Ιστορίες από τους πιο Αμήχανους Καλοκαιρινούς Έρωτες

Γενικά δεν συνηθίζω να πηγαίνω διακοπές και δεν το βλέπω να αλλάζει σύντομα αυτό. Τουλάχιστον, όμως, όταν πηγαίνω το κάνω δείχνοντας απόλυτη αφοσίωση στον ηδονισμό. Τόσο απόλυτη, που ποτέ δεν καταφέρνω να κάνω μπάνιο, να φάω και να μιλήσω με συνοχή και αυτό αναπόφευκτα αποθαρρύνει το αντίθετο φύλο από το να με πλησιάσει με οποιονδήποτε τρόπο, όταν είμαι στο εξωτερικό.

Αυτό άλλαξε πρόσφατα, όμως. Γνωριστήκαμε σε μια ταράτσα, πήγαμε στην ύπαιθρο καβαλώντας ένα scooter και απολαύσαμε την αίσθηση του να χανόμαστε μαζί. Ναι, ρε γαμώτο μου, ήταν σαν να ήταν βγαλμένο από ταινία και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που η συγγραφέας του Twilight θα το έβρισκε too much, αλλά ήταν τέλεια.

H δική μου ταινία θα έμοιαζε περισσότερο με μια soft βερσιόν του The Only Way Is Essex στο Μαγκαλούφ, αλλά με έκανε να αναρωτηθώ για όλες αυτές τις καυτές ερωτικές περιπτύξεις που συμβαίνουν εκεί. Έτσι, ζήτησα από διάφορους ανθρώπους να μου μιλήσουν για τις ερωτικές τους περιπετειούλες στο εξωτερικό.

Ήμουν 24. Γνωριστήκαμε στο κλαμπ Eden της Ίμπιζα, στο urban night. Μπήκα μέσα μαζί με μια παρέα για bachelor party. Είχα πάει διακοπές μόνη για να χαλαρώσω και δεν ήξερα πότε θα επέστρεφα στην Αγγλία. Εκείνος ήταν ο κουμπάρος και ήταν το τελευταίο του βράδυ, αλλά είχε ξεμείνει από λεφτά, πράγμα το οποίο ήταν ευτύχημα, μιας και ήδη είχε ξοδέψει ένα εξωφρενικό ποσό. Ήταν o τύπος που του αρέσει να κυκλοφορεί με ένα μπουκάλι σαμπάνια, το οποίο προσωπικά μισώ. Τον περιτριγύριζαν τρία σέξι ισπανικά μωρά και μου τράβηξε την προσοχή διότι ήταν ο μόνος που χόρευε ανάμεσα στο πλήθος.

Μιλούσα με έναν σωματώδη τύπο από το Τέξας, ο οποίος ήταν επίσης σε bachelor party, όταν ο Delroy με πλησίασε νομίζοντας ότι ήμουν ξένη και πιστεύοντας ότι θα ήμουν εύκολη λεία. Μόλις είχε χωρίσει με την κοπέλα του μετά από τρία χρόνια σχέσης και είχε αδυνατίσει τόσο που είχε μείνει μισός. Εγώ μόλις είχα χωρίσει με έναν κτητικό ψυχοπαθή, οπότε υποθέτω ότι κανείς από τους δυο μας δεν ενδιαφερόταν να γνωρίσει ένα νέο άτομο.

Με πλησίασε και μου είπε, «Γεια, πριν λίγο καιρό ήμουν 140 κιλά» και εγώ ήμουν σε φάση «Δεν σε πιστεύω». Χορέψαμε και μια κοπέλα μού πέταξε το ποτό της την ώρα που έπαιζε το “Wonderwall” των Oasis, και φύγαμε από το κλαμπ τραγουδώντας και κρατώντας ο ένας τον άλλο χέρι-χέρι. Όσο περπατούσαμε, άρχισα να τον ανακρίνω καθώς προχωρούσαμε προς το περίπτερο μέσα στην πόλη.

Του έκανα ερωτήσεις του στιλ:

«Πώς σε λένε;». «Delroy», μου είπε. Εγώ τον φώναζα Delboy επί έναν μήνα.

«Πόσα παιδιά έχεις;». «Τρία», μου είπε και δεν μου προκάλεσε έκπληξη.

«Τι αυτοκίνητο οδηγείς;». «Audi S3», είπε χαμογελώντας, το οποίο με έκανε να θέλω να ξεράσω.

«Πουλάς ναρκωτικά;». «Όχι», φώναξε.

Τα παγάκια είχαν μια περίεργη επίδραση στην κοιλιά μου. Εκεί που καθόμασταν και μιλούσαμε, ξαφνικά είπα «Νομίζω θα χεστώ πάνω μου». Χωρίς να μου αφήσει το χέρι, με πήγε μέχρι το διαμέρισμά μου, στο οποίο συγκατοικούσα με έναν 50χρονο σεκιουριτά που έμοιαζε με Βούδα. Κοιμόταν γυμνός σε ένα κρεβάτι δίπλα στο δικό μου, με μια μικρή πετσέτα πάνω από τα αχαμνά του.

Τέλος πάντων, έριξα ένα περιποιημένο χέσιμο και ντράπηκα πάρα πολύ. Μετά πήγα στο ξενοδοχείο του Delroy. Ήρθε σαν αστραπή να με συναντήσει κοντά στην πισίνα φορώντας μια γκρι φόρμα και ήξερα ότι δεν τον ένοιαζε που ντρεπόμουν, όπως ήξερα επίσης ότι τον είχα ερωτευτεί.

Όταν επέστρεψε στην Αγγλία μιλούσαμε για τρεις εβδομάδες από το Skype. Ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε κανονική σχέση. Για να μη μακρηγορώ, παντρευτήκαμε πριν από δύο χρόνια, έχουμε ένα μπουλ τεριέ τριών χρόνων και έναν γιο ενός έτους, και όσο κι αν μισούμε ο ένας τον άλλο, κάνουμε τα πάντα μαζί.

Με το που έφτασα στο αεροδρόμιο του Χονγκ Κονγκ μπήκα στο Grindr. Εκείνος πετούσε για Αυστραλία, οπότε ανταλλάξαμε μηνύματα μιας και ήμασταν και οι δύο Αυστραλοί. Έπειτα αυτός επέστρεψε στην Αυστραλία, οπότε δεν επικοινωνήσαμε με μηνύματα για έναν μήνα και κάτι, αλλά ήταν από τους αγαπημένους μου κι έτσι μια μέρα του έστειλα μήνυμα από του πουθενά. Μου είπε ότι δούλευε κάθε βράδυ, οπότε δεν μπορούσε να έρθει στο Χονγκ Κονγκ, αφού πλέον ζούσε στο Μακάο. Μου είπε, όμως, ότι μπορούσα να πάω εγώ στο Μακάο, να παρακολουθήσω την παράσταση πάνω στην οποία δούλευε και μετά να τον συναντήσω.

Έτσι, μια μέρα, μετά το μάθημα, πήρα το τρένο προς το λιμάνι, πέρασα τον μεταναστευτικό έλεγχο και το τελωνείο και πήρα το ferry για το Μακάο. Στη συνέχεια μπήκα σε ένα λεωφορείο με προορισμό το καζίνο, με συνάντησε, με πήγε backstage και παρακολουθήσαμε μαζί την παράσταση, η οποία ήταν ένα απίστευτο υπερθέαμα με νερά.

Στην αρχή ήταν λίγο αμήχανα, όμως μετά από λίγα ποτά αρχίσαμε να χαλαρώνουμε. Σκαρφαλώσαμε σε έναν παλιό, εγκαταλελειμμένο πορτογαλικό κινηματογράφο και αγναντέψαμε την Taipa City πίνοντας λίγες μπίρες που είχαμε πάρει από το μαγαζί στη γωνία. Κάναμε φάση και ήταν πολύ ωραία. Έναν μήνα αργότερα, εκείνος ξαναπήγε στον ίδιο κινηματογράφο, έπεσε από την ταράτσα που είχε εννιά μέτρα ύψος και έσπασε το πόδι του. Τον επισκέφτηκα μόλις βγήκε από το νοσοκομείο. Έπρεπε να κάνει επέμβαση, οπότε δεν μπορούσε να είναι και πολύ «δραστήριος», αλλά εξακολουθήσαμε να επισκεπτόμαστε ο ένας τον άλλο κάθε βδομάδα. Είτε πήγαινα εγώ στο Μακάο, είτε ερχόταν αυτός στο Χονγκ Κονγκ. Έμενα σε δωμάτιο εστίας για δύο άτομα, οπότε πάντα έκλεινε ξενοδοχείο όταν ερχόταν να με δει και περάσαμε καταπληκτικά για λίγους μήνες. Ήταν από τις πιο συναισθηματικές συνευρέσεις που είχα, όμως ποτέ δεν ήταν το αγόρι μου και ποτέ δεν συζητήσαμε για το τι θα κάναμε αφότου θα έφευγα. Ήταν απασχολημένος με τόσα πράγματα που η αποχώρησή μου φάνηκε να του είναι λίγο αδιάφορη.

Μάλλον παθιάζομαι πολύ στον έρωτα. Ερωτεύομαι πολύ εύκολα, οπότε ξέρω πολύ γρήγορα αν μου αρέσει κάποιος. Μπορούσα άνετα να με φανταστώ μαζί του, όμως αν το δω ρεαλιστικά, ζούμε σε διαφορετικές ηπείρους και εκείνος είχε δοκιμάσει να κάνει σχέση από απόσταση και δεν ήθελε να το ξανακάνει. Φαντάζομαι ότι όλοι έχουμε τέτοιους διακοπο-έρωτες, επειδή θέλουμε να έχουμε ένα ενθύμιο από το διάστημα που περάσαμε στο εξωτερικό. Ξέρω ότι πάντα θα σκέφτομαι τον Nathan όταν θα αναπολώ τις μέρες που πέρασα στο Χονγκ Κονγκ.

Ήμουν σε ένα καμένο μπαρ στο Λάος, με έναν φίλο και έναν τύπο από το Ισραήλ που είχαμε γνωρίσει στο ταξίδι. Το μπαρ είχε καλή αναλογία ντόπιων-ταξιδιωτών, αλλά οι ταξιδιώτες ήταν οι χειρότεροι. Το μόνο που πουλούσαν εκεί ήταν κάτι μπουκάλια ουίσκι, οπότε είχαμε κάνει κεφάλι. Ο τύπος από το Ισραήλ μας συνέστησε σε δύο κοπέλες από το Λάος, αλλά το ουίσκι δεν βοηθούσε και πολύ για κουβεντούλα, οπότε άρχισα να φλερτάρω με τον τραγικότερο τρόπο. Μιλάμε για τις απόλυτες κλισεδούρες.

Ευτυχώς ο τύπος από το Ισραήλ πρέπει να άκουσε τις καφρίλες μου. Μου είπε απλώς, «όσο λιγότερα λες, τόσο το καλύτερο» και με συμβούλεψε να δω αν η κοπέλα με την οποία μιλούσα ήθελε να φύγουμε. Προς έκπληξή μου, ήθελε. Πήγαμε σε έναν φίλο της και επιχειρήσαμε να προχωρήσουμε στην πράξη. Το αλκοόλ δεν άφηνε ούτε το πουλί μου να πει τίποτα ενδιαφέρον, οπότε σταματήσαμε καθώς εγώ προσπαθούσα να συνέλθω.

Μετά αράξαμε και αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε λίγο παραπάνω. Εγώ είχα ξενερώσει κάπως από το αλκοόλ και είχα χαλαρώσει· γελούσαμε και κάναμε αστεία, ήταν πολύ cool άτομο. Ξαφνικά εμφανίζει ένα κόκκινο χαπάκι και φέρνει ένα bong που ήταν φτιαγμένο από μπουκάλι νερού και τσιγαρόχαρτα. Το ανάβει και αρχίζει να καπνίζει λίγο. Τη ρώτησα τι ήταν και απέφυγε να απαντήσει, αλλά εγώ επέμενα, πιστεύοντας ότι μπορώ να το αντέξω, έχοντας ξεχάσει προφανώς πόσο χάλια ήταν η κουβέντα που είχα επιχειρήσει να κάνω προηγουμένως. Πήρα δυο τζούρες και την ίδια στιγμή η όλη φάση μετατράπηκε σε μία εμπειρία από αυτές που βλέπεις σε βιντεάκια κατά των ναρκωτικών στο μάθημα κοινωνικής και πολιτικής αγωγής στο σχολείο. Όλα γυρνούσαν, είχα παρανοήσει κι εκείνη κάγχαζε σαν μάγισσα, με το γέλιο της να αντηχεί για δυο-τρία λεπτά.

Αργότερα έμαθα ότι πρόκειται για ένα φριχτό ναρκωτικό που λέγεται yaba, το οποίο σημαίνει «τρελό φάρμακο» στην ταϊλανδική και είναι μεθαμφεταμίνη, κάτι που δεν περίμενα. Την είχα ακούσει λοιπόν, αλλά εκείνη ήθελε κι άλλο. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν τη μάνα μου να μου λέει να χρησιμοποιώ προφυλακτικά για να μην κολλήσω AIDS. Ήμουν ακουσμένος και σκεφτόμουν τη μάνα μου και το AIDS, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να μη χάσω τη στύση μου και να φορέσω προφυλακτικό, το οποίο όπως φαντάζεστε ήταν κακός συνδυασμός. Εκείνη άρχισε να βαριέται και μετά από δύο λεπτά φασώματος στα οποία είχε αρχίσει να μου πέφτει, παρανόησα τελείως. Σηκώθηκα και φώναξα «ΟΧΙ», το οποίο ήταν λίγο υπερβολικό σαν αντίδραση. Ζήτησα συγγνώμη και είπα ότι έπρεπε να φύγω. Εκείνη επέμεινε να με πάει σπίτι με το αυτοκίνητο. Είχα ντραπεί πολύ, αλλά εκείνη επέμενε, οπότε συμφώνησα απρόθυμα.

Όσο κατευθυνόμασταν στη μηχανή της, εκείνη μιλούσε στο τηλέφωνο και ακουγόταν τσαντισμένη στη γλώσσα της, οπότε άρχισα να φαντάζομαι ότι πάει να μου τη στήσει για να με κλέψει. Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη, αλλά είχα την αίσθηση ότι έλεγε σε κάποιον μία τοποθεσία. Ανέβηκα στη μηχανή εξακολουθώντας να είμαι φιλικός, αλλά άρχισα να κάνω φλώρικες σκέψεις: «Τι θα έκανε ο James Bond στη θέση μου;». Οπότε άρχισα να της κάνω ερωτήσεις για τη μηχανή και για το πώς αλλάζουν οι ταχύτητες κι εκείνη μου απαντούσε ευγενικά, ενώ εγώ από μέσα μου αναρωτιόμουν αν θα χρειαστεί να την πετάξω κάτω και να εξαφανιστώ μόλις εμφανιστούν οι συνεργοί της. Τελικά με άφησε ακριβώς έξω από τον ξενώνα μου. Τα ειδύλλια των διακοπών σίγουρα έχουν φάση, αρκεί να λειτουργεί σωστά το σώμα σου.

Ήμουν 21 και μόλις είχα βγει από μία φριχτή σχέση. 'Ηταν από αυτές τις σχέσεις που ξέρεις ότι ο σύντροφός σου είναι πάρα πολύ κακός άνθρωπος, αλλά απ' την άλλη είναι εμφανώς πιο όμορφος από εσένα, οπότε τον ανέχεσαι για λίγο. Φανταστείτε τον Daniel Craig στα νιάτα του, αλλά έναν Daniel που αρνείται κατηγορηματικά το Ολοκαύτωμα. Είχα πάει λοιπόν στο Άμστερνταμ για να περάσω το Σαββατοκύριακο με κάτι φίλους. Εκεί γνώρισα τον Jaap.

Γνωριστήκαμε σε ένα κλαμπ, κουβεντιάσαμε λίγο, φιληθήκαμε και τα συναφή. Χορέψαμε πολύ, τραγουδήσαμε πολύ - τέτοια φάση. Όταν έκλεισε το κλαμπ, με ρώτησε αν ήθελα να πάω στο σπίτι του και εγώ είπα «ναι». Ανέβηκα καβάλα στο πίσω μέρος του ποδηλάτου του και κάναμε τουρ κυριολεκτικά σε όλο το Άμστερνταμ, καθώς έβγαινε ο ήλιος. Ήταν από αυτές τις στιγμές που σκέφτεσαι, «Σίγουρα θα το θυμάμαι αυτό όταν μεγαλώσω και αρχίσω να χάνω τα ωάριά μου».

Πήγαμε σπίτι του, χορέψαμε γυμνοί και νομίζω ότι τον ερωτεύτηκα λίγο. Το επόμενο πρωί ήταν τα ολλανδικά Χριστούγεννα, ή αλλιώς εκείνη η μέρα του Νοέμβρη που ο Άγιος Βασίλης φτάνει στην πόλη και τα παιδιά έχουν βαμμένα τα πρόσωπά τους μαύρα για κάποιον ανεξήγητο λόγο, αφού ο Ολλανδός Άγιος Βασίλης έχει σκλάβους από ό,τι φαίνεται. Έτσι, κάναμε και δεύτερη περιοδεία στο Άμστερνταμ και επειδή όλοι οι δρόμοι ήταν κλειστοί, έπρεπε να περπατήσουμε για δύο ώρες για να φτάσω στο hostel μου. Στον δρόμο υπήρχαν ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ παιδιά με βαμμένα μαύρα τα πρόσωπά τους. Εκείνος με πήγε σπίτι, μου εξήγησε την ολλανδική παράδοση του Μαύρου Πιτ και αυτό ήταν. Ήταν υπέροχα και μου θύμισε ότι οι αυταρχικοί γκόμενοι που αρνιούνται το Ολοκαύτωμα δεν είναι η πεμπτουσία των σχέσεων. Δεν έχω ξανακάνει one night stand από τότε, διότι ξέρω ότι τίποτα δεν πρόκειται να το ξεπεράσει αυτό.

Για αρκετά χρόνια μας φανταζόμουν να συναντιόμαστε και να παντρευόμαστε, αλλά προφανώς τώρα που είμαι 26 και πολύ ερωτευμένη με κάποιον άλλο, το έχω ξεπεράσει αυτό. Πάντως ξαναμιλήσαμε κάποιους μήνες αργότερα. Μου έστειλε μήνυμα διότι είπε ότι ξαφνικά θυμήθηκε το επίθετό μου εκεί που ψώνιζε. Και για να είμαι ειλικρινής, η μαγεία κάπως χάθηκε. Ανταλλάξαμε λίγα μηνύματα στο Facebook, αλλά τα σπαστά αγγλικά και οι ερωτήσεις του τύπου «Πώς πάνε οι σπουδές σου;» δεν ταίριαζαν με αυτό που είχα χτίσει στο μυαλό μου.

Νομίζω ότι το θέμα με τα ειδύλλια των διακοπών είναι ότι ενθουσιάζεσαι με το όλο τυχαίο του πράγματος. Δεν είναι το ίδιο με το να γνωρίσεις κάποιον που γουστάρεις στο κλαπμ που συχνάζεις. Νιώθεις σαν να υπάρχει μια θεϊκή παρέμβαση: εδώ είμαστε λοιπόν, δύο ξένοι που δεν έχουμε τίποτα κοινό, δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα και παρόλα αυτά, υπάρχει αυτή η επικοινωνία.

Είχα πάει διακοπές στην Κρήτη σε ένα all-inclusive οικογενειακό θέρετρο με τη μαμά μου και τον αδερφό μου, όταν ήμουν 16. Έγινα φίλος με κάτι παιδιά που ήταν γύρω στην ηλικία μου, κυρίως από την Ισπανία, την Ιταλία και την Ολλανδία. Το τελευταίο τους βράδυ πήγαμε στο ξενοδοχείο «disco» και ένα κορίτσι στο οποίο δεν είχα μιλήσει σχεδόν καθόλου, με τράβηξε από το πλήθος, άρχισε να μου τρίβεται κολλώντας πάνω μου και μετά από λίγο με οδήγησε προς τα έξω. Μια φίλη της έβγαλε ένα προφυλακτικό από την τσάντα της και μας φώναξε «πάντα με ασφάλεια!» και μετά από αυτό εκείνη με οδήγησε στην παραλία, οπότε υπέθεσα ότι είχε συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούσαμε να πάμε στο δωμάτιο που μοιραζόμουν με την οικογένειά μου. Μόνο να το υποθέσω μπορούσα, διότι εκείνη δεν έλεγε τίποτα.

Μετά από μία ώρα σεξ περίπου (για την ιστορία, το σεξ στην παραλία είναι μια χαρά στις ελληνικές αμμουδιές, αλλά όχι στις παραλίες με βότσαλα στο Worthing), κατά την οποία τουλάχιστον ένας φύλακας σε περιπολία δεν κατάφερε να μας δει, μουρμουρίσαμε καληνύχτα και χωριστήκαμε.

Το επόμενο πρωί, συναντήθηκα με τα ίδια παιδιά, κάθισα δίπλα στο κορίτσι και τη ρώτησα πώς ήταν. Και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν μιλούσε αγγλικά. Στη συνέχεια, ήμουν αναγκασμένος να μείνω μαζί τους για λίγες ώρες μέχρι να έρθει η στιγμή που θα φύγουν, καταβάλλοντας προσπάθεια να «πιάσω» κάποιες κοινές λέξεις για να μπορέσω να μπω στη συζήτηση. Δεν τα κατάφερα.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Πώς οι Ρώσοι Έγιναν οι «Βασιλιάδες» των Χούλιγκαν στο Euro 2016;

Όταν Διάσημοι Μουσικοί το «Έκαψαν» και Παράτησαν την Καριέρα τους

Νοιάζεται Kαθόλου η Ευρώπη για το Eάν η Βρετανία Φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή Όχι