Αυτό Είναι το Πρώτο Πάρκο για Σκέιτμπορντ στη Παλαιστίνη

Κάποιοι από την ομάδα της SkatePal στην Παλαιστίνη

Τον Ιούλιο οι ισραηλινές δυνάμεις άνοιξαν μια τρύπα στο πόδι του Aram Sabbah. Από τότε κάνει σκέιτ με πατερίτσες, που στην πραγματικότητα αποδείχθηκε ένας πολύ καλός τρόπος για να μάθει νέα κόλπα. Ανασηκώνοντας το σώμα του, κάνοντας εναέριο ποδήλατο πάνω από τη σανίδα ενώ περιστρέφεται, μπορεί να βρίσκεται στον αέρα για όσο χρόνο θέλει. Το μειονέκτημα, φυσικά, είναι η «μεγάλη κωλοπληγή» στο γόνατο του 16χρονου Παλαιστίνιου, ένα ανεπιθύμητο σουβενίρ από την «Ημέρας Οργής» στη Δυτική Όχθη.

«Δεν υπάρχουν πολλά να πω» λέει. «Έριχνα πέτρες. Μου τέλειωσαν οι πέτρες. Έτσι, έσκυψα για πέτρες, έπειτα ΜΠΟΥΜ…το γόνατο μου είναι μουδιασμένο».

Ο Aram Sabbah

Αυτό συνέβη τον Ιούλιο, όταν ο Aram και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι στη Δυτική Όχθη έκαναν πορεία διαμαρτυρόμενοι για την ισραηλινή βιαιότητα προς τη Γάζα. Οι ισραηλινές δυνάμεις συγκρούστηκαν με τους διαδηλωτές στο σημείο ελέγχου Qalandia, με συνέπεια να τραυματιστούν πάνω από 200 άτομα και να σκοτωθούν δύο, εκ των οποίων ο ένας ήταν 17 ετών. Ο Aram ήταν τυχερός που δεν έσπασε κάποιο οστό, αλλά το τραύμα του τον υποχρεώνει να περπατάει με τις πατερίτσες ακόμα ένα μήνα ή μέχρι «να μην αντέχει άλλο». Μέχρι τότε, είναι ο ένας από τους δυο Παλαιστίνιους σκεϊτάδες που διδάσκει τα παιδιά στο ολοκαίνουργιο πάρκο σκέιμπορντ Zababdeh.

Παρόλο που η Παλαιστίνη φιλοξενεί μια μίνι ράμπα και fun box για σκέιτμπορντ, τα οποία κατασκεύασαν ενθουσιώδεις ξένοι που χρειάζονταν ένα μέρος για να σκεϊτάρουν, ο χώρος των 93 τ.μ στο Zababdeh της Δυτικής Όχθης είναι το πρώτο αληθινό πάρκο σκέιτμπορντ. Άνοιξε την περασμένη εβδομάδα, ενώ χρηματοδοτήθηκε και κατασκευάστηκε από την SkatePal, μια μη-κερδοσκοπική οργάνωση που λειτουργεί με εθελοντές και ιδρύθηκε από τον Charlie Davis απόφοιτο του Κέντρου Προηγμένων Μελετών Αραβικού Κόσμου του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, το 2012. Θα το διοικεί μια μικρή αλλά αναπτυσσόμενη κοινότητα Παλαιστίνιων σκέιτερ, συμπεριλαμβανομένου του Aram.

Ο Charlie Davis (με το καπέλο) με τον Mick, εθελοντή της SkatePal και δυο παιδιά παλαιστινιακής καταγωγής

Ο 27χρονος Charlie, πηγαινοέρχεται στην Παλαιστίνη από το 2006, παίρνει μαζί τη σανίδα του για να σκεϊτάρει στα λίγα σημεία που υπάρχουν στους δρόμους της Δυτικής Όχθης. Η κατασκευή ενός πάρκου για σκέιτμπορντ ήταν πολλά χρόνια στο μυαλό του και έκανε σχέδια για να το χρηματοδοτήσει αφού θα έπαιρνε το πτυχίο του, έχοντας εμπνευστεί από παρόμοια πρότζεκτ στο Αφγανιστάν και την Ινδία. Το 2012, όταν δίδασκε Αγγλικά σε ένα αμερικανικό σχολείο γλώσσας στην Τυνησία, πείστηκε να αφιερωθεί στο πρότζεκτ.

«Μία φίλη μου με ρώτησε τι θα έκανα μετά από αυτό. Είπα "Έχω μια ιδέα για ένα πρότζεκτ σχετικό με το σκέιτ στην Παλαιστίνη, αλλά  φαίνεται να είναι δουλειά-μαμούθ και δεν είμαι σίγουρος εάν θα υλοποιηθεί". Και μου είπε "Πρέπει να το κάνεις - γιατί είσαι ακόμα εδώ;"».

Ο Charlie παραιτήθηκε από τη δουλειά του, επέστρεψε στη Σκωτία και έστησε τον ιστότοπο του SkatePal για να συγκεντρώσει κονδύλια. Μέσα σε λίγους μήνες είχε αρκετούς εθελοντές και μέχρι την άνοιξη του 2013 είχαν αποκτήσει το πρώτο σετ ράμπες.  Ωστόσο χρειάστηκε χρόνος για να καθιερωθεί το σκέιτμπορντ την περιοχή.

Η μίνη ράμπα της SkatePal στη Ραμάλα

«Είχα τη σανίδα μου εκεί και τα παιδιά δεν είχαν ξαναδεί ποτέ πριν κάποια» λέει ο Charlie. «Και δεν υπάρχουν πολλά για να κάνουν τα παιδιά. Εάν πας σε χωριά και πόλεις, έχουν τσιμεντένιο γήπεδο ποδοσφαίρου στο σχολείο, ίσως μια ή δυο μπασκέτες. Πολλά  τριγυρνούν στους δρόμους και παίζουν χαρτιά ή δουλεύουν στα καταστήματα των γονιών τους. Αλλά τα περισσότερα από αυτά τριγυρνούν στο δρόμο, καπνίζουν ναργιλέ, κάθονται και συζητάνε… είναι μέρος της κουλτούρας τους. Απλώς ήθελα να τους συστήσω ένα σπορ που κάνει τους ανθρώπους να επικεντρώνονται σε κάτι και να προκαλούν τους εαυτούς τους».

Στην πρώτη τους προσπάθεια έστησαν μερικές ξύλινες ράμπες σε ένα σημείο στη Ραμάλα που ανήκει σε ένα κοινοτικό κέντρο, αλλά όταν ο Charlie επέστρεψε στην Παλαιστίνη μετά από ένα ταξίδι στο σπίτι του, το βρήκε κατεστραμμένο. Το τσιμεντένιο πάρκο στο Zababdeh είναι αποτέλεσμα αρκετών μηνών σχεδιασμού και εβδομάδων κατασκευής, ενώ έχουν επίσης χρηματοδοτήσει την κατασκευή μιας μίνι ράμπας 5 μέτρων στη Ραμάλα.

Ο εθελοντής της SkatePal,  Kevin Loftus, αποτελειώνει το πάρκο σκέιτμπορντ στο Zababdeh

Στην παρούσα φάση υπάρχουν 12 εθελοντές από τη Βρετανία και την Ιρλανδία που βοηθούν με το πρότζεκτ SkatePal. Στην πλειοψηφία τους είναι φοιτητές από πανεπιστημιακά τμήματα μηχανικής. Μέχρι σήμερα έχουν συγκεντρώσει πάνω από 16.000 δολάρια. Τώρα σχεδιάζουν την τοποθέτηση ράμπας και σε τρίτο σημείο, στο Nabi Saleh, ένα μικρό χωριό περίπου 600 κατοίκων στην κεντρική Δυτική Όχθη.

Το Nabi Saleh που βρίσκεται 145 μέτρα μακριά από ισραηλινή στρατιωτική βάση, έχει γίνει επίκεντρο για τον αγώνα κατά της κατοχής, μετά την καταπάτηση του ισραηλινού οικισμού στη Halamish, και είναι ορατό από όλη την κοιλάδα. Κάθε Παρασκευή, από τον Δεκέμβριο του 2009, οι κάτοικοι του Nabi Saleh, διαδηλώνουν διαμαρτυρόμενοι για την κατάσχεση της γης τους και αντιμετωπίζονται με δακρυγόνα, σφαίρες από καουτσούκ και περιστασιακά αληθινές σφαίρες.

Έχουν προκληθεί εκατοντάδες τραυματισμοί και περισσότεροι από 100 χωρικοί έχουν συλληφθεί και κρατηθεί από τότε που ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις.  Ένα μεγάλο μέρος αυτών είναι έφηβοι, οι οποίοι μπορεί να κρατούνται για μέρες, εβδομάδες ή μήνες και κάποιες φορές περισσότερο.

«Σε μια διαδήλωση τα παιδιά ρίχνουν πέτρες» λέει ο Charlie. «Και οι στρατιώτες γνωρίζουν ποιοι είναι, επειδή οι στρατιώτες μπαίνουν στα σπίτι και παίρνουν φωτογραφίες όλων εκεί μέσα. Έτσι όταν οι άνθρωποι ρίχνουν πέτρες, έρχονται και συλλαμβάνουν τον κόσμο για μερικές μέρες, μήνες ή χρόνια-εξαρτάται. Το Nabi Saleh έχει το υψηλότερο ποσοστό συλλήψεων νέων στη Δυτική Όχθη».

Ο Charlie θέλει να κατασκευάσει ένα μέρος όπου οι νέοι άνθρωποι θα συγχρωτίζονται και θα διασκεδάζουν. Επίσης είναι αποφασισμένος να κρατήσει έξω από όλο αυτά τα πολιτικά.  «Θέλουμε να είμαστε απολιτίκ, άθρησκοι, τα πάντα. Πρέπει να είσαι προσεκτικός με ότι κάνεις. Δεν μπορείς να προωθείς ιδέες εξομάλυνσης, όπως λέει το Ισραήλ ότι πρέπει να υπάρχουν. Δεν μπορείς να είσαι υπερβολικά υπέρ των Παλαιστινίων ή των Ισραηλινών. Πρέπει να βρίσκεσαι ακριβώς στη μέση. Οπότε αποφεύγουμε τις διαμαρτυρίες».

Ο Aram είναι ένας από τους δυο Παλαιστίνιους εθελοντές και εκπαιδευτές σκέιτμπορντ στο SkatePal. Ο άλλος είναι ο 18χρονος Adham Tamimi, που ισχυρίζεται ότι είναι ο πρώτος ντόπιος σκέιτερ της Παλαιστίνης. Άρχισε πριν από τρία χρόνια, όταν ένας επισκέπτης Αμερικανός του έδωσε μια σανίδα να δοκιμάσει.

Ο Adham Tamimi

«Όταν άρχισα, ήταν τόσο δύσκολο που έβαλα στόχο να μάθω» λέει.

Κουλτούρα του σκέιτμπορντ δεν υπάρχει ακόμα στην Παλαιστίνη. Υπάρχουν δέκα με δεκαπέντε σκέιτερ, λέει ο Adham, «αλλά στην πραγματικότητα δεν κάνουμε παρέα μαζί τους. Βασικά εγώ και ο Aram απλά παρακολουθούμε μερικά βίντεο με σκέιτμπορντ. Θα είχα σταματήσει να σκεϊτάρω εάν ο Aram δεν ερχόταν μαζί μου, "επειδή τελικά θα βαρεθώ εάν κάνω σκέιτ μόνος μου"».

Όταν τα πάρκα θα είναι έτοιμα, ο Charlie σχεδιάζει να παραδώσει τη διαχείριση στους δυο φίλους. Σκεϊτάρουν και οι δυο αρκετά χρόνια και θέλουν να βοηθήσουν να αναπτυχθεί ο χώρος. «Οι ντόπιοι τους βλέπουν να κάνουν σκέιτ και θέλουν να τους μιμηθούν» λέει ο Charlie.

«Ενθουσιάζονται όταν μας παρακολουθούν, αλλά το να βλέπουν ντόπιους τους κάνει να σκέφτονται  "Ω, αυτό είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε και να το ενσωματώσουμε πλήρως, αντί απλώς να αντιγράφουμε Βρετανούς ή Αμερικανούς ή κάποιον άλλον"».

Τα μαθήματα που κάνει η SkatePal και τα οποία άρχισαν αυτή την εβδομάδα, είναι για άτομα όλων των ηλικιών. Συνήθως, όμως, τα παρακολουθούν περίπου δέκα νεαρά άτομα ηλικίας 8 έως 12 ετών.

Ο Charlie με την πρώτη τάξη της SkatePal στο πάρκο Zababdeh

«Οι φίλοι μας αγαπούν την ιδέα του σκέιτμπορντ» λέει Adham. «Αλλά κάποιοι από αυτούς λένε ότι είναι λιγάκι παιδιάστικο, οπότε δεν πρόκειται να το δοκιμάσουν. Εμείς πρέπει να πούμε "Όχι, δεν είναι παιδιάστικο, μπορείς να βγάλεις λεφτά". Δεν ακούσαμε κανέναν. Συνεχίσαμε να σκεϊτάρουμε».

Εάν δεν έκανε σκέιτ, πιθανώς «θα μπλεκόταν με τις διαδηλώσεις, τα ναρκωτικά και τέτοια πράγματα» λέει ο Adham. «Αλλά δεν χρειάζομαι ναρκωτικά ή οτιδήποτε άλλο, όπως τις διαδηλώσεις για να είμαι επαναστάτης, επειδή το σκέιτ είναι πολλά περισσότερα από ένα εξτρίμ σπορ. Είναι τρόπος ζωής στον οποίο πρέπει να δεσμευτώ».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.