχημα, εάν δεν λάβει κανείς υπόψη εκείνη τη φορά που ο φίλος της σνίφαρε χάπια από το γραφείο μου με αντάλλαγμα μια έκπτωση στα American Apparel. Ή τις φορές που η καρδιά μου κόντευε να σπάσει λόγω μερικών φίλων του αγοριού της που κυκλοφορούσαν με πατίνια. Ή τη φορά που ξεμείναμε σε μια φτωχογειτονιά ύστερα από μια ανεξάρτητη θεατρική παράσταση και με έπεισε να μπούμε στο αυτοκίνητο ενός αγνώστου για να επιστρέψουμε σπίτι. Αλλά, πραγματικά, βγαίνω εκτός θέματος για να πω ότι εάν δεν με πήγαινε να ψωνίσω πριν από τόσα χρόνια, μπορεί να εξακολουθούσα να είμαι scene kid, οπότε πάντα θα την ευχαριστώ γι' αυτό.

Η Manisha και εγώ μετακομίσαμε στο διαμέρισμά μας το 2006. Ήταν νέα και πήγαινε ακόμα σχολείο, οπότε ήμουν χαλαρή μαζί της. Υπήρξαν αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές τα χρόνια που πέρασαν και έλεγα συνεχώς στον εαυτό μου ότι «θα μεγαλώσει και όλα θα περάσουν». «Το να μεγαλώσει» πήρε πολύ περισσότερο χρόνο απ' ό,τι περίμενα. Όταν ήταν στο λύκειο, η Manisha σκεφτόταν ότι ήταν πολύ έξυπνη και εγώ πολύ αφελής. Αυτή την αντίληψη την είχε και όσο ήταν στο κολέγιο, ακόμα και στις αρχές της ενηλικίωσής της. Είχε χόρτο στο δωμάτιό της και όταν τη ρώτησα τι ήταν, μου είπε πως ήταν σπιτικό «φάρμακο» για τους πονοκεφάλους από την Ασιάτισσα γιαγιά της φίλης της. Περίεργο βέβαια που δεν μπορούσε να τη γιατρέψει μετά τα μεθύσια! Ερχόταν στο σπίτι περίεργες ώρες, με ξυπνούσε γιατί είχε ξεχάσει τα κλειδιά της κάπου, προσπαθούσε να «μαγειρέψει» νουντλς και έκανε τον συναγερμό πυρκαγιάς να χτυπήσει καθώς το σπίτι είχε γεμίσει καπνούς ενώ εκείνη κοιμόταν. Δεν μπορώ να ξεχάσω τη νύχτα που βγήκε με τέσσερα ξαδέλφια της που μας επισκέπτονταν και επέστρεψε με τα τρία – χωρίς να έχει ιδέα πού ήταν το τέταρτο.

Διοργάνωνε πάρτι με βραδινό και το αστείο ήταν ότι δεν ήταν εκεί όταν έπρεπε να γίνουν τα ψώνια και το μαγείρεμα. Έχω μείνει κατάπληκτη που η Manisha κατάφερνε να βρει τον δρόμο της γύρω από το δωμάτιό της με το δάπεδο ελάχιστα ορατό. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλη συγκάτοικο να τα ανέχεται όλα αυτά.

Η ζωή με τη Navi έμοιαζε πολύ με το να ζεις με την αδερφή σου. Απολαμβάναμε η μια την παρέα της άλλης πάρα πολύ, ενώ παράλληλα αλληλοενοχλούμασταν μέχρι εσχάτων. Ήμασταν διαφορετικές με πολλούς τρόπους, οπότε οι συγκρούσεις ήταν αναπόφευκτες. Μου αρέσουν τα φωτεινά, ανοιχτά παράθυρα και ο καθαρός αέρας, ενώ η Navi προτιμούσε να παρακολουθεί παλιά επεισόδια του Frasier μόνη στο δωμάτιό της, στα σκοτεινά. Πήγαινα να κοιμηθώ νωρίς και η Navi τρύπωνε στο διαμέρισμά μας στις 5 π.μ. τα ξημερώματα για να πάει στην κρεβατοκάμαρά της. Έχω ψύχωση με την καθαριότητα, η Navi ήταν… πιο χαλαρή. Συγκρούονταν ακόμα και τα γούστα μας στη μουσική, κάτι που είναι ατυχές όταν μοιράζεσαι ένα μικρό και χωρίς ηχομόνωση χώρο 35 τετραγωνικών μέτρων.

Είναι εύκολο να εστιάσεις στις αποτρόπαιες διαφορές μας αλλά ήταν ευχάριστο να ζω μαζί της. Τα δείπνα μας, τα ποτά, οι εξομολογήσεις μας ήταν όλες πολύτιμες εμπειρίες και κοιτώντας πίσω σήμερα, μόλις που θυμάμαι τις φορές που έκανε σεξ στο διπλανό δωμάτιο με την ένταση του ήχου τόσο ψηλά.

Μερικά συγκεκριμένα γεγονότα που μπορώ να θυμηθώ σχετικά είναι πιθανώς αρκετά καλό μέτρο όσον αφορά τον τύπο του συγκατοίκου που ήσουν – κυρίως έπινες και μου έδινες να πιω. Όταν ήσουν νηφάλιος έκανες καλή συζήτηση για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των πρώτων άλμπουμ των Nine Inch Nails. Στην πρώτη σου «Ημέρα Καναδά» στη Βρετανία βγήκαμε να ψωνίσουμε όσο περισσότερα καναδικά πράγματα μπορεί να βρει κανείς με τον μισθό ενός μπάρμαν –κυρίως άλμπουμ των Peaches και ουίσκι Canadian Club– και κάναμε ένα φοβερό πάρτι στο σπίτι, όπου παίξαμε πόλεμο με τα τρόφιμα· σ' ένα σπίτι που δεν ήταν ποτέ εντελώς καθαρό μέχρι τη μέρα που μετακομίσαμε. Ποτέ δεν πλήρωσες νοίκι ούτε μαγείρεψες ούτε καθάρισες, αλλά μου αγόραζες τακτικά τεράστια σάντουιτς καθώς πηγαίναμε στη δουλειά και χρησιμοποιούσες την εξωτική προφορά σου για να ξεκινήσεις συζητήσεις με κορίτσια στα μπαρ μετά τη δουλειά. Έπειτα υπάρχει εκείνη η φορά που ξύπνησες μετά από ξενύχτι και ήσουν μες στο αίμα και πεπεισμένος ότι ήσουν μεθυσμένος δολοφόνος.

Έχουν περάσει λίγοι μήνες από τότε που μετακόμισες, αλλά ακόμα ακούω αυτό το απίστευτα ενοχλητικό άνοιγμα στο Digital Dash του Drake τα ήσυχα βράδια. Στην αρχή ήσουν μετριοπαθής και κοιμόσουν με σορτς – χαίρομαι που ένιωσες άνετα και άρχισες να κυκλοφορείς με το μποξεράκι σου. Σ' ευχαριστώ που με ξυπνούσες στη μέση της νύχτας, γιατί προφανώς το να ουρλιάζεις ασυναρτησίες στον ύπνο σου είναι φυσιολογικό. Έβγαλα τα φρύδια σου, άκουσα τις περιπέτειες αυνανισμού σου, σε χρέωσα πενταροδεκάρες για ενοίκιο και παρ' όλα αυτά το να χάσεις ένα στοίχημα ήταν ο μόνος τρόπος να σε κινητοποιήσω για να πλύνεις τα πιάτα χωρίς να σ' το ζητήσω. Τα μόνα σταθερά πράγματα ήταν το χαλαρό περιβάλλον, οι καλές συζητήσεις και το μονοπάτι με τα Cheerios που έβρισκα πάντα το πρωί, αφού είχες σηκωθεί μες στη νύχτα για να τσιμπολογήσεις, ίσως γιατί πίστευες ότι τα μυρμήγκια είναι καλά κατοικίδια.

Πρέπει να είμαι παραληρηματικός, γιατί μετά από όλο αυτό εξακολουθώ να απολαμβάνω τη συντροφιά σου.

Η ζωή με τον Raf ήταν υπέροχη αλλά ήταν ο δικός του χώρος και το απόλυτο σπίτι των πάρτι και μερικές φορές υπήρχαν άνθρωποι που ήταν ακόμα ξύπνιοι και φτιαγμένοι τα πρωινά της Δευτέρας, της Τρίτης, της Τετάρτης, όταν έπρεπε να σηκωθώ για το σχολείο ή τη δουλειά.

Κάποτε έφαγα πρωινό με μια παρέα Γαλλοκαναδών ρέιβερ οι οποίοι ήταν τόσο χάλια που προσποιούνταν ότι ήταν φίδια και προσπαθούσαν να «γλιστρήσουν» στις πιο δυσπρόσιτες γωνίες του σαλονιού. Πετούσαν ράφια, έχυναν τα πάντα παντού και έριχναν σταχτοδοχεία και ο Raf, που μόλις είχε ξυπνήσει, δεν φάνηκε να πολυνοιάζεται και στη συνέχεια έφυγε. Και το ημι-ισόγειο έμοιαζε με στούντιο ηχογράφησης του '70, με τόσο πολλές πρίζες και καλώδια που εκπλήσσομαι πώς δεν πήρε φωτιά το κτίριο. Νομίζω ότι άντεξα ένα χρόνο.

Email δημοσιευμένο ολόκληρο:

150 λέξεις, σκύλα

Η εμπειρία μου να ζω με τον Jordan μπορεί να συμπυκνωθεί σε δύο πράγματα: τη μουσική και τη συζήτηση (συχνά για τη μουσική). Ο Jordan έχει έφεση στο τραγούδι και πληρότητα απόψεων, οπότε θα μπορούσες να πεις ότι άκουσα τη φωνή του πολύ. Ωστόσο, είναι πραγματικά μετριόφρων και θα κλαίγεται για την έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων την ίδια στιγμή που θα σε συστήνει με κομψό τρόπο σε κάποιο ενδιαφέρον πρόσωπο. Χρωστάω πολλές από τις καλύτερες επαφές μου στην ικανότητά του να κάνει ουσιαστικό διάλογο με τον οποιονδήποτε.

Με το πέρασμα των χρόνων, ακόμα κι όταν η εποχή της Pabst (σταθερή συνήθεια για πολλά χρόνια) έφτασε στην κορύφωσή της, έπεσε και έδωσε τη θέση της στην εποχή του 4Loko, πάντα είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε μια μουσική συζήτηση, είτε ήταν για τα δικά του πρότζεκτ είτε φίλων ή του Tatsuro Yamashita. Το ότι ζούσα και μιλούσα με τον Jordan για ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου ήταν πολύ αστείο, ικανοποιητικό, επιδραστικό και πάνω απ' όλα διδακτικό.

--αγάπη [λογοκριμένο]

Όσο ήμουν στο πανεπιστήμιο, ζούσα σε ένα σπίτι βαμμένο στο χρώμα της μέντας μαζί με έντεκα ακόμα νεαρούς τους οποίους αγαπώ πολύ. Προηγούμενος ιδιοκτήτης του ήταν ο διαβόητος αρνητής του Ολοκαυτώματος Ernst Zundel. Ορίστε τι πιστεύουν οι πρώην συγκάτοικοί μου για μένα:

Steve: Όταν χώρισα με την κοπέλα μου, ο Dan με πήγε στο Salad King. Έπειτα είδαμε τους Simpsons. Αυτός είναι ο Dan με λίγα λόγια. Καλός φίλος. Αγαπάει τους Simpsons. Επίσης, έκανε υδρατμούς στο πρόσωπό του με φρεσκομαγειρεμένα ζυμαρικά και έπινε νερό από πλαστικό ποτήρι. Ας είναι αυτή η παρακαταθήκη του.

Brendan: Ο Dan είναι πραγματικά υπομονετικός τύπος, με δεδομένο ότι είχε ολόκληρη μπάντα να κάνει πρόβα κάθε μέρα ακριβώς πάνω από το δωμάτιό του και ακόμα δεν έχει δολοφονήσει κάποιον. Έρχεται ακόμα και στις εμφανίσεις μας! Τι φοβερός τύπος.

Eddie: Ζήτα από τον Dan να μιμηθεί τον Owen Wilson, αυτό θα φτιάξει τη μέρα του.

Sam: Ζήτα από τον Dan να μιμηθεί τον Gordon Downie, αυτό θα φτιάξει τη μέρα του. Εάν υπάρχει ένα πράγμα που έμαθα ζώντας με τον Dan, είναι ότι πρέπει να φυλάς τα τσιπς σου στο δωμάτιό σου.

Jason: Όταν ο Dan μου έδειξε τον Snoop Dogg να ραπάρει το Drop it Like it's Hot πάνω στη μουσικούλα του Kirby, ήξερα ότι θα ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι για πάντα. Αυτό συνέβη την πρώτη μέρα που συναντηθήκαμε. Δεν έγινα άντρας στο Μπαρ-Μίτσβα μου. Έγινα άντρας όταν ο Dan δεν χρειαζόταν πια να μου πει να βγάλω τα σκουπίδια έξω.

Griffin: Τετάρτη 28 Οκτωβρίου. Η 80ή μέρα που υποδύομαι τον Dan. Πήγα με τον μπαμπά του, Bill, για μεσημεριανό. Είχαμε μια ωραία κουβέντα αλλά νιώθω πως μεγαλώνοντας όλο και απομακρυνόμαστε μεταξύ μας. Μου έκανε κομπλιμέντο για το πουλόβερ μου. Είμαι ο Griffin ή ο Dan; Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις πια.

Will: Ο Dan άφηνε επίσης πάντα τα πιάτα του στο σαλόνι μας. Ήταν ο χειρότερος σ' αυτό. Ευχαριστώ που μας δίνουν ένα φόρουμ να σε ντροπιάσουμε δημοσίως, Dan.

FYI: Θορυβώδης και τολμηρή κίνηση να εμπιστευτείτε το social media feed σας σ' έναν τύπο που του έκαναν παράπονα πως παίζει τους All-American Rejects πολύ δυνατά. Είμαι σίγουρος πως θα εξελιχτεί υπέροχα.

Περισσότερα από το VICE

Το Πλοίο που Έχει Διασώσει Πάνω από 1.700 Πρόσφυγες στο Αιγαίο

Σκληρές Αλήθειες για τον Έρωτα από ένα Ζευγάρι που Είναι Μαζί 60 Χρόνια

Αυτά Είναι Τα πιο Φρικιαστικά Εγκλήματα εις Βάρος Ζώων στην Ελλάδα